Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-267/16-2/MKI
z 30 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zainteresowana jest 78-letnią emerytką, od wielu lat choruje na nadciśnienie, cukrzycę, jest pod opieką poradni endokrynologicznej, posiada schorzenie narządu wzroku. W 2012 roku Zainteresowana przeszła zabieg operacyjny będący następstwem wykrycia u Niej nowotworu żołądka. W dniu 13.10.2006 r. Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności zaliczył jej schorzenia do znacznego stopnia niepełnosprawności. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały i orzeczenie wydano na stałe. Zainteresowana posiada ograniczoną możliwość samodzielnej egzystencji.

Z powodu niepełnosprawności ma utrudnienia w swobodnym przemieszczaniu się, jak również w wykonywaniu czynności wymagając nakładu nawet niewielkiej siły. Z tego powodu większość czasu przebywa w domu, w którym sama zamieszkuje na I piętrze dwukondygnacyjnego budynku.

Schodzenie po schodach w dół i wchodzenie do góry sprawia jej wielką trudność, dlatego ogranicza te czynności do niezbędnego minimum. W roku 2015 Zainteresowana poniosła wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, tj. dokonała zakupu 3 okien jednoskrzydłowych z PCV wraz z parapetami, które zostały zamontowane w trzech pomieszczeniach w jej mieszkaniu. Dokonany przez Zainteresowaną zakup nie został dofinansowany z żadnych źródeł, wydatki te w całości poniosła z własnych dochodów. Zakup ww. wyposażenia podyktowany był ułatwieniem czynności życiowych, z którymi musi się zmierzać każdego dnia z uwagi na swoją niepełnosprawność. Dotychczas budynek, w którym zamieszkuje Zainteresowana, wyposażony był w okna drewniane, skrzyniowe, ośmioskrzydłowe, nieposiadające funkcji uchylania, które znacznie ograniczały dostęp światła dziennego do pomieszczeń użytkowych – co z uwagi na schorzenie narządu wzroku Zainteresowanej znacznie utrudniało jej codzienne życie.

Ponadto stare okna sprawiały Zainteresowanej problem, a często wręcz uniemożliwiały jej ich otwarcie z uwagi na sposób zamykania za pomocą kilku małych klamek, jak również z uwagi na konieczność zaangażowania dużej siły, aby je otworzyć, a tym samym uniemożliwiały jej dostęp do świeżego powietrza, do którego z uwagi na swoją niepełnosprawność najczęściej ma właśnie poprzez otwarcie okna. Zakupione okna z PCV, z uwagi na większy otwór, dostarczają do pomieszczeń więcej światła dziennego, które z uwagi na słaby wzrok Zainteresowanej jest niezbędne do wykonywania podstawowych czynności życiowych, a ponadto posiadają jedną dużą wyraźną klamkę, za pomocą której z łatwością może otworzyć, a co najważniejsze uchylić okno zapewniając tym samym sobie bezpieczeństwo, okna te przy funkcji uchylnej nie powodują ryzyka wypadnięcia.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o PDOF za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu wydatki poniesione na zakup i montaż okien z PCV, jednoskrzydłowych z funkcją uchylną wraz z parapetami?

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zmianami) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1-2, lub art. 25 po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne lub wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną.

Natomiast przepis art. 26 ust. 7 a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 uważa się wydatki poniesione m.in. na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b ustawy podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek innej formie.

W myśl art. 26 ust.7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Ponadto zgodnie z art. 26 ust. 7d warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której wydatek dotyczy, orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności.

W związku z przytoczonymi przepisami ustawy oraz opisanym stanem faktycznym należy wskazać, iż poniesiony przez Zainteresowaną wydatek nie został sfinansowany ani dofinansowany z żadnych innych środków, jak również nie został zwrócony w jakiejkolwiek formie. Wydatek na zakup okien z PCV wraz z parapetami podyktowany był indywidualnymi potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności Zainteresowanej, a zatem wydatek ten spełnia warunek wynikający z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym celem ulgi rehabilitacyjnej jest ułatwienie osobom niepełnosprawnym normalnego życia m.in. poprzez stworzenie im odpowiednich warunków mieszkaniowych, a w konsekwencji uzyskanie ułatwienia w wykonywaniu czynności życiowych. Dlatego też należy uznać, iż zakup przez Zainteresowaną okien wraz z parapetami spełnia przesłanki do zakwalifikowania do wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o których mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o PDOF.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Zainteresowanej, ma prawo do odliczenia od dochodów osiągniętych w roku podatkowym 2015 wydatków poniesionych w roku 2015 na zakup okien z PCV wraz z parapetami, w związku z ułatwieniem czynności życiowych w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.): podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że: za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Ponadto wydatki te, zgodnie z art. 26 ust. 7b tejże ustawy, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f omawianej ustawy: ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni ma wydane orzeczenie na stałe o znacznym stopniu niepełnosprawności, o charakterze trwałym. Wnioskodawczyni dokonała wymiany okien wraz z parapetami, aby przystosować mieszkanie do potrzeb wynikających z jej niepełnosprawności. Stare okna ośmioskrzydłowe zamykały się za pomocą kilku małych klamek, które sprawiały problem przy otwieraniu ze względu na konieczność zaangażowania dużej siły. Tym samym Wnioskodawczyni miała ograniczony dostęp do świeżego powietrza. Dodatkowo okna ograniczały dostęp światła dziennego do pomieszczeń mieszkalnych, co z uwagi na schorzenie narządu wzroku Wnioskodawczyni znacznie utrudniało jej życie codzienne. Zakupione okna z PCV z uwagi na większy otwór dostarczają do pomieszczeń więcej światła dziennego, które ułatwia Wnioskodawczyni wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Posiadają także jedną wyraźną klamkę, za pomocą której z łatwością można otworzyć okno. Okna posiadają również funkcję uchylną zapewniającą bezpieczeństwo Wnioskodawczyni ograniczając ryzyko wypadnięcia.

Odnosząc powyższe do zacytowanych powyżej przepisów należy wskazać, że odliczeniu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, w tym m.in. wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując, czy wydatki poniesione na wymianę okien i parapetów mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu – „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań (budynków mieszkalnych), stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy wskazać, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej.

Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma – dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne – znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W związku z przytoczonym przepisem art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki takie można uznać wydatki poniesione na np. likwidację barier architektonicznych, budowę podjazdów dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, „poszerzenie drzwi”, likwidację progów, założenie okien zamykanych z niskiego poziomu, położenie terakoty antypoślizgowej, likwidację wanny i zainstalowanie brodzika z panelem prysznicowym i siedziskiem dla osób niepełnosprawnych ruchowo, założenie „wiszącego” sedesu oraz umywalki „bez nogi” umożliwiających swobodne podjechanie wózkiem, także montaż wszelkiego rodzajów uchwytów, specjalnych baterii dla osób z niepełnosprawnymi dłońmi, montaż drzwi przesuwnych.

Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne lub związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną. Nie wszystkie więc wydatki poniesione przy adaptacji można zaliczyć do tych, które podlegają odliczeniu, gdyż niektóre nie wykazują cech „indywidualnego przeznaczenia”.

W związku z powyższym – w niniejszej sprawie – wydatki związane z wymianą okien, które zwiększają dostęp światła dziennego (przy schorzeniu narządu wzroku), bezpieczeństwo (funkcja uchylna ograniczająca ryzyko wypadnięcia) oraz dzięki jednej klamce ułatwiającej otwieranie, stanowią wydatki na przystosowanie mieszkania odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Zatem wydatki związane z wymianą okien i parapetów, jeżeli w rzeczywistości są przystosowane do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni można uznać za wydatki, w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni posiada bowiem orzeczenie o niepełnosprawności oraz wydatki na zakup niniejszych okien i parapetów poniosła z własnych dochodów. Wydatki te podlegać będą zatem odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym, w którym zostały poniesione (tj. 2015 r.). Wysokość odliczenia Wnioskodawczyni winna ustalić na podstawie dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatków.

Reasumując – w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu wydatki poniesione na zakup i montaż okien z PCV, jednoskrzydłowych z funkcją uchylną wraz z parapetami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.