Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-202/16/ZK
z 3 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 5 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 24 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 16 maja 2016 r. Znak: IBPB-1-1/4511-202/16/ZK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 24 maja 2016 r.

We wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W kwietniu 2010 r. Wnioskodawca nabył do majątku wspólnego działki gruntowe, z przeznaczone zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania „pod zabudowę usługową”. W 2014 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę budynku handlowo-usługowo-magazynowego. Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (handel i usługi), opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na „zasadach ogólnych”. W 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął budowę (po uprawomocnieniu się decyzji na budowę). Obecnie budynek jest w stanie surowym - Wnioskodawca nie posiada żadnej decyzji na użytkowanie - dalej znajduje się w budowie. Po zakończeniu budowy Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać budynek na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i korzystał z obniżenia należnego podatku od towarów i usług o podatek naliczony wynikający z posiadanych faktur związanych z nabyciem towarów i usług związanych z budową ww. budynku. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nabyty grunt z rozpoczętą budową.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 21 maja 2016 r. wskazano m.in., że:

1. w dniu 5 marca 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie usług elektroenergetycznych, budowy linii wodociągowych oraz usług ciężkim sprzętem budowlanym (dźwigi, koparki, itp.),
   
2. zakres prowadzonej działalności gospodarczej nie obejmuje i nigdy nie obejmował obrotu nieruchomościami,
   
3. w 2010 r. Wnioskodawca nabył grunt składający się z 7 sąsiadujących ze sobą działek o łącznej pow. około 5.400 m2 (działki w górach są małe - rozdrobnione), a ich nabycie nastąpiło od 2 właścicieli,
   
4. nabyte grunty nigdy nie zostały uznane za środki trwałe i nie stanowiły towarów handlowych; Wnioskodawca nie odliczał żadnych kosztów związanych z gruntem, nie zaliczał też do kosztów uzyskania przychodów,
   
5. Wnioskodawca nabył grunt z zamiarem wykorzystywania pod uprawy rolne, np. siano, ziemniaki, itp. (w 2010 r. Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej),
   
6. Wnioskodawca nigdy nie zaliczał wydatków związanych z budową budynku do kosztów uzyskania przychodów,
   
7. w 2016 lub 2017 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać 4 nabyte działki w całości i 3 działki częściowo, o łącznej pow. około 4.800 m2,
   
8. budynek będzie w stanie surowym - bez instalacji, tynków, posadzek - zamontowane będą okna i drzwi zewnętrzne (stan surowy zamknięty).
   
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż gruntu z rozpoczętą budową ww. budynku wywiera konsekwencje podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży gruntu wraz z rozpoczętą budową nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ budynek ten nie został wybudowany i oddany do użytkowania. Przedmiotem sprzedaży jest działka, której częścią składową jest rozpoczęta budowa, a w świetle przepisów Kodeksu cywilnego nie stanowi odrębnego przedmiotu własności. Wnioskodawca uważa, że budynku tego również nie można potraktować jako składnika majątkowego, stanowiącego środek trwały, bowiem w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie spełnia kompletności i zdatności do użytkowania. Sprzedaż tą Wnioskodawca uznaje, jako sprzedaż nieruchomości dokonaną po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, a zatem sprzedaż ta nie powoduje powstania przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (…); w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
  
  

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstaje również w związku ze sprzedażą składników majątku (środków trwałych) wycofanych z działalności gospodarczej (w tym w następstwie likwidacji działalności gospodarczej) o ile sprzedaż ta nastąpi przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wycofania z działalności ww. składników majątku (a wiec i po likwidacji tej działalności). Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środkami trwałymi są m.in. budowle i budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Ponadto w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, że odpłatne zbycie rzeczy i określonych praw może następować w ramach działalności gospodarczej lub poza nią. Podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie odróżnia, jako odrębne źródło przychodów, sprzedaż określonych rzeczy i praw (art. 10 ust. 1 pkt 8), wymagając jedynie, aby nie następowało to „w wykonaniu działalności gospodarczej”. Szczegółowe wskazanie, co jest przychodem z wykonywania działalności gospodarczej zawiera art. 14 ww. ustawy. W ww. przepisie ustawodawca ustanowił reguły, w oparciu o które do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się m.in. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi,

podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, m.in., że w kwietniu 2010 r. Wnioskodawca nabył do majątku wspólnego grunt składający się z 7 sąsiadujących ze sobą działek o łącznej pow. około 5.400 m2. W dniu 5 marca 2013 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług elektroenergetycznych, budowy linii wodociągowych oraz usług ciężkim sprzętem budowlanym (dźwigi, koparki, itp.). Zakres prowadzonej działalności gospodarczej nie obejmuje i nigdy nie obejmował obrotu nieruchomościami. W 2014 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę budynku handlowo-usługowo-magazynowego i rozpoczął jego budowę, gdyż zamierzał wykorzystywać budynek na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W 2016 lub 2017 r. Wnioskodawca zamierza sprzedać 4 nabyte działki w całości i 3 działki częściowo, o łącznej pow. około 4.800 m2, wraz z rozpoczętą budową. Nabyte grunty nigdy nie zostały uznane za środki trwałe i nie stanowiły towarów handlowych w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie odliczał żadnych kosztów związanych z gruntem, ani nie zaliczał też do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z budową budynku. W dniu sprzedaży budynek będzie w stanie surowym zamkniętym (bez instalacji, tynków, posadzek), zamontowane będą okna i drzwi zewnętrzne.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że skoro wskazane we wniosku nieruchomości gruntowe (ich części) oraz poniesione na nich nakłady (w postaci niezakończonej budowy wskazanego we wniosku budynku użytkowego), jako faktycznie niewykorzystywane w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie stanowią (i nie będą w dacie ich zbycia stanowić) środków trwałych podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także nie są/będą towarami handlowymi w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, to ich odpłatne zbycie nie będzie generować przychodu z tej działalności.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że przychód ze sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku, tj. nieruchomości gruntowych (ich części) wraz z rozpoczętą budową budynku, należy zaliczyć do źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, z uwagi na okres jaki upłynął od nabycia ww. nieruchomości gruntowych (2010 r.) nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży dokonanej w 2016 lub 2017 r.

Z uwagi na powyższe przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.