Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-140/16/IK
z 17 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2016 r. (data wpływu 26 lutego 2016 r.), uzupełnionym w dniach 31 marca i 5 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dostawy gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2016 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 31 marca i 5 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie opodatkowania dostawy gruntu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Nabyła Pani nieruchomość gruntową od osoby fizycznej wraz z mężem do majątku wspólnego na podstawie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 12 maja 2009 r. i umowy przeniesienia własności nieruchomości z dnia 16 czerwca 2009 r. Następnie całą nieruchomość nabyła Pani do majątku osobistego w drodze darowizny z majątku wspólnego sporządzonej z dniu 25 listopada 2011 r. W dniu 13 stycznia 2012 r. dokonała Pani darowizny tej nieruchomości na rzecz córki, a ostatecznie nabyła ją powrotnie w dniu 28 sierpnia 2013 r., po rozwiązaniu umowy darowizny i przeniesieniu własności nieruchomości, będąc mężatką do swojego majątku i nie zmieniając stanu cywilnego.

Opisana wyżej działka nr 66/17 oznaczona jest w rejestrze gruntów pod symbolem użytku RIII a i RIII b – grunty orne oraz położone na obszarze, dla którego brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie została dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy, a dostęp do drogi publicznej odbywa się przyległą drogą gminną (działka nr 62), która nie ma statusu drogi publicznej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że nabyła Pani działkę wraz z mężem w celu budowy domu.

Działka nr 66/17 nie była wykorzystywana w celach zarobkowych, nie była przedmiotem najmu, dzierżawy itp. W przeszłości nabywała Pani inne nieruchomości (np. mieszkanie, działkę budowlaną). Wszystkie nieruchomości były nabywane na cele prywatne i w żaden sposób nie łączyły się z zarobkowym wykorzystaniem. Przy zbyciu tych nieruchomości nie zarejestrowała się Pani jako czynny podatnik VAT.

Ponadto oświadczyła Pani, że nie podejmowała ani nie będzie podejmowała aktywnych działań o charakterze typowym dla podmiotów prowadzących działalność w zakresie handlu w związku z przygotowywaniem gruntu do sprzedaży, np. działania marketingowe, polegające na jego podziale, ogłoszenia na rynku nieruchomości, uzbrojenie terenu przeznaczonego do sprzedaży i żadnych innych.

Syndyk sprzedaje powyższą działkę w stanie w jakim została ona przekazana przez Panią do masy upadłości i wskazuje, że zgodnie z treścią postanowienia Sądu, ogłoszenie o sprzedaży działki ukazało się w wydaniu lokalnym Gazety X– dodatek Y.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy występuje obowiązek zapłaty podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości gruntowej, stanowiącej grunty rolne, gdy sprzedaży dokonuje syndyk, sprzedając nieruchomość gruntową, stanowiącą grunty orne, dla której to działki brak decyzji o warunkach zabudowy i brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z zastrzeżeniem, że zakup nieruchomości miał miejsce pierwotnie w 2009 r. od osoby fizycznej, z majątku osobistego i nie został zaliczony do działalności gospodarczej? Przy zakupie nie wystąpił VAT. W latach 1997-2012 prowadziła Pani działalność gospodarczą i była podatnikiem podatku VAT. Obecnie sprzedaż jest dokonywana w trybie ustawy prawo upadłościowe i naprawcze.

Pani zdaniem, zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż działek nie spełnia tych wymogów, ponieważ dokonana została sprzedaż od podmiotu występującego jako osoba prywatna, nie jako przedsiębiorca.

W związku z powyższym, uważa Pani, że sprzedaż takiej działki nie jest obciążona podatkiem VAT, w uwagi na to, że:

1. czynności wykonane przez podmiot niewystępujący w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w odniesieniu do innych czynności) pozostają poza zakresem opodatkowania VAT;
2. sprzedaż działki niezabudowanej, stanowiącej grunty orne, dokonuje osoba fizyczna, dodatkowo brak dla tej działki decyzji o warunkach zabudowy i brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;
3. sprzedaż będzie z majątku prywatnego, a nie majątku przedsiębiorcy.

Ponadto w pkt 4 własnego stanowiska, powtórzyła Pani informacje zawarte w stanie faktycznym.

W przedstawionym stanie faktycznym od sprzedaży działki nie ma obowiązku zapłaty VAT, ponieważ dokonana została sprzedaż od podmiotu występującego jako osoba fizyczna, a nie jako przedsiębiorca. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu działała Pani w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, niewykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Sprzedając grunt, korzysta Pani z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto złożyła Pani oświadczenie, że przedmiotowy grunt nabyła na cele osobiste i nigdy nie wniosła go do działalności gospodarczej, ani nie był ten grunt przedmiotem najmu, dzierżawy, ani nie były prowadzone działania, polegające na przygotowaniu gruntu do sprzedaży (polegające na podziale tego gruntu, uzbrojenia terenu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…)

Określona czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli jest wykonywana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, w świetle orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie C-180/10 i C-181/10 nie można uznać czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie sprzedaży, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 Sąd dokonał wykładni art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, stwierdzając m.in. że warunkiem niezbędnym do uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W wyroku tym NSA dodatkowo wskazał, że „ani formalny status danego podatnika jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

Odnosząc powyższe wyroki do niniejszej sprawy stwierdzić należy, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży towaru prowadzi działania podobne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu m.in. o charakter działań podejmowanych działań wykraczających poza działania marketingowe podjęte w celu ich sprzedaży, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Dlatego aby uznać Panią za podatnika VAT w związku z planowaną sprzedażą działki nr 66/17 należy ustalić, czy dokonując przedmiotowej sprzedaży działa Pani w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym, czy też angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, o których mowa w powołanym art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z treści wniosku i jego uzupełnienia nie wynika, aby w związku z planowaną dostawą przedmiotowej działki gruntu podejmowała Pani czynności o podobnym charakterze, jak opisane powyżej. Zatem nie można Pani przypisać cech podatnika podatku od towarów i usług w zakresie tej dostawy.

Podsumowując zatem stwierdzić należy, że w tej konkretnej sytuacji, sprzedaż nieruchomości gruntowej z Pani majątku w upadłości likwidacyjnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie występuje ciąg czynności wskazujący na aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności przez Panią.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.