Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.339.2016.1.AC
z 10 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2016 r. (data wpływu 14 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy od wypłat pracownikom odszkodowań z tytułu rozwiązania umów o pracę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy od wypłat pracownikom odszkodowań z tytułu rozwiązania umów o pracę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wytwórnia „….” S.A. z siedzibą …. działając na podstawie art. 128 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Wytwórni „….” S.A., w myśl którego pracodawca zobowiązany jest do uzgadniania ze związkami zawodowymi wszystkich aktów normatywnych i rozporządzeń dotyczących wszystkich spraw pracowniczych, zawarła w dniu 6 kwietnia 2016 r. ze wszystkimi organizacjami związkowymi, reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241 (25a) Kodeksu pracy działającymi u Wnioskodawcy, Porozumienie w sprawie rozwiązywania umów o pracę z pracownikami Wytwórni „…..” S.A. z przyczyn niedotyczących pracowników. W § 1 Porozumienia wskazano, że Pracodawca podjął decyzję o kontynuacji programu restrukturyzacji Spółki poprzez racjonalizację zatrudnienia zmierzającą do wzrostu konkurencyjności Spółki. Wskazano również, że zawarcie Porozumienia wynika ze zmiany modelu biznesowego Spółki i konieczności przygotowania Wytwórni „…..” do efektywniejszego i skuteczniejszego funkcjonowania na konkurencyjnym rynku lotniczym, w szczególności w kontekście postępujących procesów integracyjnych Dywizji …. oraz w konsekwencji zapewnienia stabilnych i bezpiecznych miejsc pracy dla pracowników zatrudnionych w ….. S.A. W § 2 Porozumienia określono, że w celu zminimalizowania skutków społecznych towarzyszących trwającym zmianom organizacyjnym w Spółce, Strony Porozumienia wprowadzają Program Dobrowolnych Odejść, jako program zachęt finansowych dla pracowników spełniających warunki, o których mowa w § 3.

Ustęp 2 § 2 stanowi, że w celu ograniczenia negatywnych następstw zwolnień Pracodawca będzie dążył do zachowania podstawowej grupy zawodowo-kwalifikacyjnej pracowników, zwłaszcza wysoko wykwalifikowanych, znających dobrze technologię oraz mających predyspozycję do przekazywania wiedzy zawodowej, zaś w ust. 3 ustalono, że Pracodawca zamierza w okresie obowiązywania Porozumienia, tj. w 2016 r. objąć Programem Dobrowolnych Odejść liczbę max 150 pracowników. W § 3 Porozumienia określono, że Program Dobrowolnych Odejść adresowany jest do pracowników, którzy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę wskazanym w ust. 4 nabędą prawo do uzyskania świadczenia przedemerytalnego uregulowanego w ustawie z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 170, z późn. zm.). W szczególnych przypadkach pracodawca zastrzegł sobie prawo do wyrażenia zgody na rozwiązanie umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść z pracownikiem, który nie spełnia warunków do uzyskania świadczenia przedemerytalnego, o którym mowa w § 3 ust. 1 Porozumienia. Przystąpienie Pracownika do Programu jest dobrowolne. Rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron, do którego dojdzie w związku z przyjęciem przez Pracodawcę wniosku pracownika, będzie w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników rozwiązaniem stosunku pracy z inicjatywy pracodawcy na mocy porozumienia stron. W § 4 określono, że zasady Programu Dobrowolnych Odejść nie mają zastosowania w przypadku rozwiązania umowy o pracę w trybie wypowiedzenia z przyczyn dotyczących i niedotyczących pracownika, a także rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 i art. 53 Kodeksu pracy, rozwiązania umowy o pracę z upływem okresu na który była zawarta oraz wygaśnięcia stosunku pracy. W § 5 określono, że Program Dobrowolnych Odejść realizowany w ….. S.A. obowiązuje od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. Z tym, że w szczególnych przypadkach zaakceptowanych przez Pracodawcę rozwiązanie umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść może nastąpić do dnia 31 marca 2017 r. W § 6 zawarto, że Pracownik zainteresowany rozwiązaniem umowy o pracę na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, składa wniosek o rozwiązanie umowy o pracę zgodnie z wzorem określonym w Załączniku nr 1 do Porozumienia. Wniosek o rozwiązanie umowy o pracę pracownik będzie mógł składać w okresie od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 lipca 2016 r. W razie zaistnienia szczególnych potrzeb pracodawcy, Pracodawca będzie mógł przedłużyć przyjęty termin lub ustalić dodatkowe terminy składania wniosków. Wniosek pracownika o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron nie będzie wiążący dla pracodawcy. Pracodawca zastrzega sobie prawo decydowania o wyrażeniu zgody na rozwiązanie Umowy o pracę bądź odmowy uwzględnienia wniosku pracownika. Nieuwzględnienie wniosku pracownika przez pracodawcę nie będzie stanowić podstawy jakichkolwiek roszczeń pracownika wobec pracodawcy. Porozumienia stron o rozwiązaniu umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść będą zawierane z pracownikami, począwszy od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. Pracownikom korzystającym z Programu Dobrowolnych Odejść przysługiwać będą świadczenia finansowe.

