2016.07.18 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-460/16/NG
z 18 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 11 kwietnia 2016 r. (data otrzymania 15 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym 23 czerwca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku w części dotyczącej:

zaliczenia do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wydatków poniesionych na zakup nieruchomości mieszkalnej w Wielkiej Brytanii, spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości mieszkalnej w Wielkiej Brytanii ¬– jest prawidłowe,
braku możliwości zaliczenia do wydatków na własne cele mieszkaniowe kwoty przeznaczonej na wpłatę kaucji na poczet kredytu – jest prawidłowe,
uznania za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe wydatków poniesionych na zakup nieruchomości w Polsce, wydatków związanych ze sprzedażą nieruchomości w Polsce ¬– jest nieprawidłowe,
sposobu przeliczenia wydatków poniesionych na spłatę kredytu – jest nieprawidłowe,
rozliczenia sprzedaży nieruchomości w zeznaniu PIT-38 – jest nieprawidłowe,
zaliczenia całości spłaty kredytu zaciągniętego z osobą trzecią do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe – jest nieprawidłowe,
sposobu dokumentowania wydatków na własne cele mieszkaniowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 14 czerwca 2016 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 23 czerwca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W sierpniu 2013 r. Wnioskodawca otrzymał w spadku nieruchomość (spadkodawca zmarł 24 sierpnia 2013 r.). Wnioskodawca zamierza sprzedać tę nieruchomość przed upływem pięciu lat, a otrzymane w ten sposób środki finansowe chce przeznaczyć w części na zakup nieruchomości w Wielkiej Brytanii, w części na zakup nieruchomości w Polsce, dokładnie w miejscowości J.G. Wnioskodawca zamierza kupić w Polsce lokal mieszkalny w bloku, natomiast w Wielkiej Brytanii zamierza kupić domek lub mieszkanie w zależności od ceny (tylko i wyłącznie budynki mieszkalne).

Wnioskodawca chce zakupić nieruchomość mieszkaniową w Wielkiej Brytanii aby tam zamieszkać, a mieszkanie zakupione w Polsce będzie przeznaczone w przyszłości dla małoletniej córki.

Na obecną chwilę Wnioskodawca mieszka w Wielkiej Brytanii, po sprzedaży nieruchomości w dalszym ciągu będzie tam mieszkał.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania.

Jakie są warunki niezbędne do skorzystania z ulgi określonej w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?, tj.:

