2016.05.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-173/16-2/AS
z 11 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności świadczonych przez komornika na rzecz Wnioskodawcy oraz prawa do odliczenia z faktury dokumentującej ww. czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności świadczonych przez komornika na rzecz Wnioskodawcy oraz prawa do odliczenia z faktury dokumentującej ww. czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

K. Spółka z o. o. (dalej: Wnioskodawca) jest wyspecjalizowanym podmiotem działającym w sektorze nieruchomości w ramach Grupy Kapitałowej S.A. – spółką publiczną notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.

Przedmiotem działalności K. spółka z o.o. jest m. in. pośrednictwo w obrocie nieruchomościami a także kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. K. zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywać nieruchomości na licytacjach komorniczych w celu ich dalszej odsprzedaży.

K. ma podpisane umowy z wierzycielami, na podstawie których w oparciu o art. 968 § 2 kpc za zgodą wierzyciela, którego wierzytelność znajduje pokrycie w cenie nabycia, ma prawo zaliczać wierzytelność wierzyciela na poczet ceny. Wierzyciele posiadają wierzytelności zabezpieczone hipoteką (a zatem w 5 kolejności zaspokojenia wg art. 1025 k.p.c.).

Zgodnie z art. 1025 § 1 kpc z kwoty uzyskanej z egzekucji zaspokaja się w następującej kolejności:

koszty egzekucyjne;
należności alimentacyjne;
należności za pracę za okres 3 miesięcy do wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę określonego w odrębnych przepisach oraz renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i koszty zwykłego pogrzebu dłużnika;
należności zabezpieczone hipoteką morską lub przywilejem na statku morskim;
należności zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym i zastawem skarbowym albo korzystające z ustawowego pierwszeństwa oraz prawa, które ciążyły na nieruchomości przed dokonaniem w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji lub przed złożeniem do zbioru dokumentów wniosku o dokonanie takiego wpisu (...).

Wobec powyższego na mocy w/w przepisu K. będzie zobowiązana do zapłaty wszelkich wyprzedzających wierzytelności przed wierzytelnością z hipoteki. W praktyce chodzi o koszty egzekucyjne (1 kolejność zaspokojenia wg art. 1025 k.p.c.).

W dniu 9 czerwca 2015 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną sygn.: PT1.050.1.2015.LJU.19 w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników sądowych (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 15 czerwca 2015 r. poz. 41). Interpretacją tą zmieniono dotychczasowe stanowisko wyrażone w interpretacji ogólnej z 30 lipca 2004 r. sygn.: PP10-812-802/04/MR/1556PP (Dz. Urz. Min. Fin. z 10 sierpnia 2004 r., Nr 10, poz. 93), zgodnie z którym komornicy sądów nie byli uznawani za podatników VAT, nie płacili zatem podatku VAT od wykonywanych przez siebie czynności egzekucyjnych.

W interpretacji z 9 czerwca 2015 r. stwierdzono, że wykonywane przez komorników czynności, w szczególności egzekucyjne, należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług świadczenie usług za wynagrodzeniem – nie ma do nich zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Oznacza to, że w odniesieniu do całej wykonywanej przez komorników sądowych działalności spoczywają na nich obowiązki właściwe dla podatników tego podatku.

Powyższe znajduje następujące przełożenie na sytuację wnioskodawcy:

Następnie komornik przystępuje do sporządzenia projektu planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji zgodnie z regułami wynikającymi z wyżej cytowanego art. 1025 kpc, a następnie przedkłada do zatwierdzenia sądu. Jednakże z uwagi na okoliczność, że nabywca (Wnioskodawca) nie dokonuje fizycznej wpłaty środków a jedynie zgodnie z art. 968 § 2 kpc zaliczenia wierzytelności na poczet ceny – skutkuje to tym, że komornik faktycznie nie dysponuje kwotą, którą mógłby zaspokoić koszty egzekucyjne (które wyprzedzają z mocy art. 1025 § 1 pkt . 1 kpc wierzytelności hipoteczne). Stąd komornik lub sąd wzywają w takiej sytuacji nabywców do zapłaty w formie pieniężnej kwoty odpowiadającej kwocie opłaty egzekucyjnej (kosztów egzekucyjnych zawierających w sobie również opłatę egzekucyjną). Wobec powyższego opłatę egzekucyjną zawierającą podatek VAT uiszcza w rzeczywistości nabywca nieruchomości. Dopiero gdy nabywca nieruchomości pokryje koszty tej opłaty zachodzą przesłanki do przysądzenia na jego rzecz własności nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w powyższym stanie sprawy komornik sądowy będzie uprawniony do wystawienia na rzecz nabywcy nieruchomości faktury obejmującej kwotę uiszczonej przez nabywcę wpłaty w formie pieniężnej, z której pokryte zostały koszty egzekucyjne, w tym opłatę stosunkową zawierającą podatek VAT?
Czy nabywca (K.) po zapłacie kosztów egzekucyjnych obejmujących opłatę stosunkową zawierającą VAT i otrzymaniu faktury od komornika będzie mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupach tych towarów łub usług (tzw. odliczenie podatku)?

Ad. 1

Komornik sądowy będzie uprawniony do wystawienia na rzecz nabywcy nieruchomości faktury obejmującej kwotę uiszczonej przez nabywcę wpłaty, z której pokryte zostały koszty egzekucyjne w tym opłatę stosunkową. Wynika to z faktu, że skoro to nabywca nieruchomości uiścił opłatę egzekucyjną (poniósł wydatek) w konsekwencji na jego rzecz powinna być wystawiona faktura z tego tytułu.

W przypadku prowadzenia postępowania egzekucyjnego na świadczoną przez komornika w tym zakresie usługę składa się szereg czynności wykonywanych w ramach takiego postępowania (w zależności od rodzaju prowadzonego postępowania).

Wykonując ww. czynności – w ramach postępowania egzekucyjnego – komornik świadczy usługi dla obydwu stron postępowania egzekucyjnego, tj. wierzyciela oraz dłużnika. Jest to najbardziej typowa sytuacja. Niemniej jednak nie jest to wyszczególnienie wyczerpujące. Komornik świadczy także usługę dla nabywcy.

Od stron postępowania komornik pobiera z tytułu wykonywanych czynności wynagrodzenie, zatem świadczona przez komornika usługa ma charakter odpłatny w rozumieniu ustawy o VAT. Skoro zatem komornik pobiera opłatę egzekucyjną od nabywcy to powinien dla niego wystawić fakturę.

W zakresie wykonywania usług (m.in. czynności egzekucyjnych) komornik występuje jako podatnik podatku VAT, jest on bowiem w tym zakresie osobą prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W przypadku gdy w momencie zakończenia świadczenia usługi komornik nie otrzyma całości lub części zapłaty składającej się na jego wynagrodzenie, obowiązek podatkowy w stosunku do pozostałej należności z tytułu wykonanej przez niego usługi nie powstanie aż do momentu otrzymania zapłaty (całości lub części).

W praktyce oznacza to, że obowiązek podatkowy z tytułu czynności egzekucyjnych wykonywanych przez komorników sądowych oraz czynności przekazanych do ich kompetencji na podstawę odrębnych przepisów jest wyznaczany otrzymaną zapłatą.

Podstawę prawną stanowi art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 września 2015 r. w sprawie późniejszego terminu powstania obowiązku podatkowego.

Ad. 2

Nabywca nieruchomości (K.) po zapłacie kosztów egzekucyjnych obejmujących opłatę stosunkową i otrzymaniu faktury od komornika będzie mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupach tych towarów lub usług (tzw. odliczenie podatku). W myśl generalnej zasady wyrażonej w art. 86 ust. 1 w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Skoro bowiem wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności zajmuje się obrotem nieruchomościami, to poniesiony koszt jest w pełni zasadny i ma związek z osiąganym przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany wyżej przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych,

Działalność komorników sądowych reguluje m.in. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2015 r. poz. 790 z późn. zm.), zwana dalej ustawą o komornikach sądowych i egzekucji. Zgodnie z art. 1 tej ustawy, komornik jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, komornik jest podmiotem uprawnionym do wykonywania czynności egzekucyjnych w sprawach cywilnych, a ponadto wykonuje inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Komornik pełni czynności osobiście, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach prawa, o czym stanowi ust. 2 tego artykułu.

