Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-277/16-2/KR
z 10 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług związanych z rozłożeniem płatności wynagrodzenia w czasie oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla tych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług związanych z rozłożeniem płatności wynagrodzenia w czasie oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla tych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o, (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem oferującym rozwiązania bazujące na innowacyjnych produktach i usługach w sektorze ochrony zdrowia. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera między innymi umowy, na mocy których dostarcza urządzenia diagnostyczne (dalej: Umowy) na rzecz firm zajmujących się diagnostyką medyczną (dalej: Zamawiający). Często zdarza się, że wraz z dostawą urządzeń diagnostycznych Spółka, na mocy zawartej umowy, Spółka:

• dostarcza dodatkowe towary służące korzystaniu z urządzenia diagnostycznego, np. akcesoria, części zamienne, odczynniki diagnostyczne;
• wykonuje czynności niezbędne do funkcjonowania urządzenia diagnostycznego w pomieszczeniu wskazanym przez Zamawiającego, np. transport oraz instalacja urządzenia diagnostycznego, dokonanie modernizacji, dostosowania lub przebudowy pomieszczenia, w którym ma być zainstalowane urządzenie diagnostyczne, etc.
  
  

W ramach niektórych umów na dostawę urządzeń diagnostycznych (wraz z ewentualnymi towarami lub usługami dodatkowymi), Spółka jest dodatkowo zobowiązana do zapewnienia Zamawiającemu finansowania poprzez rozłożenie w czasie płatności wynagrodzenia z tytułu realizacji Umowy - zwykle w cyklu miesięcznym, kwartalnym lub półrocznym. W konsekwencji, z uwagi na odroczenie terminu płatności wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy, Spółka przejmuje ciężar finansowania przedsięwzięcia (kredytuje nabywcę).

Opłata za rozłożenie w czasie wynagrodzenia

Opłata za rozłożenie płatności wynagrodzenia umownego w czasie jest kalkulowana na podstawie kosztu poniesionego w tym zakresie przez Spółkę. W praktyce, w celu zapewnienia finansowania realizacji Umowy, Spółka może wykorzystać własne środki finansowe lub pozyskać środki finansowe od podmiotów zewnętrznych. W Umowach zawieranych przez Spółkę koszty finansowania z tytułu rozłożenia płatności wynagrodzenia w czasie są wskazane odrębnie od wynagrodzenia z tytułu dostawy urządzenia diagnostycznego.

Zgodnie z zawartą Umową, rozliczenie wynagrodzenia z tytułu dostawy urządzenia diagnostycznego (wraz z ewentualnymi towarami lub usługami dodatkowymi) oraz opłaty za rozłożenie płatności wynagrodzenia w czasie następuje, co do zasady, po dokonaniu odbioru końcowego przedmiotu dostawy na podstawie zawartej umowy i wystawieniu przez Wnioskodawcę faktury VAT. W praktyce mogą również wystąpić przypadki, w których Zamawiający jest zobowiązany do dokonania płatności określonej części wynagrodzenia już w trakcie realizacji Umowy (płatność za realizację określonego etapu Umowy). W takim przypadku rozliczenie wynagrodzenia z tytułu realizacji tego etapu Umowy oraz opłaty za rozłożenie płatności wynagrodzenia w czasie następuje po dokonaniu odbioru tego etapu umowy i wystawieniu przez Wnioskodawcę faktury.

Opłata za rozłożenie płatności w czasie wraz z wynagrodzeniem z tytułu dokonanej dostawy urządzenia diagnostycznego, jest pobierana ratalnie, w ustalonych z Zamawiającym okresach, przy czym płatności dokonywane są przez Zamawiającego nie rzadziej niż raz w roku, zgodnie z ustalanym każdorazowo harmonogramem spłat należnego wynagrodzenia.

Ponadto, w umowach zawieranych przez Spółkę przewidziano możliwość wcześniejszej spłaty wynagrodzenia przez Zamawiającego przed upływem okresów spłat określonych w harmonogramie spłat, co w rezultacie może doprowadzić do zmniejszenia należnej opłaty za rozłożenie płatności wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opłata za rozłożenie w czasie płatności wynagrodzenia z tytułu realizacji Umowy należna od Zamawiającego stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług o charakterze finansowym, podlegających zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?
2. W którym momencie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu rozłożenia płatności wynagrodzenia w czasie dla opłat pobieranych począwszy od 2014 r.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W ocenie Spółki, opłata należna od Zamawiającego za rozłożenie w czasie płatności wynagrodzenia z tytułu realizacji Umowy stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług o charakterze finansowym. W konsekwencji, Spółka powinna zastosować do części usług polegających na rozłożeniu płatności wynagrodzenia w czasie zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.
2. W ocenie Spółki, obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług rozłożenia płatności wynagrodzenia w czasie dla opłat pobieranych począwszy od 2014 r. powstanie na zasadach szczególnych określonych w art. 19 a ust. 5 pkt 1 lit e. ustawy o VAT, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.
   
   

Ad. 1

1. Kwalifikacja opłaty za rozłożenie w czasie wynagrodzenia z tytułu realizacji umowy jako świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że czynności, które będą wykonywane przez Spółkę w ramach zawieranych Umów, polegające na rozłożeniu w czasie wynagrodzenia należnego od Zamawiającego, stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, „przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (m.in.) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (...).”

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”), przykładowo: w sprawie C-16/93 (Tolsma), czy też w sprawie C-102/86 (Apple Pear), aby uznać świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, na podstawie którego za wykonanie usługi należy się świadczącemu wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy usługą a przekazywanym w zamian za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że ze stosunku prawnego, na podstawie którego świadczona jest usługa, powinna wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz odbierającego usługę.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, za kwalifikacją czynności, które będą wykonywane w ramach Umów, polegających na rozłożeniu w czasie wynagrodzenia z tytułu realizacji dostaw oraz świadczeń określonych w Umowie i poprzez to zapewnienie Zamawiającemu finansowania, jako usług w rozumieniu art. 8 ust 1 ustawy o VAT, przemawiają następujące argumenty:

• pomiędzy stronami zamówienia istnieje stosunek prawny, na mocy którego Spółka zobowiązuje się do wykonania czynności rozłożenia w czasie wynagrodzenia należnego na podstawie Umowy w zamian za określone wynagrodzenie należne od Zamawiającego;
  
• Zamawiający odniesie bezpośrednią korzyść z tytułu rozłożenia w czasie wynagrodzenia poprzez brak obowiązku uiszczenia jednorazowej całościowej płatności kwoty należnej z tytułu zrealizowania Umowy, co pozwala na zachowanie przez Zamawiających płynności finansowej oraz, w efekcie, zrealizowanie zamówienia;
  
• w Umowach strony wprost wskazują wartość opłaty (wynagrodzenia) przysługującej w zamian za czynności rozłożenia w czasie wynagrodzenia należnego z tytułu realizacji Umowy. Zatem będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy wykonanymi świadczeniami oraz przekazaną opłatą (wynagrodzeniem).
  
  

Mając na uwadze powyższe, jak również fakt, iż przedmiotowe czynności będą wykonywane przez Spółkę (jako podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie stanowią one odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu VAT.

2. Kwalifikacja usług jako usług finansowych, zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT
   
   

W ocenie Spółki, wynagrodzenie w postaci opłaty za rozłożenie w czasie płatności wynagrodzenia z tytułu realizacji Umowy stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi finansowej korzystającej ze zwolnienia z VAT.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112 państwa członkowskie mają obowiązek zwolnić z VAT udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Ustawa o VAT implementując powyższe postanowienie Dyrektywy 2006/112 wprowadziła zwolnienie od VAT dla usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT). ( Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 38 ustawy o VAT „zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wspomniane powyżej przepisy dotyczące zwolnień transakcji finansowych z VAT wprowadzone od dnia 1 stycznia 2011 r. odpowiadają co do zasady przepisom Dyrektywy 2006/112 (dalej: Dyrektywa). Spółka podkreśla, iż według utrwalonej linii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiego (dalej: „TSUE”), „te zwolnienia stanowią niezależne koncepcje prawa wspólnotowego, których celem jest unikanie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w różnych Państwach Członkowskich” (por. Jerzy Martini, Łukasz Karpiesiuk „VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości”, str. 342). Dodatkowo z orzecznictwa TSUE wyraźnie wynika, że mając na uwadze cel realizowany przez wspólny system VAT, jakim jest zapewnienie pewności obrotu prawnego oraz prawidłowego i bezpośredniego zastosowania zwolnień przewidzianych w Dyrektywie, konieczne jest uwzględnienie, poza przypadkami wyjątkowymi, obiektywnego charakteru danej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, obiektywnie rzecz biorąc, usługa, do świadczenia której Spółka zobowiązuje się w ramach Umowy (tj. rozłożenie płatności wynagrodzenia w czasie) stanowi w istocie kredyt kupiecki, który mieści się w katalogu usług podlegających zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Istotą kredytu kupieckiego jest relacja, w ramach której dostawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tegoż odroczenia kredytuje nabywcę. Dostawca godzi się na brak otrzymania płatności należności za towary w określonym terminie, czyli środki te pozostawia w dyspozycji nabywcy w pewnym okresie czasu. Powyższa relacja jest zbliżona do zaciągnięcia przez nabywcę kredytu lub pożyczki w instytucji zewnętrznej z tym, że w przypadku kredytu kupieckiego kredytowania dokonuje sam sprzedawca.

Kwestia zwolnienia z VAT wypłacanych odsetek z tytułu odroczenia terminu płatności, została wyjaśniona w orzeczeniu TSUE w sprawie C-281/91 Muys en De Wintes Bouw. TSUE definiując termin udzielenia kredytu dla potrzeb zastosowania zwolnienia od VAT wskazał, że: „udzielenie kredytu i pośrednictwo kredytowe jest w zasadzie pojęciem wystarczająco szerokim, aby uwzględniać kredyt udzielony przez dostawcę towarów w formie odroczenia płatności.” Rozważając przedmiotową sprawę TSUE podkreślił, że odsetki pobierane przez podatnika z tytułu tzw. kredytu kupieckiego przed dokonaniem dostawy towaru powiększają podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostawy towaru. Natomiast odsetki z tytułu odroczenia płatności pobierane po dokonaniu dostawy towaru spełniają kryteria udzielenia kredytu i korzystają ze zwolnienia od VAT.

Spółka pragnie podkreślić, że opłata pobierana za rozłożenie w czasie wynagrodzenia z tytułu realizacji Umowy jest pobierana po zrealizowaniu przez Spółkę wszystkich świadczeń umownych (dostawa urządzenia diagnostycznego wraz z ewentualnym dodatkowymi świadczeniami). W świetle zatem powyższego orzeczenia, opłata spełnia kryteria kredytu kupieckiego - a zatem powinna zostać potraktowana jako wynagrodzenie za odrębną usługę finansową, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ponadto Spółka pragnie wskazać, iż zgodnie z orzecznictwem TSUE (przykładowo orzeczenie C-350/10 Nordea), usługi mogą korzystać ze zwolnienia z VAT przewidzianego dla usług finansowych pod warunkiem, że wpływają na sytuację prawną i finansową stron transakcji. Nie ulega wątpliwości, że wskutek świadczonej usługi sytuacja finansowa Zamawiającego ulega polepszeniu, tj. w związku z odroczeniem płatności przez Spółkę oraz przejęciem ciężaru finansowania realizacji świadczeń na podstawie Umowy, płynność finansowa nie zostaje zachwiana. Z kolei Spółka ponosi określone koszty finansowania.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, omawiana opłata za rozłożenie w czasie wynagrodzenia z tytułu realizacji Umowy, jako usługa stricte finansowa, mająca na celu zapewnienie finansowania i poprawę kondycji finansowej Zamawiającego, podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

• W interpretacji z dnia 19 lipca 2012 r. (IPPP1/443-350/12-2/AP) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał: „Nie ulega bowiem wątpliwości, że działanie Spółki polegające na odroczeniu terminu płatności z tytułu sprzedaży nieruchomości wiąże się z osiągnięciem korzyści po stronie kontrahenta - nabywcy w postaci późniejszego uregulowania należności za nabytą nieruchomość. Natomiast ekwiwalentem za osiągniętą korzyść (odroczoną płatność) są odsetki należne Spółce z tytułu udzielonego kredytu kupieckiego. Pomiędzy wynagrodzeniem Spółki a korzyścią kontrahenta występuje jasno określony związek, którego podstawą jest zawarta umowa określająca zasady dokonywania płatności za nieruchomość w ramach opcji kredytu kupieckiego. (...) Z powyższego wynika, iż ekonomiczna istota oraz charakterystyczne elementy kredytu kupieckiego przesądzają o tym, iż dla potrzeb rozliczeń w zakresie podatku VAT, usługi polegające na udzielaniu kredytu kupieckiego należy zaklasyfikować jako usługi finansowe.”
  
• W interpretacji z dnia 5 lutego 2014 r. (IPPP1/443-1136/13-3/MPe) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: „W świetle powyższego należy stwierdzić, że odsetki od kwoty, którą nabywający usługę/towar ma odroczoną w ramach kredytu kupieckiego, będą stanowiły wynagrodzenie za odrębną usługę finansową podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem pobierana przez Wnioskodawcę opłata za rozłożenie płatności w czasie jest usługą finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o kreślonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Tym samym, w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT z tytułu opłaty za rozłożenie w czasie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.”
  
• Podobnie również w interpretacji z dnia 16 maja 2011 r. (ILPP2/443-369/11-2/SJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał: „kwota odsetek z tytułu udzielonego kredytu kupieckiego, wyodrębniona na fakturze sprzedaży towarów dla polskiego Klienta, stanowi wynagrodzenie za odrębną usługę finansową podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.”
  
  

Analogiczne stanowisko zostało także zaprezentowane również: w interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 lipca 2011 r., nr IPTPP2/443-66/11-3/BM oraz z dnia 29 listopada 2011 r., nr 1PTPP1/443-852/11-3/MW.

Spółka pragnie jednocześnie wskazać, iż w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał pozytywną interpretację indywidualną dla innej spółki należącej do Grupy Siemens w Polsce - interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2016 r. (nr. IPPP1/4512-109/16-2/AW).

Podsumowując, zdaniem Spółki, opłata pobierana od Zamawiającego z tytułu rozłożenia w czasie płatności wynagrodzenia należnego na podstawie Umowy należy zakwalifikować jako wynagrodzenie za usługę finansową, podlegającą zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast na podstawie ust. 5 pkt 1 lit. e omawianego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41.

Wskazać należy, że uchylenie obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 19 ustawy i dodanie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ustawy miało na celu odzwierciedlenie w sposób pełniejszy postanowień Dyrektywy (w szczególności w zakresie usług ciągłych) oraz uporządkowanie i uproszczenie przepisów w stosunku do obecnie obowiązujących regulacji w tym zakresie.

Przepis art. 19a ust. 1 ustawy, określający zasadę ogólną powstawania obowiązku podatkowego, jest zgodny z art. 63 Dyrektywy, który przewiduje, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Jednocześnie Dyrektywa upoważnia państwa członkowskie do wprowadzenia szczególnych momentów powstania obowiązku podatkowego. Podkreślenia wymaga, że powiązanie w ustawie o VAT momentu powstania obowiązku podatkowego z terminem zapłaty jest odstępstwem od ww. zasady ogólnej, które może być stosowane do określonych kategorii podatników lub określonych kategorii transakcji. Dotyczyć ono będzie w szczególności świadczenia usług zwolnionych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT. Określenie dla tych usług momentu powstania obowiązku podatkowego w miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty z tytułu ich świadczenia, ma na celu uproszczenie dokonywania rozliczeń.

Jak wskazano w niniejszym wniosku o interpretację, pobierana przez Spółkę oplata za rozłożenie płatności w czasie jako odrębne świadczenie od dostawy urządzenia medycznego (oraz wszelkich pozostałych dostaw i świadczeń realizowanych na podstawie Umowy) jest usługą finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Wobec powyższego od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy z tytułu ich wykonania powstanie na zasadach szczególnych, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy o VAT. W konsekwencji, w ocenie Spółki obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przedmiotowych usług finansowych należy rozpoznać w momencie spłaty poszczególnych rat wynagrodzenia przez nabywcę usług - w części przypadającej na spłatę wynagrodzenia z tytułu rozłożenia płatności w czasie.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji z dnia 5 lutego 2014 r. (IPPP1/443-1136/13-3/MPe) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: „(...) pobierana przez Wnioskodawcę opłata za rozłożenie płatności w czasie jako odrębne świadczenie od dostawy towaru tub świadczenia usług jest usługą finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Wobec powyższego od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy z tytułu ich wykonania powstanie na zasadach szczególnych, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit e ustawy.”

Spółka pragnie jednocześnie wskazać, iż w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał pozytywną interpretację indywidualną dla innej spółki należącej do Grupy Siemens w Polsce - Interpretacja indywidualna z dnia 16 lutego 2016 r. (nr. IPPP1/4512-109/16-2/AW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając na względzie powyższe, stosownie do treści art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.