Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.199.2016.2.RG
z 8 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 21 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup oleju grzewczego oraz usług ochrony mienia i wywozu nieczystości płynnych przy zastosowaniu metody powierzchniowej,
  

• ustalenia, czy pozostały VAT z ww. wymienionych faktur po odliczeniu kwoty wyliczonej metodą powierzchniową Wnioskodawca może jeszcze przeliczyć przy zastosowaniu prewspółczynnika dochodowego,
  

–jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu oleju grzewczego oraz ochrony mienia i wywozu nieczystości płynnych przy zastosowaniu metody powierzchniowej;
  

• ustalenia, czy pozostały VAT z ww. wymienionych faktur po odliczeniu kwoty wyliczonej metodą powierzchniową Wnioskodawca może jeszcze przeliczyć przy zastosowaniu prewspółczynnika dochodowego.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego i przeformułowanie pytań oraz o uiszczenie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w … jest jednostką budżetową Gminy Miasta ….. Funkcjonuje jako czynny podatnik podatku od towarów i usług od 2005 r. Gmina Miasto … nie weszła jeszcze w centralizację rozliczeń VAT.

MOSIR prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną (usługi udostępniania obiektów rekreacyjno-sportowych, odpłatna organizacja imprez sportowych, usługi hotelowe, wynajem pomieszczeń) oraz działalność statutową niepodlegającą VAT (bezpłatna organizacja imprez, nieodpłatne udostępnianie obiektów sportowych zgodnie ze statutem).

Ośrodek odlicza podatek VAT naliczony w związku z zakupami do prowadzenia działalności gospodarczej.

W przypadku zakupów dokonywanych tylko do działalności gospodarczej, które można jednoznacznie do niej przypisać odlicza podatek naliczony w wysokości 100%.

Jeżeli nie jest możliwe przypisanie dokonanych zakupów w całości do czynności dających prawo do odliczenia zgodnie z art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT Wnioskodawca stosuje prewspółczynnik dochodowy (14%).

Natomiast przy zakupie oleju grzewczego, usług ochrony mienia, wywozu nieczystości płynnych, które to są dokonywane łącznie na rzecz dwóch obiektów w jednym z nich prowadzona jest działalność gospodarcza usług hotelowe + dzierżawa pomieszczenia (brak opomiarowania zużycia ciepła oraz wody), drugi to budynek administracyjno-sportowy.

W celu wyodrębnienia wysokości podatku do odliczenia dotyczącego pierwszego budynku Wnioskodawca zastosował przeliczenie powierzchniowe tzn. ogólną ilość metrów powierzchni użytkowej z obydwu budynków Wnioskodawca podzielił przez powierzchnię wykorzystywaną na działalność gospodarczą, co stanowi 32% i za pomocą tego wskaźnika jako według Wnioskodawcy najbardziej miarodajnego przelicza podatek VAT naliczony z wymienionych faktur zakupowych, przypisując tak wyliczony podatek do odliczenia jako związany wyłącznie z działalnością gospodarczą, pozostałego podatku z tych faktur na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie odlicza.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że wskaźnik 32% nie jest traktowany jako prewspółczynnik, gdyż nie będzie on korygowany po zakończeniu roku jest to jedynie procentowe wyodrębnienie powierzchni dotyczącej prowadzenia działalności opodatkowanej.

Współczynnik zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT wyliczony na bazie danych z 2015 roku w zaokrągleniu wynosi 100%.

Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w … jest jednostką budżetową Gminy Miasta ….. Funkcjonuje jako czynna podatnik podatku od towarów i usług od 2005 r. Gmina Miasto … nie weszła jeszcze w centralizację rozliczeń VAT.

Okresy rozliczeniowe objęte zakresem pytań obejmują okresy przed centralizacją, gdyż Gmina nie weszła jeszcze w centralizację rozliczeń VAT. W obecnej chwili MOSiR jako jednostka budżetowa rozlicza się samodzielnie w zakresie podatku VAT co jest przewidziane do końca roku.

MOSiR nabywa olej grzewczy, usługi z zakresu ochrony i wywozu nieczystości płynnych, które służą zarówno do działalności gospodarczej usługi noclegowe, wynajęte pomieszczenie na bar gastronomiczny - jest to jeden budynek jak i innych niż działalność gospodarcza (statutowej) drugi budynek, w którym mieści się: sala sportowa, siłownia, sauna pomieszczenia administracji. W obiekcie drugim prowadzona jest działalność głównie statutowa ale również gospodarcza (udostępnianie poza działalnością statutową odpłatnie sali sportowej, siłowni, sauny, administracja pracuje na rzecz działalności statutowej jak i gospodarczej).

Z uwagi, iż ww. towary i usługi są fakturowane na jednej fakturze dla obydwu budynków gdyż są nabywane łącznie do ich działalności Wnioskodawcy trudno wydzielić jaka wysokość podatku do odliczenia mogłaby być przypisana do poszczególnych działalności (brak liczników zużycia ciepła). Dlatego jako najbardziej miarodajna wydaje się Wnioskodawcy metoda odliczenia podatku naliczonego: powierzchniowa a w następnym etapie rozliczania dochodowa.

W pierwszym etapie Wnioskodawca chce w stosunku do powyższych faktur odliczać podatek z zastosowaniem procentowego wskaźnika powierzchniowego (udział powierzchni jaką zajmuje hotel i bar w ogólnej powierzchni obydwu budynków: powierzchnia użytkowa dwóch budynków razem 1.908,77 m², powierzchnia zajmowana wyłącznie na działalność gospodarczą w pierwszym z budynków to 595 m² co stanowi 32% ogólnej powierzchni) następnie po odjęciu wyliczonej kwoty podatku, do kwoty pozostałej podatku Wnioskodawca chce zastosować wskaźnik dochodowy (14% wyliczony na bazie danych z 2015 roku), gdyż nie jest już możliwe wyodrębnienie powierzchni dot. tylko działalności gospodarczej prowadzonej w drugim budynku.

Przykładowe wyliczenie:

faktura dotycząca zakupu oleju opałowego do ogrzania obydwu budynków netto: 10.000,00 zł + 2.300,00 zł VAT = 12.300,00 zł,

2.300,00 x 32% = 736,00 zł (VAT naliczony dotyczący tylko działalności gospodarczej przy zastosowaniu wskaźnika powierzchniowego),

Aby obliczyć jaka część VAT naliczonego z tej samej faktury przypada na działalność gospodarczą z drugiego budynku do pozostałego podatku Wnioskodawca chce zastosować wskaźnik dochodowy który wynosi 14% tj.

2.300,00 - 736,00 = 1.564,00 x 14% = 218,96 zł

W myśl powyższych wyliczeń kwota podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą i podlegającą odliczeniu (ujęciu w Deklaracji VAT-7) wyniesie: 736,00 + 218,96 = 954,96 zł

Analogiczne wyliczenia Wnioskodawca chce stosować do faktur za usługi ochrony i wywozu nieczystości.

W ramach działalności gospodarczej ww. towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy właściwym jest zastosowanie wyliczenia powierzchniowego (32%) w stosunku do VAT naliczonego z faktur zakupu oleju grzewczego celem ogrzania powierzchni wykorzystywanych na działalność gospodarczą oraz z faktur za ochronę mienia i wywóz nieczystości płynnych?
2. Czy pozostały VAT z wyżej wymienionych faktur po odjęciu VAT-u naliczonego metodą powierzchniową Wnioskodawca będzie mógł jeszcze przeliczyć przy zastosowaniu prewspółczynnika dochodowego (14%)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie budynku pierwszego z uwagi, że Wnioskodawca nie posiada liczników opomiarowujących ilość zużycia ciepła, ilość odprowadzonych ścieków jak również innej metody na przyporządkowanie godzin poświęconych na ochronę obiektu związanego z działalnością gospodarczą Wnioskodawca zastosował metodę powierzchniową, która w tej sytuacji wydaje się być jak najbardziej miarodajna.

Ponieważ w drugim budynku tj. administracyjno-sportowym prowadzona jest działalność służąca celom gospodarczym (udostępnianie pomieszczeń: sauny, siłowni, hali sportowej odpłatnie) jak i statutowym, znajdują się w nim pomieszczeń, administracyjne - (pracownicy pracują na rzecz działalności opodatkowanej jak i statutowej), Wnioskodawca uznał, że właściwym by było odliczenie podatku naliczonego przy zastosowaniu dodatkowo prewspólczynnika dochodowego.

Np. faktura VAT zakupu oleju grzewczego netto 10.000,00 zł + 2.300,00 zł VAT = 12.300,00 zł (olej zakupiono do ogrzania dwóch budynków).

Według propozycji Wnioskodawcy odliczenie podatku naliczonego:

2.300,00 x 32%= 736,00 zł podatek VAT naliczony związany z działalnością opodatkowaną.

2.300,00 - 736,00 = 1.564,00 x 14% = 218,96 zł podatek VAT naliczony dotyczący budynku administracyjno-sportowego wykorzystywanego na cele działalności gospodarczej i statutowej.

Łączny VAT do odliczenia związany z działalnością opodatkowaną to kwota 954,96 zł. Pozostała część VAT-u jako związana z działalnością statutową nie podlega odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok TSUE C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność gospodarcza nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi. W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła. W związku z ww. wyrokiem nr C-276/14, Ministerstwo Finansów wydało Komunikaty, w których stwierdzono, że mając na uwadze rozstrzygnięcie TSUE zakłada się obowiązkowe „scentralizowanie” w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Jednocześnie wskazano, że stosowany obecny model rozliczeń do momentu obowiązkowe scentralizowania nie będzie kwestionowany. Mając powyższe na uwadze oraz wystosowane przez Ministerstwo Finansów komunikaty w sprawie objętej ww. wyrokiem TSUE, Organ udziela odpowiedzi na złożony wniosek.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
   1. nabycia towarów i usług,
   2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   
   

Należy zauważyć, iż na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a oraz pkt 9 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z dnia 4 maja 2015 r.) dodano do ustawy art. 86 ust. 2a – 2h oraz art. 90c, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ww. ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 86 ust. 22 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca jest jednostką budżetową Gminy Miasta …. Funkcjonuje jako czynny podatnik podatku od towarów i usług od 2005 r. MOSiR nabywa olej grzewczy, usługi z zakresu ochrony i wywozu nieczystości płynnych, które służą zarówno do działalności gospodarczej usługi noclegowe, wynajęte pomieszczenie na bar gastronomiczny - jest to jeden budynek jak i innych niż działalność gospodarcza (statutowej) drugi budynek, w którym mieści się: sala sportowa, siłownia, sauna pomieszczenia administracji. W obiekcie drugim prowadzona jest działalność głównie statutowa ale również gospodarcza (udostępnianie poza działalnością statutową odpłatnie sali sportowej, siłowni, sauny, administracja pracuje na rzecz działalności statutowej jak i gospodarczej). Z uwagi, iż ww. towary i usługi są fakturowane na jednej fakturze dla obydwu budynków gdyż są nabywane łącznie do ich działalności Wnioskodawcy trudno wydzielić jaka wysokość podatku do odliczenia mogłaby być przypisana do poszczególnych działalności (brak liczników zużycia ciepła). W ramach działalności gospodarczej ww. towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak już wyżej wskazano, w świetle obowiązujących od 1 stycznia 2016r. przepisów (art. 86 ust. 2a ustawy), w przypadku, gdy nabyte towary i usługi będą wykorzystywane do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza i nie jest możliwe przypisanie towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Zatem w sytuacji nabywania przez Wnioskodawcę oleju grzewczego, usług z zakresu ochrony i wywozu nieczystości płynnych, które służą zarówno do działalności gospodarczej jak i celów innych niż działalność gospodarcza i nie ma możliwości przypisania tych wydatków w całości do działalności gospodarczej, Wnioskodawca winien dokonać obliczenia kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Korzystając z delegacji ustawowej Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 17 grudnia 2015 r., które weszło w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem w sprawie proporcji.

Zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku jednostki budżetowej sposób ustalony według wzoru:

X=(A x 100)/D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X- proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej;

D – dochody wykonane jednostki budżetowej.

Zgodnie z § 8 ww. rozporządzenia w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

W myśl § 2 pkt 4 rozporządzenia w sprawie proporcji, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obrocie, to rozumie się przez to podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

1. dokonywanych przez podatników:
   • odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
     
   • odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
     
   • eksportu towarów,
     
   • wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.
   
   

Jak stanowi § 2 pkt 10 ww. rozporządzenia w sprawie proporcji, przez dochody wykonane jednostki budżetowej - rozumie się dochody obejmujące dochody publiczne w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, z wyjątkiem dochodów, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b-d i pkt 5 ustawy o finansach publicznych, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, zrealizowane lub otrzymane przez tę jednostkę, wynikające ze sprawozdania z wykonania:

1. planu finansowego jednostki budżetowej oraz
2. planu dochodów i wydatków zgromadzonych na wydzielonym rachunku, o którym mowa w art. 223 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jeżeli dana jednostka budżetowa prowadzi taki rachunek

- powiększone o kwotę stanowiącą równowartość środków przeznaczonych na zasilenie tej jednostki celem realizacji przypisanych jej zadań jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem środków przeznaczonych na wypłatę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych.

Natomiast w świetle § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie proporcji, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

1. dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane odpowiednio przez jednostkę samorządu terytorialnego lub jednostkę organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane odpowiednio do środków trwałych jednostki samorządu terytorialnego lub jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego - używanych na potrzeby prowadzonej przez te jednostki działalności;
2. transakcji dotyczących:
   1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych
   2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   
   

Wskazać należy, że ustawodawca na mocy art. 86 ust. 2h ustawy, daje podatnikom, w tym jednostką budżetowym możliwość zastosowania innego sposobu określenia proporcji niż wskazują przepisy art. 86 ust. 22 ustawy, natomiast tylko w sytuacji gdy wybrany sposób jest bardziej reprezentatywny. Zatem Wnioskodawca może zastosować inną metodę tylko i wyłącznie w sytuacji gdy wybrana przez niego metoda jest bardziej reprezentatywna i tym samym najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności.

Wnioskodawca uznał za najbardziej reprezentatywną metodę odliczenia podatku naliczonego powierzchniową a w następnym etapie rozliczania dochodową. Przyjęte przez Wnioskodawcę metody nie uwzględniają tych elementów prowadzonej działalności, które mają wpływ na jej prowadzenie i funkcjonowanie. Metoda powierzchniowa nie oddaje specyfiki prowadzonej działalności, o której mowa w art. 86 ust. 2b ustawy oraz nie zapewnia obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane. Zatem uznać należy, że zastosowanie metody powierzchniowej mogłoby prowadzić do nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego – niezgodnego z rzeczywistością.

Tym samym, proponowany przez Wnioskodawcę sposób określenia proporcji metodą powierzchniową a w następnym etapie rozliczania dochodową jest nieprawidłowy. Zaproponowany przez Wnioskodawcę sposób nie pokrywa się ze sposobem, który został określony dla jednostki budżetowej w rozporządzeniu w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych po 1 stycznia 2016 r. towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych.

Dlatego też Wnioskodawca - jednostka budżetowa gminy, winien dokonać wyliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, z tytułu nabycia oleju grzewczego, usług z zakresu ochrony i wywozu nieczystości płynnych, które służą zarówno do działalności gospodarczej jak do celów i innych niż działalność gospodarcza i nie ma możliwości przyporządkowania ich w całości do działalności gospodarczej, w oparciu o wzór określony w powołanym wyżej rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2015 r.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.