Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-401/16/DK
z 18 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 maja 2016 r. (data wpływu 1 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 20 kwietnia 2001 roku Wnioskodawca wraz z żoną zakupili od państwowej A. prawo użytkowania wieczystego wraz ze znajdującymi się na tej ziemi zabudowaniami. Nieruchomość została zakupiona przez J. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą „I.” NIP: 0. i Wnioskodawcę, jej męża osobiście. Zakup odbył się bez prawa odliczenia VAT-u, sporządzony został tylko akt notarialny zakupu.

Nieruchomość została wpisana do KW jako ich osobista własność małżeńska.

Nieruchomość tę żona Wnioskodawcy wprowadziła do swojej działalności i ją tam użytkowała w celu jej wynajmowania. Firma żony Wnioskodawcy jest czynnym podatnikiem VAT od 1 maja 2004 roku. W ciągu ostatnich pięciu lat ani wcześniej, Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów ani żona Wnioskodawcy, większych niż jej 30% wartości zakupu.

W dniu 15 listopada 2014 roku Wnioskodawca wraz z żoną otrzymali decyzję o przekształceniu wieczystego użytkowania w prawo własności. Odpłatność została określona na kwotę 763 tys. złotych.

Nieruchomość ta nigdy nie była przez Wnioskodawcę użytkowana, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na swoje nazwisko.

W dniu 1 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wraz z żoną otrzymali decyzję dzielącą zakupioną wcześniej działkę na dwie części.

Działka została podzielona z tego powodu, że na wykup jej Wnioskodawca wraz z żoną musieli zaciągnąć kredyt i sprzedając część działki mogliby go spłacić (taki warunek postawił im bank). Wnioskodawca wraz z żoną chcą wyprowadzić z działalności jedną nieruchomość, wcześniej była ona w firmie żony Wnioskodawcy amortyzowana na środkach trwałych.

Następnie Wnioskodawca wraz z żoną chcą ją sprzedać. Nabycie prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości odbyło się na podstawie aktu notarialnego. Zakup nastąpił od Skarbu Państwa (A.) i był zwolniony z podatku VAT; nie otrzymano faktury VAT.

Obiekty zlokalizowane na działce przeznaczonej do sprzedaży:

• magazyn materiałów budowlanych – pow. użytkowa – 220,6 m²,
• magazyn wapna i kredy – pow. użytkowa – 63,4 m² .
  
  

Obiekty były zbudowane przez firmę B. z K. w roku 1986.

Na działce do dnia dzisiejszego nie były wybudowane żadne budynki przez Wnioskodawcę ani przez jego żonę i nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W momencie dostawy (sprzedaży) obiekty budowlane zlokalizowane na działce przeznaczonej do sprzedaży będą stanowiły budynki i budowie – oba budynki sklasyfikowane pod kodem PKOB 1251 (budynki przemysłowe) oraz płac utwardzony PKOB 2112.

Obiekty są związane trwałe z gruntem.

Poszczególne obiekty budowlane które są przeznaczone do sprzedaży Wnioskodawca nigdy nie użytkował ponieważ nie ma działalności gospodarczej a żona Wnioskodawcy wprowadziła do jej działalności gospodarczej w maju 2001, oba budynki oraz plac.

Oba budynki oraz plac przeznaczony do sprzedaży były w całości przedmiotem wynajmu. Oba obiekty były przedmiotem najmu od lipca 2001, od zawarcia umów upłynęło więcej niż 2 lata.

Budynki i budowie przeznaczone do sprzedaży były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w działalności żony Wnioskodawcy – wszystkie obiekty; (najem i magazynowanie towaru firmy).

Wnioskodawca zaznacza że nie jest podatnikiem VAT.

Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje ww. nieruchomości do działalności gospodarczej.

Zakup dokonany przez Wnioskodawcę nie był z zamiarem sprzedaży tej nieruchomości: Wnioskodawcę i jego żonę zmusiła do tego sytuacja finansowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy teraz, kiedy Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają sprzedać część tej nieruchomości, a dokładnie około połowy zakupionej wcześniej działki z zabudowaniami na tej części umieszczonymi, Wnioskodawca jest zwolniony z VAT-u od połowy wartości od tej sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawczy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, sprzedaż ta korzysta ze zwolnienia w podatku VAT. Wnioskodawcy nie służyło prawo do odliczenia VAT-u przy zakupie tej nieruchomości ani Wnioskodawca wraz z żoną nie ponieśli wydatków powyżej 30 procent jej wartości na jej modernizację od których to wydatków mogliby odliczyć VAT. Tak wiec Wnioskodawca może skorzystać w pełni z wyżej przywołanego przepisu prawa zwalniającego go od płacenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 710), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem określenie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 2082 ze zm.). Stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, dotyczących stosunków majątkowych między małżonkami nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy.

Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka.

Prawnopodatkowa skuteczność czynności podjętej przez jednego z małżonków nie jest uzależniona od zgody drugiego z nich na jej dokonanie, skoro taka czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od tego, czy została wykonana z zachowaniem warunków i form określonych przepisami prawa (zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT - czynności określone w art. 5 ust. 1 tej ustawy podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa).

Jak już wyżej stwierdzono ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jeżeli zatem przedmiotem dostawy jest nieruchomość stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej).

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie zawsze dostawa towarów (nieruchomości) stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Dostawa towarów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też dostawa nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 20 kwietnia 2001 roku Wnioskodawca wraz z żoną zakupili prawo użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości.

Nieruchomość tę żona Wnioskodawcy wprowadziła do swojej działalności w maju 2001 r. i ją tam użytkowała w celu jej wynajmowania.

W dniu 15 listopada 2014 roku Wnioskodawca wraz z małżonką otrzymali decyzję o przekształceniu wieczystego użytkowania w prawo własności, a w dniu 1 grudnia 2015 r. otrzymali decyzję dzielącą zakupioną wcześniej działkę na dwie części.

Nieruchomość ta nigdy nie była przez Wnioskodawcę użytkowana, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wraz z żoną chcą wyprowadzić z działalności jedną nieruchomość, a następnie ją sprzedać.

Zakup dokonany przez Wnioskodawcę nie był z zamiarem sprzedaży tej nieruchomości, Wnioskodawcę i jego żonę zmusiła do tego sytuacja finansowa.

Zatem pomimo zakupu nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego) przez Wnioskodawcę na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej to małżonka Wnioskodawcy jako prowadząca działalność gospodarczą, dla planowanej czynności sprzedaży całej nieruchomości występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotowe stwierdzenie wynika z faktu, że wskazana we wniosku nieruchomość stanowi składnik majątkowy przedsiębiorstwa żony Wnioskodawcy. Przedmiotowa nieruchomość w całości zaraz po nabyciu, została wniesiona do działalności gospodarczej prowadzonej przez żonę Wnioskodawcy i od tego momentu wyłącznie małżonka wykorzystywała ją dla celów swojej działalności gospodarczej. Działka ta była zatem składnikiem majątku innego podatnika (małżonki Wnioskodawcy).

Natomiast Wnioskodawca, który nie prowadzi działalności gospodarczej, nigdy nie wykorzystywał przedmiotowej nieruchomości.

Tym samym Wnioskodawca, który nie wykorzystywał tej nieruchomości, nie może być uznany za podatnika z tytułu tej sprzedaży. Na gruncie przepisów o VAT transakcji dostawy całej nieruchomości dokona wyłącznie małżonka Wnioskodawcy, a nie Wnioskodawca.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż ww. nieruchomości korzysta ze zwolnienia w podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Należy bowiem zauważyć, że podstawą braku opodatkowania w przedmiotowej sprawie będzie to, że na gruncie ustawy o VAT u Wnioskodawcy czynność dostawy w ogóle nie wystąpi (a nie spełnienie przesłanek do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług), mimo że na gruncie prawa cywilnego Wnioskodawca również będzie stroną transakcji.

Należy zaznaczyć, że czym innym jest wyłączenie czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a czym innym objęcie czynności reżimem ustawy o VAT z jednoczesnym zwolnieniem od tego podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.