Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-371/16-4/MT
z 19 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) oraz uzupełnieniu wniosku z dnia 11 maja 2016 r. (data wpływu 16 maja 2016 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/4511-371/16-2/MT z dnia 4 maja 2016 r. (data nadania 5 maja 2016 r., data doręczenia 9 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z najmu nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z najmu nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miejscem stałego pobytu Wnioskodawczyni są Stany Zjednoczone Ameryki. Tam też Wnioskodawczyni pracuje i odprowadza podatki zgodnie z przepisami ordynacji podatkowej USA. Od 15 marca 2013 r. do czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej polegająca na najmie lokalu. Wówczas Wnioskodawczyni została poinformowana w tamtejszym Urzędzie Skarbowym, że dochody z tytułu wynajmu może rozliczać w miejscu Jej zamieszkania, czyli w USA. Zgodnie z tą informacją podatek dochodowy z wynajmu lokalu na terytorium Polski Wnioskodawczyni również płaci w USA.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 4 maja 2016 r. Nr IPPB1/4511-371/16-2/MT Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny o informację, że:

• W momencie uzyskiwania dochodów z najmu nieruchomości położonej w Polsce Wnioskodawczyni była rezydentem podatkowym Stanów Zjednoczonych Ameryki. Wnioskodawczyni mieszka w ww. kraju od 1989 r. oraz posiada amerykańskie obywatelstwo od 2003 r.
  

• Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadziła przez 3 miesiące 2013 r., której przedmiotem był najem lokalu. Ww. nieruchomość była wynajmowana w celach prywatnych.
  

• Miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni w celach podatkowych są Stany Zjednoczone Ameryki, gdzie Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo, pracuje i płaci zobowiązania podatkowe zgodnie z obowiązującym w tym kraju prawem podatkowym.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Którego kraju Urząd Skarbowy będzie właściwym do opodatkowania podatku dochodowego?
2. Co z podatkiem do tej pory płaconym?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ miejscem Jej stałego pobytu są Stany Zjednoczone Ameryki wszelkie Jej zobowiązania podatkowe podlegają przepisom prawa amerykańskiego. Zgodnie z powyższym dochody z najmu lokalu położonego położonego poza granicami Stanów również powinny być rozliczane na zasadach obowiązujących w USA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z poźn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Istotą ograniczonego obowiązku podatkowego jest więc to, że osoby fizyczne objęte takim obowiązkiem, mogą być zobowiązane do zapłacenia podatku dochodowego jedynie od dochodów, które powstały w Polsce. Pozostałe dochody takich osób nie mogą natomiast podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż wyżej wymienione przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadziła działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej polegająca na najmie lokalu. W momencie uzyskiwania dochodów z najmu nieruchomości położonej w Polsce Wnioskodawczyni była rezydentem podatkowym Stanów Zjednoczonych Ameryki. Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni prowadziła przez 3 miesiące 2013 r., której przedmiotem był najem lokalu. Miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni w celach podatkowych są Stany Zjednoczone Ameryki, gdzie Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo, pracuje i płaci zobowiązania podatkowe zgodnie z obowiązującym w tym kraju prawem podatkowym.

Wnioskodawczyni będzie zatem podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (art. 3 ust. 2a updof).

W związku z powyższym w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178).

Należy wskazać, że przy interpretowaniu zapisów poszczególnych umów, w tym też ww. umowy za wzór służą Modelowa Konwencja OECD w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku uchwalona przez Komitet Spraw Podatkowych OECD w 1963 r. (zmiana z 1997 r., 1992 r., 2000 r.) oraz Komentarz do tej Konwencji (Komentarz OECD do Modelowej Konwencji w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, wersja z lipca 2005 r., Dom Wydawniczy ABC), które wprawdzie nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy rozumieć zapisy tych umów. Na Modelowej Konwencji wzorowane są bowiem zawarte umowy międzynarodowe.

Na gruncie umowy polsko-amerykańskiej podstawową kategorią dochodów są „zyski przedsiębiorstw”, jako że większość dochodów ze stosunków gospodarczych pomiędzy obu państwami kwalifikuje się do tej kategorii.

Zgodnie z art. 8 umowy polsko-amerykańskiej, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa powinny być opodatkowane tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jednocześnie art. 8 ust. 5 umowy stanowi, że jeżeli w zyskach mieszczą się pozycje dochodu, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Umowy, postanowienia tamtych artykułów zastąpią postanowienia tego artykułu, jeżeli nie stanowi on inaczej.

Takim przepisem szczególnym jest art. 7 umowy regulujący zasady opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego.

Na podstawie art. 7 ust. 1 umowy dochody z nieruchomości, włączając opłaty i inne płatności z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych i zyski uzyskane ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką nieruchomością lub prawami, z których wynikają takie opłaty i inne płatności, mogą być opodatkowane przez to Umawiające się Państwo, w którym ta nieruchomość lub zasoby naturalne są położone. Dla celów niniejszej Umowy odsetki od zobowiązań zabezpieczonych na nieruchomości lub zabezpieczonych prawem dochodzenia na opłatach lub innych płatnościach z tytułu eksploatacji zasobów naturalnych nie będą traktowane jako dochód z nieruchomości.

Ustęp 1 będzie miał zastosowanie do dochodu powstałego z użytkowania, posiadania, dzierżawy lub innej formy używania nieruchomości (art. 7 ust. 2 umowy).

Użycie w umowie sformułowania „może być opodatkowany” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.

Zgodnie z powyżej wyrażonymi zasadami, państwo miejsca położenia majątku nieruchomego dysponuje pełnym prawem do nakładania podatku na dochody z niego uzyskiwane przez osoby będące rezydentami innych państw.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, regulując kwestie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego, nie definiują samego pojęcia majątku nieruchomego. Postanowienia umów stanowią jedynie, iż określenie to posiada takie znaczenie, jakie daje mu prawo tego umawiającego się państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony.

Nie znaczy to jednak, że każde z państw może całkowicie dowolnie rozstrzygać co stanowi majątek nieruchomy w rozumieniu umowy.

W celu uniknięcia rozbieżności interpretacyjnych umowy określają rodzaje mienia i prawa, które państwa muszą zawsze traktować jako majątek nieruchomy. Określenie to obejmuje więc, co do zasady, mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi czy prawa użytkowania nieruchomości.

Jednocześnie należy podkreślić, że prawo państwa, w którym majątek nieruchomy jest położony do nałożenia podatku na dochód uzyskiwany z nieruchomości ma zawsze pierwszeństwo przed prawem państwa rezydencji.

Zatem zyski Wnioskodawczyni osiągnięte z majątku nieruchomego położonego w Polsce będą opodatkowane zgodnie z art. 7 umowy polsko-amerykańskiej.

Reasumując, w przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym do opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego położonego w Polsce zastosowanie znajdą postanowienia art. 7 umowy polsko-amerykańskiej, co oznacza, iż do opodatkowania tych dochodów (zapłaty podatku) właściwym będzie Urząd skarbowy położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.