Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-150/16/EJ
z 10 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2016 r. (data wpływu 7 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z 16 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w 2016 r. w ramach realizacji projektu pn. „…”,
• prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od 1 stycznia 2017 r. w ramach realizacji projektu pn. „...”

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony do końca 2016 r. oraz od 1 stycznia 2017 r. w ramach realizacji projektu pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 5 maja 2016 r. znak: IBPP3/4512-150/16/EJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 16 maja 2016 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – podatnik w związku z aplikowaniem przez Wnioskodawcę o środki europejskie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (Działanie 4.3. – Efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii w infrastrukturze publicznej i mieszkaniowej) dla przedmiotowego projektu o nazwie „…” dla jednostek budżetowych Miasta –Ośrodka Sportowego i Zespołu Szkół Budowlanych oraz internatu – zamierza realizować ww. zadanie inwestycyjne jako współfinansowanie ze środków Unii Europejskiej.

Według wzoru umowy o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 § 8 cyt. „Wydatki poniesione na podatek od towarów i usług mogą zostać uznane za kwalifikowalne, jeśli beneficjent nie ma prawnej możliwości ich odzyskania. Potwierdzenie kwalifikowalności podatku od towarów i usług określone zostaje na podstawie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego najpóźniej do złożenia pierwszego wniosku o płatność”.

Wnioskodawca informuje, że od 1 stycznia 2017 r. jako podatnik rozpocznie wspólne rozliczanie podatku VAT z zakładami i jednostkami budżetowymi Miasta, natomiast w 2016 r. rozlicza się według dotychczasowych zasad jako podatnik.

Ww. jednostki budżetowe jw. posiadają termomodernizowane obiekty w nieodpłatnym trwałym zarządzie.

Krótki opis projektu jako zdarzenia przyszłe:

Przedmiotem projektu jest przeprowadzenie termomodernizacji budynków użyteczności publicznej jw.

Zakres projektu obejmuje przede wszystkim:

• ocieplenie ścian zewnętrznych,
• ocieplenie stropodachów i dachów,
• ocieplenie tarasów,
• wymianę okien,
• wymianę drzwi,
• wymianę/modernizację – montaż systemów wentylacji mechanicznej,
• wymianę/modernizację instalacji centralnego ogrzewania,
• regulację hydrauliczną instalacji centralnego ogrzewania,
• wymianę/modernizację źródła ciepła na potrzeby ciepłej wody użytkowej z automatyką,
• wymianę/modernizację źródła ciepła na potrzeby grzewcze z automatyką,
• modernizację oświetlenia wewnętrznego,
• modernizację oświetlenia zewnętrznego,
• wykonanie instalacji kolektorów słonecznych,
• wykonanie instalacji monitoringu zużycia mediów.
  
  

Zmodernizowane obiekty będą służyły działalności mieszanej jednostek budżetowych tj. opodatkowanej tj. wynajem pomieszczeń i zwolnione (działalność oświatowa).

Planowany koszt inwestycji: 12.222.190,00 zł (zakładane dofinansowanie: 10.086.751,00 zł).

Planowany okres rzeczowej realizacji projektu: 2016-2017 r.

W piśmie z dnia 16 maja 2016 r. Wnioskodawca wskazał dodatkowo:

1. Data rozpoczęcia oraz data przewidywanego zakończenia projektu „…”: od 23 kwietnia 2014 r. do 31 grudnia 2018 r.
   
   
2. Ustawa o podatku VAT mówi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców (…) oraz obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym kontekście poszczególne jednostki organizacyjne, których budynki objęte są wsparciem w ramach ww. projektu, obecnie zasadniczo prowadzą działalność polegającą na wynajmie powierzchni, a umowy z wynajmującymi często zawierane są na dłuższy okres np. 1 rok.
   Na tej podstawie stwierdza się, że Miasto będzie kontynuować prowadzoną działalność związaną z wynajmem po zakończeniu realizacji ww. inwestycji, przy czym należy zaznaczyć, że:
   
   • nie na każdym termomodernizowanym w ramach ww. projektów budynku w każdym czasie placówka będzie prowadzić wynajem oraz,
   • działalność mająca na celu wynajem powierzchni jest i pozostanie tylko działalnością poboczną w stosunku do statutowej.
   
