2016.03.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-89/16/ICz
z 14 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 listopada 2015r. (data wpływu 1 grudnia 2015r.), uzupełnionym pismem z 16 lutego 2016r. (data wpływu 18 lutego 2016r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania:

czy do usług świadczonych przez Spółkę w ramach Scenariusza 2 będzie mieć zastosowanie procedura VAT marża dla usług turystycznych, a w konsekwencji, czy marża uzyskana na odprzedaży rejsu odbywającego się poza UE będzie opodatkowana stawką 0% VAT - jest prawidłowe.
czy w przypadku usług świadczonych przez spółkę w ramach Scenariusza 2, nabycie kompleksowej usługi od podmiotu zagranicznego nie będzie związane z koniecznością rozpoznania importu usług z uwagi na ustalenie miejsca świadczenia usługi poza Polską na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2015r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy do usług świadczonych przez Spółkę w ramach Scenariusza 2 będzie mieć zastosowanie procedura VAT marża dla usług turystycznych, a w konsekwencji, czy marża uzyskana na odprzedaży rejsu odbywającego się poza UE będzie opodatkowana stawką 0% VAT oraz czy w przypadku usług świadczonych przez spółkę w ramach Scenariusza 2, nabycie kompleksowej usługi od podmiotu zagranicznego nie będzie związane z koniecznością rozpoznania importu usług z uwagi na ustalenie miejsca świadczenia usługi poza Polską na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 lutego 2016r. (data wpływu 18 lutego 2016r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 lutego 2016r. znak: IBPP2/4512-1034/15/ICz, IBPP2/4512-89/16/ICz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

P. Spółka z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zamierza rozpocząć działalność polegającą na organizowaniu rejsów wypoczynkowo-rozrywkowych oraz sportowo-stażowo-szkoleniowych w rejon Karaibów. Rejsy te nie będą się zaczynać ani kończyć w Polsce, ani też przebiegać przez polskie wody terytorialne. Oferta rejsów będzie zasadniczo adresowana do polskich klientów (przede wszystkim do osób fizycznych - konsumentów, ale także dla spółek). Program rejsów, w których klienci będą wykupywać swój udział, będzie przewidywał zaokrętowanie uczestników na łodzi żaglowej, żaglowo-motorowej lub motorowej oraz zrealizowanie przewidzianej w programie imprezy trasy żeglugi po morzach i oceanach w rejonie Karaibów. W trakcie rejsu wszyscy uczestnicy będą aktywnie uczestniczyć w obsłudze jednostki pływającej tworząc jej załogę. Będą także uczestniczyć w przygotowaniu posiłków, które będą spożywane przez uczestników. Posiłki będą przygotowywane ze składników zakupionych w portach, do których będzie zawijać łódź, przy czym składniki te będą nabywane bezpośrednio ze środków uczestników, a w przypadku rejsów typu „all-inclusive" - będą nabywane przez Spółkę. Uczestnicy będą nocować w kajutach zlokalizowanych w łodzi. Podczas rejsu mogą być także organizowanie różnego rodzaju aktywności sportowe i rozrywkowe (np. nurkowanie do raf koralowych, wędkowanie, itp.). Wnioskodawca zapewni, iż łodzią wykonującą rejs będzie dowodziła osoba posiadająca stosowne uprawnienia do sterowania łodzią na wodach morskich i oceanicznych.

Spółka zamierza w przyszłości uzyskać także status organizatora turystyki, niemniej nie jest to warunek konieczny rozpoczęcia wskazanej powyżej działalności.

Wnioskodawca nie jest obecnie podatnikiem podatku VAT, niemniej jednak przed rozpoczęciem świadczenia usług wskazanych powyżej, zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny.