Czy przychód otrzymany z odpłatnego zbycia nieruchomości będzie zwolniony z podatku dochodowego w razie przeznaczenia go na zakup dwóch nieruchomości, jednej w Wielkiej Brytanii, jednej w Polsce?
Czy aby skorzystać z ulgi możliwe jest przeznaczenie dochodu ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości na wpłatę kaucji na poczet kredytu, który dopiero zostanie zaciągnięty w Wielkiej Brytanii?
Czy aby skorzystać z ulgi należy koniecznie najpierw zaciągnąć kredyt na zakup nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii a dopiero po fakcie środki finansowe ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości w Polsce przeznaczyć na spłatę kredytu w Wielkiej Brytanii?
Czy koszty związane ze zbyciem odziedziczonej nieruchomości (takie jak wycena przez rzeczoznawcę, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie) oraz koszty związane z zakupem nowej bądź nowych dwóch nieruchomości (takie jak mortrage, prawnicy, banki i wszystkie wydatki poniesione przez podatnika przy sprzedaży odziedziczonej nieruchomości i kupnie nowej) będą uznane jako wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
W jaki sposób powinny być udokumentowane ww. wydatki? Jakie dokumenty z Wielkiej Brytanii będą niezbędne do prawidłowego udokumentowania zakupu nieruchomości? Czy niezbędne jest tłumaczenie dokumentów z Wielkiej Brytanii przez tłumacza przysięgłego?
W którym momencie i według kursu, z jakiego dnia, należy przeliczyć kredyt zaciągnięty w obcej walucie, który ma zostać spłacony przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia odziedziczonej nieruchomości?
Czy nieruchomość w Polsce może być okresowo podnajmowana?
Jaki wpływ na zwolnienie z opodatkowania miałoby zaciągnięcie kredytu w Wielkiej Brytanii przez podatnika ze współkredytobiorcą, który nie jest spokrewniony z Wnioskodawcą?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód otrzymany z odpłatnego zbycia nieruchomości odziedziczonej w spadku będzie zwolniony z podatku dochodowego, gdyż zostanie on przekazany na zakup dwóch nieruchomości, jednej w Polsce w J.G., a drugiej w Wielkiej Brytanii na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca uważa, że dochód uzyskany ze sprzedaży odziedziczonej nieruchomości nie może zostać przeznaczony na wpłatę kaucji dla otrzymania kredytu na zakup nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii. Zdaniem podatnika dla uzyskania zwolnienia z opodatkowania konieczne jest zaciągnięcie kredytu na zakup nieruchomości w Wielkiej Brytanii przed sprzedażą odziedziczonej nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca zaliczyłby do wydatków na cele mieszkaniowe wszystkie koszty związane ze zbyciem odziedziczonej nieruchomości oraz nabyciem nowej (takie jak wycena przez rzeczoznawcę, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie, koszty notarialne, prowizje bankowe) na podstawie faktur wystawionych imiennie na podatnika. W opinii Wnioskodawcy, do udokumentowania wydatków na spłatę kredytu zaciągniętego w Wielkiej Brytanii wystarczy umowa kredytowa przetłumaczona na język polski (bez konieczności tłumaczenia przysięgłego) oraz potwierdzenie częściowej wcześniejszej spłaty kredytu wystawione przez bank. Dla przeliczenia wartości spłacanego kredytu na walutę polską (w celu odliczenia od dochodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości) należy przyjąć średni kurs NBP z dnia spłaty kredytu. Dokumentem potwierdzającymi zakup nieruchomości w Wielkiej Brytanii będzie disposition czyli przetłumaczony na język polski przez tłumacza przysięgłego dokument przekazujący dom w posiadanie kupującego (odpowiednik aktu notarialnego w Polsce). Według Wnioskodawcy, może on okresowo podnajmować mieszkanie zakupione w J.G. i jednocześnie skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Według Wnioskodawcy, nie ma znaczenia czy kredyt będzie zaciągał sam czy z osobą trzecią. Dla rozliczenia dochodu uzyskanego ze zbycia odziedziczonej nieruchomości wystarczy złożenie PIT-u 38.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przypadku nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że do nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości doszło 24 sierpnia 2013 r. w dacie śmierci spadkodawcy. Zatem to ta data ma znaczenie dla liczenia okresu 5 lat, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Zatem jeśli sprzedaż nieruchomości nastąpi przed 1 stycznia 2019 r., tj. przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie nieruchomości w spadku, to sprzedaż ta będzie stanowiła źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy sprzedaży zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty ogłoszeń w prasie, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Mając powyższe przepisy na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł obniżyć przychód o koszty odpłatnego zbycia takie jak, wycena sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Podsumowując, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości (ustalonym zgodnie z art. 19) a kosztami uzyskania tego przychodu, ustalonymi w niniejszej sprawie zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Należny podatek wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w związku z art. 45 ust. 1a ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód ze sprzedaży.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy – za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1.wydatki poniesione na:

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2.wydatki poniesione na:

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 28 ww. ustawy – za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

-przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30). W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.

Przywołany wcześniej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Zatem okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z przywołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy jest m.in. fakt wydatkowania, począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie własne cele mieszkaniowe. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Jednym z takich celów jest m.in. nabycie nieruchomości – budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego położonego w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednak wyjaśnić należy, że w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej prawo do zwolnienia ustawodawca uzależnił od istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Warunek ten – przewidziany w art. 21 ust. 27 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – zostanie spełniony w przypadku nabycia nieruchomości na terytorium Wielkiej Brytanii. W myśl bowiem art. 26 ust. 1 zdanie pierwsze Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. Nr 250, poz. 1840) – właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje, które prawdopodobnie mogą mieć znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej Konwencji albo dla wykonywania lub wdrażania wewnętrznego ustawodawstwa Umawiających się Państw dotyczącego podatków bez względu na ich rodzaj i nazwę, nałożonych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki terytorialne albo organy lokalne w zakresie, w jakim opodatkowanie to nie jest sprzeczne z niniejszą Konwencją, w szczególności w celu zapobiegania oszustwom oraz umożliwiania stosowania przepisów zapobiegających uchylaniu się od prawa.

