INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej gminie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej gminie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

X jest spółką działającą w branży budowlanej i nieruchomości, realizującą w szczególności inwestycje w postaci budowy obiektów mieszkaniowych i budynków biurowych (dalej: „Inwestycje”).

Z uwagi na konieczność zapewnienia Inwestycjom odpowiedniej infrastruktury drogowej, Spółka podejmuje lub zleca podwykonawcom zadania z zakresu budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji dróg (dalej odpowiednio: „budowa drogi” lub „budowa infrastruktury drogowej”, „droga”, „infrastruktura drogowa”). Co do zasady, budowa drogi jest realizowana na gruncie, który nie stanowi własności Spółki, ani nie jest przedmiotem użytkowania wieczystego Spółki.

W przypadku, gdy droga przebiega lub ma przebiegać przez nieruchomość stanowiącą własność lub przedmiot użytkowania wieczystego Spółki, to przed przystąpieniem do budowy drogi Spółka zbywa nieodpłatnie na rzecz gminy przedmiotowy grunt (zrzeka się prawa użytkowania wieczystego, przekazuje nieodpłatnie grunt, etc.). Dopiero po przekazaniu gminie nieruchomości, na której ma być zlokalizowana droga, Spółka przystępuje do budowy infrastruktury drogowej. Następnie X przekazuje infrastrukturę drogową gminie bez zwrotu poniesionych przez siebie nakładów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wybudowanie i nieodpłatne przekazanie infrastruktury drogowej wzniesionej na cudzym gruncie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy wybudowanie infrastruktury drogowej na cudzym gruncie i jej nieodpłatne przekazanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dostawa towarów

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług są m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.) wszystko, co nie może być odłączone od rzeczy bez jej uszkodzenia lub istotnej zmiany albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego stanowi jej część składową (zasada „superficies solo cedit”). Jak wynika natomiast z art. 48 KC częściami składowymi gruntu są w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Mając na uwadze treść przepisów Kodeksu cywilnego, infrastruktura drogowa wybudowana przez Spółkę stanowi część składową nieruchomości cudzej (niebędącej własnością, ani przedmiotem użytkowania wieczystego X), a Spółka nie ma prawa do rozporządzania tą infrastrukturą drogową jak właściciel. Z tego też względu, w szczególności z powodu braku prawa do rozporządzania infrastrukturą drogową wybudowaną na cudzym gruncie, formalne przekazanie tej infrastruktury nie może zostać zakwalifikowane jako dostawa towarów (i to abstrahując od warunku odpłatności).

Świadczenie usług

Wobec tego, że nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej nie można uznać za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, to stosownie do art. 8 ust. 1 tej ustawy, powinno być ono kwalifikowane jako świadczenie usług.

Co do zasady opodatkowaniu VAT podlega wyłącznie odpłatne świadczenie usług (art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Na zasadzie wyjątku, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., na równi z odpłatnym świadczeniem usług traktowane jest obecnie:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz
3. wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Nie ulega wątpliwości, że w przypadku zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę nie dochodzi do użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika ani też do nieodpłatnego świadczenia na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, czy członków stowarzyszenia.

Odpłatność i związek z działalnością gospodarczą

Analiza powyższych regulacji prowadzi do wniosku, iż nieodpłatne przekazanie infrastruktury drogowej mogłoby zostać zrównane z odpłatnym świadczeniem usług w sytuacji, w której spełnione byłyby łącznie dwa warunki:

1. świadczenie usług byłoby nieodpłatne,
2. usługi świadczone byłyby do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zdaniem Spółki pierwszy ze wskazanych warunków byłby w przedmiotowej sytuacji spełniony. W rozpoznawanej sprawie Spółka nie otrzyma bowiem żadnej zapłaty, w tym w szczególności żadnego świadczenia pieniężnego od gminy w zamian za wykonaną i przekazaną na jej rzecz infrastrukturę drogową. Spółka uzyska, co prawda, korzyści z tytułu zrealizowanej inwestycji w postaci wpływów finansowych ze sprzedaży / wynajmu Inwestycji, jednak nie można traktować tego jako elementu odpłatności.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia odpłatności. W orzecznictwie i piśmiennictwie podkreśla się natomiast, iż pojęcie odpłatności obejmuje, wszelkie formy ekwiwalentu za dokonaną czynność, które tym samym przybrać mogą postać zarówno materialną jak i niematerialną (tak przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 7 kwietnia 2009 r., sygn. I SA/Go 93/09). Tak też definiowana jest „odpłatność” w orzecznictwie ETS, w którym przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym; dostawcę towarów lub usługodawcę musi przy tym łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie takich czynności, natomiast wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu (za: J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2008, t. 1, Wrocław 2008, s. 21). Ponadto, pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonaniem świadczenia powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie, a otrzymana zapłata jest konsekwencją wykonania świadczenia. Zapłata musi też mieć konkretny wymiar; nie stanowią jej nieznane bliżej i ewentualne korzyści, które mogą powstać w zamian za świadczenie (patrz A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarze Zakamycza, Zakamycze 2004, s. 111 i nast.). Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz dostawcy towaru lub świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności (orzeczenie ETS z 8 marca 1998 r. w sprawie 102/86).

W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka nie otrzyma od gminy żadnego ekwiwalentnego świadczenia, w szczególności gmina z tytułu przekazania infrastruktury drogowej nie zapłaci żadnego wynagrodzenia, ani też nie zwróci wydatków, które X poniosło na budowę, przebudowę lub rozbudowę drogi.

Jak Spółka wskazała powyżej, aby nieodpłatne świadczenie było opodatkowane na równi z odpłatnym świadczeniem usług, świadczenie musi być dokonywane na cele inne niż prowadzona działalność gospodarcza podatnika. W orzecznictwie wskazuje się, że przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa uznać należy te usługi, których świadczenie odbyło się w związku z potrzebami prowadzonej działalności (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 lipca 2007 r., sygn. III SA/Wa 3630/06). Ponadto usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, to te, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu i z potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2010 r., sygn. I FSK 326/09).

W tym też aspekcie powinny być rozpatrywane działania podejmowane przez Spółkę. Nie można tracić bowiem z pola widzenia faktu, że realizacja inwestycji drogowej opisanej w stanie faktycznym służy uzyskaniu przez Spółkę korzyści w postaci przychodu uzyskanego ze sprzedaży / wynajmu Inwestycji.

Spółka podnosi, że obowiązek budowy drogi nakładany jest na podmioty realizujące inwestycje niedrogowe na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19 poz. 115 ze zm.). Niezależnie od powyższej regulacji, gminy i inni zarządcy dróg publicznych niejednokrotnie dążą do nałożenia na inwestorów obowiązków poza zakres wynikający z ustawy o drogach publicznych.

Niezależnie od powyższego, wydatki poniesione na drogę przekazywaną nieodpłatnie mają bezpośrednie przełożenie na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Droga dojazdowa do budynku jest bowiem jednym z istotnych czynników wyboru lokalizacji przez nabywców lub najemców (tak przy budownictwie mieszkaniowym, jak i przy inwestycjach komercyjnych). Zapewnienie zatem odpowiedniej obsługi drogowej zwiększa atrakcyjność inwestycji i przyczynia się do większego zainteresowania nabyciem lub wynajmem lokali wybudowanych przez Spółkę. To z kolei pozwala na uzyskanie wyższych cen ze sprzedaży lub wynajmu.

Mając powyższe na uwadze Spółka uważa, że wybudowanie infrastruktury drogowej i jej nieodpłatne przekazanie nastąpiło w związku i na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Oznacza to, że spełniona jest jedynie jedna z przesłanek, od których łącznego spełnienia, uzależnione jest opodatkowanie podatkiem VAT takiego świadczenia. W konsekwencji należy uznać, że świadczenie Spółki polegające na wybudowaniu i nieodpłatnym przekazaniu infrastruktury drogowej na cudzym gruncie nie jest czynnością podlegającą VAT.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 listopada 2011 r. (sygn. akt IPPP2/443-1046/11-2/MM), jak również (na gruncie stanu prawnego obowiązującego przed 1 kwietnia 2011 r.) w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej Poznaniu z 11 marca 2010 r. (sygn. akt ILPP1/443-1563/09-4/AI).

