Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-355/16-2/MS1
z 19 maja 2016 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm. ) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości zwróconej po uprzednim wywłaszczeniu – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości zwróconej po uprzednim wywłaszczeniu.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni jako była właścicielka niezabudowanej nieruchomości (działki nr 1/1 i 1/2 o pow. 996 m2) zbytej Skarbowi Państwa - umową sprzedaży z dnia 1 września 1972 r. w trybie art. 6 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości pod budowę Liceum Ogólnokształcącego zgodnie z decyzją z dnia 28 listopada 1970 r., wystąpiła w dniu 10 stycznia 2008 r. do Starosty z wnioskiem o zwrot swojej dawnej nieruchomości wobec niezrealizowania celu wywłaszczenia. Starosta powołując się m.in. na art. 136 ust. 3, art. 137 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r, poz. 518, z późn. zm.; dalej: „u.g.n.”), decyzją z dnia 19 lutego 2015 r. orzekł m.in. o zwrocie na rzecz Wnioskodawczyni części dawnej nieruchomości w postaci działki ew. nr 508/2 o pow. 0,0195 ha oraz działki ew. nr 314 o pow.0,0759 ha oraz zobowiązał ją w pkcie 4 ww. decyzji do zwrotu zwaloryzowanego odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość w wysokości 12041,00 zł. Decyzja stała się ostateczna w dniu 24 marca 2015 r. Wnioskodawczyni zawarła z osobami fizycznymi przedwstępną umowę sprzedaży opisanej zwróconej nieruchomości składającej się z działek ew. Nr 508/2 oraz ew. Nr 314, w wykonaniu której jest zobowiązana do jej sprzedaży na rzecz tych osób fizycznych, która nastąpi w 2016 roku. Należy wskazać, że sprzedaż nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w związku z zamiarem odpłatnego zbycia, które nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej, nieruchomości (dz. ew. 508/2 i dz. ew. 314) zwróconej Wnioskodawczyni w trybie art. 136 ust. 3 u.g.n. na podstawie ostatecznej decyzji Starosty z dnia 19 lutego 2015r. - przed upływem 5 lat od dnia stwierdzenia ostateczności przedmiotowej decyzji zwrotowej - Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia zwróconej nieruchomości w szczególności na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991, Nr 80, poz. 350, z póź. zm.)?
Zdaniem Wnioskodawczyni.
W ocenie Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym nie będzie ona obowiązana do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości w szczególności planowane odpłatne zbycie przedmiotowej zwróconej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991, Nr 80, poz. 350, z późn. zm.) ze względu na to, że nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej, a między datą planowanej sprzedaży, a końcem roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości upłynęło 5 lat z tego powodu, że odzyskanie przez nią przedmiotowej nieruchomości na podstawie decyzji o zwrocie nieruchomości nie jest tożsame nabyciu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Bowiem w okolicznościach opisanego stanu faktycznego z uwzględnieniem poniżej przytoczonego orzecznictwa sądów administracyjnych i SN oraz piśmiennictwa za datę nabycia nieruchomości należy uznać datę nabycia przez Wnioskodawczynię spadku po jej ojcu Apolinarym S., który zmarł 15 lutego 1971 r. przy zastosowaniu reguł z art. 924 kc i art. 925 kc na podstawie postanowienia Sądu Powiatowego I Wydziału Cywilnego z dnia 5 października 1971 r. o stwierdzeniu nabycia praw do spadku (dowód: umowa sprzedaży z dnia 1 września 1972 r.) oraz datę zawarcia umowy zniesienia współwłasności z dnia 24 kwiecień 1972 r., na podstawie której Wnioskodawczyni stała się właścicielką opisanej nieruchomości jako dawnej działki Nr 1 o pow. 996 m2 (podzieloną na dawne działki nr 1/1 i 1/2).