Zgodnie z § 7 Porozumienia Pracownikowi, z którym zostanie rozwiązana umowa o pracę na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść przysługiwać będzie:

1. Odprawa pieniężna, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2015 r., poz. 192, z późn. zm.), tj. w wysokości:
   1. jednomiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy krócej niż 2 lata,
   2. dwumiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy od 2 do 8 lat,
   3. trzymiesięcznego wynagrodzenia – jeżeli pracownik był zatrudniony u pracodawcy ponad 8 lat.

Wysokość odprawy nie może przekraczać kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązujących w dniu rozwiązania stosunku pracy.

2. Odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę, którego wysokość wynosić będzie, z zastrzeżeniem postanowień pkt 1.3.:
   1. 3-krotność miesięcznego wynagrodzenia pracownika, jeśli jego staż pracy, wyliczony zgodnie z pkt 3 poniżej, nie przekracza łącznie 15 lat;
   2. 6-krotność miesięcznego wynagrodzenia pracownika, jeśli jego staż pracy, wyliczony zgodnie z pkt 3 poniżej, wynosi łącznie 15 lub więcej lat, lecz mniej niż 30 lat;
   3. 12-krotność miesięcznego wynagrodzenia pracownika, jeśli jego staż pracy, wyliczony zgodnie z pkt 3 poniżej, wynosi łącznie 30 lat lub więcej.

3. Wysokość odszkodowania, o którym mowa w pkt 1.2. dla pracowników, którym brakuje mniej niż 12 miesięcy do osiągnięcia wieku emerytalnego stanowić będzie iloczyn:
   1. liczby pełnych miesięcy kalendarzowych liczonych od dnia rozwiązania umowy o pracę do dnia, w którym dany pracownik osiągnąłby wiek emerytalny, oraz
   2. wynagrodzenia miesięcznego pracownika ustalonego na dzień rozwiązania stosunku pracy i obliczonego zgodnie z postanowieniami pkt 2 poniżej o ile kwota wyliczona zgodnie z pkt 1.3. lit. a) i b) nie będzie wyższa niż kwota odszkodowania określona w pkt 1.2. lit. a) lub b) powyżej. W takim wypadku wysokość odszkodowania będzie obliczona zgodnie z pkt 1.2. lit. a) lub b) powyżej.

4. Odszkodowania, o których mowa w punkcie 1.2. i 1.3. mają na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy, umożliwić zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji utraty dotychczasowego źródła dochodu oraz zadośćuczynić w związku z trudnościami w zakresie zatrudnienia na rynku pracy osób powyżej 50 roku życia.
   
   

Kwoty należnych świadczeń wynikających z Porozumienia będą przelewane na rachunek bankowy wskazany przez uprawnionego pracownika, po rozwiązaniu stosunku pracy, najpóźniej w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez Pracodawcę oświadczenia pracownika wskazującego numer rachunku bankowego. Kwoty świadczeń, o których mowa są kwotami brutto. Postanowienia Porozumienia nie stanowią oferty w rozumieniu przepisów art. 66 i następnych Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w przypadku przystąpienia pracowników do Programu Dobrowolnych Odejść w ramach Porozumienia w sprawie rozwiązywania umów o pracę z pracownikami Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „…..” S.A. z przyczyn niedotyczących pracowników ma prawo zakwalifikować wypłacane pracownikom kwoty „odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę” jako przychód zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie pobierać z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowania wypłacone pracownikom, z którymi będzie rozwiązany stosunek pracy w ramach Programu Dobrowolnych Odejść na mocy Porozumienia w sprawie rozwiązywania umów o pracę z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników powinny stanowić przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) i w związku z tym Wnioskodawca nie powinien pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przy wypłacie tych odszkodowań.

Art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników z majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 300,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Podkreślić należy, zdaniem Wnioskodawcy, że celem nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 3) było dostosowanie prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 marca 2013 r., sygn. akt S 2/13. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego nieuwzględnienie przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 3 in principio ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych innych – poza ustawami i wydanymi na ich podstawie przepisami wykonawczymi – normatywnych źródeł prawa pracy powoduje stan luki prawnej, która przekłada się na niewykonanie dyrektywy, wyrażonej – z jednej strony – w art. 59 ust. 2 in fine Konstytucji, z drugiej zaś – w art. 9 i przepisach działu XI ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. Zgodnie bowiem ze wskazanymi uregulowaniami układy zbiorowe pracy oraz inne porozumienia pracownicze stanowią normatywne źródła prawa pracy, określające zarówno obowiązki, jak i uprawnienia pracodawców oraz pracobiorców. Podkreślenia wymaga, że postanowienia układów zbiorowych, oraz innych aktów prawa pracy obowiązują bezpośrednio w stosunkach pracy, tak jak przepisy aktów rangi ustawowej, rozporządzeń wykonawczych czy też prawa międzynarodowego.

Zgodnie z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Wskazane przez Wnioskodawcę Porozumienie w sprawie rozwiązywania umów o pracę z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników, stanowiące podstawę wypłaty Odszkodowań, będzie dokumentem wskazanym w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Przemawia za tym fakt, że zawierać będzie ono Porozumienie uzgodnione w oparciu o Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy przez Pracodawcę z organizacjami związkowymi reprezentującymi pracowników odchodzących w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, w ramach kontynuacji procedury restrukturyzacji Spółki zgodnie z przepisami ustawy o zwolnieniach z przyczyn niedotyczących pracownika. Rozwiązanie umowy o pracę na mocy – porozumienia stron, do którego dojdzie w związku z przyjęciem przez Pracodawcę wniosku pracownika będzie, w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących prawników, rozwiązaniem stosunku pracy z inicjatywy pracodawcy na mocy porozumienia stron. Z kolei same odszkodowania jakie będą wypłacane pracownikom w związku z rozwiązaniem umowy o pracę spełniają przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z postanowieniami Porozumienia Odszkodowania, będą miały na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę w związku z brakiem możliwości osiągnięcia wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy, trudnościami w zakresie zatrudnienia na rynku pracy osób powyżej 50 roku życia oraz umożliwić mu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji utraty dotychczasowego źródła dochodu.

Wnioskodawca wskazuje, że występował już do organu w podobnej sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty pracownikom odszkodowania i uzyskał decyzję stwierdzającą, że stanowisko Wnioskodawcy co do zwolnienia wypłacanych pracownikom odszkodowań z podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 września 2015 r., nr IPTB2/4511-382/15-3/PM).

Dodatkowo podnieść należy, zdaniem Wnioskodawcy, że wykładnia „odszkodowania” w rozumieniu ww. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych była już przedmiotem rozważań sądów administracyjnych. W definicji tej mieszczą się zarówno odprawy jak i odszkodowania . Wynika to z wyłączenia zapisanego w lit. b) tego artykułu wskazującego na brak podstaw do zastosowania zwolnienia. Nie mogą bowiem z niego skorzystać odprawy pieniężne wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Wobec tego podatnicy mają prawo przyjmować, że ustawodawca działający racjonalnie nie wyłączałby zastosowania zwolnienia, gdyby nie istniały przesłanki do jego zastosowania, czyli odprawa za rozwiązanie umowy o pracę nie byłaby odszkodowaniem. Z powyższego wynika, zdaniem Wnioskodawcy, że ustawodawca traktuje na płaszczyźnie podatku dochodowego od osób fizycznych odprawy wypłacane z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników na równi z odszkodowaniami, a nawet zadośćuczynieniem.

