Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1192/13/16-S/MN
z 14 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 15 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 615/14 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2016 r. sygn. akt I FSK 1989/14 stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 19 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dotyczącej wykonania i montażu windy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dotyczącej usługi wykonania i montażu windy.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 kwietnia 2011 r. jako podwykonawca zawarł Pan umowę z R., na wykonanie i montaż dźwigu na kwotę 122.500,00 zł plus VAT, o napędzie hydraulicznym. Przedmiotowa winda została zamontowana w K. wewnątrz budynku Domu Opieki Społecznej, gdzie wykonywał Pan również inne prace jako podwykonawca dla spółki I. W czasie wykonywania usługi przez R. aż do jej ukończenia, ww. zakład wystawił Panu zgodnie z umową trzy faktury, w których za każdym razem naliczał podatek VAT 23%. Pana zdaniem, R. wystawiał faktury niezgodnie z obowiązującym prawem, ponieważ budynek, wewnątrz którego montowana była winda jest sklasyfikowany w PKOB w klasie 1264 i stanowi budynek instytucji ochrony zdrowia, świadczący usługi ochrony zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Pomimo wskazywania tych faktów wykonawca R. wystawił trzy faktury z naliczonym podatkiem VAT 23%. Dokonał Pan zapłaty dwóch z nich i odmówił zapłaty trzeciej, ponieważ wykonawca nie interpretuje przepisów prawa podatkowego w sposób prawidłowy, nie uwzględnia obniżonej stawki podatkowej w przypadku wykonywania usług wewnątrz budynku ochrony zdrowia i „chce nadal stosować stawkę 23%”.

W związku z powyższym prosi Pan o indywidualną interpretację dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego w tym przypadku powinna mieć zastosowanie obniżona stawka podatku VAT czyli 8%.

W dniu 28 stycznia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak ITPP1/443-1192/13/JJ, w którym stwierdził, że wydanie interpretacji w żądanym przez Pana zakresie wykraczałoby poza zakres interpretacji indywidualnych.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, pismem z dnia 7 lutego 2014 r. (data wpływu 12 lutego 2014 r.) złożył Pan, w wymaganym przepisami prawa terminie (data nadania – 11 lutego 2014 r.) zażalenie na ww. postanowienie.

W uzasadnieniu zażalenia opisano zaistniałą sytuację, w której kluczowym jest, że firma R., zastosowała nieprawidłową – Pana zdaniem – stawkę VAT przy świadczeniu usługi, polegającej na montażu windy w budynku sklasyfikowanym w PKOB pod symbolem 1254. W związku z wydaną interpretacją dotyczącą tego samego budynku, usług wykonywanych na rzecz tego samego inwestora, w tym samym miejscu i czasie, nie można – w Pana ocenie – stosować innej stawki podatku VAT. Wskazał Pan, że w niniejszej sprawie chodzi jedynie o potwierdzenie, że na podstawie wydanej interpretacji, R. zastosował niewłaściwą stawkę podatku VAT, co pozwoliłoby Panu na otrzymanie zwrotu kwoty 18.375 zł od Urzędu Skarbowego, ponieważ urząd w związku z całą transakcją otrzymał kwotę VAT 28.175 zł, a powinien otrzymać kwotę 9.800 zł zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Ponadto zaznacza Pan, że ta sama usługa, czyli ta sama winda wraz z montażem była następnie sprzedana dla firmy I. z zastosowaniem stawki podatku VAT 8%.

Konkludując wskazuje Pan, nie może mieć miejsca sytuacja, w której dana firma może korzystać z innej stawki podatku VAT od tego samego towaru, sprzedawanej usługi w tym samym miejscu i czasie, ponieważ jest to niezgodne z prawem i wydaną już w tej kwestii interpretacją.

Ponadto podkreślił Pan, że istotą sprawy jest to, że według zaskarżonego postanowienia jedynie R. jest stroną uprawnioną i zainteresowaną do otrzymania stosownej interpretacji. Pana zdaniem, ponieważ to Pan wniósł opłatę podatku VAT w kwocie 28.175 zł za wykonaną usługę, a nie R., to jest osobą pokrzywdzoną w sprawie przez nieprawidłowe naliczanie podatku VAT przez firmę wykonującą usługę, natomiast R. niezależnie od wysokości podatku VAT i tak musiał go zwrócić urzędowi skarbowemu, więc oczywistym jest, że R. nie ma żadnego interesu, w tym żeby w tej sprawie występować o jakąkolwiek interpretację.

Stwierdził Pan, że interpretacja dotycząca wszelkich usług została w tej sprawie już wydana dla przedmiotowej inwestycji. W ramach tej samej inwestycji zakupił Pan dźwig wraz z montażem w budynku, w którym wykonane usługi i zakupione materiały były już przedmiotem interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy. Na stronie internetowej Ministerstwa Finansów jest wyraźny zapis, że wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji może złożyć każdy zainteresowany: podatnik, płatnik lub inny podmiot w tym także osoby nie mające miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium RP. Podmioty te mogą złożyć wniosek o wydanie interpretacji jeżeli mają wątpliwości co do zaistniałego u nich stanu faktycznego i w ocenie Pana taki stan niewątpliwie w ww. sprawie zaistniał.

W dniu 25 marca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał postanowienie znak ITPP1/443Z-3/14/MN (data doręczenia 28 marca 2014 r.), w którym nie zgodził się z argumentacją zawartą w zażaleniu i utrzymał w mocy postanowienie z dnia 28 stycznia 2014 r. znak ITPP1/443-1192/13/JJ.

W dniu 25 kwietnia 2014 r. do tut. organu wpłynęła skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie z dnia 25 marca 2014 r. znak ITPP1/443Z-3/14/MN.

Wyrokiem z dnia 15 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 615/14 (data wpływu do tut. organu 8 września 2014 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił ww. postanowienie z dnia 25 marca 2014 r. znak ITPP1/443Z-3/14/MN, stwierdzając, że jest Pan – w świetle art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – podmiotem zainteresowanym w zakresie wydania interpretacji indywidualnej w przedmiocie stawki VAT dotyczącej usługi wykonania i montażu windy. WSA wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę, organ rozpatrzy wniosek skarżącego i wyda interpretację podatkową, ustosunkowując się do przedstawionego przez niego zagadnienia w oparciu o okoliczności faktyczne przedstawione we wniosku.

Kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, tut. organ złożył w dniu 8 października 2014 r. skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2016 r. sygn. akt I FSK 1989/14 została oddalona.

W dniu 10 maja 2016 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy sygn. akt I SA/Bd 615/14, uchylający zaskarżone postanowienie.

Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2016 r. znak ITPP1/443Z-3/14-3/16-S/MN Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów uchylił w całości postanowienie z dnia 28 stycznia 2014 r. znak ITPP1/443-1192/13/JJ.

W wyniku ponownej analizy wniosku, w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2011 r., oceny prawnej stanowiska dokonuje się na podstawie przepisów obowiązujących w 2011 r.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a ww. ustawy, (…), z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z cytowanym wyżej rozporządzeniem, do klasy 1264 zalicza się:

• Budynki instytucji świadczących usługi medyczne i chirurgiczne oraz pielęgnacyjne dla ludzi,
• Sanatoria, szpitale długoterminowego lecznictwa, szpitale psychiatryczne, przychodnie, poradnie, żłobki, ośrodki pomocy społecznej dla matki i dziecka,
• Szpitale kliniczne,
• Szpitale więzienne i wojskowe,
• Budynki przeznaczone do termoterapii, wodolecznictwa, rehabilitacji, stacje krwiodawstwa, laktaria, kliniki weterynaryjne, itp.,
• Budynki instytucji ochrony zdrowia świadczące usługi zakwaterowania, z opieką lekarską i pielęgniarską dla ludzi starszych, niepełnosprawnych, itp.

Klasa ta nie obejmuje domów opieki społecznej (bez opieki medycznej) dla ludzi starszych lub niepełnosprawnych, itp. (PKOB 1130).

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego, zaś przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (art. 3 pkt 7).

Zgodnie ze słownikiem pojęć zawartym w art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z kolei w znaczeniu słownikowym (http://sjp.pwn.pl) „remont” oznacza doprowadzenie jakiegoś budynku lub urządzenia do stanu używalności; „montaż” to składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części, a także zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, natomiast „instalacja” oznacza montowanie gdzieś urządzeń technicznych. Przez „modernizację” natomiast rozumie się unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Podkreślić należy, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi opodatkowanych stawką obniżoną należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania preferencyjnej 8 % stawki podatku, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć robót konserwacyjnych lub budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, czy przebudowy obiektów budowlanych lub ich części bądź ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z powyższych przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki VAT dotyczącej wykonania i montażu dźwigu o napędzie hydraulicznym wewnątrz budynku Domu Opieki Społecznej, sklasyfikowanego w PKOB w klasie 1264 i stanowiącego budynek instytucji ochrony zdrowia, świadczący usługi ochrony zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro opisana usługa, polegająca na wykonaniu i montażu windy wykonywana była w budynku, który zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych mieści się w grupowaniu PKOB – 1264 i jest budynkiem instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a ponadto usługi te wykonane były w ramach czynności, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, to zastosowanie dla nich znajdzie preferencyjna stawka w wysokości 8% na podstawie ww. przepisu.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przedmiot zaklasyfikowania danego budynku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Dlatego też, niniejszą interpretację wydano, przy założeniu, że budynek, w którym były wykonywane prace stanowi budynek instytucji ochrony zdrowia, świadczącej usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, dla ludzi starszych, niepełnosprawnych (PKOB 1264).

Ponadto wskazać należy, iż mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pan będący nabywcą usług, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla podmiotu świadczącego ww. usługę. Podmiot ten, aby uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.