Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-138/16/APR
z 17 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2016 r. (data wpływu 18 marca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu na cele osobiste oraz braku opodatkowania jego późniejszej dostawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu na cele osobiste oraz braku opodatkowania jego późniejszej dostawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 24 grudnia 2012 r. zawarł w ramach swojej działalności gospodarczej umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego. Następnie samochód ten, w trakcie trwania umowy leasingu został oddany do używania podmiotowi trzeciemu, na podstawie umowy najmu (okres najmu: od stycznia 2013 r. do 30 listopada 2015 r.). W związku z powyższym, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, od faktur dokumentujących opłaty leasingowe, Wnioskodawca odliczał podatek od towarów i usług w całości.

W dniu 30 listopada 2015 r. nastąpiło zakończenie umowy leasingu i zgodnie z warunkami tej umowy, leasingobiorcy przysługiwało prawo wykupu przedmiotu leasingu. W tym miejscu należy podkreślić, że możliwość wykupu co prawda wynikała z umowy, ale jest odrębną od niej czynnością.

Wnioskodawca w dniu 30 listopada 2015 r., tj. w dniu zakończenia umowy leasingu, wykupił przedmiot leasingu, ale nie w celu wykorzystania go w ramach działalności gospodarczej, a z przeznaczeniem na cele osobiste. Samochód nie został zatem wprowadzony do działalności gospodarczej jako środek trwały. Od faktury zakupowej Wnioskodawca nie odliczył podatku od towarów i usług.

Następnie w dniu 4 marca 2016 r., Wnioskodawca sprzedał samochód na rzecz osoby fizycznej. Samochód, jak powyżej wskazano, od dnia wykupu z leasingu, do dnia sprzedaży był wykorzystywany wyłącznie na cele osobiste Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wykup samochodu od leasingodawcy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą) podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie, czy jego dalsza prywatna odsprzedaż na rzecz osoby fizycznej podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcję wykupu samochodu z leasingu operacyjnego traktuje się jako odrębną czynność od umowy leasingu. Nieodpłatne przekazanie towaru na cele prywatne przedsiębiorcy jest opodatkowane tak jak sprzedaż - pod warunkiem, że w stosunku do tego towaru podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy jego nabyciu. Ten warunek w przedmiotowym stanie faktycznym nie był spełniony. Z faktury wykupu samochodu z leasingu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT, albowiem samochód został nabyty z przeznaczeniem na cele osobiste. Wobec powyższego, brak było podstaw do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu. W związku z tym, przekazanie na cele osobiste nie podlegało w tym przypadku opodatkowaniu podatkiem VAT, a co za tym idzie, jego dalsza odsprzedaż na rzecz osoby fizycznej również nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: Ustawa), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa w szczególności: przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste pracownika, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

Zatem co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane powyżej, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane. Przepis art. 15 ust. 1 Ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wskazać należy zatem, że odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatku od towarów i usług wyznacza:

1. czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz
2. czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 86 ust. 1 Ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114 ust. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem w przedmiotowym stanie faktycznym, w związku z tym, że w momencie zakupu samochodu Wnioskodawca przeznaczył go na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu. W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę na cele osobiste samochodu wykupionego z leasingu operacyjnego nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu.

W dalszej kolejności wskazać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. samochodu w dniu 4 marca 2016 r., nie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu wykorzystywanego wyłącznie na cele prywatne - osobiste potrzeby, stanowiło zwykłe wykonywanie prawa własności. Zatem również ta sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdzają liczne interpretacje wydane przez organy podatkowe, w tym m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 czerwca 2015 r. nr IBPP2/4512-315/15/BW oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 sierpnia 2014 r. nr ILPP1/443-428/14-4/JSK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.