INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12.10.2011 r. (data wpływu 17.10.2011r.), uzupełnione pismem z dnia 29.12.2011r. (data wpływu 3.01.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sprzedaż usług polegających na udzielaniu pożyczek pod zastaw obejmujących odsetki od udzielonej pożyczki oraz opłatę za przechowywanie przedmiotu zastawu za okres trwania umowy i opodatkowania sprzedaży zastawionych rzeczy w postaci biżuterii złotej i srebrnej (Pyt.1-2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.10.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sprzedaż usług polegających na udzielaniu pożyczek pod zastaw obejmujących odsetki od udzielonej pożyczki oraz opłatę za przechowywanie przedmiotu zastawu za okres trwania umowy i opodatkowania sprzedaży zastawionych rzeczy w postaci biżuterii złotej i srebrnej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29.12.2011r. (data wpływu 301.2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 23.12.2011r. znak IPPP2/443-1186/11-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 28.12.2011r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie udzielania pożyczek pod zastaw. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonującym zarówno czynności zwolnione z VAT, jak i opodatkowane VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera umowy pożyczek pod zastaw. Przedmiotem zastawu są rzeczy ruchome, również w postaci biżuterii złotej i srebrnej.

W przeważającej części, umowy zawierane są z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, chociaż niewykluczonym jest udzielenie takiej pożyczki na rzecz przedsiębiorcy.

Z zawartych umów pożyczek wynika między innymi:

• przedmiot zastawu,
• kwota udzielonej pożyczki,
• termin zwrotu pożyczki wraz z należnymi odsetkami i opłatami,
• wysokość należnych odsetek,
• wysokość należnej opłaty za przechowywanie przedmiotu zastawu.
  
  

W razie niedokonania zwrotu udzielonej pożyczki w ustalonym terminie, przedmiot zastawu przechodzi na własność lombardu. W przypadku sprzedaży zastawionych rzeczy, na ogół kwota uzyskana ze sprzedaży przewyższa kwotę udzielonej pożyczki, jednak sporadycznie zdarza się, że kwota uzyskana ze sprzedaży zastawionej rzeczy nie pokrywa wysokości udzielonej pożyczki.

Z ostrożności podatkowej od dnia 1 stycznia 2011 roku sprzedaż usług obejmującą odsetki od udzielonych pożyczek Wnioskodawca ewidencjonuje na kasie fiskalnej ze stawką zwolnioną, natomiast opłatę za przechowywanie przedmiotów zastawu opodatkowuje stawką 23%.

W przypadku świadczenia tego typu usług nie jest możliwe wyodrębnienie przez podatnika odrębnie kwot podatku naliczonego do odliczenia w związku z występowaniem sprzedaży mieszanej. Ustalona proporcja wstępna odnoszona jest przez podatnika do podatku naliczonego do odliczenia w odniesieniu do wszystkich faktur kosztowych. Podatnik w 2011r. rozpoczął sprzedaż mieszaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Według jakiej stawki podatku VAT należy opodatkować sprzedaż usług polegających na udzielaniu pożyczek pod zastaw, obejmujących odsetki od udzielonej pożyczki oraz opłatę za przechowywanie przedmiotu zastawu za okres trwania umowy...
2. W jaki sposób należy opodatkować sprzedaż zastawionych rzeczy w postaci biżuterii złotej i srebrnej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy;

Ad.1.

Zgodnie z regulacjami obowiązującymi od 1.01.2011r. usługi udzielania pożyczek przez lombardy pod zastaw korzystają ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 38 ustawy o VAT. W związku z tym odsetki otrzymane przez właściciela lombardu w związku z udzielona pożyczką korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Przy usłudze pożyczki dodatkowo mogą wystąpić czynności o charakterze pomocniczym. Są to koszty zabezpieczenia pożyczki, a więc i jego ochrona, zapakowanie, zabezpieczenie przed zniszczeniem, przechowywanie go w odpowiednich warunkach itp. Czynności te noszą znamiona usługi magazynowej, bądź depozytowej, a jednocześnie są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi głównej - udzielania pożyczek pieniężnych. Stąd Wnioskodawca uważa, że usługi przechowania, a zatem koszty zabezpieczenia umowy lombardowej będą zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 w związku z art. 43 ust.13 ustawy o VAT.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieodebranych zastawów może podlegać opodatkowaniu zarówno na zasadach ogólnych, jak również przy zachowaniu określonych warunków na zasadach marży. Opodatkowanie na zasadach marży jest kwestią dokonania wyboru przez podatnika (art. 120 ust. 14 i 15). Zgodnie z art. 120 ust. 4, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez towary używane rozumie się dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0) po spełnieniu wymagań zawartych w art. 120 ust.10 ustawy o VAT.

Sprzedaż nieodebranych zastawionych rzeczy w postaci biżuterii złotej i srebrnej, jak i innych dóbr materialnych, może podlegać opodatkowaniu na zasadzie marży. Opodatkowanie sprzedaży biżuterii złotej i srebrnej na zasadach marży jest możliwe tylko w przypadku sklasyfikowania wyrobu w ramach PKWiU 32.12.13. W innym przypadku winno być zastosowane opodatkowanie na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami w rozumieniu ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT, stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku usług w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy).

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl art. 43 ust. 14 ustawy o VAT, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2001r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 ze zm.) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę, na mocy której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, zwany dalej „kredytodawcą”, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu w jakiejkolwiek postaci.

Zgodnie z art. 7a w/w ustawy, łączna kwota wszystkich opłat, prowizji oraz innych kosztów związanych z zawarciem umowy o kredyt konsumencki, z wyłączeniem udokumentowanych lub wynikających z innych przepisów prawa kosztów, związanych z ustanowieniem, zmianą lub wygaśnięciem zabezpieczeń i ubezpieczeń (w tym kosztów ubezpieczenia spłaty kredytu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4), nie może przekroczyć 5% kwoty udzielonego kredytu konsumenckiego.

W myśl art. 7 ust. 1 natomiast, całkowity koszt kredytu oznacza wszystkie koszty wraz z odsetkami i innymi opłatami i prowizjami, które konsument jest zobowiązany zapłacić za kredyt, z wyjątkiem kosztów:

1. które ponosi konsument w związku z niewykonaniem swoich zobowiązań wynikających z umowy o kredyt konsumencki,
2. które w związku z nabyciem rzeczy lub usługi ponosi konsument, niezależnie od tego, czy nabycie następuje z wykorzystaniem kredytu,
3. prowadzenia rachunku, z którego realizowane są spłaty, oraz kosztów przelewów i wpłat na ten rachunek, chyba że konsument nie ma prawa wyboru podmiotu prowadzącego rachunek, a koszty te przekraczają koszty dla rachunków oszczędnościowych stosowane przez podmiot prowadzący rachunek,
4. ustanowienia, zmiany oraz związanych z wygaśnięciem zabezpieczeń i ubezpieczenia, z wyjątkiem kosztów ubezpieczenia spłaty kredytu - wraz z oprocentowaniem i pozostałymi kosztami - na wypadek śmierci, inwalidztwa, choroby lub bezrobocia konsumenta,
5. wynikających ze zmiany kursów walut.
   
   

Z powyższego wynika, iż wyrażenia „całkowity koszt kredytu” zdefiniowane w art. 7 ustawy o kredycie konsumenckim, oraz „łączna kwota wszystkich opłat, prowizji oraz innych kosztów” (zwana dalej łączną kwotą) określona w art. 7a ww. ustawy nie są tożsame. Całkowity koszt kredytu obejmuje bowiem wszystkie koszty, które konsument jest zobowiązany zapłacić za kredyt, natomiast łączna kwota obejmuje koszty związane z zawarciem umowy o kredyt konsumencki.

Analiza powyższego wskazuje również, iż na gruncie ustawy o kredycie konsumenckim, koszty ustanowienia zabezpieczeń zostały wyłączone zarówno z pojęcia „całkowitego kosztu kredytu”, jak i z pojęcia „łącznej kwoty”. Zabezpieczenie spłaty kredytu konsumenckiego nie jest bowiem kosztem związanym bezpośrednio z samym kredytem, czy też umową kredytową, ma charakter uzupełniający.

Działalność lombardowa polega na pożyczaniu pieniędzy pod zastaw. Klient korzystający z pożyczki lombardowej może odzyskać przedmiot zastawu po dokonaniu zwrotu pożyczonej kwoty wraz z prowizją naliczoną przez właściciela lombardu.

Zabezpieczenie udzielonej przez lombard pożyczki może być dokonane w drodze przewłaszczenia. Przewłaszczenie rzeczy na zabezpieczenie polega na przeniesieniu własności rzeczy na wierzyciela z równoczesnym zobowiązaniem go - pod warunkiem uiszczenia w terminie zabezpieczonego długu - do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika. W razie niewykonania przez pożyczkobiorcę zobowiązania w umówionym terminie, podmiot świadczący usługę lombardową staje się nieograniczonym właścicielem rzeczy będącej przedmiotem przewłaszczenia. Przewłaszczone rzeczy najczęściej sprzedawane są w ramach prowadzonej działalności lombardowej.

Lombard wykonuje więc co do zasady, dwa główne rodzaje czynności, odmiennie opodatkowane podatkiem VAT, czyli udzielanie pożyczek pieniężnych pod zastaw ruchomości i papierów wartościowych w zamian za określone wynagrodzenie (prowizję), oraz sprzedaż zastawionych i nieodebranych rzeczy, tj. dostawę towarów. Dodatkowo mogą występować czynności o charakterze pomocniczym.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - usługi lombardu (udzielanie pożyczek pod zastaw). Wnioskodawca pobiera opłaty w postaci odsetek uzależnionych od kwoty pożyczki i terminu zwrotu oraz dodatkowej opłaty na pokrycie kosztów przechowywania i zabezpieczenia przyjętego zastawu. Są to koszty zabezpieczenia rzeczowego jakie ponosi lombard przyjmując towar jako zabezpieczenie pożyczki, a więc jego ochrona, zapakowanie, zabezpieczenie przed zniszczeniem, przechowanie go w odpowiednich warunkach, itp.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż otrzymywane przez Wnioskodawcę odsetki, stanowiące wynagrodzenie za udzielanie pożyczek pieniężnych, podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie wskazano również, iż klient Wnioskodawcy ponosi opłatę za tzw. zabezpieczenie pożyczki, tj. koszty zabezpieczenia rzeczowego jakie ponosi lombard przyjmując towar jako zabezpieczenie pożyczki, a więc jego ochrona, zapakowanie, zabezpieczenie przed zniszczeniem, przechowanie go w odpowiednich warunkach, itp.