Na podstawie art. 2 ust. 3 cyt. ustawy, komornikom powierzono w szczególności następujące zadania:

wykonywanie orzeczeń sądowych w sprawach o roszczenia pieniężne i niepieniężne oraz o zabezpieczenie roszczeń;
wykonywanie innych tytułów wykonawczych wydanych na podstawie odrębnych przepisów oraz tytułów egzekucyjnych, które zgodnie z odrębnymi przepisami podlegają wykonaniu w drodze egzekucji sądowej bez zaopatrywania ich w klauzulę wykonalności;
sporządzanie protokołu stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia na zarządzenie sądu lub prokuratora.

Według art. 3a cyt. ustawy, komornik na własny rachunek wykonuje czynności określone w art. 2.

Przy uwzględnieniu wskazanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że wykonywana przez komornika działalność ma charakter zarobkowej działalności gospodarczej, charakteryzuje się samodzielnością finansową, jak również pewnego rodzaju konkurencyjnością, właściwą dla gospodarki rynkowej.

W konsekwencji, komornik sądowy – wykonując w szczególności czynności egzekucyjne – prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, działając w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Ponadto, do czynności dokonywanych przez komorników sądowych nie ma zastosowania wyłączenie, o którym mowa w ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Podsumowując, wykonywane przez komorników czynności, w szczególności składające się na postępowanie egzekucyjne, należy uznać za świadczenie usług za wynagrodzeniem, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, a także kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywać nieruchomości na licytacjach komorniczych w celu ich dalszej odsprzedaży. Spółka ma podpisane umowy z wierzycielami, na podstawie których w oparciu o art. 968 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego [Dz. U. z 2014 r. poz. 101], zwanej dalej: kpc, za zgodą wierzyciela, którego wierzytelność znajduje pokrycie w cenie nabycia, ma prawo zaliczać wierzytelność wierzyciela na poczet ceny. Wierzyciele posiadają wierzytelności zabezpieczone hipoteką, a zatem w 5 kolejności zaspokojenia wg art. 1025 kpc.

Zgodnie z art. 1025 § 1 kpc z kwoty uzyskanej z egzekucji zaspokaja się w następującej kolejności:

koszty egzekucyjne;
należności alimentacyjne;
należności za pracę za okres 3 miesięcy do wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę określonego w odrębnych przepisach oraz renty z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci i koszty zwykłego pogrzebu dłużnika;
należności zabezpieczone hipoteką morską lub przywilejem na statku morskim;
należności zabezpieczone hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym i zastawem skarbowym albo korzystające z ustawowego pierwszeństwa oraz prawa, które ciążyły na nieruchomości przed dokonaniem w księdze wieczystej wpisu o wszczęciu egzekucji lub przed złożeniem do zbioru dokumentów wniosku o dokonanie takiego wpisu;

(...)

Na mocy ww. przepisu Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty do zapłaty wszelkich wyprzedzających wierzytelności przed wierzytelnością z hipoteki. W praktyce chodzi o koszty egzekucyjne (1 stopień zaspokojenia wg art. 1025 kpc).

Po zakończonym postępowaniu egzekucyjnym z nieruchomości komornik postanowieniem na podstawie art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o komornikach sądowych i egzekucji, ustala opłatę egzekucyjną (15 % egzekwowanego roszczenia) zawierającą już w sobie należny podatek VAT w wysokości 23 %. Następnie komornik przystępuje do sporządzenia projektu planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji zgodnie z regułami wynikającymi z wyżej cytowanego art. 1025 kpc, a następnie przedkłada do zatwierdzenia sądu. Jednakże z uwagi na okoliczność, że nabywca (Wnioskodawca) nie dokonuje fizycznej wpłaty środków a jedynie zgodnie z art. 968 § 2 kpc zaliczenia wierzytelności na poczet ceny – skutkuje to tym, że komornik faktycznie nie dysponuje kwotą, którą mógłby zaspokoić koszty egzekucyjne (które wyprzedzają z mocy art. 1025 § 1 pkt 1 kpc wierzytelności hipoteczne). Stąd komornik lub sąd wzywają w takiej sytuacji nabywców do zapłaty w formie pieniężnej kwoty odpowiadającej kwocie opłaty egzekucyjnej (kosztów egzekucyjnych zawierających w sobie również opłatę egzekucyjną). Wobec powyższego opłatę egzekucyjną zawierającą podatek VAT uiszcza w rzeczywistości nabywca nieruchomości. Dopiero gdy nabywca nieruchomości pokryje koszty tej opłaty zachodzą przesłanki do przysądzenia na jego rzecz własności nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy komornik będzie uprawniony do wystawienia na rzecz Wnioskodawcy faktury obejmującej kwotę uiszczonej wpłaty pieniężnej, z której pokryte zostały koszty egzekucji, w tym opłatę stosunkową oraz czy Wnioskodawcy po zapłacie ww. kosztów i otrzymaniu faktury będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego.

Jak wynika z wyżej cyt. uregulowań oraz tez orzeczeń TSUE, komornik wykonując w szczególności czynności egzekucyjne, prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, działając w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, komornik pobiera opłaty egzekucyjne za prowadzenie egzekucji i za inne czynności, do których ma umocowanie. Koszty działalności egzekucyjnej komornik pokrywa z uzyskanych opłat egzekucyjnych (art. 35 ww. ustawy), a dodatkowo komornikowi należy się zwrot wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji, w zakresie określonym ustawą (art. 39 ust. 1 ustawy). W myśl art. 40 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji na pokrycie wydatków komornik może żądać zaliczki od strony lub innego uczestnika postępowania, który wniósł o dokonanie czynności, uzależniając czynność od jej uiszczenia.

W konsekwencji, jak już wyżej wykazano, wykonywane przez komornika sądowego czynności, w szczególności składające się na postępowanie egzekucyjne, stanowią świadczenie usług za wynagrodzeniem.

W analizowanej sprawie komornik pobiera opłatę egzekucyjną od nabywcy nieruchomości, tj. od Wnioskodawcy. Otrzymanie wynagrodzenia z tytułu wykonywanych czynności od Spółki będzie oznaczało, że w tym przypadku wystąpi odpłatne świadczenie usługi na rzecz podmiotu, od którego pobrano wynagrodzenie. Tym samym należy uznać, że wykonując czynności w ramach postępowania egzekucyjnego w przedmiotowej sprawie komornik świadczy odpłatne usługi dla Wnioskodawcy.

Co do zasady, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Przepisy ustawy o VAT ani przepisy wykonawcze do niej nie przewidują zastosowania obniżonych stawek podatku dla usług świadczonych przez komornika.

Zatem pobrana przez komornika od Wnioskodawcy opłata egzekucyjna stanowić będzie w przedmiotowej sprawie odpłatność za czynności egzekucyjne, podlegające opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 cyt. ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z uwagi na powyższe uregulowania, zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że komornik sądowy, będący czynnym podatnikiem VAT, będzie zobowiązany udokumentować usługę, świadczoną na rzecz Wnioskodawcy, za którą pobiera opłatę egzekucyjną – fakturą, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wykazano w odpowiedzi na pytanie 1, opłata egzekucyjna płacona na rzecz komornika stanowi wynagrodzenie za czynności podlegające opodatkowaniu. Ponadto koszty egzekucyjne płacone przez Wnioskodawcę związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu – obrót nieruchomościami.

Zatem, stosownie do art. 86 ust. 1 z uwzględnieniem art. 88 ust. 4 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dokumentującej zapłatę kosztów egzekucyjnych w zakresie jakim nabywane usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin