Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-1076/15-2/IŚ
z 22 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kursu waluty do przeliczania kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kursu waluty do przeliczania kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (świadczenie usług informatycznych) Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) współpracuje z kontrahentami zagranicznymi. W ramach tej współpracy Spółka zaciąga zobowiązania w walutach obcych oraz ponosi koszty wynikające z faktur (lub innych zagranicznych dowodów księgowych dokumentujących koszty) dotyczących zakupu towarów lub usług, wystawianych w walutach obcych przez zagranicznych kontrahentów.

Różnice kursowe dla celów podatkowych Spółka ustala w oparciu o tzw. podatkową metodę rozliczania różnic kursowych, określoną przez ustawodawcę w art. 15a w związku z art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zaciąga i ponosi koszty wyrażone w walutach obcych, które na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w szczególności, na podstawie art. 15 ust. 1 oraz art. 15a), Spółka zobowiązana jest przeliczać na złote polskie (wycenić) z zastosowaniem odpowiedniego kursu przeliczeniowego.

Powyższe przeliczenie (wycena) kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote polskie służy w szczególności:

1. ustaleniu prawidłowej wysokości kosztu uzyskania przychodów w złotych polskich będącej określoną równowartością kosztu poniesionego w walucie obcej (art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz
2. ustaleniu w prawidłowej wysokości w złotych polskich początkowej wartości poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej dla celów obliczenia prawidłowej wartości różnicy kursowej (dodatniej lub ujemnej), która realizuje się w momencie zapłaty tego kosztu (zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
   
   

W świetle powyższego, na potrzeby ustalenia właściwej wartości kosztów uzyskania przychodów w złotych polskich (punkt a) powyżej), jak również dla celów obliczenia podatkowych różnic kursowych (w szczególności wyznaczenia początkowej wartości kosztu poniesionego - punkt b) powyżej), Spółka dokonuje wyceny poniesionych w walucie obcej kosztów według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego (dalej: NBP) z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktur lub innych zagranicznych dowodów księgowych w walucie obcej, dokumentujących poniesienie kosztu, wystawionych przez zagranicznych kontrahentów.

Spółka stosuje powyższy sposób przeliczenia kosztów poniesionych w walucie obcej na złote polskie bez względu na fakt, iż dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w tym ujęcie (zaksięgowanie) kosztu na dany dzień, następuje przez Spółkę w innym dniu (zwykle w okresie późniejszym) niż dzień wystawienia faktury (lub innego zagranicznego dowodu księgowego w walucie obcej, dokumentującego koszt) przez kontrahenta zagranicznego.

W szczególności wynika to z faktu, że zagraniczne faktury czy odpowiednio zagraniczne dowody księgowe wystawione przez kontrahentów zagranicznych wpływają do Spółki w okresie późniejszym -po dniu ich wystawienia przez kontrahentów zagranicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym Spółka może uznać za prawidłowe dokonywanie przeliczenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych w walucie obcej na złote polskie według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia przez zagranicznego kontrahenta faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego koszt?

Zdaniem Spółki, prawidłowe jest przeliczanie na złote polskie kosztów poniesionych w walutach obcych według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia przez zagranicznego kontrahenta faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego koszt.

Definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej jako: „ustawa o CIT”). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednocześnie, zdanie drugie ww. art. 15 ust. 1 wskazuje, iż koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote polskie według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Pojęcie „dnia poniesienia kosztu” zostało natomiast zdefiniowane w art. 15 ust. 4e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym: „Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów”. Zagadnienia przeliczania kosztu uzyskania przychodu poniesionego w walucie obcej dla celów ustalenia i ewidencji w księgach podatnika właściwej wysokości kosztu w przeliczeniu na złote polskie (o którym mowa w art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) nie można rozpatrywać w oderwaniu od zasad ustalania wartości różnic kursowych, w szczególności wyznaczania w prawidłowej wysokości w złotych polskich początkowej wartości poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej (zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), którą następnie porównuje się z wartością tego kosztu w dniu jego zapłaty (realizacji różnicy kursowej).

Przeliczenie (wycena) kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote polskie według właściwego kursu przeliczeniowego zasadniczo spełnia dwie podstawowe funkcje i cele, tj. służy w szczególności:

1. ustaleniu prawidłowej wysokości kosztu uzyskania przychodów w złotych polskich będącej określoną równowartością kosztu poniesionego w walucie obcej (art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz
2. ustaleniu w prawidłowej wysokości w złotych polskich początkowej wartości poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej dla celów obliczenia prawidłowej wartości różnicy kursowej (dodatniej lub ujemnej), która realizuje się w momencie zapłaty tego kosztu (zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ww. ustawy).
   
   

W świetle powyższego, koniecznym staje się odwołanie do regulacji dotyczących ustalania podatkowych różnic kursowych, zawartych w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w szczególności do:

• ustępu 2 pkt 2, zgodnie z którym dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
  
• ustępu 3 pkt 2, zgodnie z którym ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
  
• ustępu 6, zgodnie z którym przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu,
  
• ustępu 7, zgodnie z którym: „za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności”.
  
  
  

Ustosunkowując się do powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, że na potrzeby:

1. ustalenia prawidłowej wysokości w złotych polskich kosztu uzyskania przychodów poniesionego w walucie obcej (art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz
   
2. ustalenia w prawidłowej wysokości w złotych polskich początkowej wartości poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej dla celów obliczenia prawidłowej wartości różnicy kursowej (dodatniej lub ujemnej) (zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ww. ustawy)

- za dzień poniesienia kosztu należy przyjąć dzień wystawienia faktury (lub odpowiednio innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego koszt) przez kontrahenta zagranicznego.

W konsekwencji, dla celów przeliczenia na złote polskie wartości kosztu zakupu towarów, bądź usług wyrażonego w walutach obcych, należy stosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego koszt.

Nadmienić należy o stanowisku, jakie zajął Departament Podatków Dochodowych Ministerstwa Finansów w opublikowanym w 2007 r. Biuletynie Skarbowym nr 5/2007, gdzie czytamy: „Do ustalenia różnic kursowych przyjmuje się bowiem koszt poniesiony, o którym mowa w przepisie art. 15a ust. 7 updop, który stanowi, iż „za koszt poniesiony uważa się koszt wynikający z faktury (rachunku) lub innego dowodu, a zatem przy przeliczeniu waluty obcej na złote należy przyjmować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury, a nie dzień otrzymania faktury lub ujęcia (zaksięgowania) kosztu. Mając na celu ujednolicenie rozliczeń podatkowych z ewidencją rachunkową związaną z transakcjami walutowymi z tytułu zobowiązań, uzasadnione jest zatem, aby przy przeliczeniu kosztu poniesionego zastosować jednolity kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury”.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, w szczególności art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2, w związku z art. 15a ust. 6 i ust. 7 tej ustawy, należy przyjąć, że w przedstawionym stanie faktycznym kursem właściwym dla przeliczenia na złote polskie kosztów poniesionych w walutach obcych jest kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia przez zagranicznego kontrahenta faktury lub innego zagranicznego dowodu księgowego dokumentującego koszt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.