Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-228/16-2/IZ
z 28 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2016 r. (data wpływu 29 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina zamierza dokonać sprzedaży działek gruntu o nr. ewid. 571/3 i 572/3. Dla ww. działek obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zatwierdzony Uchwałą Rady Gminy z dnia 25.06.2003 r. (opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 05.08.2003 r.) oraz Uchwałą Rady Gminy z dnia 26.10.2005 r. w sprawie sprostowania błędu w Uchwale z dnia 25.06.2003 r. Ww. działki o nr. ewid. 571/3 i 572/3 znajdują się na terenie oznaczonym w miejscowym planie symbolem planistycznym MNU- określonym jako teren z przeznaczeniem podstawowym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zaś jako przeznaczenie dopuszczalne - funkcje handlowo-usługowe, rzemiosła usługowego nieuciążliwego dla otoczenia lub których uciążliwość nie wykracza poza granice własnej działki. Ponadto ww. działki uzyskały decyzję Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13.12.1996 r. na dopuszczenie budownictwa mieszkaniowego z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do 20% nie więcej niż 300 m² z powierzchni każdej działki oraz z obowiązkiem zachowania i utrzymania drzewostanu na pozostałej powierzchni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa gruntu przeznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę podlega zwolnieniu z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w zakresie 80% powierzchni działki niewyłączonych z produkcji leśnej, z uwagi na fakt, że w odniesieniu do tej działki wydana została decyzja na dopuszczenie budownictwa mieszkaniowego z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do 20% (nie więcej jednak niż 300 m^² z powierzchni każdej działki oraz z obowiązkiem zachowania i utrzymania drzewostanu na pozostałej powierzchni)?

Zdaniem Wnioskodawcy

Grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa o VAT”), natomiast sprzedaż gruntów stanowi na gruncie ustawy o VAT dostawą towarów i podlega opodatkowaniu wg stawki 23%. Całość powierzchni działek będących przedmiotem dostawy stanowi teren przeznaczony w miejscowym planie pod zabudowę. Jednocześnie w odniesieniu do przedmiotowych działek została wydana decyzja na dopuszczenie budownictwa mieszkaniowego z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do 20% nie więcej niż 300 m² z powierzchni każdej działki oraz z obowiązkiem zachowania i utrzymania drzewostanu na pozostałej części powierzchni. Przedstawiony powyżej stan faktyczny wymaga odpowiedzi na pytanie, czy w odniesieniu do pozostałej części każdej z działek (w odniesieniu do pozostałych 80% powierzchni, na której w zw. z ww. decyzją nie może zostać zrealizowana zabudowa) można zastosować zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, z uwagi na brak wyłączenia tej części działki z produkcji leśnej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. A zatem zwolnieniem objęta zostanie taka dostawa, która dotyczy terenu niezabudowanego, przy jednoczesnym przeznaczeniu tego terenu na cele inne niż pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy o VAT zawiera definicję terenów budowlanych, odwołując się do ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003.80.717), (dalej „u.p.z.p.”). Na podstawie u.p.z.p. zaś ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku, zgodnie z art. 4 ust. 2 u.p.z.p. określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W przedmiotowej sprawie działki położone są na terenie objętym ustaleniami Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy z dnia 25.06.2003 r., opublikowanego w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 05.08.2003 r. Ww. działki o nr. ewid. 571/3 i 572/3 znajdują się na terenie oznaczonym w miejscowym planie symbolem planistycznym MNU - określonym jako teren z przeznaczeniem podstawowym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zaś jako przeznaczenie dopuszczalne - funkcję handlowo-usługowe, rzemiosła usługowego nieuciążliwego dla otoczenia lub których uciążliwość nie wykracza poza granice własnej działki.

Stosowanie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, kryterium wyłączającym ze zwolnienia od podatku jest przeznaczenie terenu pod zabudowę. W rozpatrywanym przypadku zgodnie z miejscowym planem każda z działek stanowi teren przeznaczony pod zabudowę. Jednocześnie w odniesieniu do przedmiotowych działek została wydana decyzja na dopuszczenie budownictwa mieszkaniowego z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do 20% nie więcej niż 300 m^² z powierzchni każdej działki oraz z obowiązkiem zachowania i utrzymania drzewostanu na pozostałej części powierzchni. Jak wskazuje praktyka, w takich przypadkach, gdy współistnieją obok siebie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wyżej wskazana decyzja o dopuszczeniu gruntów do budownictwa mieszkaniowego z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do 20%, to wówczas, możliwe jest wydanie przez organy podatkowe interpretacji podatkowych zwalniających z VAT tą część działki, która nie została wyłączona z produkcji leśnej (interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23.01.2012 r. 1PTPP1/443-911/11-4/RG; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20.03.2015 r. IPPP2/4512-25/15-2/DG).

Zgodnie z powyższymi interpretacjami, działka w zakresie, w jakim nie uzyskała wyłączenia z produkcji leśnej, powinna być zwolniona z VAT, bowiem w ocenie organów podatkowych pozostaje ona nadal gruntem leśnym.

Reasumując, należy mieć na względzie, wyrażone w odniesieniu do działki leśnej stanowiska organów podatkowych zawarte w ww. interpretacjach, zgodnie z którymi dostawa działki w części - w jakiej stanowi powierzchnię niewyłączoną z produkcji leśnej powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Działka taka jako teren wciąż leśny, mieści się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - jest terenem niezabudowanym i innym niż teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku istnienia w odniesieniu do ww. działek decyzji na dopuszczenie budownictwa mieszkaniowego z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do 20%, co do pozostałych 80 % powierzchni każdej z działek można zastosować zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem – w świetle przytoczonych powyżej przepisów – grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy pod pojęciem tereny budowlane – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o VAT wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Ze złożonego wniosku wynika, że Gmina zamierza dokonać sprzedaży działek gruntu o nr. ewid. 571/3 i 572/3. Dla ww. działek obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zatwierdzony Uchwałą Rady Gminy z dnia 25 czerwca 2003 r. (opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia 5 sierpnia 2003 r.) oraz Uchwałą Rady Gminy z dnia 26 października 2005 r. w sprawie sprostowania błędu w Uchwale z dnia 25 czerwca 2003 r. Ww. działki o nr. ewid. 571/3 i 572/3 znajdują się na terenie oznaczonym w miejscowym planie symbolem planistycznym MNU- określonym jako teren z przeznaczeniem podstawowym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, zaś jako przeznaczenie dopuszczalne - funkcje handlowo-usługowe, rzemiosła usługowego nieuciążliwego dla otoczenia lub których uciążliwość nie wykracza poza granice własnej działki. Ponadto ww. działki uzyskały decyzję Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 grudnia 1996 r. na dopuszczenie budownictwa mieszkaniowego z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do 20% nie więcej niż 300 m^² z powierzchni każdej działki oraz z obowiązkiem zachowania i utrzymania drzewostanu na pozostałej powierzchni.

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina planuje sprzedaż działek o nr ewid. 571/3 i 572/3, które są terenami przeznaczonymi pod zabudowę. Dla działek tych jednak wydano decyzję Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 grudnia 1996 r. na dopuszczenie budownictwa mieszkaniowego z ograniczeniem powierzchni wyłączenia gruntów z produkcji leśnej do 20% nie więcej niż 300 m² z powierzchni każdej działki oraz z obowiązkiem zachowania i utrzymania drzewostanu na pozostałej powierzchni.

Oznacza to więc, że przedmiotem dostawy będą działki w części przeznaczone pod zabudowę, a w części niewyłączone z produkcji leśnej, a więc stanowiące grunt leśny.

Zatem dostawa działek o nr ewid. 571/3 i 572/3 w części stanowiącej teren przeznaczony pod zabudowę, stosownie do art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy podlegała będzie opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%, natomiast w części stanowiącej grunt leśny będzie zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zgodzić należy się więc z poglądem Wnioskodawcy, że do dostawy 80% powierzchni każdej z działek można zastosować zwolnienie z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w niniejszej sprawie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obwiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.