Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4518-3/16/DP
z 13 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 marca 2016 r. (data wpływu do Biura – 11 marca 2016 r.), uzupełnionym 12 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie wygaśnięcia zobowiązania podatkowego poprzez zapłatę zaliczek na podatek dochodowy przez posłańca (wyręczyciela) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie wygaśnięcia zobowiązania podatkowego poprzez zapłatę zaliczek na podatek dochodowy przez posłańca (wyręczyciela).

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 21 kwietnia 2016 r. znak: IBPB-2-1/4518-3/16/DP wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 12 maja 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą – zamierza zatrudnić pracowników i w związku z tym rozważa zawarcie ze spółką doradczą (dalej: usługodawca) umowy o świadczenie usług kadrowo-płacowych.

W związku z realizacją przedmiotowej usługi usługodawca miałby wykonywać następujące czynności:

1. sporządzanie miesięcznych list płac pracowników oraz współpracowników Wnioskodawcy w oparciu o przekazane dokumenty,
2. sporządzanie miesięcznych deklaracji składek na ubezpieczenie społeczne wraz z raportami imiennymi oraz ich wysyłka elektroniczna do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
3. naliczanie miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych,
4. sporządzanie rocznych informacji o zaliczkach pobranych i odprowadzonych na podatek dochodowy od osób fizycznych PIT-11 względnie PIT-40, PIT-8C, IFT,
5. sporządzanie rocznych sprawozdań o wynagrodzeniach (Z),
6. sporządzanie dokumentów zgłoszeniowych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych zatrudnionych pracowników,
7. sporządzanie informacji o składnikach wynagrodzenia oraz o odprowadzonych składkach każdego pracownika na drukach ZUS RMUA.
   
   

Dodatkowo w celu ułatwienia działań Wnioskodawcy usługodawca mógłby przejąć realizację przelewów z tytułu składek ZUS, zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i wynagrodzeń dla pracowników Wnioskodawcy z założonego przez siebie konta a zasilanego przed dokonaniem przelewów przez Wnioskodawcę w ustalonych przez strony terminach.

Z wyżej wskazanego konta realizowane byłyby następujące przelewy:

1. składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w terminach ustawowych,
2. zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w terminach ustawowych,
3. wynagrodzenia z tytułu umów o pracę i umów cywilnoprawnych – raz w miesiącu, po zatwierdzeniu listy płac przez osobę do tego upoważnioną.
   
   

Ponadto Wnioskodawca będzie zobowiązany do pokrycia opłat bankowych wynikających z realizacji przelewów.

U uzupełnieniu wniosku z 12 maja 2016 r. (data wpływu do Biura) Wnioskodawca wskazał, że zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będących pracownikami lub zleceniobiorcami Wnioskodawcy, które będą wpłacane na rachunek właściwy urzędu skarbowego przez usługodawcę działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela), w pewnych przypadkach nie będą przekraczały kwoty 1.000,00 zł (indywidualnie dla każdego pracownika czy zleceniobiorcy), natomiast w innych wypadkach będą wskazaną powyżej kwotę przekraczały.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłata zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych będących pracownikami lub zleceniobiorcami Wnioskodawcy przez usługodawcę działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela) spowoduje wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika zgodnie z treścią art. 59 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa?

Zajmując stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Wnioskodawca podkreślił, że stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Wnioskodawca zaznaczył, że z treści art. 59 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż zobowiązanie płatnika wygasa w całości lub w części wskutek wpłaty.

Wnioskodawca wskazał, że wpłata podatku przez płatnika powoduje wygaśnięcie zobowiązania płatnika. Przepisy ustaw podatkowych nie zabraniają natomiast wywiązania się z obowiązków płatnika, tj. dokonania obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu za pośrednictwem innego podmiotu.

Zdaniem Wnioskodawcy przyjąć należy, iż dokonana przez podmiot inny niż płatnik wpłata kwoty odpowiadającej kwocie pobranego podatku może być uznana za skuteczną wpłatę pobranego podatku, w sytuacji gdy wpłacający występuje jako osoba działająca na rachunek płatnika i w jego imieniu. Podmiot wpłacający działa w tym przypadku jako podmiot umocowany do wpłaty pobranego podatku za płatnika (w sensie technicznym). Dokonuje on wówczas tylko wpłaty kwoty tytułem pobranego podatku, a dokonana przez niego wpłata ma w tym przypadku wyłącznie wymiar techniczny.

Odnosząc powyższe regulacje do opisanego w treści niniejszego wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że w przypadku zatrudnienia pracowników Wnioskodawca zobowiązany będzie do pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłat dokonywanych na rzecz pracowników lub stawianych do ich dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych.

Wnioskodawca podkreślił, że usługodawca będzie jedynie pośredniczyć we wpłacie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczki na podatek nie będą bowiem płacone ze środków własnych usługodawcy. Kwoty pieniężne, które usługodawca będzie przelewał na rachunek urzędu skarbowego działając jako posłaniec Wnioskodawcy, będą miały więc charakter środków powierzonych przez Wnioskodawcę.

Reasumując, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, w opinii Wnioskodawcy, wpłata zaliczki na podatek przez usługodawcę działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela) Wnioskodawcy, spowoduje zgodnie z treścią art. 59 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika poprzez wpłatę pobranego podatku.

Przelew z rachunku bankowego usługodawcy należy potraktować w takiej sytuacji jak wpłatę dokonaną przez Wnioskodawcę na rachunek urzędu skarbowego i uznać, że nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania płatnika.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca powołał kilka interpretacji dotyczących poruszonego we wniosku zagadnienia.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy Ordynacja podatkowa, obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Natomiast podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej (art. 6 cyt. ustawy).

Z powołanych powyżej definicji wynika, że zobowiązanym do zapłaty podatku jest podatnik. Istnieją jednak sytuacje, gdy zapłata podatku następuje za pośrednictwem płatnika.

Art. 8 powołanej ustawy stanowi, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z kolei z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych zastosowanie znajdzie przepis art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Art. 42 ust. 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą – zamierza zatrudnić pracowników (zleceniobiorców) i w związku z tym rozważa zawarcie z usługodawcą umowy o świadczenie usług kadrowo-płacowych. W związku z realizacją przedmiotowej usługi usługodawca miałby m.in. sporządzać miesięczne list płac pracowników i współpracowników Wnioskodawcy w oparciu o przekazane dokumenty oraz naliczać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodatkowo w celu ułatwienia działań Wnioskodawcy usługodawca mógłby przejąć m.in. realizację przelewów zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i wynagrodzeń dla pracowników (zleceniobiorców) Wnioskodawcy z założonego przez siebie konta a zasilanego przed dokonaniem przelewów przez Wnioskodawcę w ustalonych przez strony terminach.

Z wyżej wskazanego konta realizowane byłyby m.in. przelewy zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w terminach ustawowych oraz wynagrodzenia z tytułu umów o pracę i umów cywilnoprawnych – raz w miesiącu, po zatwierdzeniu listy płac przez osobę do tego upoważnioną.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonana przez podmiot inny niż płatnik wpłata kwoty odpowiadającej kwocie pobranej zaliczki na podatek może być uznana za skuteczną wpłatę pobranej zaliczki na podatek, w sytuacji gdy wpłacający występuje jako osoba działająca na rachunek płatnika i w jego imieniu.

Z powyższym stanowiskiem Organ podatkowy nie może się zgodzić.

W myśl art. 59 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej – zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta.

Z kolei zgodnie z art. 59 § 2 ww. ustawy, zobowiązanie płatnika lub inkasenta wygasa w całości lub w części wskutek:

1. wpłaty;
2. zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku;
3. umorzenia, w przypadkach przewidzianych w art. 67d § 3;
4. przejęcia własności nieruchomości lub przejęcia prawa majątkowego w postępowaniu egzekucyjnym;
5. przedawnienia;
6. zwolnienia z obowiązku zapłaty na podstawie art. 14m;
7. nabycia spadku w całości przez Skarb Państwa albo jednostkę samorządu terytorialnego stwierdzonego przez prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku – ze skutkiem na dzień otwarcia spadku.
   
   

Z powyższego wynika, że zapłata, o której mowa w art. 59 § 1 i § 2 cyt. ustawy, z uwagi na osobisty charakter obowiązku podatkowego, powinna być z założenia dokonana przez samego płatnika (lub podatnika).

Stosownie do art. 60 § 1 powołanej ustawy za termin dokonania zapłaty podatku uważa się:

1. przy zapłacie gotówką – dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub w kasie podmiotu obsługującego organ podatkowy lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, w biurze usług płatniczych, w instytucji płatniczej lub w instytucji pieniądza elektronicznego albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta;
2. w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty za pomocą innego niż polecenie przelewu instrumentu płatniczego, zwanego dalej „innym instrumentem płatniczym”.
   
   

Art. 60 § 1a ww. ustawy stanowi natomiast, że w przypadku polecenia przelewu z rachunku bankowego podatnika w banku lub instytucji kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w unijnej instytucji płatniczej w rozumieniu art. 2 pkt 32 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2014 r. poz. 873 i 1916) lub unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, niemających siedziby lub oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za termin zapłaty podatku uważa się dzień złożenia zlecenia płatniczego przez podatnika, jeżeli wpłacana kwota zostanie uznana na rachunku bankowym organu podatkowego w terminie wskazanym w art. 54 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych. W razie przekroczenia tego terminu za termin zapłaty uważa się dzień uznania kwoty na rachunku bankowym organu podatkowego.

Przepisy § 1 i 1a stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika lub inkasenta (art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy podkreślić, że ustawodawca wyraźnie wskazał, iż za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym – a taki występuje w rozpatrywanej sprawie – dzień m.in. obciążenia rachunku bankowego płatnika lub inkasenta. Z powołanych przepisów wynika, że m.in. wpłata zaliczki (podatku) przez płatnika musi nastąpić z jego rachunku.

Ustawa Ordynacja podatkowa w art. 62b dopuszcza możliwość zapłaty podatku przez inny podmiot. Regulacje te dotyczą jednakże tylko sytuacji ściśle określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 62b § 1 Ordynacji podatkowej, zapłata podatku może nastąpić także przez:

1. małżonka podatnika, jego zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę;
2. aktualnego właściciela przedmiotu hipoteki przymusowej lub zastawu skarbowego, jeżeli podatek zabezpieczony jest hipoteką przymusową lub zastawem skarbowym;
3. inny podmiot, w przypadku gdy kwota podatku nie przekracza 1000 zł.
   
   

Stosownie do art. 62b § 2 ww. ustawy, w przypadkach, o których mowa w § 1 pkt 1 i 3, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do przeznaczenia zapłaty na zobowiązanie podatnika uznaje się, że wpłata pochodzi ze środków podatnika.

Powołane powyżej przepisy, regulujące możliwość zapłaty podatku przez inny podmiot, stanowią odstępstwo od zasady, że zapłata podatku jest dokonywana przez podatnika, zatem ich treść powinna być interpretowana ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Jak wynika z treści art. 62b Ordynacji podatkowej, ustawodawca odniósł ten przepis jedynie do zobowiązań podatnika. Żaden artykuł Ordynacji podatkowego nie odsyła do stosowania art. 62b powołanej ustawy do wpłat dokonywanych przez płatnika (tak jak np. wymieniono to w art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej). Brak takiego odesłania wyklucza zatem możliwość odnoszenia regulacji zawartej w art. 62b Ordynacji podatkowej do wpłat płatnika.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy wskazać, że odliczanie, pobieranie od podatnika i wpłacanie podatku organowi podatkowemu należy do obowiązków płatnika. Obowiązki te wynikają wprost z ustawy i w żaden sposób nie mogą być modyfikowane postanowieniami umowy cywilnoprawnej. Nie jest zatem możliwe przejęcie, na podstawie postanowień umowy cywilnoprawnej, obowiązków publicznoprawnych danego podmiotu jako płatnika.

Stosownie do powołanego powyżej art. 60 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku podatnika. Powyższy przepis, w związku z odesłaniem zawartym w art. 60 § 2 Ordynacji podatkowej, stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika. Z powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że wpłata przez płatnika musi nastąpić z jego rachunku.

Żaden przepis Ordynacji podatkowej nie modyfikuje zasad ww. wpłaty.

Tym samym zapłata zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będących pracownikami lub zleceniobiorcami Wnioskodawcy przez usługodawcę działającego w charakterze posłańca (wyręczyciela) nie spowoduje wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.