Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-364/16/IB
z 4 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 6 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Matka Wnioskodawczyni odziedziczyła w 2012 r. część domu po zmarłym bracie. W 2014 r. sprzedała nabytą nieruchomość (część domu) przed upływem 5 lat. W związku z tym złożyła do urzędu skarbowego zeznanie podatkowe PIT-39 za 2014 r. (w terminie do 30 kwietnia 2015 r.). W złożonym zeznaniu wykazała przychód (dochód) ze sprzedaży w wysokości 47.500 zł, z czego kwotę 17.500 zł wykazała jako kwotę wolną od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chcąc ją przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe (dostosowanie łazienki oraz mieszkania do swojej niepełnosprawności). Od kwoty 30.000 zł w zeznaniu PIT-39 obliczono kwotę podatku do zapłaty. Z uwagi na bardzo zły stan zdrowia i drogą rehabilitację matki Wnioskodawczyni na początku maja 2015 r. złożyła do naczelnika urzędu skarbowego wniosek z prośbą o umorzenie podatku wynikającego ze złożonego zeznania podatkowego PIT-39 za 2014 r. Niestety stan zdrowia matki Wnioskodawczyni bardzo się pogorszył i dnia 3 czerwca 2015 r. zmarła. Decyzja odmowna dotycząca umorzenia podatku została wydana po śmierci matki Wnioskodawczyni. Na podstawie testamentu notarialnego z 2002 r. jedyną spadkobierczynią po zmarłej matce została Wnioskodawczyni. W związku z odmową umorzenia podatku Wnioskodawczyni jako jedyna spadkobierczyni, już po śmierci matki, uregulowała należny podatek wynikający ze złożonego zeznania podatkowego PIT-39 za 2014 r. Podatek wpłaciła, podając swoje imię i nazwisko oraz w tytule wpłaty imię i nazwisko matki (już nieżyjącej). Postanowienie o nabyciu spadku po zmarłej matce sąd rejonowy wydał dnia 9 września 2015 r. (prawomocne z dniem 1 października 2015 r.). Matka Wnioskodawczyni rozpoczęła remont mieszkania, którego celem było m.in. dostosowanie łazienki do potrzeb jej niepełnosprawności. Niestety z uwagi na gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia, a w konsekwencji śmierć, nie zdążyła zakończyć remontu, a tym samym wydatkować kwoty 17.500 zł deklarowanej w zeznaniu podatkowym PIT-39 za 2014 r. jako kwoty wolnej od podatku z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe. Biorąc pod uwagę, iż zgodnie z testamentem oraz wydanym postanowieniem sądu o nabyciu spadku Wnioskodawczyni jest jedyną osobą dziedziczącą cały majątek po matce, dokończyła rozpoczęty przez matkę remont łazienki, aby można było w mieszkaniu normalnie funkcjonować. Jednak na zakup niezbędnych do remontu materiałów Wnioskodawczyni brała imienne rachunki na swoje imię i nazwisko. Zakup materiałów był finansowany ze środków pochodzących ze sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat, której dokonała spadkodawczyni. Wnioskodawczyni jako jedyna spadkobierczyni odziedziczyła również środki finansowe pochodzące z tej sprzedaży. Dlatego w przekonaniu Wnioskodawczyni ma pełne prawo do kontynuacji nabytej przez Jej matkę – spadkodawczynię ulgi w podatku dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Urząd skarbowy odmówił Wnioskodawczyni (spadkobierczyni) zakończenia sprawy z uwagi na trwający 2-letni okres do rozliczenia nabytych przez spadkodawcę praw do ulgi, który upływa z dniem 31 grudnia 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy spadkobierca (Wnioskodawczyni), przejmując zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy (matki) może korzystać z nabytego przez spadkodawcę prawa do ulgi określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i kontynuować rozpoczęty przez spadkodawcę remont?
2. Czy spadkobierca (Wnioskodawczyni) może dokonać w urzędzie skarbowym końcowego rozliczenia ulgi przyznanej i wykazanej w złożonym przez spadkodawcę zeznaniu podatkowym PIT-39 za 2014 r. na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przed upływem dwóch lat od jej nabycia przez spadkodawcę (matkę Wnioskodawczyni)?

