Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-276/16/ESZ
z 8 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 25 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zasad dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w związku z otrzymaną dotacją – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zasad dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w związku z otrzymaną dotacją.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 15 kwietnia 2013 r. spółka, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, zawarła z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości zwaną w umowie Instytucją Wdrażającą (Instytucją Pośredniczącą I stopnia reprezentowaną przez Agencję Rozwoju Regionalnego S.A.), umowę o dofinansowanie na wdrożenie Planu rozwoju eksportu, w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013, Osi priorytetowej VI - Polska gospodarka na rynku międzynarodowym, Działania 6.1 - Paszport do eksportu. Zgodnie z podpisaną 15 kwietnia 2013 r. umową, dofinansowanie projektu zostało przyznane wspólnikom spółki, w tym Wnioskodawcy, jako beneficjentowi w oparciu o art. 6b ust. 8 i 9 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 275, ze zm. oraz przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 2 kwietnia 2012 r. w sprawie udzielania przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości pomocy finansowej w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013 (Dz.U z 2012 r., poz. 438). Przyznane dofinansowanie stanowi program pomocowy. Otrzymane środki pochodziły w 85% ze środków europejskich (Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego) oraz w 15% z dotacji celowej z budżetu państwa przekazywanej na rachunek Wnioskodawcy przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości. Projekt był realizowany przez firmę w latach 2012-2014. Część dofinansowania została udzielona w formie refundacji poniesionych już wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem, a część w formie zaliczki na poczet przyszłych kosztów kwalifikowanych związanych z realizacją projektu. W ramach projektu przewidziane były wydatki nieinwestycyjne: koszty wyselekcjonowania bazy danych potencjalnych odbiorców, dystrybutorów wkładek bezpiecznikowych, wynajęcia stoiska na targach, reklamy, tłumaczenia dokumentów, delegacji itp. Wśród wydatków nie były wydatkowane żadne środki na wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych, jak również nabycia podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z wcześniej otrzymaną interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach 14 sierpnia 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-491/13/ŚS, otrzymane w ramach dotacji środki korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w części pochodzącej z Unii Europejskiej. Natomiast część dofinansowania, która pochodzi z dotacji celowej z budżetu państwa stanowi przychód zwolniony z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy. Przy czym ww. środki wypłacane za pośrednictwem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, w części w której pochodzą z budżetu państwa korzystają ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 47c ww. ustawy. Zgodnie z otrzymaną uprzednio interpretacją, koszty sfinansowane z otrzymanego wsparcia nie mogą zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić kosztów podatkowych i wspólnicy w interpretacji zostali zobligowani do ich skorygowania, zmniejszenia kosztów po otrzymaniu dofinansowania w okresie kiedy je poniesiono i zaliczono do kosztów podatkowych. Część kosztów poniesionych w 2014 r. została jednak zrefundowana (w 50% kosztów poniesionych) dopiero w bieżącym roku tj.: 17 marca 2016 r. - kwota 2134,52 zł oraz 25 marca 2016 r. - kwota 12.095,61zł, w obecnej sytuacji obowiązywania nowych (zmienionych) przepisów art. 22 ust. 7c-7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nie obowiązywały w momencie wydawania interpretacji. Odnośnie kosztów zrefundowanych w latach wcześniejszych wspólnicy dokonali korekty polegającej na zmniejszeniu kosztów w latach ich poniesienia, gdy koszty te zostały zaliczone do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji zmiany (winno być: dodania) od 1 stycznia 2016 r. przepisów art. 22 ust. 7c-7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych część dotacji otrzymana 17 marca 2016 r. w kwocie - 2134,52 zł oraz 25 marca 2016 r. w kwocie – 12.095,61 zł jako refundacja kosztów poniesionych w 2014 r. związanych z realizacją umowy z 15 kwietnia 2013 r. o dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Gospodarka 2007-2013, Osi priorytetowej VI Polska gospodarka na rynku międzynarodowym, Działania 6.1 - Paszport do eksportu, realizowanego w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego winna spowodować zmniejszenie kosztów podatkowych firmy w dniu otrzymania refundacji kosztów tj. 17 marca 2016 r. i 25 marca 2016 r., czy też należy zmniejszyć koszty podatkowe firmy w 2014 r. w okresie kiedy koszty zrefundowane zostały poniesione i zaliczone do kosztów podatkowych firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie ze zmienioną treścią art. 22 ust. 7c-7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz treścią przepisów przejściowych ustawy z dnia 24 września 2015 r. o zmianie ustawy w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów, zmniejszenia kosztów w części dotyczącej refundacji kosztów otrzymanych w marcu 2016 r. należy dokonać odpowiednio 17 marca 2016 r. co do kwoty 2134,52 zł oraz 25 marca 2016 r. co do kwoty 12.095,61 zł. Zgodnie bowiem z treścią przedmiotowych przepisów, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów w tym odpisu amortyzacyjnego nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Na podstawie przepisu przejściowego nowe regulacje mają zastosowanie również do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed 1 stycznia 2016 r., jeżeli zdarzenie powodujące korektę wystąpi po tym dniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka której Wnioskodawca jest wspólnikiem otrzymała dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka. Umowa została podpisana 15 kwietnia 2013 r. W ramach projektu przewidziane zostały wydatki nieinwestycyjne, tj.: koszty wyselekcjonowania bazy danych potencjalnych odbiorców, dystrybutorów wkładek bezpiecznikowych, wynajęcia stoiska na targach, reklamy, tłumaczenia dokumentów, delegacji itp. Wśród wydatków nie były wydatkowane żadne środki na wytworzenie podlegających amortyzacji środków trwałych, jak również nabycia podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych. Część kosztów poniesionych w 2014 r. została jednak zrefundowana (w 50% kosztów poniesionych) dopiero w bieżącym roku tj.: 17 marca 2016 r. oraz 25 marca 2016 r.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. na podstawie ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. z 2015 r. poz. 1595; dalej: „ustawa nowelizująca”), wprowadzone zostały nowe przepisy dotyczące uproszczonych zasad korygowania kosztów uzyskania przychodów. Ustawa przewiduje rozwiązanie polegające na rozliczaniu faktury korygującej i innych dokumentów korygujących w zakresie korekty przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów (korekta podstawy opodatkowania w PIT i CIT) w bieżącym okresie rozliczeniowym. W uzasadnieniu do projektu „ustawy nowelizującej” wskazano, że brak kłopotliwego i pracochłonnego korygowania zeznań podatkowych z lat poprzednich i zapłaty powstałych wskutek tego zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę (w przypadku zmniejszenia kosztów lub zwiększenia przychodów) oraz brak konieczności zapłaty odsetek od zaliczek na podatek dochodowy (w przypadku zmniejszenia kosztów lub zwiększenia przychodów tego samego roku podatkowego) uproszczą rozliczenia podatkowe przedsiębiorców, w tym również tych, którzy będą korygować przychody i koszty uzyskania przychodu m.in. w wyniku zawartej ugody. W tym zakresie projekt wspiera polubowne metody rozwiązywania sporów. Zaproponowane zmiany będą również korzystne ze względu brak konieczności zmiany sprawozdań finansowych, a także „remanentu”, tj. spisu z natury. Ustawa ta dokonała nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. poprzez dodanie ust. 7c-7f do art. 22.

Zgodnie z art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 22 ust. 7d ww. ustawy, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 7c, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów. Przepisów ust. 7c i 7d nie stosuje się do korekty kosztów uzyskania przychodów, do których ma zastosowanie art. 24d, oraz jeżeli korekta dotyczy kosztu uzyskania przychodów związanego z zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu (art. 22 ust. 7e ww. ustawy)

Stosownie do art. 22 ust. 7f ww. ustawy, jeżeli korekta, o której mowa w ust. 7c, następuje po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej, likwidacji działów specjalnych produkcji rolnej albo zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym albo ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, lub zmianie zasad ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej, zmniejszenia lub zwiększenia kosztów uzyskania przychodów dokonuje się w ostatnim okresie rozliczeniowym przed likwidacją pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, zmianą formy opodatkowania lub zmianą zasad ustalania dochodu w odniesieniu do działów specjalnych produkcji rolnej.

Powyższe zmiany weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. (art. 13 ustawy nowelizującej). Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ustawy nowelizującej, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Tym samym w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. podatnicy dokonują korekty kosztów uzyskania przychodów „na bieżąco”, tj. w miesiącu, w którym otrzymają fakturę korygującą lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta kosztów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu kosztów uzyskania przychodów poniesionych w tym miesiącu. Nowe zasady korygowania kosztów uzyskania przychodów mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Natomiast w sytuacji, w której korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, obowiązują dotychczasowe zasady, czyli korygowanie ze skutkiem „wstecz”.

Mając powyższe na względzie oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawca w związku z otrzymaną w marcu 2016 r. refundacją poniesionych uprzednio wydatków może dokonać zmniejszenia wskazanych we wniosku zrefundowanych – nieinwestycyjnych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania dofinansowania tj. w marcu 2016 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.