   
3. Ww. inwestycje będą realizowane na budynkach, które służą przede wszystkim do wypełniania zadań publicznoprawnych Miasta nałożonych przepisami ustawy o samorządzie gminnym, do realizacji których Miasto zostało powołane, tj. czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu. Miasto wykonuje zadania polegające na termomodernizacji budynków użyteczności publicznej będące własnością Miasta na podstawie ustawy o samorządzie gminnym art. 7 ust. 1 w powiazaniu z art. 9 pkt 4 oraz art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 446).
   
   
4. Zasadniczym celem ww. inwestycji jest poprawa stanu budynków użyteczności publicznych, w których realizowane są usługi publiczne. Tak więc, odpowiadając na pytanie należy potwierdzić, iż gdyby na budynku realizowane były tylko i wyłącznie cele publiczne, to Miasto realizowałoby ww. projekt.
   
   
5. Termomodernizacja Ośrodka Sportowego:
   
   • w Ośrodku odbywają się nieodpłatne usługi edukacyjne świadczone w ramach zadań statutowych jednostki w godzinach od godz. 6.00 do godz. 19.00 od poniedziałku do piątku oraz od godz. 8.00 do 13.00 w soboty. Dodatkowo w godzinach wolnych od zajęć nieodpłatnie poszczególne pomieszczenia są wynajmowane odpłatnie.
   • w ośrodku wynajmowane są tylko niektóre pomieszczenia tj. sala gimnastyczna, salka korekcyjna, basen oraz powierzchnia pod automaty z napojami i przekąskami,
   • wielkość wynajmowanej powierzchni w procentach:
   • automat na soki – 0,018%,
   • automaty napoje i przekąski – 0,034%
   • salka korekcyjna – 2,41%
   • sala gimnastyczna – 18,82 %
   • basen – 18,82%.
   • umowy o wynajem zawierane są na okres roku szkolnego od września do czerwca tj. na około 10 miesięcy. W okresie wakacji wynajmu Ośrodek nie prowadzi. W roku szkolnym 2015/2016 Ośrodek wynajmuje pomieszczenia zgodnie z poniższym wykazem:
   
   
   Tabela – załącznik PDF
   
   
   Oprócz zawartych umów najmu Ośrodek ma również dochód ze sprzedaży biletów na basen ogólnodostępny. Basen udostępniany jest przez 6 godzin w tygodniu.
   
   • Dochód z najmu uzyskany przez Ośrodek Sportowy w 2015 roku wyniósł 60.225,90 zł.
   
   
6. Termomodernizacja Zespołu Szkół Budowlanych wraz z internatem:
   Budynek 5 (internat): jest to odpłatne użyczenie części powierzchni na rzecz Sp. z o.o. prowadzącej Szkołę (działalność edukacyjna prowadzona przez podmiot niepubliczny). Sprzedawana usługa objęta jest podatkiem VAT.
   
   • ZSB z wyjątkiem ww. nie prowadzi żadnej działalności na terenie budynku.
   • Budynek 7:
   1. przedmiotem użyczenia jest część budynku
   2. stanowi to 59,26% ogólnej powierzchni
   3. obiekt jest przedmiotem użyczenia przez 12 miesięcy w roku. Czynsz obejmuje zwrot kosztów centralnego ogrzewania, dostawy wody, energii elektrycznej oraz odprowadzania ścieków przypadający proporcjonalnie do użyczanej powierzchni,
   4. umowa użyczenia została zawarta na okres 1 września 2015 r. – 31 sierpnia 2016 r.
   
   
   -Budynek 5:
• wynajem części powierzchni podmiotom gospodarczym oraz sprzedaż posiłków – objęte VAT,
• sprzedaż posiłków dla młodzieży jako świadczenie socjalne, za które opłaty ponoszą gminne i miejskie ośrodki pomocy społecznej oraz domy dziecka – zwolnione z VAT,
• usługi zakwaterowania młodzieży w internacie – niepodlegające VAT.

-Budynek (internat):

1. przedmiotem najmu jest część obiektu internatu,
2. udział powierzchni wynajmowanej wynosi 14,18%. Udział sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem jeśli chodzi o posiłki wynosi 47,58% (dane za 4 miesiące br.),
3. usługi najmu przez 30 dni/miesiąc. Usługi zakwaterowania młodzieży i sprzedaż posiłków bez okresów feryjnych i wakacyjnego,
4. umowy najmu są okresowe.