W przypadku tej opłaty należy zbadać, czy jej charakter spełnia przesłanki wskazane w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej, ustawodawca w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o kredycie konsumenckim dokonał wyłączenia z całkowitego kosztu kredytu m. in. kosztów ustanowienia zabezpieczeń. Jednocześnie jednak należy mieć na uwadze, iż istotą działalności lombardów jest udzielanie pożyczek pod zastaw i wyświadczenie usługi głównej bez należytego przyjęcia zabezpieczenia jest w przypadku tego rodzaju usług niemożliwe. Jest również oczywiste, iż kredytodawca – lombard - odpowiada za ochronę, zapakowanie, zabezpieczenie przed zniszczeniem, przechowanie w odpowiednich warunkach, itp. przyjętego zastawu do chwili jego wykupu przez klienta.

Zdaniem tut. organu zabezpieczenie rzeczowe jakie ponosi lombard przyjmując towar jako zabezpieczenie zastawu, a więc jego ochrona, zapakowanie, zabezpieczenie przed zniszczeniem, przechowanie go w odpowiednich warunkach, itp. może samo stanowić odrębną całość (wydaje się zasadnym uznanie, iż byłby to rodzaj usługi depozytowej, czy też magazynowej), a jednocześnie jest właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi głównej – udzielania pożyczek pieniężnych – zwolnionej z podatku od towarów i usług zgodnie z ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

A zatem koszty zabezpieczenia umowy pożyczki lombardowej (zastawu) będą zwolnione od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ad.2.

Stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 4 - szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy - w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Według art. 120 ust. 10 ww. ustawy przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Art. 120 ust. 14 i 15 ustawy stanowią, że podatnik może stosować ogólne zasady opodatkowania do dostaw, do których stosuje się przepisy ust. 10 i 11. W przypadku zastosowania ogólnych zasad podatnik ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od towarów, o których mowa w ust. 11, w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy u tego podatnika z tytułu dostawy tych towarów.

Jeżeli podatnik oprócz zasad, o których mowa w ust. 4 i 5, stosuje również ogólne zasady opodatkowania, to jest on obowiązany prowadzić ewidencję zgodnie z art. 109 ust 3, z uwzględnieniem podziału w zależności od sposobu opodatkowania; w odniesieniu do dostawy, o której mowa w ust. 4 i 5, ewidencja musi zawierać w szczególności kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży, o której mowa w tych przepisach.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zastawionych rzeczy w postaci biżuterii złotej i srebrnej (PKWiU 32.12.13).

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży nieodebranego zastawu w postaci biżuterii złotej i srebrnej o symbolu PKWiU 32.12.13, nabytego (przewłaszczonego) przez Wnioskodawcę od podmiotów, określonych w art. 120 ust. 10 ustawy, Wnioskodawca ma prawo opodatkować taką sprzedaż na zasadzie opodatkowania marży na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, iż towary stanowiące ten zastaw spełniają definicję towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków. W sytuacji Wnioskodawcy prowadzącego lombard można uznać, że dokonuje on sprzedaży towarów będących przedmiotami używanymi, których stał się właścicielem wskutek tego, iż pożyczkobiorca nie dokonał spłaty udzielonej mu pożyczki. Towary te spełniają zatem definicję, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. W przypadku sprzedaży nieodebranego zastawu w postaci biżuterii złotej i srebrnej o symbolu PKWiU 32.12.13 podstawą opodatkowania będzie marża stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą, którą ma zapłacić nabywca, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku. Za kwotę nabycia należy uznać wartość niespłaconej pożyczki. W sytuacji, gdy kwota udzielonej pożyczki jest wyższa od kwoty uzyskanej ze sprzedaży, podatnik nie uzyskuje marży a tym samym nie nalicza należnego podatku od towarów i usług.

W przypadku zaś, gdy nieodebrany zastaw nie spełnia definicji towaru używanego, o którym mowa w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, to wówczas Wnioskodawca musi stosować opodatkowanie na zasadach ogólnych.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie informuje, że w zakresie wliczania do kwoty obrotu, o którym mowa w art. 90 jedynie kwoty marży w przypadku rozliczania sprzedaży na zasadzie „VAT marża” oraz prawa dokonania korekty podatku należnego zarejestrowanego w kasie fiskalnej ze stawką 23% od dnia 1 stycznia 2011 roku (Pyt.3-4), a także w zakresie stosowania do końca roku ustalonej proporcji wstępnej odliczenia podatku VAT (Pyt.5), zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego wdacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.