W związku z prowadzoną działalnością wystąpić mogą dwa scenariusze realizacji usługi opisanej powyżej:

W związku z prowadzoną działalnością wystąpić mogą dwa scenariusze realizacji usługi opisanej poniżej: Scenariusz 1

Wnioskodawca będzie organizować imprezę w postaci morskiego rejsu wypoczynkowo-rozrywkowego lub sportowo-stażowo-szkoleniowego całkowicie we własnym zakresie. Spółka nie będzie zatem nabywać od podmiotów trzecich usług dla bezpośredniej korzyści turysty (takich jak: usługi organizacji rejsów, usługi zakwaterowania, usługi transportowe, wstępy do obiektów, itp.). Spółka będzie natomiast w celu świadczenia swoich usług nabywać od podmiotów trzecich usługi, które w praktyce umożliwiają jej organizowanie rejsów, takie jak:

usługi skiperskie (usługi świadczone przez podmiot dysponujący personelem posiadającym stosowne uprawnienia do żeglowania statkiem, który to personel, w postaci kapitana statku, będzie do dyspozycji Spółki celem zrealizowania określonej przez Spółkę trasy rejsu albo szeregu następujących po sobie tras rejsów), usługę leasingu łodzi żaglowej, żaglowo-motorowej lub motorowej (tj. usługę, na podstawie której Spółka będzie w sposób ciągły dysponować określoną łodzią bez załogi i z jej pomocą realizować kolejne następujące po sobie rejsy dla klientów). Usługa będzie zakupiona od podmiotu polskiego lub od podmiotu z innego kraju UE.

Powyższe usługi nabywane przez Spółkę, zdaniem Wnioskodawcy nie są usługami dla bezpośredniej korzyści turysty, jako, że klient nie korzysta bezpośrednio z usługi wynajmu łodzi, ani z usługi kierowania nią. Klient korzysta z określonej imprezy o charakterze rozrywkowo-wypoczynkowym, która odbywa się na morzach poza granicami UE i polega na możliwości przepłynięcia określonej trasy z zawinięciem do określonych portów wraz z zapewnieniem atrakcji służących dobremu spędzaniu czasu. Okres trwania usługi realizowanej dla klienta jest inny (krótszy), niż okres, na który spółka zawrze umowę leasingu łodzi oraz usługę skiperską.

Scenariusz 2

Spółka będzie świadczyć dla klientów usługi rejsów rozrywkowo-wypoczynkowych oraz sportowo- stażowo-szkoleniowych obejmujących taki sam program, jak opisany w Scenariuszu 1 powyżej, jednak z tym zastrzeżeniem, że wykonanie kompleksowej usługi przeprowadzenia rejsu będzie podzlecane podmiotowi zagranicznemu z siedzibą w innym kraju UE lub spoza UE. Spółka będzie natomiast aktywnie poszukiwać klientów w Polsce, zawierać z nimi we własnym imieniu i na swoją rzecz umowy dotyczące rejsów i zarabiać na marży uzyskanej ze sprzedaży takich usług. Spółka nie będzie działać w charakterze agenta czy pośrednika spółki zagranicznej.

W piśmie uzupełniającym z 16 lutego 2016r. Wnioskodawca doprecyzował opis zdarzenia przyszłego w następujący sposób:

W odniesieniu do pytań nr 4 i 5.

1.Czy Wnioskodawca będzie nabywać usługi organizacji rejsów dla bezpośredniej korzyści turysty?

W ramach Scenariusza nr 2 Wnioskodawca będzie zlecać podmiotowi trzeciemu kompleksową usługę organizacji rejsów, w których uczestniczyć będą klienci Spółki. Tym samym, zdaniem Spółki, będzie to nabycie usług dla bezpośredniej korzyści turysty. Klienci będą bowiem bezpośrednio korzystać z takiego świadczenia, jakie zostało nabyte od podmiotu trzeciego.

2.Czy podmiot świadczący usługi organizacji rejsu będzie / nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju?

Podmiot trzeci świadczący usługi organizacji rejsu nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Będzie to podmiot zagraniczny z siedzibą poza UE.

3.Czy Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających świadczenie usług organizacji rejsów poza terytorium Unii Europejskiej w scenariuszu nr 2?

Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających świadczenie usług organizacji rejsów poza terytorium Unii Europejskiej. Będą to przykładowo harmonogramy rejsów zorganizowanych przed podmiot trzeci wskazujących, że nie przebiegają one przez terytorium jakichkolwiek Państw UE.

4.Czy Wnioskodawca na potrzeby wykonywania usług rejsów w rejonie Karaibów (opisanych w scenariuszu nr 2) zamierza dokonać rejestracji jako podatnik na terytorium kraju trzeciego, tj. kraju innego niż Polska?

Wnioskodawca nie zamierza dokonywać rejestracji jako podatnik na terytorium kraju trzeciego. Wnioskodawca będzie zarejestrowany wyłącznie w Polsce.

5.Jeśli usługi są wykonywane dla podatników w rozumieniu art. 28a ustawy, to proszę wskazać gdzie podmioty ww. posiadają siedzibę działalności gospodarczej oraz dla jakiego miejsca są wykonywane usługi - tj. czy dla siedziby działalności gospodarczej czy dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej innego niż siedziba i gdzie znajduje się to miejsce?

Jeżeli Wnioskodawca będzie wykonywać usługi na rzecz podatników, będą to podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, a usługi będą wykonywane dla tej siedziby lub będą to podatnicy posiadający siedzibę działalności w innym niż Polska kraju UE (a usługi będą świadczone dla jego siedziby).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (oznaczone jak we wniosku):

4.Czy do usług świadczonych przez Spółkę w ramach Scenariusza 2 będzie mieć zastosowanie procedura VAT marża dla usług turystycznych, a w konsekwencji, czy marża uzyskana na odprzedaży rejsu odbywającego się poza UE będzie opodatkowana stawką 0% VAT?

5.Czy w przypadku usług świadczonych przez spółkę w ramach Scenariusza 2, nabycie kompleksowej usługi od podmiotu zagranicznego nie będzie związane z koniecznością rozpoznania importu usług z uwagi na ustalenie miejsca świadczenia usługi poza Polską na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy: Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, do usług świadczonych przez nią dla klientów w ramach Scenariusza 2 będzie mieć zastosowanie procedura VAT marża dla usług turystycznych. W związku z tym marża uzyskana na odprzedaży zakupionych usług rejsu odbywającego się poza UE będzie opodatkowana stawką 0% VAT.

W przypadku, gdy Spółka będzie świadczyć na rzecz klientów usługi organizacji rejsów z wykorzystaniem kompleksowych usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty od podmiotów trzecich, do marży uzyskanej z tytułu odsprzedaży takich usług klientom zastosowanie znajdzie specyficzna procedura przewidziana w art. 119 ustawy o VAT oraz specyficznie określone miejsce świadczenia usługi wynikające z art. 28n ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28n ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Zgodnie z ust. 2 przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

W ramach Scenariusza 2 Spółka będzie nabywać od innego podmiotu kluczowy element świadczonej klientom usługi, tj. usługę organizacji rejsu. W stosunku do marży uzyskanej z tytułu odsprzedaży tej usługi Spółka powinna zatem stosować procedurę VAT marża wynikającą z art. 119 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 119 ust. 7. usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Unii Europejskiej.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, usługi organizacji rejsów nabywane przez Spółkę w ramach Scenariusza 2 będą fizycznie świadczone poza terytorium Unii Europejskiej, tj. na -Karaibach. Usługi te powinny zatem podlegać opodatkowaniu według stawki 0% VAT.

Ad 5)

Zdaniem Spółki, w przypadku usług świadczonych przez Spółkę w ramach Scenariusza 2, nabycie kompleksowej usługi organizacji rejsu od podmiotu zagranicznego nie będzie związane z koniecznością rozpoznania importu usług, gdyż miejscem świadczenia nabywanej usługi będzie stosownie do art. 28g ust. 1 ustawy o VAT miejsce, gdzie fizycznie odbywa się rejs (a więc poza Polską).

Zdaniem Wnioskodawcy kompleksowa usługa organizacji rejsu usługa nabywana przez Spółkę od podmiotu zagranicznego spełnia dyspozycję art. 28g ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 28g ust. 1 miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Zdaniem Spółki opisane we wniosku rejsy wypoczynkowo-rozrywkowe stanowią imprezę o charakterze rozrywkowym. Ich celem jest bowiem zapewnienie uczestnikom wypoczynku oraz bogatego programu rozrywkowego podczas rejsu (np. nurkowanie, wędkowanie). Natomiast opisane we wniosku rejsy sportowo-stażowo-szkoleniowe stanowią imprezę sportową/edukacyjną. Ich głównym celem jest bowiem zapewnienie aktywności fizycznej załodze oraz wypracowanie umiejętności obsługi łodzi, celem zdobycia w przyszłości stosownych uprawnień do kierowania łodzią. Usługi takie mieszczą się zatem w zakresie objętym art. 28g ustawy o VAT.

Jeśli usługi te będą świadczone na rzecz Spółki, która będzie podatnikiem VAT, będą one na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy o VAT opodatkowane w miejscu, w którym te imprezy faktycznie się odbywają. Skoro, jak opisano we wniosku, przedmiotowe rejsy będą odbywać się na morzach i oceanach poza Polską, miejsce świadczenia usługi będzie znajdować się poza Polską, tj. usługa nie będzie opodatkowana VAT w Polsce.

W związku z tym na Spółce, jako nabywcy przedmiotowych usług nie będzie ciążył obowiązek rozliczenia podatku VAT w drodze importu usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w zakresie uznania czy do usług świadczonych przez Spółkę w ramach Scenariusza 2 będzie mieć zastosowanie procedura VAT marża dla usług turystycznych, a w konsekwencji, czy marża uzyskana na odprzedaży rejsu odbywającego się poza UE będzie opodatkowana stawką 0% VAT;
nieprawidłowe w zakresie uznania czy w przypadku usług świadczonych przez spółkę w ramach Scenariusza 2, nabycie kompleksowej usługi od podmiotu zagranicznego nie będzie związane z koniecznością rozpoznania importu usług z uwagi na ustalenie miejsca świadczenia usługi poza Polską na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Szczególną procedurę opodatkowania usług turystyki określa przepis art. 119 ustawy. Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. W świetle art. 119 ust. 2 tej ustawy przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności" oznacza, iż jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy przyjąć należy, iż nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży. W myśl art. 119 ust. 3 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

(uchylony);
działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
(uchylony).

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatory] ności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Według art. 119 ust. 3a ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. Podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych wg szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy.

W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej „usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a (art. 119 ust. 5 ustawy o VAT).

Należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie „środków" do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej. Natomiast wszelkie towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę dla wyświadczenia usługi własnej, stanowiącej następnie element usługi turystyki, należy uznać za wydatki dotyczące usług własnych.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 - na podstawie art. 119 ust. 6 ustawy - podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

W myśl art. 119 ust. 7 ustawy o VAT usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%, jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium Unii Europejskiej.

Art. 119 ust. 8 stanowi, że jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej.

Przepisy ust. 7 i 8 stosuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów potwierdzających świadczenie tych usług poza terytorium Unii Europejskiej (art. 119 ust. 9 ustawy).

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „usług turystyki". Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych. Definicji legalnej usług turystyki nie odnajdujemy również w innych ustawach podatkowych. Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą - poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.). Stosownie do powołanego przepisu, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu Dyrektywy w języku francuskim - „Les operations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur", jak też w języku angielskim - „Ali transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller", należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako „Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego". Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy 2006/112/WE miało na celu m. in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej. Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052 „turystyka" to zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych. Definicję usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale niesłużące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki" PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej", Ruch turystyczny - Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83).

Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce", Warszawa 2002r., s. 99).

Zatem usługa turystyki to kompleksowa usługa świadczona na rzecz turysty, która obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Za usługi turystyki należy więc uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez). Z powyższego wynika, że zarówno usługi własne, jak i usługi nabyte stanowią elementy składowe określonej usługi turystycznej.

Biorąc pod uwagę przedstawione rozważania, stwierdzić należy, iż procedura opodatkowania określona w art. 119 jest procedurą szczególną, przewidującą uregulowania specyficzne dla działalności turystycznej i stanowiące odstępstwo od ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT.

Podkreślenia wymaga fakt, iż cytowane przepisy art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług są zbieżne z przepisami Dyrektywy. I tak, zgodnie z art. 306 Dyrektywy, państwa członkowskie stosują procedurę szczególną VAT, zgodnie z niniejszym rozdziałem, do transakcji dokonywanych przez biura podróży, o ile biura te występują we własnym imieniu wobec nabywców oraz gdy wykorzystują one do realizacji podróży towary dostarczane i usługi świadczone przez innych podatników.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika jednoznacznie, iż dotyczy on świadczeń nabywanych od innych podatników.

Jak już wyżej wskazano, transakcje dokonywane na warunkach przewidzianych w art. 306 Dyrektywy przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty (art. 307 Dyrektywy).

Pojedyncza usługa podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym biuro podróży ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy usługi.

Z kolei, na mocy art. 308 Dyrektywy, w odniesieniu do pojedynczej usługi świadczonej przez biuro podróży, za podstawę opodatkowania i cenę z wyłączeniem VAT w rozumieniu art. 226 pkt 8 uznaje się marżę biura podróży, czyli różnicę między całkowitą kwotą, z wyłączeniem VAT, do zapłaty przez turystę a faktycznymi kosztami poniesionymi przez biuro podróży z tytułu dostaw towarów i usług świadczonych przez innych podatników, w przypadku gdy transakcje te służą bezpośredniej korzyści turysty.

W tym miejscu warto przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie C-557/11 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny (Polska). W pkt 19 tego wyroku Trybunał wskazał, iż „głównym celem wprowadzenia uregulowań składających się na szczególną procedurę opodatkowania podatkiem VAT biur podróży było uniknięcie trudności, jakie wynikałyby dla podmiotów gospodarczych ze stosowania ogólnych zasad dyrektywy o podatku VAT do transakcji obejmujących świadczenia nabywane od podmiotów trzecich (zob. podobnie wyrok z dnia 22 października 1998 r. w prawach połączonych C-308/96 i C-94/97 Madgett i Baldwin, Rec. s. I 6229, pkt 33). Zastosowanie zasad ogólnych w odniesieniu do miejsca i podstawy opodatkowania oraz odliczenia podatku naliczonego powodowałoby bowiem praktyczne trudności dla przedsiębiorstw z powodu wielości i lokalizacji świadczonych usług, co mogłoby stanowić dla nich przeszkodę w prowadzeniu działalności (zob. wyrok z dnia 12 listopada 1992 r. w sprawie C-163/91 Van Ginkel, Rec. s. I 5723, pkt 14)".

W cytowanym wyroku TSUE podkreślił, iż Trybunał już w przeszłości orzekł, że szczególna procedura opodatkowania biur podróży znajduje zastosowanie wyłącznie do świadczeń nabywanych od podmiotów trzecich. Ta sama linia rozumowania doprowadziła Trybunał do orzeczenia, że procedura ta nie dotyczy usług przewozu świadczonych bez pośredników, które podlegają przepisom ogólnym mającym zastosowanie do przedsiębiorstw transportowych (wyrok z dnia 27 października 1992 r. w sprawie C-74/91 Komisja przeciwko Niemcom, Rec. s. I 5437, pkt 26). Trybunał wywiódł stąd, że w sytuacji gdy podmiot gospodarczy podlegający przepisom o szczególnej procedurze opodatkowania biur podróży świadczy za cenę ryczałtową usługi złożone w części z jego własnych usług, a w części ze świadczeń innych podatników, procedura szczególna znajduje zastosowanie tylko do świadczeń podmiotów trzecich (zob. podobnie ww. wyrok w sprawach połączonych Madgett i Baldwin, pkt 47).

W tym też kontekście należy rozpatrywać pojęcie „pojedynczej usługi" zawarte w art. 307 i 308 Dyrektywy. Pojęcie to obejmuje tylko świadczenia nabywane od innych podatników. Natomiast zasada dotycząca pojedynczej usługi znajduje zastosowanie w ramach ogólnych zasad opodatkowania podatkiem VAT i nie wpływa na interpretację tego pojęcia w ramach szczególnej procedury opodatkowania biur podróży. Nie ma przy tym znaczenia, iż własne usługi są niezbędne do świadczenia uczestnikom całościowych usług turystycznych przez biuro podróży. Niezależnie bowiem od tego, czy usługi te są niezbędne do świadczenia całościowej usługi turystycznej, nie można ich uznać za element „pojedynczej usługi" w rozumieniu art. 307 i 308 Dyrektywy, ani w konsekwencji traktować ich z punktu widzenia opodatkowania w taki sam sposób.

W wyroku w sprawie C-557/11 Trybunał wskazał także, iż „własne usługi przewozu stanowiące element składowy usługi turystycznej świadczonej podróżnym przez biuro podróży za cenę ryczałtową, opodatkowanej zgodnie ze wskazanymi przepisami, podlegają ogólnym zasadom opodatkowania podatkiem VAT, w szczególności w odniesieniu do stawki podatku, a nie szczególnej procedurze opodatkowania transakcji dokonywanych przez biura podróży. Zgodnie z art. 98 tej dyrektywy, jeżeli państwo członkowskie wprowadziło obniżoną stawkę podatku VAT dla usług przewozu, stawka ta znajduje zastosowanie do omawianych usług własnych biura podróży".

Jak wynika z opisu sprawy (Scenariusz 2) Spółka będzie świadczyć dla klientów usługi organizacji rejsów w rejon Karaibów. Wykonanie kompleksowej usługi przeprowadzenia rejsu będzie podzlecane podmiotowi zagranicznemu z siedzibą w innym kraju UE lub spoza UE. Spółka będzie natomiast aktywnie poszukiwać klientów w Polsce, zawierać z nimi we własnym imieniu i na swoją rzecz umowy dotyczące rejsów i zarabiać na marży uzyskanej ze sprzedaży takich usług. Klienci będą bowiem bezpośrednio korzystać z takiego świadczenia, jakie zostało nabyte od podmiotu trzeciego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy przy świadczeniu usług, wymienionych powyżej, będzie on mógł stosować szczególną procedurę opodatkowania VAT-marża przewidzianą w art. 119 ustawy.

W odniesieniu do powyższego należy uznać, że podatnik, który nabywa „gotową" usługę turystyczną celem jej dalszej odsprzedaży również stosuje szczególną procedurę opodatkowania określoną w art. 119 ustawy o VAT, o ile spełni ww. warunki wynikające za art. 119 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w celu wykonania usługi rejsu po Karaibach nabywając od innych podmiotów kompleksową usługę organizacji rejsów, w ramach której będą wykonywane takie czynności jak zaokrętowanie uczestników rejsu na łodzi, przygotowywanie posiłków zarówno przez samych uczestników (może stanowić również dodatkową atrakcję) jak i przez Wnioskodawcę w wersji „all - inclisive", organizowanie różnego rodzaju aktywności sportowe i rozrywkowe jak np. nurkowanie do raf koralowych, wędkowanie, itp., będzie działał dla bezpośredniej korzyści klienta.

Wobec powyższego należy przyjąć, że Wnioskodawca będzie świadczył dla klienta zorganizowaną usługę turystyczną w postaci rejsu w rejonie Karaibów. W konsekwencji w odniesieniu do tej usługi będzie mieć zastosowanie szczególne rozwiązanie opodatkowania w systemie VAT-marża, określone przepisami art. 119 ustawy o VAT. Zatem podstawą opodatkowania przy wykonywaniu ww. usług turystyki będzie kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług istotne jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Wnioskodawca wskazał, że będzie świadczył usługi organizacji rejsów dla indywidualnych klientów (osób niebędących podatnikami) oraz na rzecz podatników, będą to wówczas podatnicy posiadający siedzibę działalności gospodarczej w Polsce, a usługi będą wykonywane dla tej siedziby lub będą to podatnicy posiadający siedzibę działalności w innym niż Polska kraju UE (a usługi będą świadczone dla jego siedziby).

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług wprowadzono drugą definicję podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z którą:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. lila, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Z kolei zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

W rozpatrywanej sprawie, jak zostało wcześniej wskazane, Wnioskodawca będzie świadczyć na rzecz klientów usługę turystyczną w postaci organizacji rejsów obejmującą program sportowo-rozrywkowy. Zarówno art. 28b ust. 1 jak i art. 28c ust. 1 ustawy zawierają zastrzeżenie dotyczące zastosowania ogólnych zasad określających miejsce świadczenia usług dla świadczenia usług turystycznych.

Zgodnie z art. 28n ust. 1 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W art. 28n ust. 2 ustawy w przypadku, gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 28n ust. 3 ustawy w przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Biorąc zatem pod uwagę przepis art. 28n ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że miejscem świadczenia usług turystycznych w postaci organizacji rejsów w rejonie Karaibów, świadczonych zarówno dla podmiotów będących jak i niebędących podatnikami będzie miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli w tym przypadku miejsce siedziby działalności gospodarczej Wnioskodawcy tj. terytorium kraju (Polska). Tym samym świadczone przez Wnioskodawcę usługi turystyczne będą opodatkowane na zasadach określonych w kraju.

Jak wyjaśnił Wnioskodawca podmiot trzeci świadczący usługi organizacji rejsu nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Będzie to podmiot zagraniczny z siedzibą poza UE. Wnioskodawca nie zamierza dokonywać rejestracji jako podatnik na terytorium kraju trzeciego. Wnioskodawca będzie zarejestrowany wyłącznie w Polsce. Całość usługi będzie świadczona poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów potwierdzających świadczenie usług organizacji rejsów poza terytorium Unii Europejskiej. Będą to przykładowo harmonogramy rejsów zorganizowanych przez podmiot trzeci wskazujących, że nie przebiegają one przez terytorium jakichkolwiek Państw UE.

Zatem usługi organizacji rejsów, nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, które będą świadczone poza terytorium Unii Europejskiej, będą podlegać opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% zgodnie z art. 119 ust. 7 w zw. z ust. 9 ustawy).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 dotyczącego obowiązku rozpoznania importu usług, z uwagi na ustalenie miejsca świadczenia usługi poza Polską na podstawie art. 28g ust. 1 ustawy o VAT, należy w pierwszej kolejności wyjaśnić, że wbrew stanowisku Wnioskodawcy nabywanych kompleksowych usług organizacji rejsów obejmujących program sportowo- rekreacyjno-wypoczynkowy nie można uznać za usługi, o których mowa w art. 28g ust. 1 ustawy. Art. 28g ust. 1 dotyczy usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika. Nabywane przez Wnioskodawcę kompleksowe usługi organizacji rejsów nie stanowią usług w zakresie wstępów na imprezy sportowe czy to rozrywkowe. Wnioskodawca w opisie zdarzenia wskazuje wyraźnie, że będzie nabywał od podmiotu trzeciego wykonanie kompleksowej usługi przeprowadzenia rejsu. Impreza będzie polegać na możliwości przepłynięcia określonej trasy z zawinięciem do określonych portów wraz z zapewnieniem atrakcji służących dobremu spędzaniu czasu. Przy okazji uczestnicy będą mogli skorzystać z aktywności fizycznej, nauczyć się obsługi łodzi, celem zdobycia w przyszłości stosownych uprawnień. Zatem nie można się zgodzić z Wnioskodawcą, że nabywane od podmiotu trzeciego usługi stanowią usługi wstępu na imprezy rozrywkowe, lecz stanowią kompleksowe usługi turystyczne. Zatem dla określenia miejsca świadczenia nabywanych od podmiotu trzeciego usług turystycznych należy zastosować przepis art. 28n ust. 1 ustawy o VAT. Podmiot świadczący dla Wnioskodawcy kompleksowe usługi organizacji rejsów nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, będzie to podmiot z siedzibą poza UE. Zatem miejscem świadczenia nabywanych przez Wnioskodawcę usług, będzie zgodnie z art. 28n ust. 1 miejsce, w którym usługodawca, czyli podmiot trzeci - posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące miejsca świadczenia nabywanych usług jest nieprawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii rozpoznania obowiązku w zakresie importu usług należy wskazać, że stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
usługobiorcą jest:

w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Ponadto, w myśl art. 17 ust. la ustawy, przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Z opisu zdarzenia wynika, że usługodawcą jest podmiot, który nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej, ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Z kolei usługobiorcą będzie Wnioskodawca, który będzie czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Zatem zostaną spełnione łącznie warunki do uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, zobowiązanego do rozpoznania importu usług z tytułu nabycia kompleksowych usług organizacji rejsów od podmiotu posiadającego siedzibę działalności gospodarczej poza terytorium Unii Europejskiej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabycie kompleksowej usługi organizacji rejsu od podmiotu zagranicznego nie będzie związane z koniecznością rozpoznania importu usług, gdyż miejscem świadczenia nabywanej usługi będzie stosownie do art. 28g ust. 1 ustawy o VAT miejsce, gdzie fizycznie odbywa się rejs (a więc poza Polską), jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 1-3 dotyczących Scenariusza 1 zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zauważyć przy tym należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku stan faktyczny i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin