INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 02.02.2012 r. (data wpływu 06.02.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 18.04.2012 r. (data nadania 18.04.2012 r., data wpływu 23.04.2012 r.) na wezwanie z dnia 10.04.2012 r. (data nadania 10.04.2012 r., data doręczenia 12.04.2012 r.) Nr IPPB4/415-101/12-2/SP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 roku i latach następnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.02.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 roku i latach następnych, opodatkowania dochodów z dywidend, obowiązku złożenia w Polsce zeznania za 2011 rok oraz możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z tytułu zaliczek na podatek dochodowy pobranych przez ZUS przy wypłacie renty rodzinnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 10.04.2012 r. (data nadania 10.04.2012 r., data doręczenia 12.04.2012 r.) Nr IPPB4/415-101/12-2/SP tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego i przedstawienie dokumentu (oryginał lub kopię urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa lub innego dokumentu), z którego wynika sposób reprezentacji Wnioskodawczyni w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla osoby, która przedmiotowy wniosek podpisała.

Pismem z dnia 18.04.2012 r. (data nadania 18.04.2012 r., data wpływu 23.04.2012 r.) wniosek został uzupełniony w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni ma podwójne obywatelstwo – polskie i irlandzkie. Od czterech lat mieszka na stałe w Wielkiej Brytanii. Jest niezamężna i nie posiada dzieci, jej partner życiowy również mieszka w Wielkiej Brytanii. W 2011 r. Wnioskodawczyni ukończyła studia w Wielkiej Brytanii i odbyła tam praktyki zawodowe. Od 01 stycznia 2012 r. rozpoczęła kolejny etap praktyk zawodowych z ekspektatywą przekształcenia tego stosunku prawnego w stosunek pracy. Wnioskodawczyni mieszka w Wielkiej Brytanii w wynajmowanym mieszkaniu, opłaca tam abonament telefoniczny, posiada bieżący rachunek bankowy i kartę debetową. Wnioskodawczyni objęta jest także brytyjskim systemem ubezpieczeń. W świetle brytyjskich regulacji podatkowych, Wnioskodawczyni, ze względu na wspomniane powyżej okoliczności, zyskała status rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii, podlegającego opodatkowaniu od całość swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że może w perspektywie kilku lat przeprowadzi się do Polski z zamiarem stałego pobytu, jednakże na dzień dzisiejszy za swoje stałe miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych uznaje Wielką Brytanię.

Wnioskodawczyni zameldowana jest wprawdzie na pobyt stały w Polsce pod adresem swojej matki, ale do Polski przyjeżdża okazjonalnie, a okres jej pobytu w Polsce w żadnym roku podatkowym (kalendarzowym) nie przekracza 183 dni. Wnioskodawczyni nie jest obecnie objęta w Polsce systemem ubezpieczeń społecznych/zdrowotnych jak również jakimkolwiek dodatkowym ubezpieczeniem. Nie posiada w Polsce nieruchomości, znaczącego majątku ruchomego, kart kredytowych/debetowych, nie opłaca abonamentu telefonicznego. Do sierpnia 2011 r., tj. do momentu zakończenia studiów, Wnioskodawczyni przysługiwała w Polsce renta rodzinna po jej zmarłym ojcu. W tym celu Wnioskodawczyni utrzymywała rachunek bankowy w polskim banku, na który renta była przelewana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W związku z utratą prawa do renty rachunek ten, jako zbędny, zostanie wkrótce zamknięty.

Na podstawie Rozporządzenia z dnia 10 listopada 2010 r. wydanego przez Sąd Okręgowy w Szwajcarii, stwierdzającego nabycie spadku po zmarłym ojcu, Wnioskodawczyni formalnie przysługuje prawo współwłasności łącznej wchodzących w skład masy spadkowej rzeczy oraz praw majątkowych znajdujących się/wykonywanych w Polsce oraz za granicą.

W związku z powyższym, celem spełniania wymogów przewidzianych przepisami polskiej ustawy o podatku od spadków i darowizn, pełnomocnik Wnioskodawczyni złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2, w którym wykazano przypadający Wnioskodawczyni udział w poszczególnych składnikach masy spadkowej obejmującej, między innymi, prawo wieczystego użytkowania/własności nieruchomości położonych w Polsce, akcje/udziały spółek mających siedzibę w Polsce oraz innych jurysdykcjach, środki zgromadzone na rachunkach bankowych w Polsce i za granicą, należności z tytułu umów pożyczek, samochody osobowe (wykorzystywane głównie za granicą).

Formalny dział spadku nie został dotąd dokonany przez właściwy polski sąd, a składniki majątkowe tworzące masę spadkową są we władaniu wdowy po zmarłym ojcu Wnioskodawczyni.

Z postanowień umowy zawartej przez spadkobierców, w tym Wnioskodawczynię, wynika, że w skład majątku, który ostatecznie przypadnie Wnioskodawczyni, nie wejdą bezpośrednio żadne nieruchomości położone w Polsce. Wnioskodawczyni stanie się natomiast właścicielką mniejszościowych udziałów w kilku spółkach mających siedzibę w Polsce, przy czym jej rola w stosunku do tych podmiotów będzie jedynie pasywna. Wnioskodawczyni nie będzie brała aktywnego udziału w zarządzaniu tymi podmiotami.

W związku z ustaleniami poczynionymi tytułem rozliczeń pomiędzy spadkobiercami jej zmarłego ojca w kontekście ustalenia udziałów w jego majątku, w trakcie 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała na swój rachunek w zagranicznym banku płatność od zagranicznej spółki kapitałowej. Otrzymane płatności od zagranicznej spółki kapitałowej zostały na ten moment ukształtowane jako pożyczka.

Wnioskodawczyni jest już większościowym udziałowcem spółki kapitałowej mającej siedzibę na terytorium Polski, przy czym również w tym przypadku, jej rola jest pasywna. Wnioskodawczyni nie bierze czynnego udziału w zarządzaniu tą spółką.

Równocześnie, Wnioskodawczyni jest właścicielką udziałów w spółkach mających siedzibę w jurysdykcjach. Z tytułu posiadanych udziałów w spółkach zagranicznych Wnioskodawczyni spodziewa się otrzymywać dywidendę.

Oprócz dochodów wyżej opisanych Wnioskodawczyni uzyskała w 2011 r. dochód z tytułu oprocentowania środków pieniężnych na lokacie w banku w Szwajcarii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni w 2011 r. posiadała miejsce zamieszkania na terytorium Polski i w konsekwencji podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu...
2. Czy w latach następnych, przy założeniu, że stan faktyczny przedstawiony w niniejszym wniosku nie ulegnie zmianie, Wnioskodawczyni posiadać będzie miejsce zamieszkania na terytorium Polski i w konsekwencji podlegać będzie w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu...
3. Czy otrzymywane przez Wnioskodawczynię dochody z dywidend dystrybuowanych przez spółki mające siedzibę za granicą podlegać będą opodatkowaniu w Polsce...
4. Czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do złożenia do polskiego urzędu skarbowego zeznania podatkowego za 2011 r....
5. Czy Wnioskodawczyni przysługiwać będzie prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych pobranych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych przy wypłacie renty rodzinnej...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji są kwestie dotyczące ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce w 2011 roku i latach następnych (pytania Nr 1 i 2).

Natomiast odnośnie opodatkowania dochodów z dywidend dystrybuowanych przez spółki mające siedzibę za granicą, obowiązku złożenia do polskiego urzędu skarbowego zeznania za 2011 rok oraz odnośnie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty z tytułu zaliczek na podatek dochodowy pobranych przez ZUS przy wypłacie renty rodzinnej, zostanie wydana odrębna interpretacja (pytania Nr 3, 4 i 5).

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawczyni w 2011 r. nie posiadała ona miejsca zamieszkania na terytorium Polski i w konsekwencji nie podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) – dalej: „ustawa o PIT”, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o PIT – uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych ub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywania terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Obie powyższe przesłanki mają charakter rozłączny, co oznacza, że wystarczy spełnienie jednej z nich, aby uznać, że osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w Polsce.

Ustawa o PIT nie zawiera definicji pojęcia „centrum interesów osobistych” ani „centrum interesów gospodarczych”.

Biorąc jednak pod uwagę powszechne znaczenie tych pojęć, jak również stanowisko organów podatkowych prezentowane w wydawanych interpretacjach, pojęcie „centrum interesów życiowych” należy rozumieć jako powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe (w szczególności, najbliższa rodzina, tj. współmałżonek, dzieci), aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelska, przynależność do organizacji, czy klubów, uprawianie hobby etc.

Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, konta bankowe, zaciągnięte kredyty/pożyczki etc.

W ocenie Wnioskodawczyni, nie ulega wątpliwości, że jej centrum interesów osobistych nie jest zlokalizowane w Polsce, tylko w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawczyni mieszka tam od 4 lat, odwiedzając Polskę jedynie okazjonalnie. Jej aktywność towarzyska (partner życiowy, przyjaciele, znajomi) skoncentrowana jest w Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii skoncentrowana jest również jej aktywność kulturalna, uprawianie hobby etc. Co prawda matka Wnioskodawczymi mieszka w Polsce, jednakże Wnioskodawczyni jest osobą pełnoletnią, prowadząc .własne życie, tak więc jej związki z rodziną w Polsce nie stanowią już wyznacznika centrum interesów osobistych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ulega wątpliwości, że również jej centrum interesów gospodarczych nie jest zlokalizowane w Polsce.

Mimo, iż Wnioskodawczyni jest większościowym udziałowcem spółki kapitałowej mającej siedzibę w Polsce, jej rola w stosunku do tej spółki jest jedynie pasywna. Wnioskodawczyni nie bierze czynnego udziału w zarządzaniu spółką.

Rola Wnioskodawczyni w stosunku do spółek mających siedzibę w Polsce, których mniejszościowym udziałowcem stanie się po dokonaniu działu spadku po zmarłym ojcu będzie także pasywna. Wnioskodawczyni nie będzie brała aktywnego udziału w zarządzaniu tymi podmiotami.

Co więcej, Wnioskodawczyni posiada także udziały w spółkach mających siedzibę w zagranicznych jurysdykcjach, a zatem udziały spółek polskich wejdą w skład szerszego portfela Wnioskodawczyni.

W 2012 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła kolejny etap praktyk zawodowych w Wielkiej Brytanii z ekspektatywą przekształcenia tego stosunku prawnego w stosunek pracy, z którego otrzymywać będzie stałe dochody. To również w Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni posiada bieżący rachunek bankowy, z którego regularnie korzysta i kartę debetową, opłaca abonament telefoniczny oraz objęta jest brytyjskim systemem ubezpieczeń.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawczyni, nie posiada ona w Polsce centrum interesów życiowych w rozumieniu ustawy o PIT. Tym samym, Wnioskodawczyni nie spełnia pierwsze przesłanki – wskazanej w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o PIT – do uznania jej za osobę mającą miejsc zamieszkania w Polsce.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawczyni przebywa w Polsce jedynie okazjonalnie, tak więc okres jej pobytu w Polsce nie przekracza 183 dni w żadnym roku podatkowym (kalendarzowym). Wnioskodawczyni nie spełnia zatem również drugiej przesłanki – przewidziane w art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy o PIT – do uznania jej za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni, w 2011 r. nie posiadała ona miejsca zamieszkania w Polsce w rozumieniu ustawy o PIT i w konsekwencji nie podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Istotnym jest również, jak wskazano powyżej, że Wnioskodawczyni zyskała status rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii, w świetle brytyjskich regulacji podatkowych.

Niezależnie od powyższego, gdyby nawet przyjąć, że Wnioskodawczyni spełnia przesłanki dla uznania ją za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu ustawy o PIT, zastosowanie znajdzie – w świetle art. 4a tej ustawy – odpowiednia umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, tj. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkie Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych podpisana dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840) – dalej: Konwencja”.

Zgodnie z art. 4 Konwencji, w rozumieniu Konwencji, określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych. Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce” oraz „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Zjednoczonym Królestwie” będą rozumiane w sposób analogiczny.

Definicja powyższa odnosi się zatem do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Stosownie do art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu I osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiający się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj y żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Powyższe oznacza, że w przypadku uznania, że Wnioskodawczyni spełnia przesłanki dla traktowania jej jak osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu ustawy o PIT, a jednocześnie biorąc pod uwagę fakt, że zyskała ona status rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii (w świetle przepisów podatkowych obowiązujących w Wielkiej Brytanii), miejsce zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych trzeb będzie ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w przytoczonym powyżej art. 4 ust. 2 Konwencji.

Pierwszym w kolejności kryterium umożliwiającym rozstrzygnięcie konfliktu podwójnej rezydencji podatkowej wskazanym w lit. a) art. 4 ust. 2 Konwencji jest posiadanie w danym kraju stałego miejsca zamieszkania.

W świetle Komentarza OECD, uważa się, że stałe miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas Przy czym, każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę, tj. dom lub apartament będący własnością lub wynajęty.

Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, a oznacza to, że osoba zainteresowana powinna czynić wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych powodów może mieć krótkotrwały charakter (wycieczka, podróż służbowa itd.).

Koncepcja stałego miejsca zamieszkania nawiązuje zatem do stałego dysponowania danym lokalem.

Jak wskazano powyżej, Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Wielkiej Brytanii od czterech lat. Tam wynajmuje mieszkanie. Od początku 2012 r. rozpoczęła kolejny etap praktyk zawodowych z możliwością podjęcia potem stałej pracy.

Wnioskodawczyni mieszka w Wielkiej Brytanii w okolicznościach wskazujących, że miejsce to nie jest miejscem tymczasowym, ale ma na chwilę obecną charakter stały i taki charakter mieć będzie przez najbliższy czas. Jednocześnie, Wnioskodawczyni, nie posiada i nie będzie posiadać po dokonaniu formalnego podziału spadku po zmarłym ojcu, żadnych nieruchomości w Polsce, którymi dysponowałaby w sposób stały i które można by uznać za jej drugie stałe miejsce zamieszkania. Wnioskodawczyni zameldowana jest wprawdzie w Polsce, jednakże pod adresem swojej matki, a fakt ten wynika jedynie wymogów administracyjno-formalnych. Tym samym, w ocenie Wnioskodawczyni, jej stałe miejsce zamieszkania w rozumieniu Konwencji nie znajduje się w Polsce, tylko w Wielkiej Brytanii.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawczyni, w 2011 r. nie posiadała ona miejsca zamieszkania na terytorium Polski i w konsekwencji nie podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Ad. 2.

Biorąc pod uwagę argumenty przedstawione powyżej, w opinii Wnioskodawczyni, w latach następnych, przy założeniu, że stan faktyczny wskazany we wniosku nie ulegnie zmianie, Wnioskodawczyni nie będzie posiadała miejsca zamieszkania na terytorium Polski i w konsekwencji nie będzie podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20.07.2006 r. (Dz. U z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Natomiast w świetle art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie i irlandzkie. Od czterech lat mieszka na stałe w Wielkiej Brytanii. Jest niezamężna, nie posiada dzieci, jej partner życiowy również mieszka w Wielkiej Brytanii. W 2011 r. Wnioskodawczyni ukończyła studia w Wielkiej Brytanii i odbyła tam praktyki zawodowe. Od 01 stycznia 2012 r. rozpoczęła kolejny etap praktyk zawodowych z ekspektatywą przekształcenia tego stosunku prawnego w stosunek pracy.

W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, opłaca tam abonament telefoniczny, posiada bieżący rachunek bankowy i kartę debetową. Wnioskodawczyni objęta jest brytyjskim systemem ubezpieczeń.

W świetle brytyjskich regulacji podatkowych, Wnioskodawczyni zyskała status rezydenta podatkowego Wielkiej Brytanii, podlegającego opodatkowaniu od całość swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w perspektywie kilku lat przeprowadzi się do Polski z zamiarem stałego pobytu, jednakże na dzień dzisiejszy za swoje stałe miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych uznaje Wielką Brytanię.

Wnioskodawczyni jest zameldowana na pobyt stały w Polsce pod adresem swojej matki, ale do Polski przyjeżdża okazjonalnie, a okres jej pobytu w Polsce w żadnym roku podatkowym (kalendarzowym) nie przekracza 183 dni.

Wnioskodawczyni nie jest obecnie objęta w Polsce systemem ubezpieczeń społecznych/zdrowotnych, jak również jakimkolwiek dodatkowym ubezpieczeniem. Nie posiada w Polsce nieruchomości, znaczącego majątku ruchomego, kart kredytowych/debetowych, nie opłaca abonamentu telefonicznego.

Do sierpnia 2011 r., tj. do momentu zakończenia studiów, Wnioskodawczyni przysługiwała w Polsce renta rodzinna po jej zmarłym ojcu. W tym celu Wnioskodawczyni utrzymywała rachunek bankowy w polskim banku, na który renta była przelewana przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W związku z utratą prawa do renty rachunek ten, jako zbędny, zostanie wkrótce zamknięty.

Na podstawie Rozporządzenia z dnia 10 listopada 2010 r. wydanego przez Sąd Okręgowy w Szwajcarii, stwierdzającego nabycie spadku po zmarłym ojcu, Wnioskodawczyni formalnie przysługuje prawo współwłasności łącznej wchodzących w skład masy spadkowej rzeczy oraz praw majątkowych znajdujących się/wykonywanych w Polsce oraz za granicą. Z postanowień umowy zawartej przez spadkobierców, w tym Wnioskodawczynię, wynika, że w skład majątku, który ostatecznie przypadnie Wnioskodawczyni, nie wejdą bezpośrednio żadne nieruchomości położone w Polsce. Wnioskodawczyni stanie się natomiast właścicielką mniejszościowych udziałów w kilku spółkach mających siedzibę w Polsce, przy czym jej rola w stosunku do tych podmiotów będzie jedynie pasywna. Wnioskodawczyni nie będzie brała aktywnego udziału w zarządzaniu tymi podmiotami.

W związku z ustaleniami poczynionymi tytułem rozliczeń pomiędzy spadkobiercami jej zmarłego ojca w kontekście ustalenia udziałów w jego majątku, w trakcie 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała na swój rachunek w zagranicznym banku płatność od zagranicznej spółki kapitałowej. Otrzymane płatności od zagranicznej spółki kapitałowej zostały na ten moment ukształtowane jako pożyczka.

Wnioskodawczyni jest już większościowym udziałowcem spółki kapitałowej mającej siedzibę na terytorium Polski, przy czym również w tym przypadku, jej rola jest pasywna. Wnioskodawczyni nie bierze czynnego udziału w zarządzaniu tą spółką.

Równocześnie, Wnioskodawczyni jest właścicielką udziałów w spółkach mających siedzibę w jurysdykcjach. Z tytułu posiadanych udziałów w spółkach zagranicznych Wnioskodawczyni spodziewa się otrzymywać dywidendę. Oprócz dochodów wyżej opisanych Wnioskodawczyni uzyskała w 2011 r. dochód z tytułu oprocentowania środków pieniężnych na lokacie w banku w Szwajcarii.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku i uzupełnieniu stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni w 2011 roku i latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium, na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz dochody z innych źródeł przychodów położonych w kraju, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia stanu faktycznego, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.