Uzasadniając powyższe, należy podnieść, że w orzecznictwie sądów administracyjnych, Sądu Najwyższego oraz w doktrynie utrwalony został pogląd z którego wynika, że decyzja o zwrocie nieruchomości pełni funkcję restytucyjną, czyli jest aktem prawnym, który wywiera bezpośrednio skutki w sferze prawa cywilnego. Powoduje ona przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela lub jego spadkobierców, jednakże nie kreuje tego prawa. Przywraca jedynie wcześniej panujące stosunki prawno-rzeczowe po stronie podmiotowej (uchwała SN z dnia 25 stycznia 1996 r., uchwała NSA w składzie 7 sędziów z dnia 17 grudnia 1996 r. sygn. akt 7 FPS 7/96, NSA w wyroku z dnia 30 października 2014 r. sygn. akt II FSK 2372/12, K. Kolańczyk: Prawo Rzymskie, PWN 1978, str.176). W powołanych orzeczeniach Sądy te stwierdziły, że restytucyjnemu charakterowi decyzji o zwrocie nieruchomości nie stoi na przeszkodzie to, że decyzja taka ma charakter decyzji konstytutywnej (...). Zmienia ona bowiem stan prawny nieruchomości powstały po wydaniu decyzji o wywłaszczeniu, przez przywrócenie dotychczasowemu właścicielowi prawa własności nieruchomości.
W powyżej przywołanej uchwale podjętej przez NSA w składzie 7 sędziów z dnia 17 grudnia 1996 r. sygn. akt FPS 7/96, na kanwie sprawy o prawie identycznym stanie faktycznym jak sprawa wnioskodawczyni tj. też dotyczącej wątpliwości związanych z powstaniem źródła przychodu przy odpłatnym zbyciu odzyskanej nieruchomości przed upływem okresu pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, NSA stwierdził, min. że „przy zwrocie nieruchomości w trybie art. 69 ust. 1 (obecnie art. 136 ust. 3 u.g.n.) nie mamy do czynienia z przeniesieniem na zasadach ogólnych własności nieruchomości na wywłaszczonego uprzednio właściciela nieruchomości, nie jest to też przeniesienie w drodze aktów władczych Skarbu Państwa lub gminy. Zwrot nieruchomości następuje na podstawie decyzji administracyjnej, która przywraca (restytuuje) stronę podmiotową stosunku prawno-rzeczowego odnośnie do wywłaszczonej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia. Nie stanowi więc ono nabycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. Natomiast w głównej tezie uchwały NSA stwierdził, że sprzedaż nieruchomości lub jej części, zwróconą w trybie art. 69 ust. ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (...) nie stanowi źródła przychodu w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1993, Nr 90, poz. 416, z późn. zm.) także wówczas, gdy sprzedaż ta nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej i została dokonana przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił jej zwrot (ONSA 1997, Nr 2, poz. 51). Ponadto wywiódł, że nie do zaakceptowania byłaby sytuacja w której dawny właściciel, który odzyskał swoją nieruchomość i chciał ją sprzedać byłby w gorszej od właściciela który nigdy nie został wywłaszczony, prowadziłoby to do różnicowania właścicieli pod kątem przysługujących praw.
Pod wpływem wyżej opisanej uchwały NSA w sprawie sygn. akt II FSK 2372 wywiódł w głównej tezie wyroku, że jeżeli nieruchomość została zwrócona spadkobiercy właściciela decyzją o jej zwrocie wydaną na podstawie art. 136 ust. 3 u.g.n. i w chwili otwarcia spadku nie wchodziła do spadku po tym właścicielu to tym samym nie było to nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. prowadzące do powstania obowiązku podatkowego w przypadku jej sprzedaży przez upływem pięciu lat od dnia otwarcia spadku. Nie było to także nabycie w drodze spadku, o którym mowa w art. 22 ust. 6d) u.p.d.o.f. Przedstawiając powyższe należy podnieść, że skutków prawnych wynikających z decyzji Starosty z dnia 19 lutego 2015 r. w zakresie przywrócenia Wnioskodawczyni jako byłej właścicielce utraconego prawa własności do przedmiotowej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia nie można utożsamiać z nabyciem nieruchomości w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.
Należy także dodać, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni, w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.