Przy czym aby skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym należy wydatkować w ustawowym terminie środki ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych na wskazane w ustawie „własne cele mieszkaniowe podatnika”.

Istota odpowiedzi na postawione we wniosku pytania sprowadza się zatem do interpretacji ustawowego terminu „własne cele mieszkaniowe”. W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że samo poniesienie wydatku na nabycie nieruchomości mieszkalnej nie świadczy jeszcze o tym, że została spełniona przesłanka skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania. Warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, według stanowiska prezentowanego w orzecznictwie i doktrynie, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Ustawodawca nie odniósł skorzystania z prawa do zwolnienia z opodatkowania od wykazania zamiaru zamieszkania w nabytym budynku czy lokalu jedynie w chwili jego nabycia, lecz wyraźnie wskazał, że nabycie musi być dokonane na własne cele mieszkaniowe a te realizowane są w dłuższym okresie czasu. Sądy administracyjne podkreślają, że zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany podmiotowo-przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych. Poprzedzenie bowiem wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik, przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie „własnych” potrzeb mieszkaniowych podatnika. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika a nie czyichkolwiek potrzeb mieszkaniowych lub potrzeb rekreacyjnych.

W świetle takiego wyjaśnienia nie zaspokaja swoich własnych celów mieszkaniowych osoba, która posiadając własne miejsce zamieszkania nabywa kolejne nieruchomości w celach lokaty kapitału, prowadzenia inwestycji w postaci najmu, celem późniejszej ich odsprzedaży z zyskiem lub w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych innych osób czy na potrzeby rekreacyjne.

W orzecznictwie dość jednolicie przyjmuje się, że cel mieszkaniowy wiąże się z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych przy czym chodzi tu o potrzeby mieszkaniowe w sensie obiektywnym, a zatem potrzeby przeciętnego podatnika, który o ulgę się ubiega. Zawsze bowiem centrum życiowe koncentruje się w konkretnym budynku (lokalu) mieszkalnym i ten właśnie budynek (lokal) służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Ustawowy warunek do skorzystania z ulgi powinien być spełniony w chwili nabycia nieruchomości. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 20 października 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 908/14 postawił tezę, że „już wówczas obiektywna potrzeba wykorzystania takiego lokalu powinna mieć miejsce”. Tym samym nie będzie celem mieszkaniowym nabycie nieruchomości, w której w bliżej nieokreślonej przyszłości podatnik będzie dopiero realizował własne potrzeby mieszkaniowe. Potrzeba realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych jest najważniejszym elementem przedmiotowego zwolnienia, która powinna być zaspokojona w momencie nabycia lokalu mieszkalnego czy budynku.

Stanowisko Organu potwierdzają także i inne wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi: z 2 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Łd 229/14, z 24 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1639/11 czy z 12 września 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 874/12.

Intencją ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych a nie realizacja jakichkolwiek celów mieszkaniowych. Świadczy o tym poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”. Zwolnienie dotyczy zatem realizowania przez podatnika swoich celów mieszkaniowych czyli własnych potrzeb mieszkaniowych.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe zakupu lokalu mieszkalnego w Polsce w J.G., nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że zakup lokalu mieszkalnego, który w zamierzeniu ma być przeznaczony dla jego córki wypełnia dyspozycję zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Główną przesłanką skłaniającą Wnioskodawcę do zakupu tego lokalu mieszkalnego – jak Wnioskodawca wprost wskazał w uzupełnieniu wniosku – jest chęć zapewnienia swojemu dziecku lokalu mieszkalnego w przyszłości, natomiast do tego czasu Wnioskodawca nie wyklucza możliwości wynajmowania ww. lokalu mieszkalnego. Powyższe okoliczności jednoznacznie przesądzają, że od samego początku zamierzeniem Wnioskodawcy nie jest realizacja własnych celów mieszkaniowych, lecz zaspokojenie w przyszłości potrzeb mieszkaniowych jego dziecka a do tego czasu wynajem innym osobom. Celem nabycia przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego jest zatem cel inwestycyjny i zarobkowy a w dalszej przyszłości przeznaczenie go dla córki. Tymczasem przywołany art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy stanowi, że przychód ze sprzedaży ma zostać wydatkowany na „własne cele mieszkaniowe”. To oznacza, że w nabytym lokalu mieszkalnym podatnik ma zaspakajać własne potrzeby mieszkaniowe, a nie przeznaczać go dla realizacji potrzeb mieszkaniowych innych osób tj. osób, którym lokal zostanie oddany w najem. Ustawodawca nie przewidział również ulgi mieszkaniowej dla podatników, którzy zamiast zaspakajać własne potrzeby mieszkaniowe planują wspomagać w przyszłości swoje dzieci i to z myślą o nich a nie o sobie nabywają lokal mieszkalny.

Mając powyższe wyjaśnienia na uwadze stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości mieszkalnej (budynku lub lokalu mieszkalnego) w Wielkiej Brytanii – o ile nastąpi w okresie dwóch lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym Wnioskodawca sprzeda nieruchomość nabytą w spadku – stanowić będzie wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe, bowiem, jak sam stwierdził Wnioskodawca we wniosku, zamierza zamieszkać w ww. nieruchomości nabytej w Wielkiej Brytanii. Przy czym zauważyć należy, że za wydatek poniesiony na nabycie nieruchomości mieszkalnej w Wielkiej Brytanii należy uznać nie tylko cenę zakupu, lecz także wszystkie wydatki związane z jej nabyciem, tj. prowizje pośredników, wynagrodzenie dla prawników, koszty notarialne i inne wydatki, jeśli są one niezbędne do zakupu nieruchomości, czy też prowizje bankowe (jeśli nie są związane z uzyskaniem środków na nabycie nieruchomości, lecz ich poniesienie jest niezbędne aby zakup nieruchomości doszedł do skutku – są bezpośrednio związane z nabyciem nieruchomości mieszkalnej).

Nie sposób natomiast uznać za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe wydatków związanych ze sprzedażą nieruchomości nabytej w spadku. Koszty związane ze sprzedażą nieruchomości nabytej w spadku – jak wskazał Organ powyżej – Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów odpłatnego zbycia nieruchomości, które to koszty pomniejszają przychód do opodatkowania. Ponadto zauważyć należy, że przepis art. 21 ust. 25 pkt 1 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do własnych celów mieszkaniowych zalicza wydatki poniesione na nabycie budynku mieszkalnego czy też lokalu mieszkalnego, ustawa nie zalicza natomiast do wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe wydatków koniecznych aby sprzedaż nieruchomości doszła do skutku, a z której to sprzedaży dochód podatnik chciałby zwolnić z opodatkowania na podstawie omawianego zwolnienia.

Z kolei odpowiadając na pytanie, czy Wnioskodawca może uznać za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe wpłatę kaucji niezbędnej do uzyskania kredytu hipotecznego oraz samą spłatę tego kredytu, który zamierza zaciągnąć w Wielkiej Brytanii na zakup nieruchomości mieszkalnej zauważyć należy, że z analizy art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy wynika, że w opisanej sytuacji za wydatki, o których mowa w tym przepisie można uznać spłatę kredytu zaciągniętego w banku w Wielkiej Brytanii na nabycie na własność nieruchomości mieszkalnej (lokalu lub budynku mieszkalnego), której Wnioskodawca będzie właścicielem. Należy zwrócić uwagę, że istotne dla skorzystania ze zwolnienia jest również, aby kredyt (pożyczka) zaciągnięty został w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej oraz aby kredyt zaciągnięty został przed uzyskaniem przychodu ze zbycia, a z umowy kredytowej wynikało, że został on zaciągnięty na nabycie nieruchomości. Ważne jest również, aby to przychód uzyskany ze sprzedaży był przeznaczony na spłatę kredytu. Wydatku poniesionego na własne cele mieszkaniowe – jak słusznie twierdzi Wnioskodawca – nie stanowi natomiast wpłata kaucji, albowiem wydatek ten związany jest z uzyskaniem kredytu na zakup nieruchomości, a nie z samą spłatą kredytu.

Z kolei określając po jakim kursie Wnioskodawca powinien przeliczać wydatki poniesione na spłatę kredytu w walucie obcej zauważyć należy, że zgodnie z art. 11a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – kwoty uprawniające do odliczenia od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub obniżenia podatku, wydatki oraz podatek, wyrażone w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku lub zapłaty podatku. Mając na uwadze powyższy przepis stwierdzić należy, że Wnioskodawca powinien spłatę kredytu, która nastąpi w walucie obcej przeliczyć według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty kredytu. Innymi słowy jeśli np. Wnioskodawca dokona spłaty w środę, to spłatę powinien przeliczyć według średniego kursu NBP z wtorku, a jeśli np. spłata zostanie dokonana w poniedziałek, właściwym kursem będzie średni kurs NBP z piątku.

Ponadto zauważyć należy, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca rozważa zaciągnięcie kredytu na nabycie nieruchomości w Wielkiej Brytanii z osobą trzecią. W tym miejscu zauważyć należy, że ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w katalogu wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży wskazał w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy m.in. spłatę kredytu lub odsetek od tego kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czyli wymienionych w ww. przepisie nieruchomości i praw. Cel zaciągniętego kredytu musi wynikać z umowy kredytowej. W rozpatrywanej sprawie kredyt wprawdzie ma zostać zaciągnięty na cele mieszkaniowe, co wypełnia dyspozycję wydatku na własne cele mieszkaniowe w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak Wnioskodawca planuje, że umowa kredytu zostanie zawarta zarówno przez Wnioskodawcę jak i osobę trzecią, co przedkłada się na sposób możliwości zwolnienia z podatku na podstawie wskazanych powyżej przepisów przychodu jaki Wnioskodawca uzyska ze sprzedaży nieruchomości nabytej w spadku.

Wyjaśnić w tym miejscu należy, że użyte przez ustawodawcę określenie „na spłatę kredytu lub pożyczki zaciągniętego przez podatnika” należy rozumieć w sposób dosłowny. Chodzi w tym przypadku o wywiązanie się przez kredytobiorcę z długu względem banku w sposób określony w umowie kredytowej. W tym miejscu zauważyć należy, że o ile Wnioskodawca zaciągnie kredyt z osobą trzecią, to do spłaty kredytu Wnioskodawca zobowiązany będzie w takim samym stopniu jak ww. osoba trzecia. Stąd ze zwolnienia będzie korzystała tylko taka część przychodu Wnioskodawcy, która odpowiadała będzie wysokości udziału Wnioskodawcy w zobowiązaniu kredytowym. Skoro do spłaty zobowiązania kredytowego zobowiązane będą dwie osoby, to 1/2 całego zadłużenia będzie przypadała na Wnioskodawcę. Tylko zatem do takiej wysokości spłacenie zadłużenia będzie wydatkowaniem środków na własne cele mieszkaniowe. W przeciwnym wypadku należałoby uznać, że pieniędzmi z własnego majątku Wnioskodawca spłaci zobowiązanie kredytowe nie tylko swoje, ale i osoby trzeciej. Warunkiem natomiast zwolnienia jest realizowanie własnych celów mieszkaniowych przez podatnika w tym spłata własnego kredytu mieszkaniowego, a nie kredytu mieszkaniowego własnego i innych osób.

Z kolei odpowiadając na pytania, w jaki sposób wydatki mieszkaniowe powinny być udokumentowane, jakie dokumenty z Wielkiej Brytanii będą niezbędne do prawidłowego udokumentowania zakupu nieruchomości, czy niezbędne jest tłumaczenie dokumentów z Wielkiej Brytanii przez tłumacza przysięgłego, zauważyć należy, że art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej wskazuje, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Odnośnie do udokumentowania wydatków, które poniesie Wnioskodawca na własne cele mieszkaniowe zauważyć należy, że podatnik deklarując skorzystanie z tzw. ulgi na cele mieszkaniowe i składając PIT-39 (a nie PIT-38 – jak błędnie uważa Wnioskodawca) nie ma obowiązku dołączać dokumentacji potwierdzającej wydatkowanie przychodu na cele mieszkaniowe. Ww. wydatkowanie może natomiast podlegać kontroli właściwego urzędu skarbowego, który będzie dokonywał weryfikacji przedstawionych przez podatnika dowodów dokumentujących poniesienie wydatków mieszkaniowych. Stwierdzić należy, że dokumentem potwierdzającym zakup nieruchomości mieszkaniowej w Wielkiej Brytanii będzie – jak wskazuje Wnioskodawca – odpowiednik aktu notarialnego tj. disposition czyli dokument przekazujący dom w posiadanie kupującego, przetłumaczony na język polski przez tłumacza przysięgłego. Takimi dokumentami będą także faktury wystawione na Wnioskodawcę, potwierdzające poniesienie przez Wnioskodawcę wydatków na cele mieszkaniowe.

Z kolei odnośnie do dokumentowania spłaty kredytu, zauważyć należy, że zgodnie z cyt. wyżej art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej za dowód należy dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. To oznacza, że za dowody mogą być uznane umowa kredytowa oraz potwierdzenie dokonania przez Wnioskodawcę wcześniejszej spłaty, przetłumaczone na język polski, przy czym nie ma obowiązku tłumaczenia ww. dokumentów przez tłumacza przysięgłego.

Niemniej jednak należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zastrzec w tym miejscu należy, że Organ podatkowy w drodze interpretacji indywidualnej nie może zatem jednoznacznie przesądzić czy ww. dokumenty będą wystarczającymi dowodami na poniesienie wydatków na własne cele mieszkaniowe gdyż w ten sposób wkroczyłby w kompetencje organu podatkowego – właściwego dla Wnioskodawcy naczelnika urzędu skarbowego, który prowadził będzie czynności zmierzające do zweryfikowania prawa Wnioskodawcy do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując stwierdzić należy, że:

Wnioskodawca może za własne cele mieszkaniowe uznać wydatek poniesiony na zakup nieruchomości mieszkalnej położonej w Wielkiej Brytanii, o ile będzie w niej mieszkać a zakup nastąpi w ciągu dwóch lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpi sprzedaż nieruchomości nabytej w spadku za środki pochodzące ze sprzedaży nieruchomości (a nie np. za środki uzyskane na podstawie umowy kredytowej), przy czym za wydatki poniesione na zakup nieruchomości należy uznać nie tylko cenę zakupu, ale także inne koszty niezbędne do zakupu nieruchomości takie jak wydatki poniesione na prawników, prowizje bankowe (o ile dotyczą nabycia nieruchomości a nie uzyskania kredytu), biuro pośrednictwa,
Wnioskodawca nie może za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uznać zakupu lokalu mieszkalnego w Polsce w J.G., ponieważ nie będzie on służył własnym celom mieszkaniowym Wnioskodawcy,
Wnioskodawca może za wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe uznać spłatę kredytu zaciągniętego w Wielkiej Brytanii na zakup nieruchomości mieszkalnej, w której będzie mieszkać Wnioskodawca, o ile zaciągnięcie kredytu nastąpi przed sprzedażą nieruchomości nabytej w spadku,
zaciągnięcie kredytu na zakup nieruchomości w Wielkiej Brytanii wraz z osobą trzecią skutkuje tym, że przy spłacie kredytu przez Wnioskodawcę, będzie on mógł za wydatek poniesiony na własne cele mieszkaniowe uznać tylko połowę ww. spłaty,
Wnioskodawca wydatek poniesiony na spłatę kredytu w walucie obcej powinien przeliczyć według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia tego wydatku,
Wnioskodawca nie może za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uznać wydatków związanych ze sprzedażą nieruchomości nabytej w spadku, ponieważ stanowią one koszty odpłatnego zbycia ww. nieruchomości nabytej w spadku oraz wydatków związanych z uzyskaniem kredytu w Wielkiej Brytanii takich jak np. kaucja czy prowizje bankowe,
za dowód poniesienia wydatków mieszkaniowych należy uznać faktury dokumentujące poniesienie wydatków, umowę kredytu wraz z potwierdzeniem jego częściowej spłaty wystawionym przez bank w Wielkiej Brytanii przetłumaczone na język polski przez osobę nie będącą tłumaczem przysięgłym, przy czym ww. dowody mogą podlegać weryfikacji przez właściwego dla Wnioskodawcy naczelnika urzędu skarbowego,
za dowód nabycia nieruchomości w Wielkiej Brytanii należy uznać, tzw. disposition czyli dokument przekazujący dom w posiadanie kupującego, będący odpowiednikiem aktu notarialnego w Polsce, przetłumaczony na język polski przez tłumacza przysięgłego,
Wnioskodawca powinien rozliczyć sprzedaż nieruchomości nabytej w spadku składając PIT-39, przy czym Wnioskodawca składając ww. zeznanie nie ma obowiązku dołączać jakichkolwiek dokumentów potwierdzających fakt poniesienia wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, stanowiska Wnioskodawcy nie można było w całości uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin