INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2011 r. (data wpływu 03.10.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 02.01.2012r. (data wpływu 04.01.2012r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 29.12.2011r. Nr IPPP2/443-1149/11-2/IG do uzupełnienia wniosku, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku jest - prawidłowe dla usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy oraz -nieprawidłowe dla usług niewymienionych w załączniku nr 3 do ustawy.

UZASADNIENIE

W dniu 03.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku uzupełniony pismem z dnia 02.01.2012r. (data wpływu 04.01.2012r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 29.12.2011r. Nr IPPP2/443-1149/11-2/IG do uzupełnienia wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

B powstała w lipcu 2011 i zamierza świadczyć usługi zarządzania pozapłacowymi świadczeniami pracowniczymi dla swoich klientów. Zarządzanie świadczeniami odbywać się będzie za pomocą elektronicznej platformy dostępnej przez Internet, nazywanej „kafeterią” lub też programem kafeteryjnym. Modelowy schemat działania firmy polega na pośrednictwie między dostawcami usług lub towarów zwanymi dalej Partnerami, działających w dziedzinie świadczeń pracowniczych, a klientami firmy B.. Każdy pracownik Klienta dostaje unikalne dane dostępowe do kafeterii, loguje się przy pomocy internetu, a w kafeterii ma do wyboru liczne świadczenia pracownicze, oferowane przez Partnerów B. oraz dodatkowe świadczenia wewnętrzne Klienta, którymi B. jedynie zarządza, ale nie pośredniczy między Dostawcą a Klientem. Pracownik może w każdym momencie złożyć zamówienie u wybranego partnera, na kwotę mieszczącą się w ramach budżetu przeznaczonego danemu Pracownikowi, po czym w formie elektronicznej otrzyma drogą email kupon na określone benefity. Na podstawie wydrukowanego kuponu Pracownik może korzystać ze świadczeń, których on dotyczy, w terminie do 3 miesięcy od wystawienia zamówienia. Przed wykorzystaniem kuponu, Pracownik musi potwierdzić swoją tożsamość w kasie Partnera.

Partnerzy firmy B. raz w miesiącu lub częściej wystawiają fakturę za złożone zamówienia, bez względu na to, czy zostało ono już wykorzystane czy też nie. Firma B. płaci zobowiązania wobec Partnerów w przeciągu 3 dni roboczych od otrzymania faktury, odejmując swoją prowizję za pośrednictwo sprzedaży, wynoszącą od 0 do 10 % wartości zamówień.

Ze strony klientów, firma B, raz w miesiącu podsumowuje wszystkie zamówienia wystawione przez Pracowników swoich klientów, po czym wystawia fakturę w wartości wszystkich świadczeń zamówionych w jego sieci Partnerskiej. Ponadto, fakturowana jest osobno stała opłata administracyjna za zarządzanie platformą kafeteryjną, jest ona niezmiennym i jedynym kosztem usług firmy B.. Oprócz zarządzania kafeterią firma B. oferuje także infolinię dla Pracowników Klientów, dzięki której pracownicy mogą zadawać pytania drogą telefoniczną lub e-mail na temat kwestii związanych z systemem świadczeń w swojej firmie.

A zatem upoważnione jest stwierdzenie, że spółka B. nabywa we własnym imieniu, ale na rzecz pracowników klientów świadczenia pracownicze w szczególności w postaci usług związanych z działalnością obiektów sportowych, usług kulturalnych i rozrywkowych i zgodnie z umową po doliczeniu swojej prowizji obciąża klienta fakturą VAT za te usługi. Jednocześnie świadcząc usługi zarządzania platformą przeznaczoną do zakupu usług obciąża klienta stałą opłatą miesięczną wystawiając fakturę VAT, w której usługa zarządzania platformą opodatkowana jest stawką podstawową tj. na dzień dzisiejszy VAT 23%.

W uzupełnieniu Strona poinformowała, że świadczenia pracownicze nabywane we własnym imieniu związane z usługami związanymi z działalnością obiektów sportowych, usług kulturalnych i rozrywkowych to:

1. usługi związane z zakwaterowaniem w ramach podróży i wczasów pod gruszą,
2. bilety do kina,
3. szkolenia w zakresie języków obcych, psychologiczne, fachowe,
4. bilety wstępu do obiektów sportowych wszelkiego rodzaju,
5. bilety wstępu na widowiska artystyczne, cyrkowe, do teatru, opery i wszystkich innych kulturalnych obiektów,
6. bilety wstępu na przedstawienia związane z rozrywką i rekreacją, w zakresie objętym Funduszem Socjalnym w firmie klienta lub w zakresie szerszym, ale zatwierdzonym przez klienta,
7. wstęp do wszelkich obiektów kulturalnych,
8. bilety na imprezy sportowe,
9. bilety na pozostałe imprezy o charakterze rekreacyjnym.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka fakturując klienta za świadczenia pracownicze, nabywane we własnym imieniu, ale na rzecz pracowników klientów, w postaci usług wymienionych w załączniku nr 3 do Ustawy o podatku od towarów i usług może stosować stawkę podatku VAT określoną w art. 41 ust. 2 tj. na dzień dzisiejszy 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka będzie miała prawo fakturować klienta za świadczenia pracownicze, nabywane we własnym imieniu, ale na rzecz pracowników klientów, w postaci usług wymienionych w załączniku nr 3 do Ustawy o podatku od towarów i usług i stosować stawkę podatku VAT określoną w art. 41 ust 2 tj. na dzień dzisiejszy 8 %.

Uzasadnienie:

Spółka realizując umowę z klientem w istocie świadczy dwie usługi, które zdaniem spółki nie stanowią całości i są rozłączne (tak też zresztą precyzuje umowa).

Jedna usługa jest udostępnieniem elektronicznej platformy dla pracowników do realizacji zamówień wraz z infolinią i obsługą sprzedaży. Natomiast druga to odsprzedaż usług będących przedmiotem świadczenia pracowniczego.

Opodatkowanie usługi zarządzania platformą nie budzi kontrowersji i jest opodatkowane stawką podstawową tj. 23%.

W drugim przypadku spółka odsprzedaje usługi będące świadczeniami pracowniczymi nie biorąc bezpośrednio udziału w ich świadczeniu. W związku z tym wysokość zastosowanej wobec nich stawki powinna wynikać z art. 41 Ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe dla usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy oraz nieprawidłowe dla usług niewymienionych w załączniku nr 3 do ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r., w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Analiza treści art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje na bardzo szerokie pojęcie świadczenia usług obejmujące różnego rodzaju świadczenia nie będące dostawą towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Regulacja art. 8 ust. 2a ustawy wskazuje, iż w katalogu usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mieszczą się również przypadki, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się wtedy, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Odnosząc się do art. 30 ust. 3 w zw. z art. 8 ust. 2a ustawy, podmiot „odsprzedający” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego artykułu – dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r.:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę podatku i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi zarządzania pozapłacowymi świadczeniami pracowniczymi dla swoich klientów. Zarządzanie świadczeniami odbywać się będzie za pomocą elektronicznej platformy dostępnej przez Internet, nazywanej „kafeterią” lub też programem kafeteryjnym. Modelowy schemat działania firmy polega na pośrednictwie między dostawcami usług lub towarów zwanymi dalej Partnerami, działających w dziedzinie świadczeń pracowniczych, a klientami firmy B.. Każdy pracownik Klienta dostaje unikalne dane dostępowe do kafeterii, loguje się przy pomocy internetu, a w kafeterii ma do wyboru liczne świadczenia pracownicze, oferowane przez Partnerów B. oraz dodatkowe świadczenia wewnętrzne Klienta, którymi B. jedynie zarządza, ale nie pośredniczy między Dostawcą a Klientem. Pracownik może w każdym momencie złożyć zamówienie u wybranego partnera, na kwotę mieszczącą się w ramach budżetu przeznaczonego danemu Pracownikowi, po czym w formie elektronicznej otrzyma drogą email kupon na określone benefity. Na podstawie wydrukowanego kuponu Pracownik może korzystać ze świadczeń, których on dotyczy, w terminie do 3 miesięcy od wystawienia zamówienia. Przed wykorzystaniem kuponu, Pracownik musi potwierdzić swoją tożsamość w kasie Partnera.

Partnerzy firmy B. raz w miesiącu lub częściej wystawiają fakturę za złożone zamówienia, bez względu na to, czy zostało ono już wykorzystane czy też nie. Firma B. płaci zobowiązania wobec Partnerów w przeciągu 3 dni roboczych od otrzymania faktury, odejmując swoją prowizję za pośrednictwo sprzedaży, wynoszącą od 0 do 10 % wartości zamówień.

Ze strony klientów, firma B., raz w miesiącu podsumowuje wszystkie zamówienia wystawione przez Pracowników swoich klientów, po czym wystawia fakturę w wartości wszystkich świadczeń zamówionych w jego sieci Partnerskiej. Ponadto, fakturowana jest osobno stała opłata administracyjna za zarządzanie platformą kafeteryjną, jest ona niezmiennym i jedynym kosztem usług firmy B.. Oprócz zarządzania kafeterią firma B. oferuje także infolinię dla Pracowników Klientów, dzięki której pracownicy mogą zadawać pytania drogą telefoniczną lub e-mail na temat kwestii związanych z systemem świadczeń w swojej firmie.

Wnioskodawca twierdzi, że uprawnione jest stwierdzenie, że spółka B. nabywa we własnym imieniu, ale na rzecz pracowników klientów świadczenia pracownicze w szczególności w postaci usług związanych z działalnością obiektów sportowych, usług kulturalnych i rozrywkowych i zgodnie z umową po doliczeniu swojej prowizji obciąża klienta fakturą VAT za te usługi. Jednocześnie świadcząc usługi zarządzania platformą przeznaczoną do zakupu usług obciąża klienta stałą opłatą miesięczną wystawiając fakturę VAT, w której usługa zarządzania platformą opodatkowana jest stawką podstawową tj. na dzień dzisiejszy VAT 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy realizując umowę z klientem w istocie świadczy dwie usługi, które zdaniem spółki nie stanowią całości i są rozłączne (tak też zresztą precyzuje umowa).

Jedna usługa jest udostępnieniem elektronicznej platformy dla pracowników do realizacji zamówień wraz z infolinią i obsługą sprzedaży. Natomiast druga to odsprzedaż usług będących przedmiotem świadczenia pracowniczego.

Opodatkowanie usługi zarządzania platformą nie budzi kontrowersji i jest opodatkowane stawką podstawową tj. 23%.

W drugim przypadku spółka odsprzedaje usługi będące świadczeniami pracowniczymi nie biorąc bezpośrednio udziału w ich świadczeniu. W związku z tym wysokość zastosowanej wobec nich stawki powinna wynikać z art. 41 Ustawy o podatku VAT.

Świadczenia pracownicze nabywane we własnym imieniu związane z usługami związanymi z działalnością obiektów sportowych, usług kulturalnych i rozrywkowych to:

1. usługi związane z zakwaterowaniem w ramach podróży i wczasów pod gruszą,
2. bilety do kina,
3. szkolenia w zakresie języków obcych, psychologiczne, fachowe,
4. bilety wstępu do obiektów sportowych wszelkiego rodzaju,
5. bilety wstępu na widowiska artystyczne, cyrkowe, do teatru, opery i wszystkich innych kulturalnych obiektów,
6. bilety wstępu na przedstawienia związane z rozrywką i rekreacją, w zakresie objętym Funduszem Socjalnym w firmie klienta lub w zakresie szerszym, ale zatwierdzonym przez klienta,
7. wstęp do wszelkich obiektów kulturalnych,
8. bilety na imprezy sportowe,
9. bilety na pozostałe imprezy o charakterze rekreacyjnym.
   
   

Należy w tym miejscu przypomnieć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. Z orzecznictwa TSUE płynie wniosek, iż za część świadczenia złożonego możemy uznać tylko takie czynności, których oddzielenie miałoby sztuczny charakter, czyli innymi słowy jej wyłączenie rzutowałoby w sposób istotny na całość świadczenia. Biorąc pod uwagę przedmiotowy opis zdarzenia przyszłego należy podkreślić, iż Wnioskodawca dokonuje wyraźnego podziału wykonywanych przez niego czynności na rzecz klientów na dwie usługi nie stanowiące całości, będące świadczeniami rozłącznymi, co wynika z zawartej umowy.

Biorąc pod uwagę opis przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie w/cyt. przepisy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż odsprzedając usługi będące świadczeniami pracowniczymi wymienione w załączniku nr 3 do ustawy nie biorąc bezpośrednio udziału w ich świadczeniu, po doliczeniu swojej prowizji, będzie mógł stosować stawkę podatku VAT określoną w art. 41 ust. 2 tj. na dzień dzisiejszy 8%, natomiast usługi zarządzania platformą kafeteryjną należy opodatkować stawką podstawową tj. 23%.

Przechodząc do szczegółowej analizy świadczeń nabywanych przez Wnioskodawcę, które będą przedmiotem fakturowania na klienta, należy stwierdzić że zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku na dzień dzisiejszy 8%:

• poz. 163 PKWiU 55 dotyczy usług związanych z zakwaterowaniem,
• poz. 165 PKWiU ex 59.14.10.0 dotyczy usług związanych z projekcją filmów – nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych,
• poz. 179 PKWiU 93.11.10.0 dotyczy usług związanych z działalnością obiektów sportowych,
• poz. 182 bez względu na symbol PKWiU dotyczy usług kulturalnych i rozrywkowych – wyłącznie w zakresie wstępu:
  1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
  2. do obiektów kulturalnych,

• poz. 183 bez względu na symbol PKWiU dotyczy usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne,
• poz. 185 bez względu na symbol PKWiU dotyczy usług wstępu na imprezy sportowe,
• poz. 186 bez względu na symbol PKWiU dotyczy pozostałych usług związanych z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu.
  
  

Stwierdzić należy, iż w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT zostały wskazane „Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu” bez względu na PKWiU.

Ustawodawca nie określił form ani kategorii „wstępu”, które objął 8% stawką podatku. Pod pojęciem „wstępu” określonym w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl) rozumieć należy możliwość wejścia gdzieś.

Natomiast obowiązujący od 1 lipca 2011r. art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15.03.2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wskazuje, iż:

1. Usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.
2. Ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:
   1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
   2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
   3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.
3. Ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.
   
   

Wstęp należy rozumieć zatem jako możliwość wejścia „gdzieś”, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica co do zasady za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (uczestnictwo bierne).

Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem „biletu wstępu” uprawniającego do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich.

Mając na uwadze w/cyt. przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że planowane świadczenia pracownicze nabywane we własnym imieniu, które będą przedmiotem fakturowania przez Wnioskodawcę na klienta wymienione w załączniku 3 do ustawy takie jak:

• usługi związane z zakwaterowaniem w ramach podróży i wczasów pod gruszą,
• bilety do kina,
• bilety wstępu na widowiska artystyczne, cyrkowe, do teatru, opery i wszystkich innych kulturalnych obiektów,
• bilety wstępu na przedstawienia związane z rozrywką i rekreacją, w zakresie objętym Funduszem Socjalnym w firmie klienta lub w zakresie szerszym, ale zatwierdzonym przez klienta,
• wstęp do wszelkich obiektów kulturalnych,
• bilety na imprezy sportowe,
• bilety na pozostałe imprezy o charakterze rekreacyjnym,

oraz bilety wstępu do obiektów sportowych wszelkiego rodzaju, ale nie uprawniające do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich – będą mogły być fakturowane stawką podatku określoną w art. 41 ust. 2 stawką 8%.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Jednakże należy zauważyć, że załącznik nr 3 do ustawy w pozycjach od 135 do 187 – usługi opodatkowane stawką 8% nie zawiera w swojej treści usług nabytych na podstawie „biletu wstępu” uprawniającego do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich oraz usług szkoleń w zakresie języków obcych, psychologicznych i fachowych.

W stosunku do tego rodzaju usług nie będzie można więc zastosować stawki podatku wynikającej z tego załącznika.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, iż do tego rodzaju świadczeń pracowniczych nabywanych we własnym imieniu ale na rzecz pracowników klientów będzie można zastosować stawkę w wysokości 8% należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.