Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-233/16/AD
z 20 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z póź. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i prowadzi działalność w zakresie produkcji elementów dla przemysłu motoryzacyjnego, części dla przemysłu AGD oraz oprzyrządowania. Wspólnikami Spółki są dwie spółki kapitałowe z siedzibą w Japonii (dalej: Wspólnik A, Wspólnik B, oraz łącznie jako: Wspólnicy).

W związku z sytuacją finansową Spółki podjęto decyzję o wniesieniu dopłat na podstawie art. 177 ustawy Kodeks spółek handlowych. Możliwość wniesienia dopłat oraz ich maksymalna wysokość zostały określone w umowie Spółki.

Termin wniesienia dopłat oraz ich wartość określoną w polskich złotych zatwierdzono w uchwale zgromadzenia wspólników. Dopłaty należne od Wspólnika A zostały przez niego wpłacone bezpośrednio na rachunek bankowy Spółki.

W związku z faktem, że w okresie wcześniejszym Wspólnik B udzielił Spółce pożyczki w jenach japońskich (JPY) i przysługiwała mu z tego tytułu należność od Spółki, w zakresie dopłat należnych od tego wspólnika podjęto decyzję o potrąceniu wierzytelności Spółki z tytułu otrzymania dopłat (dalej: Należność A) oraz wierzytelności Wspólnika B wobec Spółki z tytułu spłaty części kwoty głównej pożyczki (dalej: Należność B).

Umowa w tym zakresie (dalej: Umowa potrącenia) została zawarta zgodnie z art. 498 i 499 ustawy Kodeks cywilny.

Umowa potrącenia określa Należność A w polskich złotych (PLN), natomiast Należność B w walucie japońskiej (JPY) oraz jej równowartość w polskich złotych po przeliczeniu wg kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zawarcia Umowy potrącenia. Należność A oraz równowartość Należności B w PLN określone w Umowie potrącenia są sobie równe.

W wyniku Umowy potrącenia doszło do spłaty części kwoty głównej pożyczki udzielonej Spółce przez Wspólnika B oraz do wniesienia dopłat przez tego wspólnika na rzecz Spółki. Wzajemne zobowiązania stron wynikające z Należności A oraz Należności B zostały więc uregulowane.

Spółka ustala różnice kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tzw. „metoda rachunkowa"). O powyższym wyborze Spółka powiadomiła właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego w formie pisemnej w wymaganym terminie. Sprawozdanie finansowe Spółki podlega badaniu przez podmiot uprawniony do badania sprawozdań finansowych.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy wszystkie różnice kursowe powstałe w związku z transakcjami opisanymi w stanie faktycznym, ujęte w księgach rachunkowych zgodnie z metodą rachunkową, będą stanowić podatkowe różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 2 w związku z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie różnice kursowe powstałe w związku z transakcjami opisanymi w stanie faktycznym, ujęte w księgach rachunkowych zgodnie z metodą rachunkową, będą stanowić podatkowe różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 2 w związku z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15 a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Stosownie do art. 9b ust. 2 ww. ustawy o podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Co istotne, w przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody (art. 9b ust. 3 ustawy).

Zgodnie z literalną wykładnią przepisu art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik, który zgodnie z zasadami rachunkowości ujął w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych może zaliczyć do przychodów i kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe.

W ocenie Wnioskodawcy, brzmienie ww. artykułu jednoznacznie wskazuje, że chodzi o różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami rachunkowości i w rozumieniu przepisów o rachunkowości. Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów podatkowych, Spółka powinna rozpoznać różnice kursowe odzwierciedlone w wyniku księgowym właśnie jako różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami o rachunkowości. Po przyjęciu przez Spółkę metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, kosztem lub przychodem podatkowym będą wszelkie różnice kursowe, naliczone zgodnie z przepisami tej ustawy, zrealizowane i niezrealizowane, dotyczące zarówno wyceny transakcji walutowych, jak i składników aktywów i pasywów oraz pozycji pozabilansowych. Bez znaczenia pozostaje rodzaj operacji, na której powstaną różnice kursowe jak również forma jej dokonania - jeśli tylko przepisy ustawy o rachunkowości nakładają obowiązek przeliczenia danej operacji w sposób kreujący powstanie różnic kursowych, takie różnice podlegają rozpoznaniu dla celów podatkowych.

Wnioskodawca pragnie jeszcze raz podkreślić, że w przypadku Spółki wszelkie warunki do stosowania na potrzeby podatkowe rachunkowych zasad rozliczania różnic kursowych zostały spełnione. Spółka podlega badaniom biegłego rewidenta, a o wyborze metody rozliczania różnic kursowych określonej w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawidłowo powiadomiony został właściwy naczelnik urzędu skarbowego.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie różnice kursowe powstałe w związku z transakcjami opisanymi w stanie faktycznym, ujęte w księgach rachunkowych zgodnie z metodą rachunkową, będą stanowić podatkowe różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 2 w związku z art. 9b ust. 1 pkt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko potwierdzają m.in. następujące stanowiska wyrażone w wyrokach oraz interpretacjach organów podatkowych:

• NSA w wyroku z dnia 25 stycznia 2011 r. (sygn. IIFSK 1588/09), w którym stwierdził: „ (...) na tle wskazanego w niniejszej sprawie stanu faktycznego, o powstaniu podatkowych różnic kursowych nie można mówić do momentu, kiedy podatnik nie rozpozna takich różnic na gruncie prawa bilansowego. Natomiast organ dokonujący indywidualnej interpretacji przesądził a priori, iż każda wycena dotycząca wyceny wartości instrumentów finansowych powoduje skutki w postaci powstania różnic kursowych na gruncie prawa bilansowego. Tymczasem interpretacja indywidualnej prawa podatkowego dotycząca przepisu art. 9b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinna wskazywać, iż w opisanym stanie faktycznym powstanie różnic kursowych na gruncie prawa podatkowego uzależnione jest od powstania różnic kursowych w świetle przepisów ustawy z dnia 29.091994 roku o rachunkowości”.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2013 r. (nr ILPB4/423-29/13-2/DS), w której wskazano, że „(...) po przyjęciu przez Spółkę metody ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości, kosztem lub przychodem podatkowym będą wszelkie różnice kursowe, naliczone zgodnie z przepisami tej ustawy, zrealizowane i niezrealizowane, dotyczące zarówno wyceny transakcji walutowych, jak i składników aktywów i pasywów oraz pozycji pozabilansowych. Zatem, skutki podatkowe bilansowych różnic kursowych zależą od ich traktowania rachunkowego „.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2012 r. (nr IBPBI/2/423-168/12/AK), w której stwierdzono: „Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się do reguły, iż podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych z dokonanej wyceny aktywów oraz pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 updop). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.