2016.06.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-727/12/16-5/S/MK
z 9 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 30 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 613/13 (data wpływu 21 kwietnia 2016 r.) - stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2012 r. (data wpływu 13 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu dokonanej sprzedaży udziałów w spółce z o.o. po ustalonej cenie i za dopłatą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu dokonanej sprzedaży udziałów w spółce z o.o. po ustalonej cenie i za dopłatą

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 15 grudnia 2011 r. zawarł umowę sprzedaży 1510 udziałów w spółce z o.o., której aktywa majątkowe składały się głównie z majątku nieruchomego położonego w Polsce. Wnioskodawca sprzedał kupującemu wszystkie przysługujące mu udziały za pewną należną określoną kwotę zwaną dalej „ceną” płatną, zgodnie z umową, częściowo w różnych terminach:

1 część do 15 stycznia 2012 r.
2 część do 31 marca 2012 r.
3 część do 31 grudnia 2012 r.
4 część do 31 grudnia 2013 r.
5 część do 31 grudnia 2014 r.

przy czym własność 1057 udziałów przeszła na kupującego z chwilą zawarcia umowy natomiast przejście (skutek rozporządzający) pozostałych udziałów miało następować w ilości po 151 odpowiednio w terminach płatności 3, 4 i 5. części ceny.

W dniu 28 marca 2012 r. zawarto aneks do powyższej umowy, w którym uzgodniono zmianę terminów przejścia na kupującego pozostałych 453 udziałów (zamiast planowanych 3 terminów do końca roku 2012, 2013 i 2014 - uzgodniono ich przejście z chwilą podpisania przedmiotowego aneksu) w zamian za dopłatę do ceny zwaną dalej dopłatą”.

Zapłata ceny i dopłaty nastąpiła, po zmienionych aneksem również terminach i kwotach płatności, do 30 kwietnia 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym roku powstanie przychód należny, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży udziałów za cenę i dopłatę do ceny?

Zdaniem Wnioskodawcy, datami powstania przychodu należnego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) updof są daty, w których po stronie Wnioskodawcy powstaną wierzytelności o zapłatę pierwszej części ceny (dnia 15 stycznia 2012 r.) oraz daty powstania po stronie sprzedającego wierzytelności o zapłaty pozostałych części ceny i dopłaty (do 30 kwietnia 2012 r.).

Przychód powstanie zatem w częściach w odrębnych datach zapłat w roku 2012, ale ze względu na brak konieczności wpłat miesięcznych zaliczek ma to wtórne znaczenie, istotne jest tylko to, że przedmiotowy dochód z tytułu sprzedaży udziałów za cenę i dopłatę będzie opodatkowany w całości w roku 2012 z terminem zapłaty podatku do dnia 30 kwietnia 2013 roku i wykazany w zeznaniu PIT-38 składanym za rok 2012.

Istotą analizy w tym przypadku musi być rozumienie pojęcia „przychody należne” - jakim posłużył się ustawodawca w przedmiotowym przepisie, gdyż kształtuje to moment powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

Przychody należne, to inaczej przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego.

Uprawnione jest przyjęcie założenia, że „przychodem należnym” będzie przychód, co do którego można stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do jego otrzymania. Zdarzeniem faktycznym, które rodzi powstanie przychodu o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 updof jest odpłatne zbycie udziałów przy czym podstawą zbycia udziałów jest zawarta umowa ich sprzedaży wraz z późniejszym aneksem. Przychodem będzie zatem kwota, jaką Wnioskodawca uzyskał za udziały na mocy aneksowanej umowy sprzedaży - ich cena wraz z dopłatą. Zdarzenie powodujące powstanie przychodu należy zatem do kategorii czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z umową sprzedaży udziałów każda ze stron spełniła przypisane jej świadczenie. Wnioskodawca jako sprzedawca - przeniósł na nabywcę własność udziałów a nabywca mu zapłacił uzgodnioną cenę i dopłatę. Przychód Wnioskodawcy jest więc rezultatem spełnienia świadczenia przez nabywcę.

Nie kwestionując słownikowego znaczenia pojęcia „należny” jako „przysługujący komuś”- zasadne jest odwołanie się do przepisów prawa cywilnego w celu określenia, kiedy to świadczenie strony umowy staje się należne czyli od kiedy jej przysługuje.

Należy uznać, powołując się na art. 455 i 456 kodeksu cywilnego, że „przychodem należnym” o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lita) updof, jest wymagalna kwota należności przysługująca podatnikowi z tytułu zbycia udziałów, przy czym - co wynika wprost z treści tego przepisu - bez znaczenia jest okoliczność, czy podatnik przychód ten faktycznie otrzymał. „Przychód należny” powstaje zatem w dacie, kiedy określona kwota przysługującego podatnikowi świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i może on domagać się jej zapłaty. Innymi słowy przychód powstaje, kiedy Wnioskodawca może się domagać, żeby stanowiąca go kwota została mu przekazana. Podatnik dokonując planowanego zbycia udziałów w częściach takich, jak opisane powyżej, uzyskał przychód z tego tytułu odpowiednio w datach wymagalności (z upływem terminów płatności) poszczególnych części przysługującej mu ceny i dopłaty. Wtedy też powstawał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

„Przychód należny” w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) updof jest więc ściśle związany z datą wymagalności każdej części wierzytelności, z której przychód ten wynika. Przed nadejściem terminu wymagalności wierzytelności trudno twierdzić, żeby podatnikowi „należał się” przychód, skoro nie ma on możliwości realizacji prawa do niego.

Przychód należny powstaje więc w dacie w której określona kwota (część) przysługującego Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i Wnioskodawca może domagać się jej zapłaty. Należy dodać, że przychód ten powstaje w tych datach niezależnie od tego czy został już faktycznie otrzymany.

Trzeba również mieć na uwadze, że także w judykaturze jednoznacznie przyjmuje się, że w momencie, gdy podatnik uzyskuje już roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym, to taka wierzytelność jako wymagalna staje się przychodem należnym w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 updof. Do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się tylko takie wierzytelności, które w danym momencie podatnikowi należą się, czyli są wymagalne, przy czym nie ma znaczenia, czy podatnik już faktycznie uzyskał świadczenie wynikające z takiej wierzytelności, czy też jeszcze nie. Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia „kwot należnych”, przyjmuje się, że chodzi tu o tego typu przychody, co do których podatnikowi przysługuje skuteczne prawo ich domagania się od kontrahenta. Musi zatem być to należność wynikająca z istniejącego stosunku prawnego łączącego podatnika z jego dłużnikiem oraz powinien nastąpić termin wymagalności danej raty należności. Zatem kwoty należne trzeba utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami (por. wyroki NSA z dnia: 20 maja 2002 r., sygn. akt I SA/Wr 2964/99; 4 września 2008 r., sygn. akt II FSK 820/07; 20 września 2007 r., sygn. akt II FSK 1028/06; 16 listopada 2006 r., II FSK 1375/05; 16 października 2003 r., sygn. akt I SA/Łd 180/03).

Podobnie orzekł też Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II FSK 282/09 z dnia 09.06. 2010 r.

W interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2012 r. Nr IPPB2/415-727/12-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych z tytułu dokonanej sprzedaży udziałów w spółce z o.o. po ustalonej cenie i za dopłatą jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca, reprezentowany przez pełnomocnika w dniu 19 listopada 2012 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu do Izby Skarbowej 22 listopada 2012 r.).

Po dokonaniu analizy szczegółowego uzasadnienia powyższych zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 3 stycznia 2013 r. Nr IPPB2/415-727/12-4/MK.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono w dniu 7 stycznia 2013 r.

W dniu 8 lutego 2013 r. do Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynęła skarga, w której Wnioskodawca zaskarżył stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 30 października 2012 r. Nr IPPB2/415-727/12-2/MK.

Wyrokiem z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 613/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi na interpretację Ministra Finansów z dnia 30 października 2012 r. Nr IPPB2/415-727/12-2/MK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł w dniu 25 września 2013 r. skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 10 lutego 2016 r. Sygn. akt II FSK 3271/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dostarczył prawomocny wyrok w sprawie z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 613/13 (data wpływu 21 kwietnia 2016 r.).

W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że skarga była zasadna.

Sąd wskazał, że przenosząc określone w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej powoływanej jako "p.p.s.a") kryteria oceny zaskarżonego aktu administracyjnego na grunt przedmiotowej sprawy, Sąd uznał, iż zaskarżona interpretacja indywidualna w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych naruszała przepisy prawa w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Sąd podniósł, że Istotą sporu w rozpoznawanej sprawie jest rozstrzygnięcie czy pojęcie „należny” dotyczące przychodu należnego związane jest: z datą podpisania umowy sprzedaży udziałów będącą z tego punktu widzenia niejako tylko datą abstrakcyjną - nie rodzącą jeszcze w tej dacie dla sprzedającego żadnych skutków finansowych z powodu braku możliwości egzekwowania jeszcze niewymagalnych wierzytelności, a co jest zgodne z poglądem organu wyrażonym w skarżonej interpretacji; czy z datą wymagalności poszczególnych rat określonej ceny, które pokrywają się z uprawnieniem do otrzymania lub egzekwowania przychodu należnego co jest zgodne z poglądem skarżącego.

Minister Finansów w zaskarżonej interpretacji indywidualnej wskazał, iż określając rok podatkowy, w którym podatnik uzyskał przychód z kapitałów pieniężnych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną należy kierować się literalnym brzmieniem art. 11 ust. 1 (wg stanu prawnego - na rok 2008 ), który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9. art. 19 i art. 20 ust. 3. są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość, otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń i art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) stanowiącym, że za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych. Artykuł ten wyraźnie odróżnia przychód należny od jego „faktycznego otrzymania1’ czyli „zapłacenia". Ustawodawca w art. 17 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadził wyjątek od określonej w art. 11 ust. 1 ww. ustawy „kasowej” definicji przychodu: są nim przychody należne, a nie otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika. Przepis art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje z kolei, iż w przypadku ustalania przychodów z odpłatnego zbycia udziałów należy odpowiednio stosować art. 19 ww. ustawy. W konsekwencji Minister Finansów wskazał, że przychód z odpłatnego zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi wartość tych udziałów wyrażoną w cenie określonej w umowie pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Cena wynikająca z umowy powinna z kolei wprost określać cenę sprzedaży udziałów w spółce, tj. cenę której zapłata spowoduje przejście własności udziałów na kupującego. Jest to kwota należna zbywcy i stanowi wierzytelność z tytułu sprzedaży udziałów- w dniu zawarcia umowy sprzedaży udziałów.

W ocenie Ministra Finansów dla sprzedawcy przychód z kapitałów pieniężnych (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) powstaje z chwilą powstania u sprzedawcy należnych przychodów, a więc należności, z kolei należność powstaje z chwilą powstania u kupującego zobowiązania (zapłacenia ceny), które to powstaje z chwilą zawarcia umowy sprzedaży, tj. z chwilą przeniesienia własności udziałów ze sprzedawcy na kupującego. Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć każdą formę przeniesienia własności udziałów za wynagrodzeniem.

Zatem określając rok podatkowy, w którym Skarżący otrzyma przychód z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną należy kierować się literalnym brzmieniem ww. art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f. - przychody należne choćby nie były otrzymane. Minister Finansów wskazał, że datą w której powstaje przychód po stronie Skarżącego w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanie faktycznym jest dzień 15 grudnia 2011 r. z tytułu sprzedaży 1057 udziałów i dzień 28 marca 2012 r. z tytułu sprzedaży 453 udziałów.

W ocenie Sądu powyższe stanowisko Ministra Finansów jest błędne. Podnieść należy, iż w sytuacji, gdy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „przychód należny”, zasadne jest odwołanie się do jego znaczenia potocznego, a dokładnie - do znaczenia przymiotnika „należny”. Słownik Języka Polskiego pod red. M. Szymczaka (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1998; t. II, s. 267) przymiotnik „należny” definiuje jako „przysługujący, należący się komuś lub czemuś”. Na takie rozumienie tego przymiotnika powoływały się także strony. Rzecz jednak w tym, że samo zdefiniowanie pojęcia „należny” nie jest wystarczające dla określenia momentu powstania przychodu. Definicja ta, posługując się synonimem („przysługujący”) nie pozwala bowiem na określenie kiedy coś komuś przysługuje. Ten sam słownik definiuje czasownik „przysługiwać” jako „przypadać komuś w udziale, należeć się z tytułu ustawy, prawa, przywileju itp.” (t. II, s. 1057). W świetle przytoczonych definicji, tak jak różne są źródła, z których wynikać może to, co się komuś należy (przysługuje), tak i odpowiednio różne są momenty, w których „coś” staje się należne (przysługuje) komuś. Nie sposób zatem, opierając się na samym w istocie potocznym znaczeniu przymiotnika „należny”, wprost wywieść kiedy cechę nim określoną uzyska przychód z tytułu zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. W ocenie Sądu, na podstawie powyższych definicji uprawnionym jest natomiast przyjęcie założenia, iż „przychodem należnym” będzie przychód, co do którego można stwierdzić, że podatnikowi przysługuje uprawnienie do jego otrzymania. Zdarzeniem faktycznym, które rodzi powstanie przychodu, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. jest odpłatne zbycie udziałów oraz papierów wartościowych. Zdaniem Sądu - nie kwestionując słownikowego znaczenia pojęcia „należny” jako „przysługujący komuś” - zasadne jest w tym stanie rzeczy odwołanie się do przepisów prawa cywilnego w celu określenia, kiedy to świadczenie strony umowy staje się należne (od kiedy jej przysługuje). W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem wynikającym z umowy cywilnoprawnej, możliwość domagania się spełnienia świadczenia wiąże się z jego wymagalnością. W ujęciu cywilistycznym roszczenie wymagalne to takie, którego spełnienia przez dłużnika wierzyciel może się domagać, a gdy do spełnienia wymagalnego świadczenia nie dojdzie - dochodzić jego realizacji w określony przepisami sposób, zwykle przez sądem. Roszczenie staje się wymagalne z chwilą nadejścia terminu, w jakim świadczenie ma być spełnione. Co oczywiste moment ten nie musi pokrywać się ani z datą zawarcia umowy będącej źródłem roszczenia, ani też z datą spełnienia świadczenia przez drugą stronę. Zgodnie z art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia, świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Natomiast art. 456 k.c. stanowi, że jeżeli strony zastrzegły w umowie, że spełnienie świadczenia następować będzie częściami w ciągu określonego czasu, ale nie ustaliły wielkości poszczególnych świadczeń częściowych albo terminów, w których ma nastąpić spełnienie każdego z tych świadczeń, wierzyciel może przez oświadczenie, złożone dłużnikowi w czasie właściwym, ustalić zarówno wielkość poszczególnych świadczeń częściowych, jak i termin spełnienia każdego z nich, jednakże powinien uwzględnić możliwości dłużnika oraz sposób spełnienia świadczenia. Wymagalność świadczenia może zatem dotyczyć zarówno jego całości, jak i części. Skoro zaś związana jest ona z nadejściem terminu spełnienia- świadczenia (w przypadku świadczenia pieniężnego będzie to termin zapłaty), to nie sposób podzielić poglądu Ministra Finansów o braku znaczenia tej daty dla momentu powstania obowiązku podatkowego. Znaczenia tego nie posiada natomiast data, w której zapłata rzeczywiście nastąpiła.

W świetle powyższego, zdaniem Sądu uznać należało, że „przychodem należnym”, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit a) u.p.d.o.f., jest wymagalna kwota należności przysługująca podatnikowi z tytułu zbycia udziałów, przy czym - co wynika wprost z treści tego przepisu - bez znaczenia jest okoliczność, czy podatnik przychód ten faktycznie otrzymał. Przychód należny” powstaje zatem w dacie, kiedy określona kwota przysługującego podatnikowi świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i może on domagać się jej zapłaty. Innymi słowy przychód powstaje, kiedy podatnik może się domagać, aby stanowiąca go kwota została mu przekazana. W celu ustalenia, kiedy podatnik uzyskał przychód istotna jest więc data, w której wynikający z umowy obowiązek spełnienia świadczenia (dokonania zapłaty) powinien nastąpić. Bez znaczenia jest okoliczność, czy kwota wymagalnej należności obejmuje całość, czy też część świadczenia wynikającego z umowy zbycia udziałów. Skoro przepisy Kodeksu cywilnego dopuszczają możliwość spełnienia świadczenia w częściach i przewidują łączącą się z tym możliwość ustalenia odrębnych terminów płatności poszczególnych części, to brak jest podstaw, aby przychód należny z tytułu umowy traktować zawsze jako jedną całość, należną w momencie zawarcia umowy, bądź też w dacie spełnienia świadczenia przez drugą stronę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) nie dostarcza podstaw, aby za moment powstania przychodu należnego uznać, jak to uczynił Minister Finansów, dzień, w którym nastąpi przeniesienie prawa własności udziałów na rzecz innego podmiotu (w przypadku opisanym przez Skarżącego miałby to być dzień zawarcia umowy przyrzeczonej). Uzyskanie przychodu przez Skarżącego bezpośrednio łączyć bowiem należy ze świadczeniem nabywcy udziałów, a nie jego własnym (przeniesienie własności udziałów). Skarżący zawierając umowę miał prawo oczekiwać, że druga strona spełni swoje świadczenie w umówionych terminach jeden z nich pokrywał się z przewidywaną datą zawarcia umowy przyrzeczonej), ale domagać się tego skutecznie mógłby dopiero po ich bezskutecznym upływie.

Oznacza to, że Skarżący dokonując planowanego zbycia udziałów w okolicznościach takich, jak opisane we wniosku o interpretację, uzyska przychód z tego tytułu odpowiednio w datach wymagalności (z upływem terminu płatności) poszczególnych części przysługującej mu ceny. Wtedy też powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę datami powstania przychodu należnego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.p.d.o.f. są daty, w których po stronie sprzedającego powstaną wierzytelności o zapłatę pierwszej części ceny tj. w dniu 15 stycznia 2012 r. oraz daty powstania po stronie sprzedającego wierzytelności o zapłaty pozostałych części ceny i dopłaty do 30 kwietnia 2012 r. Przychód powstanie zatem w częściach w odrębnych datach w roku 2012, ale ze względu na brak konieczności wpłat miesięcznych zaliczek ma to wtórne znaczenie. Istotne jest tylko to, że przedmiotowy dochód z tytułu sprzedaży udziałów za cenę i dopłatę powinien być opodatkowany w całości w roku 2012 z terminem zapłaty podatku do dnia 30 kwietnia 2013 roku i wykazany w zeznaniu PIT-38 składanym za rok 2012 do końca kwietnia 2013 roku.

Uwzględniając zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego Sąd uchylił zaskarżoną interpretację na podstawie art. 146 § 1 ustawy p.p.s.a. Zakres, w jakim uchylona interpretacja nie podlega wykonaniu określono w oparciu o art. 152 p.p.s.a. Sąd zasądził na rzecz Skarżącego koszty postępowania sądowego zgodnie z art. 200 w związku z art. 205 § 1 p.p.s.a., w kwocie równej uiszczonemu wpisowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie 30 lipca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 613/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych z tytułu dokonanej sprzedaży udziałów w spółce z o.o. po ustalonej cenie i za dopłatą - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin