Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-372/16-2/KW1
z 10 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2016 r. (data wpływu 9 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia dłużnika z opłat czynszowych, eksploatacyjnych oraz opłat za bezumowne korzystanie z lokalu w zamian za odpracowanie zaległych opłat i wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia dłużnika z opłat czynszowych, eksploatacyjnych oraz opłat za bezumowne korzystanie z lokalu w zamian za odpracowanie zaległych opłat i wynikających z tego tytułu obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zarządzeniem z dnia 17 marca 2016 roku Prezydent Miasta umożliwił spłatę zadłużenia z tytułu należności za korzystanie z lokali mieszkalnych/socjalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy w formie świadczenia rzeczowego. W celu ułatwienia mieszkańcom spłaty zadłużenia z tytułu należności za korzystanie z lokali mieszkalnych/socjalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy, przyjmuje się możliwość uregulowania zaległości w formie świadczenia rzeczowego (w rozumieniu art. 453 K.C.). Świadczenie rzeczowe będzie wykonywane przez dłużnika na podstawie umowy zawartej z Gminą a dotyczącej zmiany formy zapłaty zadłużenia z tytułu należności za korzystanie z lokali, ze świadczenia pieniężnego na świadczenie rzeczowe.

Przedmiotem świadczenia rzeczowego mogą być drobne prace porządkowe, remontowo-konserwacyjne, usługowe lub inne drobne prace świadczone na rzecz Gminy lub jej jednostek organizacyjnych. Wniosek o umożliwienie spłaty zadłużenia w formie spełnienia świadczenia rzeczowego zainteresowany dłużnik składa do M.. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku i określeniu przez M. możliwości wykonania i zakresu świadczenia rzeczowego podpisywana jest umowa dotycząca zamiany formy spłaty zadłużenia pieniężnego na świadczenie rzeczowe. Wykonywane w ramach umowy prace rozliczane będą na podstawie potwierdzeń dokonanych przez kierownika jednostki organizacyjnej, w której dłużnik wykonuje świadczenie rzeczowe. Wartość świadczenia rzeczowego będzie ustalana jako iloczyn rzeczywistego czasu wykonywania świadczenia oraz stawki w wysokości 12 zł brutto za godzinę pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość świadczenia rzeczowego w postaci odpracowywanych zaległości czynszowych, opłat eksploatacyjnych bądź opłat za bezumowne korzystanie z lokalu jest przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu?
2. A jeśli tak, to czy Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?
3. Czy w przypadku odpracowywania czynszu w innej jednostce Gminy lub Urzędzie płatnikiem byłaby nadal jednostka, której zaległości są odpracowywane czy jednostka w której odbywa się rzeczywiste dokonanie świadczenia?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Świadczenia rzeczowe w miejsce opłat czynszowych, eksploatacyjnych oraz za bezumowne korzystanie z lokalu, nie stanowią przychodu dla dłużników. Zgodnie z art. 553 KC, jeśli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa - tak jakby nastąpiło wykonanie zobowiązania, przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron - jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Ponadto w myśl art. 559 par. 1 i 2 KC poprzez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

W związku z powyższym świadczenia rzeczowe w miejsce opłat czynszowych lub opłat za bezumowne korzystanie z lokalu, nie stanowią źródła przychodu dla dłużnika i Wnioskodawca nie jest zobowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Prezydent Miasta umożliwił spłatę zadłużenia z tytułu należności za korzystanie z lokali mieszkalnych/socjalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy w formie świadczenia rzeczowego. W celu ułatwienia mieszkańcom spłaty zadłużenia z tytułu należności za korzystanie z lokali mieszkalnych/socjalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy, przyjmuje się możliwość uregulowania zaległości w formie świadczenia rzeczowego (w rozumieniu art. 453 K.C.). Świadczenie rzeczowe będzie wykonywane przez dłużnika na podstawie umowy zawartej z Gminą a dotyczącej zmiany formy zapłaty zadłużenia z tytułu należności za korzystanie z lokali, ze świadczenia pieniężnego na świadczenie rzeczowe. Przedmiotem świadczenia rzeczowego mogą być drobne prace porządkowe, remontowo-konserwacyjne, usługowe lub inne drobne prace świadczone na rzecz Gminy lub jej jednostek organizacyjnych. Wniosek o umożliwienie spłaty zadłużenia w formie spełnienia świadczenia rzeczowego zainteresowany dłużnik składa do M.. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku i określeniu przez M. możliwości wykonania i zakresu świadczenia rzeczowego podpisywana jest umowa dotycząca zamiany formy spłaty zadłużenia pieniężnego na świadczenie rzeczowe. Wykonywane w ramach umowy prace rozliczane będą na podstawie potwierdzeń dokonanych przez kierownika jednostki organizacyjnej, w której dłużnik wykonuje świadczenie rzeczowe. Wartość świadczenia rzeczowego będzie ustalana jako iloczyn rzeczywistego czasu wykonywania świadczenia oraz stawki w wysokości 12 zł brutto za godzinę pracy.

W myśl postanowień art. 659 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Z powyższego wynika, że wynajmujący jest zobowiązany do zapłaty czynszu najemcy, przy czym zapłata może być oznaczona w świadczeniach innego rodzaju niż pieniądze.

Zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Jest to instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania). Celem datio in solutum jest wygaśnięcie istniejących pomiędzy stronami zobowiązań (w tym przypadku z tytułu zaległości czynszowych lub za bezumowne korzystanie) poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania - poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że wszelkie spłaty długów - w tym w formie odpracowań - są dla dłużnika obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że u dłużników zajmujących lokale mieszkalne/socjalne wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu Gminy nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, w związku z odpracowaniem przez nich zaległości z tytułu opłat czynszowych, eksploatacyjnych oraz opłat za bezumowne korzystanie z lokali. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciążą z tego tytułu obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Tak więc Wnioskodawca jako płatnik nie jest zobowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym odpowiedź na pytanie nr 3 jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.