7. Miasto – Urząd Miasta do dnia 31 grudnia 2016 r. uwzględniać będzie w swoich rozliczeniach w zakresie VAT, fakt odrębności wymienionych we wniosku jednostek budżetowych. Wnioskodawca składa deklaracje VAT, w których rozlicza podatek należny i naliczony wyłącznie z tytułu własnych zakupów i obrotów i nie uwzględnia obrotów tych jednostek.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy:

• w 2016 r. będzie przysługiwało zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych dotyczących przeprowadzenia termomodernizacji budynków użyteczności publicznej tj. Ośrodka Sportowego i Zespołu Szkół Budowlanych oraz internatu,
• od 1 stycznia 2017 r. gdy Wnioskodawca będzie rozliczał się z podatku VAT łącznie ze wszystkimi jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi jako podatnik – Miasto – będzie przysługiwało zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych dotyczących przeprowadzenia termomodernizacji budynków użyteczności publicznej wyszczególnionych powyżej?
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że:

• w 2016 r. będzie przysługiwało zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek naliczony w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych dotyczących przeprowadzenia termomodernizacji budynków użyteczności publicznej, tj. Ośrodka Sportowego i Zespołu Szkół Budowlanych wraz z internatem. Stanowisko Wnioskodawcy jest zbieżne z wyrokami NSA sygn. akt I FPS 4/15 z dnia 26 października 2015 r. i sygn. akt I FSK 1546/13 z dnia 21 października 2014 r., w których Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że jednostka samorządu terytorialnego odliczy VAT chociażby inwestycję przekazała swojej jednostce budżetowej.
• od 1 stycznia 2017 r. gdy Wnioskodawca będzie rozliczał się z podatku VAT łącznie ze wszystkimi jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi jako podatnik – Miasto– będzie przysługiwało zmniejszenie podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony zawarty w fakturach zakupu towarów i usług budowlano-montażowych dotyczących przeprowadzenia termomodernizacji budynków użyteczności publicznej wyszczególnionych powyżej.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawa – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W odniesieniu do powyższego należy wyjaśnić, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy również wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przedstawione wyżej unormowania wykluczają możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie
z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części,
w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów
i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalna zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 i 91 ustawy o VAT.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z art. 86 ust. 22 ustawy wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz.U. z 2015 r. poz. 2193) wydanego na podstawie ww. art. 86 ust. 22 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. dotyczy ono wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
2. odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
   
   

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT. Natomiast, w zakresie realizacji zadań własnych (działalności publicznoprawnej) Gmina nie jest uznawana za podatnika, tym samym nie wykonuje samodzielnie działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie edukacji publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 8 i 15 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Należy zaznaczyć, że przypisana gminie – jako jednostce samorządu terytorialnego – samodzielność działania ma znaczenie z uwagi na cytowaną wyżej definicję podatnika podatku od towarów i usług. Wynika z niej bowiem, że tylko pomiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą może być z tytułu tej działalności uznany za podatnika.

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu „jednostka budżetowa”, wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2007 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 tej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Stosownie do brzmienia ust. 3 powyższego artykułu, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej „planem finansowym jednostki budżetowej”.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego – gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe. W myśl ust. 2 powyższego artykułu, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

Zgodnie z art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2156), Organ prowadzący szkołę lub placówkę odpowiada za jej działalność. Do zadań organu prowadzącego szkołę lub placówkę należy w szczególności:

1. zapewnienie warunków działania szkoły lub placówki, w tym bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki;

1a. zapewnienie warunków umożliwiających stosowanie specjalnej organizacji nauki i metod pracy dla dzieci i młodzieży objętych kształceniem specjalnym;

2. wykonywanie remontów obiektów szkolnych oraz zadań inwestycyjnych w tym zakresie;

3. zapewnienie obsługi administracyjnej, w tym prawnej, obsługi finansowej, w tym w zakresie wykonywania czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.), i obsługi organizacyjnej szkoły lub placówki;

4. wyposażenie szkoły lub placówki w pomoce dydaktyczne i sprzęt niezbędny do pełnej realizacji programów nauczania, programów wychowawczych, przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów oraz wykonywania innych zadań statutowych.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osoby fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa „samodzielnie” należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

W świetle art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2058 ze zm.) do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy.

Zgodnie z art. 18 ww. ustawy, nieruchomości mogą być oddawane jednostce organizacyjnej w trwały zarząd, najem, dzierżawę oraz użyczenie na cele związane z ich działalnością.

Przez jednostkę organizacyjną, o której mowa w cytowanym wyżej przepisie – w myśl art. 4 pkt 10 cyt. ustawy – należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

W tym miejscu zauważyć trzeba, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Jak wynika z wyroku TSUR w sprawie C-276/14 samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

W związku z ww. wyrokiem nr C-276/14, Ministerstwo Finansów wydało Komunikaty, w których stwierdzono, że mając na uwadze rozstrzygnięcie TSUE zakłada się obowiązkowe „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, do momentu obowiązkowego „scentralizowania” tj. do 1 stycznia 2017 r. nie będą kwestionowane rozliczenia dokonywane z zastosowaniem obecnego modelu.

Ponadto zakłada się, że „scentralizowanie” rozliczeń nastąpi „w przód”. Samorządy mogą jednak, zgodnie z wyrokiem TSUE, podjąć decyzję o dokonaniu korekt rozliczeń (uwzględniając model „scentralizowany”) nieobjętych przedawnieniem, przy czym – celem zachowania zasady neutralności – korekty muszą zostać sporządzone w odniesieniu do całego poprzedniego 5-letniego okresu nieobjętego przedawnieniem. Nie będzie możliwe sporządzanie korekt wybiórczych, tj. tylko za wybrane przez samorządy okresy rozliczeniowe. Sporządzanie korekt musi obejmować w szczególności skorygowanie wysokości deklarowanego obrotu, m.in. przez uwzględnienie obrotów jednostek budżetowych dotychczas zwolnionych z VAT oraz zastosowanie w odliczeniach podatku naliczonego zasad dotyczących tzw. „prewspółczynnika”.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2016 r. uwzględniać będzie w swoich rozliczeniach w zakresie VAT fakt odrębności wymienionych we wniosku jednostek budżetowych. Wnioskodawca składa deklaracje VAT, w których rozlicza podatek należny i naliczony wyłącznie z tytułu własnych zakupów i obrotów i nie uwzględnia obrotów tych jednostek.

Z opisu sprawy wynika zatem, że Wnioskodawca do czasu centralizacji tj. do 1 stycznia 2017 r. nie będzie wykorzystywać obiektów objętych projektem do swoich czynności opodatkowanych VAT. Do momentu centralizacji rozliczeń Wnioskodawca nie będzie rozliczać podatku należnego i naliczonego powstałego w wyniku działań realizowanych przez jednostki budżetowe objęte projektem. Obiekty objęte termomodernizacją zostały przekazane w nieodpłatny trwały zarząd jednostkom budżetowym wskazanym we wniosku.

Analizując okoliczności przedstawione w opisie sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy uznać, że do czasu dokonania centralizacji rozliczeń ze swoimi jednostkami organizacyjnymi, (tj. do 1 stycznia 2017 r.) Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w celu termomodernizacji obiektów użyteczności publicznej ze względu na brak związku zakupów ze sprzedażą opodatkowaną wykonywana przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji w związku z tym, że Wnioskodawca do czasu centralizacji nie wykorzystuje obiektów objętych projektem do swoich czynności opodatkowanych, nie będzie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Jednak prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją projektu będzie przysługiwało po 1 stycznia 2017 r. tj. od momentu, kiedy Wnioskodawca dokona zgodnie z wnioskami płynącymi z ww. wyroku „scentralizowania” w zakresie rozliczeń w podatku od towarów i usług, tj. będzie rozliczać zarówno podatek należny jaki i podatek naliczony powstały w wyniku działań realizowanych przez swoje jednostki budżetowe.

Jak wskazano powyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warto również przywołać treść – stanowiącego odpowiednik art. 86 ustawy – art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia - od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (zob. np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

W pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) szóstej dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

Z opisu sprawy wynika, że w przypadku:

• termomodernizacji Ośrodka Sportowego – dochód uzyskany w 2015 r. wyniósł 60.225,90 zł. W ośrodku wynajmowane są także niektóre pomieszczenia tj. sala gimnastyczna, salka korekcyjna, basen oraz powierzchnia pod automaty, a wielkość wynajmowanej powierzchni w procentach wynosi: automat pod soki – 0,018%, automaty napoje i przekąski – 0,034%, salka korekcyjna – 2,41%, sala gimnastyczna – 18,82% oraz basen – 18,82%. Oprócz umów najmu Ośrodek ma również dochód ze sprzedaży biletów na basem ogólnodostępny. Basen udostępniany jest przez 6 godzin w tygodniu. Dochód z najmu uzyskany przez Ośrodek Sportowy w 2015 roku wyniósł 60.225,90 zł.
• termomodernizacji Zespołu Szkół Budowlanych – Budynek (internat) – przedmiotem najmu jest część obiektu internatu, udział powierzchni wynajmowanej wynosi 14,18%, a umowy najmu są okresowe. Udział sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem jeśli chodzi o posiłki wynosi 47,58% (dane za 4 miesiące br.).
  
  

Analiza przedmiotowej sprawy wskazuje, że w związku z termomodernizacją ww. obiektów, Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które będzie wykorzystywał zarówno do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT (czynności opodatkowane i czynności zwolnione od podatku VAT) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT).

Zgodnie z powołanymi na wstępie przepisami, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT będzie dokonywał wynajmu pomieszczeń lub części powierzchni obiektów oraz będzie na terenie tych obiektów świadczył odpłatne usługi (wstęp na basen, sprzedaż posiłków).

Należy więc uznać, że po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi Wnioskodawca będzie wykorzystywał ww. obiekty w części do wykonywanych przez siebie czynności opodatkowanych. W konsekwencji, w świetle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi nabywane w związku z termomodernizacja obiektów będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Podkreślić jednak należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją ww. projektu – tylko w takim zakresie w jakim termomodernizowane obiekty faktycznie będą służył sprzedaży opodatkowanej (tj. w odniesieniu do tych pomieszczeń oraz powierzchni, które wykorzystywane będą do czynności opodatkowanych i tylko w takim zakresie w jakim pomieszczenia te i powierzchnie służą czynnościom opodatkowanym).

Natomiast prawo to nie będzie przysługiwało w zakresie w jakim towary i usługi zakupione w ramach termomodernizacji budynku nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (tj. w odniesieniu do powierzchni i pomieszczeń, które będą wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT).

Zatem, w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonuje nabycia towarów i usług, które wykorzystywane będą zarówno do czynności opodatkowanych i zwolnionych z podatku VAT oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu, a z taką sytuacją mamy do czynienia w przypadku Ośrodka Sportowego oraz budynku 5 (internat), Wnioskodawcy – po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT ze swoimi jednostkami organizacyjnymi – będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizacją ww. projektu, wynikającą z faktur, jednak wyłącznie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi będą związane ze sprzedażą opodatkowaną. Prawo do odliczenia części podatku naliczonego będzie przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych zawartych w art. 88 ustawy o VAT.

Z odmienną sytuacją będziemy mieli do czynienia w przypadku termomodernizacji budynku 7.

Budynek 7, jak wskazał Wnioskodawca – jest to odpłatne użyczenie części powierzchni na rzecz Sp. z o.o. prowadzącej Szkołę Mistrzostwa Sportowego (działalność edukacyjna prowadzona przez podmiot niepubliczny). Sprzedawana usługa objęta jest podatkiem VAT. Przedmiotem użyczenia jest część budynku, stanowi to 59,26% ogólnej powierzchni. Obiekt jest przedmiotem użyczenia przez 12 miesięcy w roku. Czynsz obejmuje zwrot kosztów centralnego ogrzewania, dostawy wody, energii elektrycznej oraz odprowadzania ścieków przypadający proporcjonalnie do użyczanej powierzchni. Umowa użyczenia została zawarta na okres 1 września 2015 r. – 31 sierpnia 2016 r. ZSB z wyjątkiem ww. nie prowadzi żadnej działalności na terenie budynku.

Należy zauważyć, że umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, bowiem zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. W konsekwencji oddanie nieruchomości w nieodpłatne użytkowanie (używanie) stanowi nieodpłatne świadczenie usług. Należy wskazać, że przy rozpatrywaniu kwestii złożoności czynności nieodpłatnego udostępnienia nieruchomości oraz dostawy mediów znaczenie mają postanowienia uregulowane w ramach umowy wiążącej ZSB z Sp. z o.o., a kryterium zużycia będzie miało charakter decydujący o zakwalifikowaniu ww. mediów jako świadczeń odrębnych od czynności udostępnienia nieruchomości. Odnosząc powyższe do opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przypadku, gdy umowa nieodpłatnego użyczenia lokali przewiduje osobne fakturowanie mediów, w kwotach odzwierciedlających faktyczne ich zużycie, to takie świadczenie należy traktować jako usługę odrębną od usługi nieodpłatnego udostępnienia lokali.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz wskazane przepisy stwierdzić należy, że obciążenie sp. z o.o. przez ZSB T. 7, kosztami mediów w przedstawionej sprawie jest dla celów podatku od towarów i usług traktowane jako odrębna (od użyczenia części powierzchni) usługa świadczona przez T. 7 na rzecz Spółki. Za odrębnością świadczenia dostawy mediów od czynności użyczenia powierzchni przesądzają przesłanki przewidziane w umowie za zużycie mediów, refakturowanie mediów. Co do zasady, towarzyszące czynności udostępniania nieruchomości dostawy towarów i usług, np. centralnego ogrzewania, energii elektrycznej, wody i odprowadzania ścieków, powinny być uważane za odrębne świadczenia, jeżeli najemca ma możliwość wyboru sposobu korzystania z nich (tj. danych towarów i usług) przez decydowanie o wielkości ich zużycia. Sytuacja taka występuje w szczególności w przypadku odrębnego rozliczania zużycia tych mediów w oparciu o wskazania liczników lub podliczników. Taką samą zasadę należy również przyjąć w przypadku, gdy umowa przewiduje odrębne rozliczanie mediów, a wysokość opłaty z tego tytułu ustalana jest w umowie na podstawie kryteriów innych niż opomiarowanie wg liczników, uwzględniających zużycie tych mediów przez najemcę, czyli np. jak w rozpatrywanej sprawie proporcjonalnie do użyczanej powierzchni.

Opis sprawy wskazuje, że ww. budynek nie jest przedmiotem najmu, a obrotem opodatkowanym jest wyłącznie obrót z tytułu refakturowania mediów. W rozpatrywanej sprawie, zdaniem Organu, nie występuje związek przyczynowo-skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku związanego z ponoszonymi nakładami na termomodernizację tego budynku. Należy zauważyć, że refakturowane na rzecz na rzecz Sp. z o.o. prowadzącej Szkołę Mistrzostwa Sportowego koszty, dotyczą tylko faktu zużycia przez ten podmiot centralnego ogrzewania, wody, energii elektrycznej oraz odprowadzonych ścieków. proporcjonalnie do użyczanej powierzchni. Natomiast termomodernizacja budynku 7 związana jest z nieodpłatnym użyczeniem części powierzchni, a nie ze zużyciem wody lub prądu. W opisanej sprawie nie dochodzi do przeniesienia na T. 7 (w drodze refakturowania) kosztów przeprowadzonej przez Wnioskodawcę termomodernizacji.

Jak wskazał Wnioskodawca zasadniczym celem ww. inwestycji jest poprawa stanu budynków użyteczności publicznych, w których realizowane są usługi publiczne. Miasto w zakresie realizacji zadań własnych nie występuje w charakterze podatnika, w związku z czym, dokonując nabycia towarów i usług związanych z termomodernizacją budynku 7 nie będzie mieć również konsekwentnie prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z realizacją tych zadań. W przeciwieństwie do pozostałych obiektów będących przedmiotem projektu, budynek 7, nie jest w żadnej części przedmiotem najmu, czy tez dzierżawy. Nie można więc bezsprzecznie przyjąć, że w momencie ponoszenia wydatków inwestycyjnych związanych z termomodernizacją budynku, Wnioskodawca zamierzał wykorzystać ten budynek do czynności opodatkowanych. Głównym celem przebudowy budynku jest/będzie bowiem realizacja zadań własnych.

W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych związanych z budynkiem 7, którego część będzie udostępniana na podstawie umowy użyczenia, a w pozostałej części ZSB nie prowadzi żadnej działalności.

Podsumowując, po 1 stycznia 2017 r. tj. po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT ze swoimi jednostkami budżetowymi, w przypadku Ośrodka Sportowego oraz budynku 5 (internat), Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z termomodernizacja ww. budynków, jednak wyłącznie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi będą związane ze sprzedażą opodatkowaną. Natomiast nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia w związku z termomodernizacją budynku 7.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, że w niniejszym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny prawidłowości zakwalifikowania wymienionych czynności do poszczególnych rodzajów działalności – opodatkowanej, zwolnionej oraz będącej poza zakresem opodatkowania. Przedstawione we wniosku przyporządkowanie przyjęto jako element zdarzenia przyszłego, natomiast ocena prawidłowości i zasadności przyjętego przez Wnioskodawcę zakwalifikowania może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji. Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.