W związku z powyższym Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Aby móc uznać, że dana czynność może być traktowana jako dostawa towarów, warunkiem koniecznym jest uznanie przedmiotu transakcji za towar. Stosownie zatem do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powyższe oznacza, że zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, usługi o charakterze nieodpłatnym, jako niemieszczące się w zakresie opodatkowania tym podatkiem, co do zasady nie podlegają opodatkowaniu. Jednakże od zasady tej określono wyjątki, zgodnie z którymi opodatkowaniu VAT podlega również świadczenie usług niemające charakteru odpłatnego.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca działa w branży budowlanej i nieruchomości, realizuje inwestycje w postaci budowy obiektów mieszkaniowych i budynków biurowych. Z uwagi na konieczność zapewnienia tym inwestycjom odpowiedniej infrastruktury drogowej, Spółka podejmuje lub zleca podwykonawcom zadania z zakresu budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji dróg. Co do zasady, budowa drogi jest realizowana na gruncie, który nie stanowi własności Spółki, ani nie jest przedmiotem użytkowania wieczystego Spółki, a w przypadku, gdy droga przebiega lub ma przebiegać przez nieruchomość stanowiącą własność lub przedmiot użytkowania wieczystego Spółki - przed przystąpieniem do budowy drogi Spółka zbywa nieodpłatnie na rzecz gminy przedmiotowy grunt. Dopiero po przekazaniu gminie nieruchomości, na której ma być zlokalizowana droga, Wnioskodawca przystępuje do budowy infrastruktury drogowej, a następnie przekazuje infrastrukturę drogową gminie bez zwrotu poniesionych przez siebie nakładów. Z tytułu przekazania infrastruktury drogowej gminie Wnioskodawca nie otrzyma od gminy żadnego ekwiwalentnego świadczenia: gmina nie zapłaci Spółce żadnego wynagrodzenia ani nie zwróci wydatków, które Spółka poniosła na budowę, przebudowę lub rozbudowę drogi. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi w tej sytuacji kwestia opodatkowania podatkiem VAT wybudowania i nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej wzniesionej na cudzym gruncie.

W tym miejscu wskazać należy, iż stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19 poz. 115 ze zm.), budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

W myśl zaś art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przepis art. 48 tej ustawy stanowi natomiast, iż z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia prowadzi do wniosku, iż przekazania infrastruktury drogowej gminie nie można rozpatrywać w kategorii dostawy towarów. Gmina, jako właściciel gruntu, będzie posiadać również prawo własności do wszystkich jego części składowych, w tym do infrastruktury drogowej wybudowanej na tym gruncie i trwale z nim związanej. Zatem przekazania przez Spółkę drogi gminie nie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w ww. art. 7 ustawy o VAT. Czynność ta stanowić będzie niewątpliwie świadczenie usług w rozumieniu ww. art. 8 ustawy o VAT. Z uwagi zaś na fakt, iż opisane przez Spółkę przekazanie infrastruktury drogowej nastąpi bez wynagrodzenia, kwestia uznania tej czynności za świadczenie usług powinna być rozważana na gruncie ww. art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Z przepisu tego wynika, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiące część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT). Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli zaś jeden z tych warunków nie jest spełniony – takie nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu. Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia stwierdzić należy, iż przepis ten, tj. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ, jak wykazano powyżej, droga wybudowana na gruncie będącym własnością gminy, a następnie przekazana gminie – nie jest towarem.

Analizując z kolei treść art. 8 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, iż realizacja przedmiotowej inwestycji drogowej służy uzyskaniu przez Spółkę korzyści w postaci przychodu uzyskanego ze sprzedaży bądź wynajmu inwestycji. Wydatki poniesione na drogę przekazywaną nieodpłatnie mają bezpośrednie przełożenie na uzyskiwane przez Spółkę przychody, droga dojazdowa do budynku jest bowiem jednym z istotnych czynników wyboru lokalizacji przez nabywców lub najemców (tak przy budownictwie mieszkaniowym, jak i przy inwestycjach komercyjnych). Zapewnienie zatem odpowiedniej obsługi drogowej zwiększa atrakcyjność inwestycji i przyczynia się do większego zainteresowania nabyciem lub wynajmem lokali wybudowanych przez Spółkę, a to z kolei pozwala na uzyskanie wyższych cen ze sprzedaży lub wynajmu.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż wybudowanie infrastruktury drogowej i jej nieodpłatne przekazanie nastąpiło w związku i na cele prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zatem przedmiotowe przekazanie nie może być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ww. art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, który to przepis nie znajdzie w przedmiotowej sprawie zastosowania. W konsekwencji nieodpłatne przekazanie przez Spółkę gminie infrastruktury drogowej wybudowanej na gruncie należącym do gminy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienić należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego jedynie w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej gminie. W pozostałym zakresie, tj. w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z budową infrastruktury drogowej wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.