W wyroku z dnia 23 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Gd 587/15 (LEX nr 1751432) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wskazał, że „... rację ma organ odwoławczy twierdząc, że ustawodawca konstruując powyższe zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, określił przedmiot zwolnienia w sposób ogólny, jako wszelkie otrzymane odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Z tej grupy wyłączył jednak (używając zwrotu „za wyjątkiem”) enumeratywnie wskazane rodzaje odszkodowań. Nie każde zatem odszkodowanie, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa rangi ustawowej i przepisów wykonawczych podlega zwolnieniu, ale tylko to, które spełnia powyższą przesłankę oraz jednocześnie nie zostało wymienione jako wyjątek.

Wyjaśnić należy, że warunkiem uznania odszkodowania za zwolnione w oparciu o regulację zawartą w art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. jest to, aby źródłem otrzymanego odszkodowania był przepis ustawy lub aktu wykonawczego wydanego na jej podstawie. Dodatkowo, akt normatywny rangi ustawowej lub podustawowej ma być źródłem mającym charakter bezpośredni w tym sensie, że musi wprost określać zasady ustalania odszkodowania lub jego wysokość. Zatem dla zastosowania zwolnienia, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. nie jest wystarczające, aby przepisy ustawy lub aktu podustawowego, były podstawą zawarcia porozumienia, w oparciu o które dochodzi do wypłaty odszkodowania.

Wskazać należy, że na gruncie rozpoznawanej sprawy bezpośrednim źródłem odszkodowania wypłaconego skarżącemu, określającym przy tym jego wysokość, było zawarte przez skarżącego porozumienie z byłym pracodawcą. Jakkolwiek zawarcie tego porozumienia pozostawało w związku z uregulowaniem zawartym w art. 1 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, to jednak nie sposób przyjąć, że bezpośrednim źródłem otrzymanego odszkodowania był ten akt normatywny. To nie przepis ww. ustawy określał bowiem wysokość odszkodowania otrzymanego przez podatnika, lecz treść zawartego porozumienia”.

Wprawdzie cytowany wyrok zapadł przed zmianą art. 21 ust. pkt 3 ustawy o podatku dochodowym o osób fizycznych, jednak pozostaje on aktualny jeśli chodzi o wywód prawny Sądu dotyczący definicji „odszkodowania”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są ,,otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca działając na podstawie art. 128 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników, w myśl którego pracodawca zobowiązany jest do uzgadniania ze związkami zawodowymi wszystkich aktów normatywnych i rozporządzeń dotyczących wszystkich spraw pracowniczych, zawarł w dniu 6 kwietnia 2016 r. ze wszystkimi organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241 (25a) Kodeksu pracy działającymi u Wnioskodawcy Porozumienie w sprawie rozwiązywania umów o pracę z pracownikami z przyczyn niedotyczących pracowników. Wniosek o rozwiązanie umowy o pracę pracownik będzie mógł składać w okresie od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 lipca 2015 r. Porozumienia stron o rozwiązaniu umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść będą zawierane z pracownikami, począwszy od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. Pracownikom korzystającym z Programu Dobrowolnych Odejść przysługiwać będą świadczenia finansowe. Zgodnie z § 7 Porozumienia, Pracownikowi, z którym zostanie rozwiązana umowa o pracę na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść przysługiwać będzie odprawa pieniężna, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2015 r., poz. 192) oraz odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

W świetle powyższego do odszkodowań wypłacanych przez Wnioskodawcę, zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328), który to przepis na mocy art. 14 ustawy zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do dochodów uzyskanych z tego tytułu od dnia 1 stycznia 2014 r.

Skoro, jak wskazała Spółka, wypłata świadczeń finansowych nastąpi na podstawie zawartego porozumienia, to w tym zakresie spełniona została przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten w nowym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wypłacane pracownikom odszkodowania, w przypadku przystąpienia pracowników do Programu Dobrowolnych Odejść są wolne od podatku dochodowego na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na Spółce nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych odszkodowań.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi wyłącznie rozstrzygnięcie w zakresie postawionego pytania dotyczącego obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych odszkodowań i nie odnosi się do odpraw pieniężnych.

Końcowo wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza:

• stan faktyczny przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
  

• stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez Wnioskodawcę oraz
  

• zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) Wnioskodawcy w kontekście Jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko Wnioskodawcy.
  
  

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.