Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-92/16-4/IP
z 3 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży budynków inwentarskich wraz z płytą gnojową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży budynków inwentarskich wraz z płytą gnojową. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Nastąpić ma sprzedaż budynków inwentarskich wraz z przyległym gruntem. Budynek nr I został nabyty przez Spółdzielnię w 1978 r., budynek nr II został wybudowany przez Spółdzielnię w 1978 r.

Budynek nr I znajduje się na działce ewidencyjnej nr (...) i częściowo na działce nr (...). Budynek nr II znajduje się na działce (...).

W 2007 r. Wnioskodawca pobudował płytę gnojową ze zbiornikiem bezodpływowym nr III pomiędzy budynkami nr I i nr II na działce ewidencyjnej nr (...), która przylega do budynku nr II i połączona jest płytą betonową z budynkiem inwentarskim nr I.

Na pobudowanej płycie gnojowej jest składowany obornik z budynków inwentarskich nr I i nr II. Wartość początkowa budynku nr I wynosi 44.458,30 zł, a wartość początkowa budynku nr II wynosi 126 050,27 zł. (razem 170.508,57 zł.).

Spółdzielnia nie korzystała z odliczeń podatku VAT przy zakupie budynku nr I i przy budowie budynku nr II.

Wartość początkowa płyty gnojowej wynosi 43.842,35 zł. Spółdzielnia odliczyła VAT naliczony według obowiązujących przepisów w kwocie 9.645,32 zł.

W piśmie z dnia 19 maja 2016 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu, Wnioskodawca wskazał, że Spółdzielnia jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Budynek nr I był wykorzystywany w działalności Spółdzielni jako porodówka dla trzody chlewnej i odchowalni prosiąt, jest to działalność obecnie opodatkowana podatkiem VAT 8%. Spółdzielnia robiła bieżące drobne naprawy, jak wybita szyba, dziura w posadzce, spawanie kojców. Naprawy były wykonywane we własnym zakresie. Budynek ten nie był wydzierżawiany osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Budynek nr II był wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółdzielni na tucz trzody chlewnej, jest to działalność obecnie opodatkowana podatkiem VAT 8%. Spółdzielnia ponosiła wydatki na bieżące naprawy takie, jak: naprawa tynku, naprawa posadzki, spawanie i naprawa kojców. Naprawy były wykonywane we własnym zakresie. Budynek nie był wydzierżawiany osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

Płyta gnojowa została pobudowana w 2007 r. i wykorzystywana na składowanie obornika z budynków inwentarskich nr I i nr II. Płyta gnojowa nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Płyta gnojowa znajdująca się na działce ewidencyjnej nr 28/2 stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane kat. VIII – inna budowla.

Odpowiadając na pytanie tut. Organu o treści: „Czy Wnioskodawca ponosił nakłady na ulepszenie (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) ww. obiektów?”, Zainteresowany wskazał, że w trakcie użytkowania budynków inwentarskich Spółdzielnia nie ponosiła nakładów na ulepszenie ani remont kapitalny oraz przez okres użytkowania płyty gnojowej ze zbiornikiem bezodpływowym Spółdzielnia nie ponosiła żadnych nakładów na modernizację czy remont bieżący.

Wydatki poniesione na remonty bieżące były minimalne. Spółdzielnia miała prawo i obniżała kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupionych materiałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż budynków inwentarskich wraz z płytą gnojową może być dokonana jako sprzedaż zwolniona od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, pobudowana płyta gnojowa służy obydwu budynkom inwentarskim i została pobudowana celem ulepszenia budynku nr I i nr II, i mieści się w 30% wartości początkowej budynków inwentarskich nr I i nr II.

Spółdzielnia uważa, że sprzedaż tych budynków wraz z płytą gnojową może być zwolniona od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że nastąpić ma sprzedaż budynków inwentarskich wraz z przyległym gruntem. Budynek nr I został nabyty przez Spółdzielnię w 1978 r., budynek nr II został wybudowany przez Spółdzielnię w 1978 r. Budynek nr I znajduje się na działce ewidencyjnej nr (...) i częściowo na działce nr (...). Budynek nr II znajduje się na działce (...). W 2007 r. Wnioskodawca pobudował płytę gnojową ze zbiornikiem bezodpływowym pomiędzy budynkami nr I i nr II na działce ewidencyjnej nr (...), która przylega do budynku nr II i połączona jest płytą betonową z budynkiem inwentarskim nr I. Na pobudowanej płycie gnojowej jest składowany obornik z budynków inwentarskich nr I i nr II. Spółdzielnia nie korzystała z odliczeń podatku VAT przy zakupie budynku nr I i przy budowie budynku nr II. Wartość początkowa płyty gnojowej wynosi 43.842,35 zł. Spółdzielnia odliczyła VAT naliczony według obowiązujących przepisów w kwocie 9.645,32 zł. Spółdzielnia jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Budynek nr I był wykorzystywany w działalności Spółdzielni jako porodówka dla trzody chlewnej i odchowalni prosiąt, jest to działalność obecnie opodatkowana podatkiem VAT 8%. Spółdzielnia robiła bieżące drobne naprawy, jak wybita szyba, dziura w posadzce, spawanie kojców. Naprawy były wykonywane we własnym zakresie. Budynek ten nie był wydzierżawiany osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Budynek nr II był wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółdzielni na tucz trzody chlewnej, jest to działalność obecnie opodatkowana podatkiem VAT 8%. Spółdzielnia ponosiła wydatki na bieżące naprawy takie, jak: naprawa tynku, naprawa posadzki, spawanie i naprawa kojców. Naprawy były wykonywane we własnym zakresie. Budynek nie był wydzierżawiany osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Płyta gnojowa została pobudowana w 2007 r. i wykorzystywana na składowanie obornika z budynków inwentarskich nr I i nr II. Przez okres użytkowania Spółdzielnia nie ponosiła żadnych nakładów na modernizację czy remont bieżący płyty gnojowej ze zbiornikiem bezodpływowym. Płyta gnojowa nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Płyta gnojowa znajdująca się na działce ewidencyjnej nr (…) stanowi budowlę w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. W trakcie użytkowania budynków inwentarskich Spółdzielnia nie ponosiła nakładów na ulepszenie ani remont kapitalny oraz przez okres użytkowania płyty gnojowej ze zbiornikiem bezodpływowym Spółdzielnia nie ponosiła żadnych nakładów na modernizację czy remont bieżący. Wydatki poniesione na remonty bieżące były minimalne. Spółdzielnia miała prawo i obniżała kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupionych materiałów.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy sprzedaż budynków inwentarskich wraz z płytą gnojową może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż budynków inwentarskich wraz z płytą gnojową będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towarów w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu podkreślić należy, że wydatki na ulepszenie, o których mowa wyżej to – w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) – wydatki na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację budynku, budowli lub ich części.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z analizy powołanych wyżej przepisów dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że w 1978 r. Wnioskodawca nabył budynek nr I oraz wybudował budynek nr II. Budynek nr I był wykorzystywany w działalności Spółdzielni jako porodówka dla trzody chlewnej i odchowalnia prosiąt. Budynek nr II był wykorzystywany w działalności gospodarczej Spółdzielni na tucz trzody chlewnej. Przy nabyciu budynku nr I oraz budowie budynku nr II Wnioskodawca nie korzystał z odliczenia podatku VAT. Ww. budynki nie były wykorzystywane w działalności wyłącznie zwolnionej od podatku od towarów i usług. Obiekty te nie były również wydzierżawiane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Z kolei płyta gnojowa ze zbiornikiem bezodpływowym pobudowana została w 2007 r. pomiędzy budynkami inwentarskimi. Płyta przylega do budynku inwentarskiego nr II i połączona jest płytą betonową z budynkiem inwentarskim nr I. Płyta stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Ww. płyta jest przez Wnioskodawcę wykorzystywana do składowania obornika z budynków inwentarskich. Przedmiotowa płyta nie była też udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Przez okres użytkowania Spółdzielnia nie ponosiła nakładów na ulepszenie ww. obiektów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Jak wynika z powyższego w przedmiotowej sprawie pierwsze zasiedlenie budynków inwentarskich oraz płyty gnojowej – w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE – nastąpiło z chwilą przyjęcia ich do użytkowania w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym dostawa ww. budynków wraz z płytą gnojową, nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Co istotne, Spółdzielnia nie ponosiła nakładów na ulepszenie ww. obiektów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Konsekwentnie dla sprzedaży budynku nr I, budynku nr II oraz płyty gnojowej spełnione zostaną przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc przytoczone wyżej przepisy do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że ponieważ dostawa budynków inwentarskich nr I i nr II oraz płyty gnojowej nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata, sprzedaż ww. obiektów będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym również dostawa gruntu, na którym posadowione są ww. obiekty – zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia (analogicznie jak sprzedaż budynków inwentarskich i płyty gnojowej, które są z tym gruntem związane).

Należy zaznaczyć, że oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe. Zainteresowany we własnym stanowisku przyjął bowiem, że zwolnienie od podatku ww. nieruchomości, wynikać będzie z faktu, że „(...) pobudowana płyta gnojowa służy obydwu budynkom inwentarskim i została pobudowana celem ulepszenia budynku nr I i nr II i mieści się w 30% wartości początkowej budynków inwentarskich nr I i nr II”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718) ). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.