2016.06.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-369/16/MU
z 29 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na zakup leków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na zakup leków.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym orzeczonym na stałe przez właściwy Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

W 2004 r. podczas kompleksowych badań lekarskich stwierdzono u Wnioskodawczyni zakażenie wirusowym zapaleniem wątroby typu C (HCV). Wnioskodawczyni od 2005 r. zaczęła leczenie choroby. Pierwsza terapia z wykorzystaniem interferonu i rybawiryny trwająca 11 miesięcy, podjęta w latach 2005-2006, zakończyła się niepowodzeniem. Kolejna terapia realizowana w latach 2008-2009 również została zakończona ze skutkiem negatywnym. Obie terapie wiązały się z dotkliwymi skutkami ubocznymi: uszkodzona tarczyca, chudnięcie, wypadanie włosów, problemy psychiczne. Ujawniła się również choroba skóry - łuszczyca.

Po roku 2009 nie było nowych leków na HCV, Wnioskodawczyni musiała z niecierpliwością czekać na nowe terapie. Stan wątroby Wnioskodawczyni pogarszał się z roku na rok, co jednocześnie negatywnie odbijało się na Jej psychice i codziennym funkcjonowaniu.

Wnioskodawczyni w 2012 r. skontaktowała się z Poradnią Hepatologii w XXX z uwagi na uzyskane informacje, że jest to prężny ośrodek, który posiada możliwości leczenia HCV nowymi metodami. W 2012 r. Wnioskodawczyni miała szansę dostania się na terapię doświadczalną nowymi lekami, lecz ostatecznie nie została zakwalifikowana do programu z uwagi na niski poziom hemoglobiny. W 2014 r. ponownie skontaktowała się z kliniką w XXX i dowiedziała się, że od stycznia 2015 r. będą dostępne w Polsce leki nowej generacji, ale tylko komercyjnie z pełną odpłatnością. W marcu 2015 r. Wnioskodawczyni zgłosiła się do poradni w XXX z decyzją o podjęciu leczenia z poniesieniem pełnych kosztów. Było to podyktowane ciągle pogarszającym się stanem wątroby. Terapię Wnioskodawczyni rozpoczęła 24 marca 2015 r., a zakończyła 16 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni leczenie przeszła bez żadnych komplikacji i w efekcie w dniu 21 września 2015 r. otrzymała wynik badania informujący o zakończeniu leczenia z sukcesem tj. wyeliminowaniu obecności wirusa HCV w organizmie. Poniesiony koszt zakupu leków do terapii wyniósł 124.000 zł. Poniesienie wydatków potwierdzają posiadane przez Wnioskodawczynię faktury VAT oraz zaświadczenie od lekarza specjalisty. Wnioskodawczyni nadmienia, że osiągane dochody ze stosunku pracy pozwoliły Jej na sfinansowanie tak znacznego wydatku.

Wnioskodawczyni posiada dokumenty związane z poniesieniem wydatku (faktury VAT) oraz dokumentację medyczną związaną z procesem leczenia (zaświadczenie od lekarza specjalisty, wynik badania po leczeniu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zachodzi możliwość odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2015 r. poniesionych wydatków na zakup leków do zrealizowanego leczenia w wysokości stanowiącej różnicę między kwotą faktycznie poniesioną tj. 124.000 zł a wysokością 100 zł – na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawczyni uważa, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dają podstawę do odliczenia od dochodu kwoty wydatków poniesionych na leki wykorzystane do zrealizowanej terapii w wysokości stanowiącej różnicę między poniesioną kwotą 124.000 zł a kwotą 100 zł. Łączna kwota odliczona od dochodu powinna wynieść 123.900 zł. W ocenie Wnioskodawczyni treść art. 26 ust. 7a pkt 12 nie określa górnego pułapu wydatków, które ponosząca je osoba niepełnosprawna, przyjmująca leki czasowo może brać pod uwagę przy zastosowaniu odliczenia od dochodu. Spełniony jest również warunek zalecenia przyjmowania leków przez lekarza specjalistę, gdyż o podjęciu leczenia i jego procesie decydował lekarz hepatolog. Lekarz specjalista określa możliwości zakwalifikowania danej osoby do leczenia i jej szanse na skuteczne zakończenie procesu teraputycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b–7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7b ww. ustawy stanowi, że wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 przywołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 26 ust. 7f tejże ustawy o podatku dochodowym, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym orzeczonym na stałe przez właściwy Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Wnioskodawczyni w 2012 r. skontaktowała się z Poradnią Hepatologii w XXX z uwagi na uzyskane informacje, że jest to prężny ośrodek, który posiada możliwości leczenia HCV nowymi metodami. W 2012 r. Wnioskodawczyni miała szansę dostania się na terapię doświadczalną nowymi lekami, lecz ostatecznie nie została zakwalifikowana do programu z uwagi na niski poziom hemoglobiny. W 2014 r. ponownie skontaktowała się z kliniką w XXX i dowiedziała się, że od stycznia 2015 r. będą dostępne w Polsce leki nowej generacji, ale tylko komercyjnie z pełną odpłatnością. W marcu 2015 r. Wnioskodawczyni zgłosiła się do poradni w XXX z decyzją o podjęciu leczenia z poniesieniem pełnych kosztów. Było to podyktowane ciągle pogarszającym się stanem wątroby. Terapię Wnioskodawczyni rozpoczęła 24 marca 2015 r., a zakończyła 16 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni leczenie przeszła bez żadnych komplikacji i w efekcie w dniu 21 września 2015 r. Otrzymała wynik badania informujący o zakończeniu leczenia z sukcesem tj. wyeliminowaniu obecności wirusa HCV w organizmie. Poniesiony koszt zakupu leków do terapii wyniósł 124.000 zł. Poniesienie wydatków potwierdzają posiadane przez Wnioskodawczynię faktury VAT oraz zaświadczenie od lekarza specjalisty. Wnioskodawczyni nadmienia, że osiągane dochody ze stosunku pracy pozwoliły Jej na sfinansowanie tak znacznego wydatku.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Ponieważ w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku” posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.).

Z zawartych w art. 2 pkt 10, 11, 12 i 32 ww. ustawy definicji wynika, że:

lekiem aptecznym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydania w tej aptece;
lekiem gotowym - jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu;
lekiem recepturowym - jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej, a w przypadku produktu leczniczego weterynaryjnego - na podstawie recepty wystawionej przez lekarza weterynarii;
produktem leczniczym - jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (opublikowanym w Dz. Urz. MZ z 2005 r. Nr 5 poz. 17 oraz w Dz. Urz. MZ z 2007 r. Nr 4 poz. 12 i w Dz. Urz. MZ z 2009 r. Nr 4 poz. 22 oraz w Dz. Urz. MZ z 2010 r. Nr 6 poz. 40). Ponadto do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny.

Jak wynika z powyżej przywołanych przepisów wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ww. ustawy, o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

dokona zakupu produktów spełniających cechy „leku”,
poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,
posiada dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. fakturę),
posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (stale lub czasowo).

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki związane z zakupem leków do terapii związanej z wirusowym zapaleniem wątroby typu C (HCV) mogą podlegać odliczeniu w ramach art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o ile stanowią leki w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne i lekarz specjalista w wydanym zaświadczeniu lub innym stosownym dokumencie, stwierdził, że Wnioskodawczyni powinna stosować je czasowo. Zatem, po spełnieniu pozostałych warunków, określonych w ustawie Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu kwotę faktycznie poniesioną na ich zakup, w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu, a kwotą 100 zł.

Końcowo tutejszy organ wskazuje, że w interpretacji nie odniesiono się do wysokości kwoty podlegającej odliczeniu, gdyż potwierdzenie prawidłowości jej obliczenia stanowi domenę postępowania podatkowego, do przeprowadzenia którego uprawnione są wyłącznie organy podatkowe pierwszej instancji, tj. naczelnicy urzędów skarbowych. W interpretacji indywidualnej dokonuje się natomiast jedynie wykładni stosownych przepisów materialnego prawa podatkowego, które znajdują zastosowanie w kontekście przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

W konsekwencji, przedmiotem niniejszej interpretacji nie mogła być weryfikacja przedstawionego wyliczenia, lecz jedynie wykładnia przepisów regulujących zasady odliczania od dochodu wydatków poniesionych na leki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin