Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.166.2016.2.JM
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 26 kwietnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 27 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży mieszkania, stanowiącego współwłasność małżeńską – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży mieszkania, stanowiącego współwłasność małżeńską.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 26 kwietnia 2016 r.) o wskazanie adresu elektronicznego w systemie ePUAP Pełnomocnika Wnioskodawcy oraz pismem z dnia 27 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z dnia 27 maja 2016 r.).

Wnioskodawca wykonuje wolny zawód (projektant budowlany) w formie działalności gospodarczej osoby fizycznej.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi podlegają opodatkowaniu VAT; Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia z podatku.

Od 20 lat Wnioskodawca wraz z małżonką, są właścicielami (małżeńska współwłasność ustawowa) mieszkania w bloku (dalej: „Mieszkanie”). Jego nabycie nastąpiło w taki sposób, że dnia 10 sierpnia 1994 roku wraz z innymi osobami fizycznymi nabyli, na współwłasność łączną, nieruchomość gruntową, a następnie zlecili firmie deweloperskiej wybudowanie na niej bloków mieszkalnych. Po zakończeniu budowy, małżonka i Wnioskodawca stali się wyłącznymi właścicielami Mieszkania na skutek nieodpłatnego zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali mieszkalnych, co nastąpiło 15 lipca 1994 roku. Ani za nabycie nieruchomości gruntowej, ani za nabycie usługi budowlanej od dewelopera nie otrzymali faktur VAT.

Małżonka i Wnioskodawca nabyli mieszkanie na potrzeby prywatne. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy została w nim zarejestrowana po raz pierwszy dopiero 7.03.2001 r., przy czym na potrzeby działalności wydzielona została jedynie niewielka jego cześć; jedno pomieszczenie.

W przyszłości Wnioskodawca planuje zajęcie Mieszkania w całości na prowadzoną przez Wnioskodawcę firmę i faktyczne wykorzystywanie go do tego celu w pełnym zakresie. W tym celu, Mieszkanie zostanie wpisane do Ewidencji Środków Trwałych firmy (jak dotąd nie było) i zostanie przeprowadzony jego remont. W firmowych rozliczeniach VATowskich Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie pomniejszał VAT należny o kwoty podatku naliczonego związane z remontem ze względu na oczywisty związek wydatków remontowych ze świadczeniem usług opodatkowanych.

Hipotetycznym zdarzeniem przyszłym jest sprzedaż Mieszkania.

Dodatkowe informacje:

Wnioskodawca nie ponosił i nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie mieszkania (przebudowa, rozbudowa, adaptacja, modernizacja, rekonstrukcja), a wszelkie ponoszone wydatki można uznać co najwyżej za wydatki remontowe.

Mieszkanie było przedmiotem umowy najmu. Okres na jaki była zawarta umowa: 01.09.2011-31.08.2012. Był to najem prywatny, tj. Wnioskodawca i małżonka wynajmowali jako osoby prywatne (nie-firma) osobie fizycznej wyłącznie na cele mieszkalne.

Klasyfikacja Mieszkania: mieszkanie w budynku o trzech i więcej mieszkaniach; PKOB – 1122.

Mieszkanie nie będzie wykorzystywane na cele działalności zwolnionej z VAT, lecz wyłącznie opodatkowanej.

W piśmie uzupełniającym z dnia 27 maja 2016 r. (data wpływu 2 czerwca 2016 r.) Wnioskodawca podał następujące informacje:

1a Grunt został nabyty dnia 15 sierpnia 1994 r.

1b Lokal został nabyty 15 lipca 1995 r.

2 Lokal został oddany do użytkowania dnia 14 listopada 1995 r.

3 Po raz pierwszy lokal został zajęty na potrzeby działalności gospodarczej dnia 7 marca 2001 r.

4 Lokal był wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych (usługi projektowe, sprawdzające i inne w zakresie budownictwa).

5 Lokal był wynajmowany w całości w okresie 01.09.2011-31.08.2012.

6 Po zajęciu lokalu w całości na potrzeby działalności gospodarczej, lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych (takich jak w pkt 4).

7 Od zajęcia lokalu zgodnie z pkt 6, do dnia jego ewentualnego zbycia upłynie czas nie krótszy niż 2 lata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jeśli w przyszłości Wnioskodawca sprzeda Mieszkanie, to czy sprzedaż ta będzie podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a VATU?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli w przyszłości Wnioskodawca sprzeda Mieszkanie, to jego sprzedaż będzie podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a VATU.

1. Nie znajdzie bowiem zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT ponieważ do dnia sprzedaży w ogóle nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia Mieszkania w rozumieniu art. 2 pkt 14) VAT. Za pierwsze zasiedlenie nie można w szczególności uznać wybudowania budynku przez dewelopera na gruncie stanowiącym m.in. Wnioskodawcy i małżonki (lecz nie dewelopera) współwłasność. Także nieodpłatne zniesienie współwłasności i wyodrębnienie własności lokalu nie stanowiło „oddania do użytkowania w wyniku czynności podlegającej opodatkowaniu”. Także wynajem Mieszkania w latach 2011-2012 nie stanowił pierwszego zasiedlenia, jako że nie można go uznać za czynność podlegającą opodatkowaniu (najem prywatny). Ponadto, Mieszkanie nie było też ulepszane. W konsekwencji, przyszła sprzedaż Mieszkania nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia.
2. W stosunku do Mieszkania, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Po pierwsze, w związku z jego wybudowaniem, Wnioskodawca nie otrzymał żadnych faktur, a posiadanie faktury stanowi warunek sine qua non odliczenia. Po drugie, cele nabycia Mieszkania były całkowicie prywatne, a więc Mieszkanie nie było nabyte w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, co stanowi o braku prawa do odliczenia VATu naliczonego od wydatków na nabycie. Częściowa zmiana przeznaczenia Mieszkania (z prywatnego na firmowy) nastąpiła dopiero po 7 latach od dnia nabycia, tj. w roku 2001, co w myśl wówczas obowiązujących przepisów nie dawało Wnioskodawcy prawa do odliczenia całości ani części VATu naliczonego w związku z jego budową.
3. Wnioskodawca nie ponosił i nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie Mieszkania, a jedynie na jego remont.
   
   

Wszystkie warunki skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a VATu są spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt zabudowany spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy (obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.), w myśl którego – w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że – co do zasady – grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Ponadto, przepis ten obejmuje swoim zakresem także grunty będące w wieczystym użytkowaniu.

W analizowanej sprawie, w pierwszej kolejności kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak, to w którym momencie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką, są właścicielami (małżeńska współwłasność ustawowa) mieszkania w bloku. Jego nabycie nastąpiło w taki sposób, że wraz z innymi osobami fizycznymi nabyli, na współwłasność łączną, nieruchomość gruntową, a następnie zlecili firmie deweloperskiej wybudowanie na niej bloków mieszkalnych. Po zakończeniu budowy, małżonka i Wnioskodawca stali się wyłącznymi właścicielami Mieszkania na skutek nieodpłatnego zniesienia współwłasności poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali mieszkalnych. Grunt został nabyty dnia 15 sierpnia 1994 r. Lokal został nabyty 15 lipca 1995 r. Lokal został oddany do użytkowania dnia 14 listopada 1995 r. Małżonka i Wnioskodawca nabyli mieszkanie na potrzeby prywatne. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy została w nim zarejestrowana po raz pierwszy dopiero 7.03.2001 r., przy czym na potrzeby działalności wydzielona została jedynie niewielka jego cześć; jedno pomieszczenie. Mieszkanie było przedmiotem umowy najmu. Okres na jaki była zawarta umowa: 01.09.2011-31.08.2012. Po raz pierwszy lokal został zajęty na potrzeby działalności gospodarczej dnia 7 marca 2001 r. Lokal był wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych (usługi projektowe, sprawdzające i inne w zakresie budownictwa). Lokal był wynajmowany w całości w okresie 01.09.2011-31.08.2012. Po zajęciu lokalu w całości na potrzeby działalności gospodarczej, lokal będzie wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych. Od zajęcia lokalu, do dnia jego ewentualnego zbycia upłynie czas nie krótszy niż 2 lata.

Należy zauważyć, że w związku z wynajmem lokalu w całości doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. a ustawy. Jednocześnie z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie ponosił i nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie mieszkania, a ponadto od pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata, zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Skutkiem powyższego dostawa udziału w gruncie również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, co wynika z art. 29a ust. 8 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż lokalu (mieszkania), stanowiącego współwłasność małżeńską będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że sprzedaż będzie podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.