INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1 listopada 1997 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Działalność gospodarczą prowadzono w wynajmowanym lokalu. W grudniu 2006 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lokal w budynku niemieszkalnym, gdzie sprzedający oświadczył, że sprzedaje udział wynoszący 3/600 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu i w prawie własności zabudowań i bazy magazynowej stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności. Sprzedający oświadczył również, że przenosi na rzecz kupującego w posiadanie powierzchnię handlowo-biurową wynoszącą 120 m² oraz udział wynoszący 3/600 w powierzchniach wspólnych odpowiadający powierzchni 10,85 m². W akcie notarialnym widnieje zapis, iż Wnioskodawca zakupu tego dokonał wspólnie z małżonką z majątku wspólnego na cele prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa. W lipcu 2011 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie z Urzędu Miasta do złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości za lata 2007 – 2011. W związku z istniejącą współwłasnością z osobą prawną 17 listopada 2011 r. Wnioskodawca złożył deklaracje DN-1. za poszczególne lata, w których wykazano następujący podatek należny:

• 2007 r. - 2.457 zł,
• 2008 r. - 2.513 zł,
• 2009 r. - 2.619 zł,
• 2010 r. - 2.710 zł,
• 2011 r. - 2.780 zł.

Łącznie kwota podatku za lata 2007-2011 wyniosła 13.079 zł.

Wnioskodawca koszty uzyskania przychodów księguje z datą poniesienia kosztu, czyli z datą wystawienia dokumentu stanowiącego podstawę do księgowania. Wnioskodawca zaległy podatek zamierza płacić w ratach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od nieruchomości na podstawie dowodu wewnętrznego w dacie złożenia deklaracji DN-1, czyli w dniu 17 listopada 2011 r....
2. Czy data złożenia deklaracji jest datą potwierdzającą dzień poniesienia kosztu...

Wnioskodawca uważa, iż należny podatek od nieruchomości może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu z datą 17 listopada 2011 r., tj. z datą stempla potwierdzającego złożenie deklaracji do Urzędu Miasta. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu (art. 22 ust. 6b). Wnioskodawca uważa, że dniem wystawienia dokumentu jest data złożenia deklaracji, a deklaracja z wyliczonym podatkiem stanowi podstawę do księgowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Podatek od nieruchomości nie został wymieniony w katalogu zawartym w przepisach art. 23 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatek wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Podatek od nieruchomości, którego obowiązek zapłaty wiąże się z posiadaniem nieruchomości, należy klasyfikować jako koszt, który podatnik jest obowiązany uiszczać w związku z posiadanym przez niego majątkiem.

Ponoszenie wydatków o charakterze publicznoprawnym od posiadanych nieruchomości związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą może mieć wpływ na możliwość osiągnięcia przez niego przychodu, choć trudno powiązać je z konkretnym przysporzeniem. Wydatki takie, ponoszone przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą mogą być zatem zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty ogólne prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga jednak, iż warunkiem zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest związek wydatku z działalnością gospodarczą jako źródłem przychodu.

Z cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, iż ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodu ze źródłem tego przychodu.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Przy tym - co do zasady - możliwość zaliczenia określonej wartości do kosztów uzyskania przychodów nie jest uzależniona od faktycznego wydatkowania sumy pieniężnej.

W myśl art. 22 ust. 5c ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z treści art. art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, iż zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W grudniu 2006 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lokal w budynku niemieszkalnym. Sprzedający oświadczył, że sprzedaje udział wynoszący 3/600 części w prawie wieczystego użytkowania gruntu i w prawie własności zabudowań i bazy magazynowej stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności. Sprzedający oświadczył również, że przenosi na rzecz kupującego w posiadanie powierzchnię handlowo-biurową wynoszącą 120 m² oraz udział wynoszący 3/600 w powierzchniach wspólnych odpowiadający powierzchni 10,85 m². W lipcu 2011 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie z Urzędu Miasta do złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości za lata 2007 – 2011. Ponieważ istnieje współwłasność z osobą prawną Wnioskodawca w dniu 17 listopada 2011 r. złożył deklaracje DN-1 za poszczególne lata. Zaległy podatek zamierza wpłać w ratach.

Jak wskazano powyżej, podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów dotyczy art. 22 ust. 6b cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Powyższa definicja dotyczy zarówno podatników rozliczających koszty według zasad przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe jak i stosujących metodę kasową.

Zgodnie z przepisem art. 6 ust. 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu osób fizycznych oraz osób prawnych, jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej lub spółek nieposiadających osobowości prawnej, z wyjątkiem osób tworzących wspólnotę mieszkaniową, osoby fizyczne składają deklarację na podatek od nieruchomości oraz opłacają podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne.

W myśl art. 6 ust. 9 ww. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz spółki niemające osobowości prawnej, jednostki organizacyjne Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, a także jednostki organizacyjne Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe są obowiązane:

• składać, w terminie do dnia 31 stycznia, organowi podatkowemu właściwemu ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania, deklaracje na podatek od nieruchomości na dany rok podatkowy, sporządzone na formularzu według ustalonego wzoru, a jeżeli obowiązek podatkowy powstał po tym dniu - w terminie 14 dni od dnia zaistnienia okoliczności uzasadniających powstanie tego obowiązku;
• odpowiednio skorygować deklaracje w razie zaistnienia zdarzenia, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia tego zdarzenia;
• wpłacać obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości - bez wezwania - na rachunek właściwej gminy, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca, a za styczeń do dnia 31 stycznia.

Jeżeli zatem - tak jak w niniejszej sprawie - nieruchomość stanowi współwłasność jednocześnie osoby fizycznej oraz osoby prawnej bądź jednostki organizacyjnej (w tym spółki) nieposiadajacej osobowości prawnej, osoba fizyczna składa deklarację na podatek od nieruchomości oraz opłaca podatek na zasadach obowiązujących osoby prawne. W tym przypadku nie jest doręczana osobie fizycznej decyzja ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego.

Z tego względu osoby fizyczne wykorzystujące w prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomość stanowiącą współwłasność z osobą prawną, rozliczające się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów mają prawo zaliczyć podatek od nieruchomości w całości do kosztów uzyskania przychodu w dacie złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości – DN-1 w myśl art. art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Deklaracja na podatek od nieruchomości – DN-1 stanowi bowiem podstawę do zaksięgowania kosztu.

Reasumując, w oparciu o powołane wyżej przepisy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że winien księgować podatek od nieruchomości w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie złożenia deklaracji na podatek od nieruchomości - DN-1.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie potrącalności kosztu uzyskania przychodu na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest jej przedmiotem ocena prawidłowości rozliczenia podatku od nieruchomości.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.