Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-170/16/IB
z 20 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 16 lutego 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne przy obliczaniu zaliczki na podatek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczania składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne przy obliczaniu zaliczki na podatek.

We wniosku tym i w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka mająca siedzibę w Polsce zamierza zatrudnić, a następnie oddelegować do pracy za granicę (Dania) pracowników. Składki ZUS oraz zaliczkę na podatek dochodowy Spółka jako płatnik zamierza obliczać i odprowadzać w Polsce. Przy stawce godzinowej 6,5 euro brutto przychód pracownika wyniesie przeciętnie w miesiącu, który liczy 20 dni roboczych 4.397,43 zł (6,5 euro x 4,2283 x 160 godzin) – kurs waluty przykładowy.

Spółka planuje następujący sposób obliczania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń tych pracowników:

Dane:

Przychód: 4.397,43 zł;

Liczba diet przysługujących za każdy dzień pobytu za granicą: 31;

Kwota 1 diety 406 DKK;

Kurs przykładowy DKK 0,5612;

Wartość diet za pełny miesiąc: 31 x 406 DKK x 0,5612=7063,26 zł;

30% diet: 2.118,98 zł;

Podstawa składek ZUS: 4.397,43 zł – 7.063,26= – 2 .665,83 zł.

Po odjęciu od przychodu pracownika diet przysługujących mu za każdy dzień pobytu za granicą, podstawa składek ZUS zostaje podniesiona do wysokości przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, które w 2015 r. wynosi 3.959 zł, gdyż jest od niej niższa (§ 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe).

Z uwagi na powyższe - składki na ubezpieczenie społeczne podlegające wpłacie do ZUS:

3.959 x 13,71% = 542,79 zł;

Składka na ubezpieczenie zdrowotne 9%: (3.959-542,79) x 9% = 307,46 zł, ale 246,99 zł w związku z ograniczeniem składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości podatku potrąconego.

Składka na ubezpieczenie zdrowotne 7,75%: (3.959-542,79) x 7,75% = 264,76 zł.

Podstawa opodatkowania, zgodnie z przysługującym zwolnieniem w wysokości 30% diet na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, następnie odjęciem potrąconych składek na ubezpieczenie społeczne i kosztów uzyskania przychodów wynosi:

4.397,43 – 2.118,98 – 542,79 – 111,25 = 1.624,41 (1624 zł)

Podatek:

1624 x 18% - 46,33= 246,99 zł;

Zaliczka po odjęciu 7,75% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne:

246,99 – 264,76 = 0 zł

Wynagrodzenie netto dla pracownika: 4.397,43 – 542,79 – 246,99 = 3.607,65 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowy jest sposób obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia pracownika oddelegowanego do pracy za granicę, za którego składki ZUS i podatek obliczane i odprowadzane będą w Polsce?

Czy Spółka będzie miała prawo odejmować od opodatkowanego dochodu składki na ubezpieczenie społeczne w pełnej potrąconej wysokości?

Czy Spółka poprawnie przyjęła, że ma prawo odjąć od obliczonego podatku składkę na ubezpieczenie zdrowotne (7,75%) obliczoną od podstawy, którą stanowi przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej pomniejszone o składki na ubezpieczenie społeczne?

Zdaniem Wnioskodawcy, obliczając zaliczkę na podatek dochodowy od wynagrodzenia pracownika oddelegowanego do pracy za granicę, za którego składki ZUS i zaliczka będą obliczane i odprowadzane w Polsce, a którego podstawa ZUS zostanie podniesiona do przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, ma prawo odjąć od opodatkowanego dochodu składki na ubezpieczenie społeczne w pełnej potrąconej wysokości, a następnie pomniejszyć podatek potrącony o 7,75% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, także w pełnej potrąconej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionej sytuacji nie występują bowiem składki naliczane od podstawy wymiaru, którą stanowiłby dochód bądź przychód zwolniony z opodatkowania. W tym przypadku podstawa wymiaru składek jest niezależna od podstawy opodatkowania i nie powinien mieć tutaj zastosowania art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym odliczeniu nie podlegają te składki, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku. Podstawa wymiaru składek jest tutaj ustalona w sposób szczególny niezależny od rodzaju świadczeń.

W związku z tym płatnik powinien obliczać zaliczkę na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając oczywiście część przychodów takiego pracownika wolną od podatku, którą stanowi za każdy dzień pobytu za granicą, w którym pracownik pozostawał w stosunku pracy, kwota odpowiadająca 30% diety określonej w odrębnych przepisach.

Już sam fakt, że modyfikacja podstawy wymiaru składek w przedstawionym przypadku powoduje, że jest ona wyższa od faktycznie uzyskanego przez pracownika przychodu, stanowi niejako wyższe obciążenie , zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że jako płatnik może obniżyć dochód pracownika o składki na ubezpieczenie społeczne faktycznie potrącone i zapłacone do polskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a następnie obniżyć podatek o 7,75% podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, również faktycznie potrąconej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Z treści przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Na podstawie art. 32 ust. 3 ww. ustawy zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a i 2 zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;
2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;
4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
5. ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika (art. 32 ust. 3b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

• odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 27b ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę:

1. składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.):
   
   
   1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
      
   2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
      

• obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka (Wnioskodawca) będzie obliczała i odprowadzała zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy za granicę (w Danii), z uwzględnieniem zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi natomiast kwestia, czy składki na ubezpieczenie społeczne, z uwagi na dyspozycję § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 2236), obliczone od podstawy wymiaru w wysokości przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej oraz składka na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75% podstawy wymiaru tej składki (tj. ww. przeciętnego wynagrodzenia pomniejszonego o składki na ubezpieczenie społeczne) będą podlegały odliczeniu w tej wysokości (od dochodu - składki na ubezpieczenie społeczne oraz od podatku - składka na ubezpieczenie zdrowotne).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 16 ww. rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowi część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy - w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy.

W świetle powyższego należy zauważyć, że powołany § 2 ust. 1 pkt 16 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej koresponduje z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – co do zasady – w sytuacji, gdy pracownik, mający nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, jest zatrudniony i oddelegowany za granicę przez polskiego pracodawcę i tam uzyskuje przychody.

W rezultacie też można uznać, że w takiej sytuacji gdy przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, przychód z tytułu stosunku pracy osiągnięty przez pracownika zostaje pomniejszony o równowartość diety przysługującej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, następuje jednocześnie wyłączenie z tej podstawy wymiaru kwoty zwolnienia określonej w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy, odpowiadającej 30% diety. Innymi słowy, skoro składki od kwoty przychodu zwolnionej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych nie zostają w ogóle obliczone i pobrane przez płatnika, to można przyjąć, iż dokonując przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek odliczenia składek na ubezpieczenia społeczne w pełnej wysokości potrąconej ze środków pracownika nie dochodzi do zawyżenia kwoty tego odliczenia i zaniżenia kwoty należnej zaliczki. Powyższe należy również odnosić w dalszej kolejności do składki na ubezpieczenie zdrowotne obliczonej w wysokości nieprzekraczającej 7,75 % podstawy wymiaru tej składki (tj. podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stosownie pomniejszonej o składki na ubezpieczenie społeczne) oraz kwestii odliczenia tej składki od podatku przy obliczaniu zaliczki na podatek.

Jednakże, w świetle okoliczności faktycznych przedstawionych w niniejszej sprawie podstawa wymiaru określona poprzez wyłączenie z niej części wynagrodzenia pracownika w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w odrębnych przepisach, jest niższa od kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. Skoro natomiast tak ustalony miesięczny przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, jako podstawę wymiaru przyjęto ww. kwotę przeciętnego wynagrodzenia, która jednocześnie nie przewyższa kwoty wynagrodzenia brutto pracownika, tj. kwoty stanowiącej przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe z kolei wymaga zatem ustalenia, w jakim zakresie mamy do czynienia z wyłączeniem z tej podstawy wymiaru kwoty zwolnienia określonej w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli kwota przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy (w niniejszej sprawie kwota brutto wynagrodzenia pracownika) pomniejszona o przysługującą kwotę zwolnienia przedmiotowego jest wyższa od kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej lub stanowi jej równowartość, to można przyjąć, że z podstawy wymiaru składek nastąpiło wyłączenie kwoty zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w ustawie i w takim przypadku składki na ubezpieczenie społeczne mogą podlegać odliczeniu w pełnej wysokości obliczonej i potrąconej ze środków pracownika, natomiast składka na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości nieprzekraczającej 7,75 % podstawy wymiaru tej składki.

Jeżeli natomiast – jak to podano w niniejszej sprawie według przykładowych obliczeń Wnioskodawcy – kwota brutto wynagrodzenia pracownika pomniejszona o przysługującą kwotę zwolnienia przedmiotowego jest niższa od kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, to nie można przyjąć, że z podstawy wymiaru składek nastąpiło w pełnym zakresie wyłączenie kwoty zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w ustawie. W szczególności zaś stwierdzić należy, że składki obliczone i pobrane od części podstawy wymiaru odpowiadającej tej różnicy, o której mowa w zdaniu poprzednim, nie mogą podlegać odliczeniu.

Końcowo zaznaczyć należy, że w postępowaniu w sprawie wydania interpretacji indywidualnej organ upoważniony nie weryfikuje prawidłowości obliczeń dokonywanych we wniosku. Interpretacja indywidualna wydawana w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej obejmuje bowiem wyłącznie wykładnię (odczytanie treści) konkretnego przepisu (konkretnych przepisów) materialnego prawa podatkowego w kontekście przedstawionych w tym zakresie wątpliwości wnioskodawcy oraz opinię co do możliwości zastosowania tego przepisu (tych przepisów) w sytuacji faktycznej (stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) opisanej przez wnioskodawcę.

Tym samym, niniejsza interpretacja indywidualna nie odnosi się do prawidłowości zawartych we wniosku o jej wydanie obliczeń dotyczących wysokości kwot przychodu, diet, kursów walut, podstawy wymiaru i wysokości składek, podstawy opodatkowania czy kwoty zaliczki na podatek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.