Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-160/16-2/AG
z 23 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data nadania 1 kwietnia 2016 r., data wpływu 4 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 1% rocznie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 1% rocznie.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi finansowe w postaci leasingu m.in. samochodów osobowych i ciężarowych. Spółka w swojej ofercie posiada zarówno leasing finansowy jak i operacyjny. Klientami Spółki są firmy i osoby fizyczne, które prowadzą działalność gospodarczą. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

Spółka w celu świadczenia usług leasingu nabywa przedmiot leasingu, w tym samochody osobowe. F. ww. samochody osobowe uznaje za środki trwałe, zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP i wprowadza do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: Ewidencja). Samochody osobowe podlegają amortyzacji według metody liniowej, wskazanej w art. 16i ustawy o PDOP, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ww. ustawy (dalej: Wykaz). Spółka, działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, dla już posiadanych samochodów osobowych, wprowadzonych do Ewidencji, dokonała zmiany stawek amortyzacyjnych poprzez ich obniżenie do wysokości niższej, niż w Wykazie, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do Ewidencji. Stawki amortyzacyjne zostały obniżone do 1% rocznie. Jednocześnie, odpis amortyzacyjny w części ustalonej od wartości początkowej samochodów osobowych, przewyższającej równowartość 20 tys. euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu osobowego do używania, F. nie uznaje za koszt uzyskania przychodów, zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOP.

W przyszłości Spółka będzie także wprowadzać do Ewidencji nowo nabyte samochody osobowe oraz dokonywać ich amortyzacji dla celów podatkowych powyżej wskazaną metodą i dokonywać zmiany stawki amortyzacyjnej poprzez jej obniżenie do 1% rocznie na analogicznych zasadach jak powyżej.

W związku z powyższym powstała wątpliwość czy postępowanie Spółki w tym zakresie jest prawidłowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP możliwa jest zmiana stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do nabytych w przeszłości i nabywanych w przyszłości samochodów osobowych poprzez ich obniżenie do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 1% rocznie?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwa jest zmiana stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP w odniesieniu do nabytych w przeszłości i nabywanych w przyszłości samochodów osobowych poprzez ich obniżenie do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 1% rocznie. Ustawodawca w żaden sposób nie określił limitu, do wysokości którego stawki amortyzacyjne mogą być obniżane. W opinii Spółki, oznacza to, że ustawodawca celowo dał podatnikom możliwość dowolnego kształtowania wysokości odpisów amortyzacyjnych w ramach metody liniowej. Zmiana stawek amortyzacyjnych poprzez ich obniżenie skutkuje zatem ujęciem obniżonych odpisów amortyzacyjnych w rozliczeniu podatkowym Wnioskodawcy do celów ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Spośród obowiązków wynikających z przywołanych przepisów prawa, dla Wnioskodawcy szczególne znaczenia mają te, które dotyczą odpisów amortyzacyjnych. Mianowicie art. 16a ustawy o PDOP nakłada, poprzez użycie imperatywnego sformułowania „amortyzacji podlegają”, obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zarazem art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP stanowi, że podatnicy mogą dokonywać zmiany podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych m.in. poprzez ich obniżenie. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Podkreślić należy, że ustawodawca w żaden sposób nie określił limitu, do wysokości którego stawki amortyzacyjne mogą być obniżane. W opinii Spółki, oznacza to, iż ustawodawca celowo dał podatnikom możliwość dowolnego kształtowania wysokości odpisów amortyzacyjnych, w ramach metody liniowej. Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę, potwierdzone jest również wykładnią historyczną omawianego przepisu. Należy bowiem wskazać, że do końca 2002 r., podatnicy mogli obniżać stawki amortyzacyjne nie więcej niż o połowę wartości wynikającej z Wykazu. Z kolei art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP w obecnym brzmieniu (wprowadzony ustawą z 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179) nie zawiera żadnego ograniczenia w zakresie wysokości zastosowanego obniżenia stawki amortyzacji. Skoro zatem ustawodawca zrezygnował z ograniczenia wysokości obniżenia stawek, należy uznać, iż począwszy od 2003 r., podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacyjne nawet do 1%. Już w samym uzasadnieniu do nowelizacji ustawy o PDOP wprowadzającej powyższą zmianę ustawodawca stwierdził, że zmiana regulacji „podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego elementu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”.

Wnioskodawca podkreśla, że jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika, ani żadnych dodatkowych warunków. Również interpretacje prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach podatników potwierdzają wyżej przedstawiony pogląd. Wynika z nich w szczególności, że możliwość obniżania stawek amortyzacyjnych nie zależy od wystąpienia jakichkolwiek okoliczności, a decyzja w tym zakresie należy do podatnika.

Przykładowo, jak potwierdził Minister Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2011 r., nr IBPBI/2/423-1607/10/CZP: „(...) Podatnik ma możliwość wyboru stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika”. Podobnie także Minister Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2011 r., nr ILPB4/423-357/11-4/DS, Minister Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 6 grudnia 2010 r., nr: IBPBI/2/423-1714/10/CZP, IBPBI/2/423-1158/10/CZP, z dnia 20 sierpnia 2015 r., nr IBPB-1-1/4511-228/15/ZK, a także w postanowieniu III Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 25 sierpnia 2006 r., nr 1473/629/WD/423/66/06/EK.

Podobnie uznał Minister Finansów – Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2010 r., nr IPPB5/423-586/10-3/JC w której uznał, że: „Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna. Spółka ma prawo stosować obniżoną stawkę jedynie do wybranych przez siebie środków trwałych, pozostałe zaś amortyzować według dotychczas stosowanych stawek”. Także zdaniem Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego wyrażonym w postanowieniu z dnia 5 września 2006 r., nr 1472/ROP1/423-201/11869/06/MK: „(...) cytowany przepis (...) nie limituje obniżenia stawki amortyzacyjnej, jak również nie wymienia kategorii środków trwałych w stosunku, do których może mieć zastosowanie i warunków, od których spełnienia zależy zastosowanie obniżonej stawki amortyzacyjnej. (...) Podatnik może na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obniżyć dla samochodów osobowych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych do 1%. Spółka sama decyduje, czy oraz o jaką wartość obniżyć stawkę amortyzacyjną danego środka trwałego”.

Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w informacji Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. (odpowiedź Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2003 r. na pytanie DOBREJ FIRMY, opubl. Rzeczpospolita – DOBRA FIRMA z dnia 24 lipca 2003 r.), zgodnie z którą uprawnienie podatnika do obniżenia stawki wynikającej z Wykazu dotyczy również „przyjęcia maksymalnie obniżonej stawki i w konsekwencji niedokonywania w danym okresie odpisów amortyzacyjnych”. Ministerstwo Finansów wręcz wypowiedziało się, że można obniżyć stawkę amortyzacyjną do 0%. W tym miejscu Spółka podkreśla, że nie jest Jej celem zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ale jedynie obniżenie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych, w tym dla samochodów osobowych.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z treścią art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, jest uprawniona do zmiany stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej poprzez ich obniżenie, w odniesieniu do nabytych w przeszłości i nabywanych w przyszłości samochodów osobowych, do dowolnej wysokości uznanej przez Spółkę, w tym także do poziomu 1% rocznie. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do Ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, a zatem nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych zamieszczone zostały w przepisach art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Stosownie do art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
  
• inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą również obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Przepis ten nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany – począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Obniżenie stawek amortyzacyjnych przewidziane w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo, że nie zostało ograniczone przez ustawodawcę żadnym limitem, powinno być dokonywane z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy.

Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Z wniosku wynika, że Spółka w celu świadczenia usług leasingu nabywa przedmiot leasingu, w tym samochody osobowe. Samochody osobowe Spółka uznaje za środki trwałe, zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wprowadza do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: Ewidencja). Samochody osobowe podlegają amortyzacji według metody liniowej, wskazanej w art. 16i ustawy, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ww. ustawy. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej przedmiotowych samochodów osobowych do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 1% rocznie.

Na podstawie powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca może obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, w odniesieniu do nabytych w przeszłości i nabywanych w przyszłości samochodów osobowych, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości obniżenia stawki amortyzacyjnej do dowolnej wysokości, w tym także do poziomu 1% rocznie, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.