Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4518-7/16/MM
z 18 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2016 r., który wpłynął do tut. Biura 22 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z wejściem w życie przepisów ustawy z 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (tj. w szczególności art. 1 pkt 130 oraz art. 29 tej ustawy), Wnioskodawcę będzie obowiązywał okres przejściowy, zgodnie z którym dopiero od 1 lipca 2018 r. obligatoryjnie zobowiązany będzie sporządzać Jednolity Plik Kontrolny, o którym mowa w art. 193a Ordynacji podatkowej, z uwagi na to że zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej posiada status średniego przedsiębiorcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie ustalenia, czy w związku z wejściem w życie przepisów ustawy z 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (tj. w szczególności art. 1 pkt 130 oraz art. 29 tej ustawy), będzie obowiązywał go okres przejściowy, zgodnie z którym dopiero od 1 lipca 2018 r. obligatoryjnie zobowiązany będzie sporządzać Jednolity Plik Kontrolny, o którym mowa w art. 193a Ordynacji podatkowej, z uwagi na to że zgodnie z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej posiada status średniego przedsiębiorcy. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 czerwca 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4518-7/16/MM wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 12 lipca 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Spółka”) w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 584 ze zm.; dalej: „u.s.d.g.”) posiada status przedsiębiorcy. Spółka prowadzi swoją działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym podlega wpisowi do rejestru przedsiębiorców, potwierdzając tym samym posiadany status przedsiębiorcy.

Przepisy u.s.d.g. wprowadziły rozróżnienie przedsiębiorców definiując oraz dzieląc ich na:

• mikro przedsiębiorców,
• małych przedsiębiorców oraz
• średnich przedsiębiorców
  
  

Art. 106 u.s.d.g. wskazuje, że „za średniego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:

1. zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
2. osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro”.
   
   

W art. 1 pkt 130 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1649) dodano do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa art. 193a, w którym nałożono na podatników prowadzących księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych (Wnioskodawca należy do grupy takich podatników) obowiązek przesyłania tych ksiąg w formie elektronicznej za pośrednictwem Jednolitego Pliku Kontrolnego (JPK), który to obowiązek wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2016 r.

Art. 29 przytoczonej powyżej ustawy nowelizacyjnej stanowi, iż mali i średni przedsiębiorcy w rozumieniu u.s.d.g. w okresie od 1 lipca 2016 r. do 30 czerwca 2018 r. mogą skorzystać z okresu przejściowego, w którym mogą przekazywać dane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej JPK. Natomiast zgodnie ze znowelizowanymi przepisami obowiązek ten od 1 lipca 2016 r. będzie miał charakter obligatoryjny w stosunku do dużych przedsiębiorców.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zatrudnia mniej niż 250 pracowników, suma aktywów jego bilansu przeliczona na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na dzień 31 grudnia 2015 r. nie przekroczyła równowartości w złotych 43 mln euro. Jeśli chodzi natomiast o roczny obrót netto Wnioskodawcy, to na dzień 31 grudnia 2015 r. przekroczył on równowartość w złotych 50 milionów euro.

12 lipca 2016 r. Spółka uzupełniła wniosek o jednoznaczną informację, zgodnie z którą posiada ona status średniego przedsiębiorcy według przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcę, w związku z wejściem w życie przepisów wprowadzonych ustawą z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (tj. w szczególności art. 1 pkt 130 oraz art. 29 niniejszej ustawy), będzie obowiązywał okres przejściowy tj. do dnia 1 lipca 2018 r., dopiero od tej daty Wnioskodawca obligatoryjnie zobowiązany będzie sporządzać Jednolity Plik Kontrolny, o którym mowa w art. 193a Ordynacji Podatkowej, z uwagi na to że zgodnie z ustawą o swobodnie działalności gospodarczej posiada status średniego przedsiębiorcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 106 u.s.d.g. spełnia on przesłanki, które przewidują, że danemu przedsiębiorcy zostaje przyznany status średniego przedsiębiorcy. Jak wskazuje powyższy przepis, za średniego przedsiębiorcę uważa się przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych:

1. zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
2. osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro. Także załącznik do zalecenia 2003/361/WE art. 2 ust 1 podaje, iż na kategorie przedsiębiorstw mikro, małych i średnich składają się przedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niż 250 osób i których obroty roczne nie przekraczają 50 min euro, i/lub których roczna suma bilansowa nie przekracza 43 mln euro.
   
   

Jeśli chodzi natomiast o Wnioskodawcę to zatrudnienie na dzień 31 grudnia 2015 r. jest mniejsze niż 250 osób a roczna suma bilansowa nie przekracza kwoty 43 mln euro. Natomiast roczny obrót netto osiągnięty przez Wnioskodawcę na dzień 31 grudnia 2015 r. przekroczył 50 mln euro. Należy więc zauważyć, że na gruncie przywołanych powyżej przepisów Wnioskodawca spełnił wymóg zatrudnienia oraz wymóg osiągnięcia określonej sumy bilansowej, nie spełnił tylko wymogu odpowiedniego obrotu netto, ponieważ jego obrót za rok 2015 wyniósł więcej niż 50 mln euro.

W przypadku Wnioskodawcy spełnione zostały więc dwie przesłanki określone w art. 106 u.s.d.g. Jednakże jest to wystarczające do uznania Wnioskodawcy za średniego przedsiębiorcę, ponieważ na gruncie przywołanego przepisu została użyta alternatywa rozłączna. Tym samym o posiadaniu statusu średniego przedsiębiorcy decyduje przede wszystkim liczba zatrudnienia oraz roczny obrót netto albo suma bilansowa. A zatem Wnioskodawca w świetle powyższych przepisów posiada status średniego przedsiębiorcy, ponieważ jak już wskazano spełnił on przesłankę zatrudnienia oraz przesłankę osiągnięcia określonej sumy bilansowej w jednym z dwóch lat obrotowych.

Należy również zwrócić uwagę na załącznik do zalecenia Komisji Europejskiej z 6 maja 2003 r. dotyczący definicji przedsiębiorstw mikro, małych i średnich [notyfikowane jako dokument nr C(2003) 1422; 2003/361/WE], gdzie Komisja wskazuje w art. 4 ust. 2, iż w przypadku, gdy z datą zamknięcia rozliczeń przedsiębiorstwo stwierdza, że w skali rocznej przekroczyło lub mieści się poniżej pułapów dotyczących liczby zatrudnionych osób lub pułapów finansowych określonych w art. 2 tego załącznika, nie spowoduje to utraty ani nabycia statusu przedsiębiorstwa średniego, małego ani mikro przedsiębiorstwa, chyba, że pułapy te zostaną przekroczone przez dwa okresy obrachunkowe z rzędu. Powyższe również wskazuje na to, iż Wnioskodawca posiada status średniego przedsiębiorcy.

Jak wynika z art. 29 ustawy nowelizacyjnej z 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, od 1 lipca 2016 r. do przekazywania danych w postaci elektronicznej za pośrednictwem Jednolitego Pliku Kontrolnego zobowiązani będą tylko duzi przedsiębiorcy obligatoryjnie. Natomiast mali i średni przedsiębiorcy w rozumieniu u.s.d.g. w okresie od 1 lipca 2016 r. do 30 czerwca 2018 r. mogą skorzystać z okresu przejściowego, w którym mogą lecz nie muszą powyższe dane przekazywać za pośrednictwem JPK.

W związku z tym, że jak już wyżej wykazano, jako że Wnioskodawca posiada statusu średniego przedsiębiorcy, obowiązany będzie do obligatoryjnego sporządzania Jednolitego Pliku Kontrolnego dopiero od 1 lipca 2018 r., po upływie dwuletniego okresu przejściowego przewidzianego przez ustawodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z dniem 1 lipca 2016 r. wszedł w życie art. 193a Ordynacji podatkowej dodany ustawą z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1649).

Zgodnie z art. 193a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych, organ podatkowy może żądać przekazania całości lub części tych ksiąg oraz dowodów księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w § 2, wskazując rodzaj ksiąg podatkowych oraz okres, którego dotyczą. Struktura logiczna postaci elektronicznej ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych, z uwzględnieniem możliwości wytworzenia jej z programów informatycznych używanych powszechnie przez przedsiębiorców oraz automatycznej analizy danych, jest dostępna w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych (§ 2). Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej ksiąg podatkowych, części tych ksiąg oraz dowodów księgowych w postaci elektronicznej oraz wymagania techniczne dla informatycznych nośników danych, na których księgi, części tych ksiąg oraz dowody księgowe mogą być zapisane i przekazywane, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa, wiarygodności i niezaprzeczalności danych zawartych w księgach oraz potrzebę ich ochrony przed nieuprawnionym dostępem (§ 3).

Obowiązek nałożony na podstawie art. 193a § 1 Ordynacji podatkowej dotyczy przesyłania, na żądanie organów podatkowych, całości lub części ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych przy użyciu programów komputerowych.

Na podstawie art. 29 ustawy nowelizującej z dnia 10 września 2015 r., w brzmieniu nadanym ustawą o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 maja 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 846), mikroprzedsiębiorcy, mali i średni przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy zmienianej w art. 12 w okresie od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 30 czerwca 2018 r. mogą przekazywać dane w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, na żądanie skierowane na podstawie art. 193a, art. 274c § 1 pkt 2 i art. 287 § 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 287 § 1 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w związku z art. 31 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, a także art. 13b ust. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w art. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Celem tego przepisu jest stopniowe przygotowanie do realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 193a Ordynacji podatkowej.

Ww. art. 29 ustawy nowelizującej, przewiduje w okresie przejściowym fakultatywność przesyłania ksiąg i dowodów przez niektóre podmioty. Krąg tych podmiotów obejmuje mikro-, małych i średnich przedsiębiorców w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak wynika z dokonanego 12 lipca 2016 r. uzupełnienia wniosku, Wnioskodawca posiada status średniego przedsiębiorcy według przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca, jako podmiot posiadający status średniego przedsiębiorcy według przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, będzie mógł skorzystać z okresu przejściowego, tj. dopiero od 1 lipca 2018 r. będzie obowiązany na żądanie organu podatkowego do przekazywania całości lub części ksiąg podatkowych prowadzonych przy użyciu programów komputerowych oraz dowodów księgowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub na informatycznych nośnikach danych, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej. Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.