INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2011 r. (data wpływu 11 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 4 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do wykonanych robót budowlanych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 4 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do wykonanych robót budowlanych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą związaną ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. W dniu 18 lutego 2008 r. zawarł Pan umowę o wykonanie robót budowlanych, zgodnie z pozwoleniem na budowę. W myśl postanowień zawartej umowy, po wykonaniu zadania, w dniu 31 maja 2008 r. wystawił Pan fakturę VAT opodatkowując wykonaną usługę stawką podatku w wysokości 22%. W dniu 11 lipca 2008 r. powiatowy inspektor nadzoru budowlanego wydał decyzję zezwalającą na użytkowanie parteru oraz piwnicy budynku usługowego. Inwestor w dniu 9 lutego 2009 r. zawiadomił „Nadzór Budowlany” o zakończeniu budowy części mieszkalnej budynku mieszkalno-usługowego. Z uwagi na zmianę sposobu użytkowania budynku usługowego na mieszkalno-usługowy, inwestor zwrócił się do Pana o dokonanie korekty faktury z dnia 31 maja 2008 r. poprzez zastosowanie stawki podatku w wysokości 7%, uzasadniając to faktem, iż w wyniku zmiany sposobu użytkowania powierzchnia mieszkalna wynosi 107,96 m² natomiast powierzchnia usługowa wynosi 52,12 m². Odmówił Pan wystawienia faktury korygującej argumentując odmowę zawarciem umowy o wykonanie robót budowlanych i odbiorem tychże na obiekcie usługowym, natomiast zmiana sposobu użytkowania nastąpiła po zrealizowaniu umowy o wykonanie usług.

W świetle zapisów zawartej umowy, był Pan zobowiązany wykonać prace, zgodnie z opisem przedmiotu budowy i projektem budowlanym. W trakcie realizacji robót budowalnych inwestor, jak i inspektor nadzoru budowalnego, nie zgłaszali uwag dotyczących błędów projektowych. Prace wykonano w okresie od 1 marca do 30 maja 2008 r. W dniu 31 maja 2008 r. dokonano odbioru robót, czego dowodem jest sporządzony protokół odbioru, który nie zawiera zastrzeżeń i uwag, a przedmiotem odbioru była „Budowa budynku usługowego”. Pan, jako wykonawca, nie miał prawa do dokonywania zmian w projekcie, nie miał też uprawnień do jego oceny, był natomiast zobowiązany do wykonywania prac, zgodnie z przekazanym przez inwestora projektem budowalnym. Decyzja o zmianie sposobu użytkowania budynku wydawana jest na wniosek inwestora w oparciu o aneks do projektu budowalnego, co miało miejsce w miesiącu marcu 2009 r. Pan zakończył roboty budowalne na etapie stanu surowego budynku usługowego w maju 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest zastosowanie 22% stawki podatku w przypadku, gdy zmiana sposobu użytkowania budynku z funkcji usługowej na mieszkalno-usługową nastąpiła po wykonaniu usługi i odbiorze robót...

Zdaniem Wnioskodawcy, odmowa wystawienia faktury korygującej za wykonaną usługę była słuszna. Po powołaniu treści art. 41 ust. 1, ust. 2 i ust. 12 ustawy stwierdził Pan, że objaśnienia do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowalnych wskazują, iż budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Wskazał, iż w zaistniałym stanie faktycznym warunek ten został spełniony po zmianie przeznaczenia budynku w 2009 r., natomiast Pan usługę wykonał do dnia 31 maja 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2008 r., oceny prawnej stanowiska dokonano przy uwzględnieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w tym okresie.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie zapisów art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl postanowień art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w ust. 2 cyt. wyżej artykułu podano, iż dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (ust. 12 tegoż artykułu).

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w oparciu o zapisy ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast przepis art. 41 ust. 12b ustawy określa, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (ust. 12c ww. artykułu).

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego – w świetle art. 2 pkt 12 cyt. ustawy – rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z unormowań zawartych w powołanych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

W oparciu o § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 18 lutego 2008 r. zawarł Pan umowę o wykonanie robót budowlanych, zgodnie z pozwoleniem na budowę. W świetle zapisów zawartej umowy, był Pan zobowiązany wykonać prace, zgodnie z opisem przedmiotu budowy i projektem budowlanym. W trakcie realizacji robót budowalnych inwestor, jak i inspektor nadzoru budowalnego, nie zgłaszali uwag dotyczących błędów projektowych. Prace wykonano w okresie od 1 marca do 30 maja 2008 r. W dniu 31 maja 2008 r. dokonano odbioru robót, co potwierdza protokół odbioru, który nie zawiera zastrzeżeń i uwag, a przedmiotem odbioru była „Budowa budynku usługowego”. W dniu 31 maja 2008 r. wystawił Pan fakturę VAT, opodatkowując wykonaną usługę stawką podatku w wysokości 22%. W dniu 11 lipca 2008 r. powiatowy inspektor nadzoru budowlanego wydał decyzję zezwalającą na użytkowanie parteru oraz piwnicy budynku usługowego. Inwestor w dniu 9 lutego 2009 r. zawiadomił „Nadzór Budowlany” o zakończeniu budowy części mieszkalnej budynku mieszkalno-usługowego. Z uwagi na zmianę sposobu użytkowania budynku usługowego na mieszkalno-usługowy, inwestor zwrócił się Pana o dokonanie korekty faktury z dnia 31 maja 2008 r. poprzez zastosowanie stawki podatku w wysokości 7%, uzasadniając to faktem, iż w wyniku zmiany sposobu użytkowania powierzchnia mieszkalna wynosi 107,96 m² natomiast powierzchnia usługowa wynosi 52,12 m².

Pan, jako wykonawca, nie miał prawa do dokonywania zmian w projekcie, nie miał też uprawnień do jego oceny, był natomiast zobowiązany do wykonywania prac zgodnie z przekazanym przez inwestora projektem budowalnym. Decyzja o zmianie sposobu użytkowania budynku wydawana jest na wniosek inwestora w oparciu o aneks do projektu budowalnego, co w rozpatrywanej sprawie miało miejsce w miesiącu marcu 2009 r. Pan zakończył roboty budowalne na etapie „stanu surowego budynku usługowego” w maju 2008 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, z którego wynikało, że w momencie zakończenia świadczenia robót budowlanych, zgodnie ze stosowną dokumentacją (zawartą umową, projektem budowlanym oraz pozwoleniem na budowę wydanym w oparciu o ustawę - Prawo budowlane), ich przedmiotem było wykonanie „stanu surowego budynku usługowego”, stwierdzić należy, że podlegały one opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Skoro zmiana przeznaczenia przedmiotowego budynku z usługowego na mieszkalno-usługowy nastąpiła po ostatecznym zakończeniu i odbiorze zleconych Panu robót budowlanych, brak jest podstaw do wystawienia faktury korygującej zmieniającej stawkę podatku z 22% na 7%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).