Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-234/16-4/BH
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2016 r. (data wpływu 6 maja 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 kwietnia 2016 r. doręczone Stronie w dniu 2 maja 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zwrotu podatku VAT zapłaconego przy nabyciu lokalu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zwrotu podatku VAT zapłaconego przy nabyciu lokalu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia dnia 4 maja 2016 r. (data wpływu 6 maja 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 28 kwietnia 2016 r. Nr IPPP2/4512-234/16-2/BH, doręczone Stronie w dniu 2 maja 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku:

W 2010 roku Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość i planowała zamienić ją na dwie kawalerki – jedną, w której mieszka i drugą pod wynajem, aby mieć pieniądze na życie i dodatek do niskiej emerytury w przyszłości. W marcu 2011 r. w związku z zakupem nieruchomości na cele niemieszkalne Wnioskodawczyni nabyła status podatnika podatku VAT, składając zgłoszenie rejestracyjne VAT-R. Nieruchomość - to pokój hotelowy w rozpoczynającej się budowie nabyty od Spółki P., później przekształconej w K. Wnioskodawczyni otrzymała z urzędu skarbowego zwrot podatku VAT zapłacony przy nabyciu Nieruchomości. Ponadto, Wnioskodawczyni podpisała umowę z V. na wynajem lokalu na 20 lat (2011 r. - 2031 r.). Wnioskodawczyni nie posiadała przyrzeczonego aktu notarialnego a tylko akt notarialny – umowę przedwstępną, a V. jednorazowo wypłaciła Wnioskodawczyni czynsz za 2012 r. W związku z tym Wnioskodawczyni w danym okresie odprowadziła podatek VAT oraz składała do Urzędu Skarbowego deklaracje VAT-7K. W dniu 19 września 2014 r. Spółka ogłosiła upadłość i Wnioskodawczyni straciła wszystkie zainwestowane pieniądze. Najemca - Spółka V. zniknęła i przestała wypłacać pieniądze a reaktywacje umów z ww. podmiotami są niemożliwe. Sprawę oszustwa bada Prokuratura i Sąd Upadłościowy. Wnioskodawczyni straciła wszystkie pieniądze i ciąży na niej obowiązek składania deklaracji VAT-7K „zerowych” przez kilkanaście lat aż do 2031 r. Poza tą Inwestycją Wnioskodawczyni nie ma powodu, ani nie zamierza podejmować innych inwestycji, dla których potrzebowałaby być podatnikiem VAT i chciałaby zrezygnować ze statusu podatnika VAT, by nie być zobowiązaną składać deklaracje VAT-7K „zerowe” aż do 2031 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że Inwestycja upadła, Wnioskodawczyni może zrezygnować ze statusu podatnika podatku VAT bez obowiązku zwrotu podatku VAT z tytułu zakupu Nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Według przepisów ustawy, jeżeli Wnioskodawczyni zaprzestanie bycia podatnikiem podatku VAT w czasie trwania umowy najmu z upadłą Spółką wówczas będzie zobowiązana do zwrotu podatku VAT, który otrzymała w formie zwrotu po zakupie tejże Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016, poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w marcu 2011 r. dokonała zakupu nieruchomości na cele niemieszkalne. Wnioskodawczyni złożyła zgłoszenie rejestracyjne VAT-R i nabyła status podatnika podatku VAT czynnego. W związku z nabyciem Nieruchomości Wnioskodawczyni podpisała umowę najmu, która miała trwać od 2011 do 2031 roku. Wnioskodawczyni z tytułu wynajmu Nieruchomości otrzymała od najemcy wynagrodzenie za 2012 rok. Ponieważ nabyta Nieruchomość miała służyć Wnioskodawczyni do wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawczyni wystąpiła do urzędu skarbowego o zwrot podatku VAT z tytułu tego nabycia. Niestety w trakcie realizacji usługi najmu Najemca zniknął i przestać płacić Wnioskodawczyni wynagrodzenie za najem zgodnie z umową. W związku z tym, że Wnioskodawczyni nie wykonuje innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT i nie zamierza wykonywać takich czynności w przyszłości, chciałaby zrezygnować ze statusu podatnika podatku VAT.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy w opisanym we wniosku zdarzeniu będzie Ona zobowiązana do zwrotu podatku VAT otrzymanego z urzędu skarbowego z tytułu nabycia Nieruchomości w związku z zaprzestaniem wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz rezygnacją ze statusu podatnika podatku VAT.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawczyni zaprzestała wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu związanych z wynajmem lokalu i nie zamierza wykonywać innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w przyszłości. W takiej sytuacji Wnioskodawczyni może zrezygnować ze statusu podatnika podatku VAT w związku z brakiem kontynuacji wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy wskazać, że w sytuacji gdy podatnik nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy w świetle przepisów ustawy jest on zobowiązany do sporządzenia spisu z natury. Taki obowiązek nakłada na podatnika art. 14 ustawy.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
   
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej (art. 14 ust. 3).

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4).

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 5).

Obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (art. 14 ust. 6).

Dostawa towarów dokonywana przez byłych wspólników spółek, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 3, której przedmiotem są towary objęte spisem z natury, podlega zwolnieniu od podatku przez okres 12 miesięcy od dnia, o którym mowa w ust. 6, pod warunkiem rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury (art. 14 ust. 7).

Podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2 (art. 14 ust. 8)

Z powyższych przepisów wynika, że podatnicy, którzy zaprzestają wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu przez co najmniej 10 miesięcy lub likwidują działalność gospodarczą powinni sporządzić spis z natury i wykazać w nim wszystkie towary, w stosunku do których przysługiwało im prawo do obniżenia podatku VAT. Spis ten powinien być sporządzony na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Obowiązek sporządzenia spisu z natury nie dotyczy podatników, którzy zawiesili działalność gospodarczą na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Stosownie do art. 96 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie zostało zgłoszone zgodnie z ust. 6 i 7, naczelnik urzędu skarbowego wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że opodatkowaniu podlegają wszystkie towary, a zatem m.in. środki trwałe, które na dzień likwidacji prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu przez okres co najmniej 10 miesięcy, znajdowały się w jego posiadaniu, a podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tych składników majątkowych. Jest to uzasadnione konstrukcją podatku od towarów i usług opartego na zasadzie neutralności. Jeśli podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. Opodatkowanie towarów pozostałych po zaprzestaniu działalności, w stosunku do których nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, oznaczałoby dwukrotne opodatkowanie jednej konsumpcji (raz przy nabyciu, a powtórnie – po zaprzestaniu działalności).

Zatem towary objęte spisem z natury, o którym mowa w art. 14 ustawy należy opodatkować w sposób pozwalający na zachowanie zasady neutralności podatku VAT, a więc na zasadach takich samych, jak przy sprzedaży, stosując obowiązujące stawki VAT lub zwolnienie od podatku.

W związku z tym, należy ustalić, czy w odniesieniu do przedmiotowej Nieruchomości może znaleźć zastosowanie zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, stosownie do art. 146a, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto, w treści ustawy, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 1 pkt 7a ustawy o VAT).

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Ponadto NSA w swoim orzeczeniu wskazał: „Jak zauważył rzecznik generalny F.G. Jacobs w swojej opinii w sprawie Blasi, EU:C:1997:432, pkt 15 i 16 dostawa nowego budynku wskazuje na koniec procesu produkcji. Natomiast późniejsze opodatkowanie VAT każdej dostawy takiej nieruchomości nie byłoby usprawiedliwione. Używana już nieruchomość nie jest rezultatem procesu produkcyjnego. Po początkowym uzbrojeniu terenu i wzniesieniu budynku korzystanie z nieruchomości z reguły następuje w sposób pasywny i nie powstaje tu żadna wartość dodana. Z tego powodu jedynie pierwotne nabycie uzbrojonej nieruchomości budowlanej oraz budynku przed pierwszym oddaniem go do użytku jest opodatkowane VAT, natomiast dalsze przeniesienie własności takiego budynku oraz jego wynajem nie są objęte tym podatkiem (por. też opinię rzecznika generalnego Vericy Trstenjak do sprawy RLRE Tellmer Property sro, EU:C:2008:697, pkt 50)”.

Odnosząc przedstawione we wniosku zdarzenie do obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy oraz biorąc pod uwagę wyżej przedstawione orzecznictwo należy wskazać, że dostawa Nieruchomości powinna korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dostawa ta nie odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię od dewelopera w 2011 r. Ponadto, Nieruchomość była przedmiotem najmu na rzecz innego podmiotu od 2011 r. Dostawa nie miałaby miejsca także w okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Skoro, jak ustalono powyżej, dostawa przedmiotowej Nieruchomości korzystałaby ze zwolnienia od podatku, to Wnioskodawczyni wykazując tę Nieruchomość w spisie z natury nie powinna wykazywać kwoty podatku VAT.

Należy jednak zauważyć, że w związku z zastosowaniem zwolnienia od podatku zmieniło się przeznaczenie tego Lokalu – z wykorzystywanego do czynności opodatkowanych na wykorzystywany do czynności zwolnionych co spowodowało zmianę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT i w konsekwencji nałożyło na Wnioskodawczynię obowiązek skorygowania odliczonego wcześniej podatku z zastosowaniem odpowiednich przepisów art. 91 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 91 ust. 1, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
   
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Analiza powołanych powyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku wcześniej odliczonego.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do Lokalu niemieszkalnego zatem wraz ze zmianą przeznaczenia Lokalu - z czynności opodatkowanych - na zwolnione Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do dokonania korekty podatku naliczonego. Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotowy Lokal został przez Nią nabyty w 2011 r. a zatem okres korekty tego lokalu - jako środka trwałego o wartości początkowej powyżej 15 000 zł - obejmuje lata 2011-2020. Ponieważ przedmiotowa Nieruchomość, jak wynika, z wniosku, nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych do końca okresu korekty, to Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zwrotu podatku VAT w proporcji 3do pozostałego okresu korekty, w deklaracji podatkowej składanej zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy. Jeżeli zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu ma miejsce w 2016 roku Wnioskodawczyni powinna zwrócić podatek VAT w wysokości 5/10 podatku odliczonego przy nabyciu tego Lokalu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.