Zdaniem Wnioskodawczyni może skorzystać z nabytego przez spadkodawcę (matkę) prawa do ulgi na własne cele mieszkaniowe. Wynika to wprost z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zwolnione są od podatku przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ww. ustawy. W powołanych artykułach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazał na majątkowy charakter zwolnienia. W prawie podatkowym nie zdefiniowano pojęcia praw i obowiązków „majątkowych” ani też „niemajątkowych”. Zatem w literaturze wskazuje się, że podział praw i obowiązków na „materialne” i „niematerialne” przebiega po linii podziału prawa finansowego na materialne i formalne. Tak więc prawa niemajątkowe to prawa proceduralne takie jak prawo do złożenia korekty deklaracji czy zeznania, prawo do złożenia odwołania od decyzji czy też skargi na nią do sądu administracyjnego. Natomiast prawa majątkowe to takie, które kreują prawa i obowiązki majątkowe. Zalicza się do nich m.in. prawo do zapłaty podatku w odroczonym terminie płatności albo zapłaty w ratach, uprawnienie do zwrotu nadpłaty, prawo zwrotu podatku lub różnicy podatku naliczonego, prawo rozliczenia straty oraz prawo do ulgi podatkowej. W związku z tym zasadne jest odniesienie się do art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej, który jednoznacznie stanowi, że spadkobierca przejmuje przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Regulacje Ordynacji podatkowej nie mogą być modyfikowane postanowieniami ustaw szczególnych, gdyż pozbawiłoby to sensu uregulowania o charakterze „ponadustawowym” realizujące wartości konstytucyjne, a do takich należy zaliczyć przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące dziedziczenia podatkowych praw majątkowych. Przepisy Ordynacji podatkowej regulujące prawo do dziedziczenia podatkowych praw i obowiązków majątkowych spadkodawcy będą z reguły stały w kolizji z przepisami ustaw szczegółowych, które wszelkie uregulowania adresują do podatnika, a nie jego następców prawnych. W opinii Wnioskodawczyni należy jednak mieć na uwadze to, że istotą sukcesji podatkowych praw i obowiązków majątkowych powinno być zrównanie w sytuacji podatkowoprawnej spadkobiercy ze spadkodawcą. Kwestie nabycia spadku reguluje art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi czwartej Kodeksu cywilnego. Pojęcie prawa majątkowego określane jest w prawie cywilnym przez wskazanie na bezpośredni wpływ praw majątkowych na ekonomiczny materialny interes podmiotu i brak takiego oddziaływania w przypadku praw niemajątkowych. Tak więc, zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle obowiązujących przepisów Kodeksu cywilnego i Ordynacji podatkowej oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako spadkobierczyni ma Ona pełne prawo do skorzystania z niewykorzystanej, lecz nabytej przez spadkodawcę (matkę) ulgi na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawczyni, jako spadkobierczyni może wcześniej zakończyć sprawę dotyczącą złożonego przez matkę zeznania podatkowego PIT-39 za 2014 r. i rozliczyć nabytą przez spadkodawcę (matkę) ulgę na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 104 § 2 Ordynacji podatkowej spadkobierczyni powinna w tym celu przedłożyć w urzędzie skarbowym dokumenty potwierdzające poniesione wydatki uprawniające do skorzystania z ulgi podatkowej wykazanej w PIT-39 za 2014 r. oraz uregulować ewentualne zobowiązania podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

1. jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Przedmiotowe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych udokumentowanych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia jest w całości przeznaczony na ww. cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód w całości korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego. Jeśli jednak tylko część przychodu jest przeznaczona na cele mieszkaniowe, to zwolnieniem objęta jest tylko ta część dochodu, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego




1. położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:

1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
   



1. w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30,

3. wartość otrzymanego w ramach odpłatnego zbycia w drodze zamiany znajdującego się w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, lub
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, lub udziału w tych prawach, lub
3. gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, lub
4. gruntu, udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z budynkiem lub lokalem wymienionym w lit. a).

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).

W świetle powołanych przepisów ustawodawca wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem wydatkowania uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu na własne cele mieszkaniowe enumeratywnie wymienione w ustawie. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia w art. 21 ust. 1 pkt 131 przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich udokumentowanych wydatków, które poniesione zostały przez podatnika na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych.

Okolicznością decydującą o możliwości skorzystania ze zwolnienia jest zatem wydatkowanie przychodów uzyskanych ze sprzedaży, począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie – m.in. na remont własnego lokalu mieszkalnego. Jednocześnie, aby podatnik mógł skorzystać z omawianego zwolnienia, fakt poniesienia przez niego określonych wydatków na własne cele mieszkaniowe musi być odpowiednio udokumentowany.

W sytuacji zatem gdy Wnioskodawczyni ponosiła wydatki na dokończenie remontu lokalu mieszkalnego i posiada faktury wystawione na swoje imię i nazwisko, nie występuje możliwość zaliczenia kwot wynikających z ww. faktur jako wydatków uprawniających do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania i uwzględnienia ich przy obliczaniu osiągniętego przez matkę Wnioskodawczyni dochodu zwolnionego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poza tym, uprawnienia wynikające z powyższego zwolnienia nie mogą zostać przeniesione na spadkobierców – w niniejszej sprawie na Wnioskodawczynię. Uprawnienia te miały bowiem charakter osobisty i polegały na zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych przez matkę Wnioskodawczyni.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 7 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Obowiązek podatkowy jest więc ściśle związany z konkretną osobą, która wkroczyła w zakres obowiązku określonego ustawą.

Artykuł 4 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Zgodnie natomiast z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Do praw majątkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego zaliczyć można np. prawo do zwrotu nadpłaty, prawo do zwrotu podatku, niewykorzystane prawo do rozłożenia zapłaty podatku na raty. Do obowiązków majątkowych z kolei można zaliczyć: obowiązek zapłaty zaległości podatkowych, zapłaty odsetek za zwłokę itp.

Powyższe przepisy dotyczą tylko i wyłącznie majątkowych praw i obowiązków spadkodawcy, nie odnoszą się natomiast do praw i obowiązków zmarłego ściśle związanych z jego osobą, do których należy zaliczyć między innymi przysługujące spadkodawcy prawa do ulg, czy zwolnień podatkowych. Prawa i obowiązki o charakterze osobistym nie podlegają dziedziczeniu w świetle przepisów Kodeksu cywilnego, ani przejęciu przez spadkobierców w świetle ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 98 § 1 ww. ustawy do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe.

Przepis § 1 stosuje się również do odpowiedzialności spadkobierców za zaległości podatkowe, w tym również za zaległości, o których mowa w art. 52 oraz art. 52a (art. 98 § 2 pkt 1 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić zatem należy, że Wnioskodawczyni (spadkobierczyni) przejmując zgodnie z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawczyni (matki), nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z kontynuowaniem rozpoczętego przez spadkodawczynię remontu lokalu mieszkalnego.

Wnioskodawczyni nie ma przy tym obowiązku, ani też nie przysługuje Jej uprawnienie dokonania korekty zeznania podatkowego PIT-39 złożonego przez matkę, tj. podatnika podatku dochodowego z tytułu sprzedaży przedmiotowej części nieruchomości.

W przypadku śmierci podatnika zobowiązanie podatkowe związane z uzyskanym przed śmiercią i nierozliczonym podatkowo dochodem ustala lub określa właściwy naczelnik urzędu skarbowego, a ewentualnym podatkiem dochodowym zostają obciążeni spadkobiercy zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz odpowiedzialności za długi spadkowe. Na spadkobierców przechodzi zatem obowiązek uiszczenia należnego zryczałtowanego podatku dochodowego od dochodu osiągniętego przez zmarłego ze sprzedaży nieruchomości lub ich części, jednakże spadkobiercy nie są podatnikami, a jedynie osobami odpowiedzialnymi za długi spadkowe.

Zgodnie z art. 100 § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. organ podatkowy orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.

Jeżeli deklaracja złożona przez spadkodawcę jest nieprawidłowa lub deklaracji nie złożono, orzekając o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień spadkobierców, organ podatkowy jednocześnie ustala lub określa kwoty, o których mowa w art. 21 § 3 i 3a, art. 24 lub art. 74a (art. 100 § 2 ww. ustawy).

Termin płatności przez spadkobiercę zobowiązań wynikających z decyzji o zakresie jego odpowiedzialności wynosi 14 dni od dnia jej doręczenia (art. 100 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie wskazać również należy, że powoływany przez Wnioskodawczynię art. 104 § 2 Ordynacji podatkowej został uchylony z dniem 1 stycznia 2016 r. na podstawie art. 1 pkt 83 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1649).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.