Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-380/16/MO
z 20 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 maja 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 maja 2016 r.), uzupełnionym 16 maja oraz 7 i 18 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć roczną opłatę - w odpowiedniej proporcji przypadającej na działalność strefową - do kosztów kwalifikowanych do objęcia pomocą publiczną od momentu poniesienia kosztu do momentu zakończenia inwestycji lub osiągnięcia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych w wysokości 9.000.000 Euro - w zależności od tego, która z powyższych sytuacji nastąpi pierwsza - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka może zaliczyć roczną opłatę - w odpowiedniej proporcji przypadającej na działalność strefową - do kosztów kwalifikowanych do objęcia pomocą publiczną od momentu poniesienia kosztu do momentu zakończenia inwestycji lub osiągnięcia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych w wysokości 9.000.000 Euro - w zależności od tego, która z powyższych sytuacji nastąpi pierwsza. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 lipca 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-380/16/MO, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 18 lipca 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest producentem komponentów dla branży motoryzacyjnej, specjalizującym się w produkcji, przetwarzaniu i późniejszej sprzedaży precyzyjnie wykonanych elementów z rur stalowych i aluminiowych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwolenia z 10 lutego 2014 r. (dalej: „Zezwolenie”), ale także poza obszarem SSE. Działalność gospodarcza na terenie SSE rozumiana jest jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego:

Sekcja C Dział 24 Metale:

24.20.13.0 Pozostałe rury i przewody rurowe, o okrągłym przekroju poprzecznym, bez szwu, ze stali,

24.20.3 Rury i przewody rurowe spawane o średnicy zewnętrznej <= 406,4 mm, ze stali,

24.31 Pręty ciągnione na zimno,

24.42.26.0 Rury, przewody rurowe oraz łączniki rur lub przewodów rurowych, z aluminium i stopów aluminium,

Dział 25 Wyroby metalowe gotowe, z wyłączeniem maszyn i urządzeń:

25.11 Konstrukcje metalowe i ich części,

25.12 Metalowe elementy stolarki budowlanej,

25.50 Usługi kucia, prasowania, wytłaczania i walcowania metali; usługi w zakresie metalurgii proszków,

25.6 Usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale; usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,

25.72 Zamki i zawiasy,

25.94.12.0 Elementy złączne z żeliwa lub stali, niegwintowane, gdzie indziej niesklasyfikowane,

Dział 27 Urządzenia elektryczne 1 nieelektryczny sprzęt gospodarstwa domowego:

27.11.61.0 Części silników elektrycznych i prądnic,

Dział 29 Pojazdy samochodowe (z wyłączeniem motocykli), przyczepy i naczepy:

29.20.3 Części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego,

29.31.3 Części pozostałego sprzętu i wyposażenia elektrycznego do pojazdów,

29.32 Pozostałe części i akcesoria do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli,

Dział 30 Produkcja pozostałego sprzętu transportowego:

30.91.2 Części i akcesoria do motocykli i przyczep motocyklowych bocznych,

30.92.3 Części i akcesoria do rowerów dwukołowych i pozostałych rowerów bezsilnikowych oraz do wózków inwalidzkich

Dział 33 Usługi naprawy, konserwacji i instalowania maszyn i urządzeń

33.11 Usługi naprawy i konserwacji metalowych wyrobów gotowych.

Dział 38 Usługi związane ze zbieraniem, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów; odzysk surowców:

38.11.5 Odpady inne niż niebezpieczne nadające się dc recyklingu,

38.12.25.0 Oleje odpadowe,

38.21.3 Odpady rozpuszczalników organicznych,

38.32.3 Surowce wtórne metalowe.

38.32.3 Surowce wtórne niemetalowe.

Wymienione powyżej Zezwolenie ustala m.in. następujące warunki prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej na terenie SSE:

1. poniesienie na terenie SSE wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232 poz. 1548 ze zm., dalej: „Rozporządzenie”) w wysokości odpowiadającej równowartości w złotych polskich kwoty co najmniej 6.000.000 euro wg kursu NBP z dnia udzielenia Zezwolenia - w terminie do 31 grudnia 2020 r.,
2. termin zakończenia inwestycji - do dnia 31 grudnia 2020 r.
   
   

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych:

1. w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji, maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji, o których mowa w § 6 rozporządzenia, wyniesie równowartość w złotych polskich kwoty 9.000.000,00 euro, według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia udzielenia Zezwolenia,
2. w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, do obliczenia maksymalnej wysokości dwuletnich kosztów pracy przyjmuje się koszty pracy 15 nowo zatrudnionych pracowników.
   
   

Spółka otrzymała od Starosty Powiatowego decyzję z 11 czerwca 2014 r. orzekającą o wyłączeniu z produkcji rolniczej gruntów rolnych leżących w SSE (dalej: „decyzja o odrolnieniu”). Grunty te Spółka zakupiła od SSE w 17 lutego 2014 r. i na nich ma być realizowana inwestycja na podstawie Zezwolenia z 10 lutego 2014 r. Odrolnienie zostało dokonane z uwagi na dążenie Spółki do wybudowania na wskazanym gruncie hali produkcyjno-magazynowej wraz z częścią socjalno-biurową, portiernią i szeregiem niezbędnych instalacji (określane też jako „Inwestycja”). W chwili obecnej została już zakończona budowa ww. hali produkcyjno-magazynowej, w której obecnie prowadzona jest działalność Spółki określona w Zezwoleniu.

Ponadto, wyżej wymienioną decyzją nałożono na Spółkę opłatę roczną z tytułu wyłączenia gruntu (uiszczaną przez okres 10 lat) w wysokości 10% należności z tytułu wyłączenia z produkcji rolniczej; gruntów. Powyższa opłata roczna będzie płatna w terminie do 30 czerwca każdego roku (tj. od 2015 do 2024 r. - pierwsza rata płatna była do 30 czerwca 2015 r.).

Spółka prowadzi działalność zarówno w SSE jak i poza SSE. Grunty, których dotyczą i będą dotyczyć opłaty roczne, będą w zdecydowanie przeważającej części związane z działalnością strefową Spółki. Pozostała działalność (pozastrefowa) dotyczy jedynie ogólnych czynności administracyjnych. Spółka za pomocą odpowiedniego klucza wyodrębnia część kwoty opłaty rocznej za odrolnienie przypadającej na działalność strefową (zdecydowanie przeważająca część opłaty) oraz pozastrefową.

Pismem z 11 lipca 2016 r. (wpływ do tut. BKIP 18 lipca 2016 r.) Spółka uzupełniła opis stanu faktycznego wskazując, że opłata roczna z tytułu wyłączenia z produkcji rolniczej gruntów rolnych nie jest zaliczana przez Spółkę do kosztów wytworzenia środka trwałego, o czym mowa w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Wydatki na odrolnienie traktowane są przez Spółkę jako koszty rodzajowe, zaliczane na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć powyższą roczną opłatę - w odpowiedniej proporcji przypadającej na działalność strefową - do kosztów kwalifikowanych do objęcia pomocą publiczną od momentu poniesienia kosztu (pierwsza opłata w roku 2015) do momentu zakończenia inwestycji (31 grudnia 2020 r.) lub osiągnięcia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych w wysokości 9.000.000 Euro - w zależności od tego, która z powyższych sytuacji nastąpi pierwsza?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. 2015 r., Nr 282, dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

W przypadku osób prawnych, właściwy w tym zakresie jest art. 17 ust. 1 pkt 34 CIT, który stanowi, że wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Spółka uzyskała zezwolenie, o którym mówi art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, na prowadzenie określonych rodzajów działalności gospodarczej, precyzyjnie określonej w Zezwoleniu z 10 lutego 2014 r. poprzez kody działalności PKWiU. Podatek niezapłacony przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą na terenie SSE, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie właściwego zezwolenia, stanowi pomoc publiczną udzielaną temu przedsiębiorcy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, zarówno w brzmieniu obowiązującym w momencie wydania Zezwolenia jak i w momencie składania niniejszego wniosku (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie”) - pomoc udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 CIT stanowi pomoc regionalną/regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 Rozporządzenia lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Wielkość zwolnienia z podatku w ramach udzielonej pomocy regionalnej (regionalnej pomocy inwestycyjnej) jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych, kwalifikujących się do objęcia pomocą, tj. od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych.

Katalog tych wydatków został określony w § 6 ust. 1 Rozporządzenia, zgodnie z którym za wydatki kwalifikowane uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem ze okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej Inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy Rozporządzenia, należy wskazać, że aby poniesione przez inwestora wydatki mogły być uznane za wydatki kwalifikowane, powinny one:

1. stanowić koszt inwestycji;
2. zostać poniesione po uzyskaniu zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE;
3. pozostawać w związku z realizacją Inwestycji na terenie SSE;
4. zostać przeznaczone na cele określone w § 6 ust. 1 Rozporządzenia.
   
   

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, opłata roczna z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolnej może być traktowana jako koszt kwalifikowany, wskazany w § 6 ust. 1 Rozporządzenia (zarówno w stanie prawnym obowiązującym w momencie wydania Zezwolenia jak i w momencie składania niniejszego wniosku). Na podstawie powyższych przepisów wskazać należy, że przedmiotowa opłata stanowi niewątpliwie koszt inwestycji realizowanej w ramach SSE. Dla realizacji przedmiotowej inwestycji niezbędne było, jest i będzie w czasie przyszłym posiadanie przez Spółkę gruntów, które najpierw musiały przejść procedurę odrolnienia - dokonaną już w sytuacji Spółki (decyzja o odrolnieniu z 11 czerwca 2014 r.). Jak wskazuje przedmiotowa decyzja o odrolnieniu, wyłączenie z produkcji rolniczej dokonane jest z uwagi na przeznaczenie wskazanych gruntów pod wybudowanie hali produkcyjno-magazynowej wraz z częścią socjalno-biurową, portiernią i szeregiem niezbędnych instalacji. Spółka wybudowała na przedmiotowym gruncie halę produkcyjno-magazynową, o której mowa w decyzji o odrolnieniu.

Kolejnym warunkiem jest poniesienie przedmiotowych wydatków po dniu uzyskania zezwolenia, co również zostało spełnione w przedmiotowym przypadku – Spółka uzyskała Zezwolenie 10 lutego 2014 r., natomiast opłaty roczne ustanowione decyzją z 11 czerwca 2014 r. i ponoszone będą w latach kolejnych (pierwsza opłata została poniesiona w 2015 r.).

Co do związku wydatków (opłat rocznych) z realizacją inwestycji na terenie SSE, to związek ten jest niewątpliwy, bowiem, jak już wskazano, poniesienie ciężaru opłat rocznych jest związane z całym procesem inwestycyjnym. Poniesienie tych opłat warunkowało rozpoczęcie procesu inwestycyjnego i ponoszenie kolejnych nakładów.

Podkreślić należy, że Spółka prowadzi działalność zarówno w SSE, jak i poza SSE. W związku z powyższym - grunty, których dotyczą i będą dotyczyć opłaty roczne, będą związane zarówno z działalnością strefową jak i poza strefową Spółki. Niemniej jednak Spółka wskazuje, że większość działalności wykonywanej na gruntach, których dotyczy opłata roczna, ma związek z działalnością strefową wykonywaną w SSE. Spółka za pomocą odpowiedniego klucza wyodrębnia na bieżąco część kwoty opłaty rocznej za odrolnienie przypadającej na działalność strefową (przeważająca część opłaty) oraz poza strefową.

Odnosząc powyższe argumenty do przedstawionego stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, uznać należy, że kwoty opłat rocznych - w odpowiedniej proporcji przypadającej na działalność strefową Spółki - winno się uznać za wydatek kwalifikowany w myśl § 6 ust. 1 Rozporządzenia. Dochodzi bowiem do zrealizowania całej dyspozycji wynikającej z § 6 Rozporządzenia, tzn. dochodzi zarówno do poniesienia kosztu inwestycyjnego na realizację jednego z wymienionych w ust. 1 składników majątkowych (grunt) oraz dochodzi do skutecznego nabycia nieruchomości i jej wykorzystania na cele związane z działalnością strefową.

Wskazać należy, że Zezwolenie wskazuje na minimalny poziom wydatków inwestycyjnych - 6.000.000 euro poniesionych do dnia 31 grudnia 2020 r. Maksymalna wysokość kosztów określona została na poziomie 9.000.000 euro, bez górnej granicy czasowej na dokonanie przedmiotowych wydatków. W ocenie Spółki, z charakteru i warunków Zezwolenia wynika zatem, że dopuszczalnym jest ponoszenie i rozliczanie opłat rocznych - w odpowiedniej proporcji przypadającej na działalność strefową Spółki - jako koszty kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną od momentu poniesienia kosztu (pierwsza opłata w roku 2015) do momentu:

• zakończenia inwestycji (31 grudnia 2020 r.) lub
• osiągnięcia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych w wysokości 9.000.000 Euro, w zależności, co nastąpi pierwsze.
  
  

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 5 lutego 2013 r. (nr ILPB3/423-602/14-3/KS), który wskazał: Jednocześnie należy dodać, że w sytuacji ponoszenia tych opłat w okresie korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy, wydatki te będą stanowiły koszt działalności strefowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 updop stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie danej strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot oraz warunki prowadzenia działalności.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie jednak pamiętać należy, że uzyskiwane z tego tytułu preferencje stanowią pomoc publiczną, niezgodną (co do zasady) z jednolitym wspólnym rynkiem w Unii Europejskiej. Z tego też względu szczegółowe warunki udzielania tej formy pomocy, w szczególności jej intensywność, są ściśle uregulowane przepisami prawa, których naruszenie grozi koniecznością zwrotu otrzymanej pomocy publicznej.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej wydawane jest na wykonywanie ściśle określonej działalności na terenie, konkretnej specjalnej strefy ekonomicznej. Zwolnienie ma bowiem charakter przedmiotowy i odnosi się do dochodów uzyskanych z określonego źródła - działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia, a więc w jego ramach, w granicach zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej ujętym w zezwoleniu.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ze zm., w brzmieniu obowiązującym w dniu uzyskania przez Spółkę zezwolenia), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Przy czym, jak wynika z § 3 ust. 4 rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. (…)

Natomiast zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli – pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Przytoczone powyżej przepisy, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

• musi to być koszt inwestycji,
• musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
• musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
• musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
• wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
  
  

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Przepis § 6 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, wyraźnie stanowi, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika.

Zgodnie natomiast z § 6 ust. 4 rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego opłata roczna z tytułu wyłączenia z produkcji rolniczej gruntów rolnych nie jest zaliczana przez Spółkę do kosztów wytworzenia środka trwałego w myśl przepisów ustawy o rachunkowości. Wydatki na odrolnienie traktowane są przez Spółkę jako koszty rodzajowe, zaliczane na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na względzie powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że skoro za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, które są kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych i stanowią element jej wartości początkowej to wydatek w postaci opłaty rocznej związany z odrolnieniem gruntów stanowiący koszt pośredni – nie może zostać zaliczony do kosztów kwalifikowanych do objęcia pomocą publiczną.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że dotyczy ona innej kwestii niż przedstawionej we wniosku tj. ustalenia, czy Spółka może zaliczać powyższą roczną opłatę do kosztów uzyskania przychodu po momencie zakończenia inwestycji (31 grudnia 2020 r.) lub osiągnięcia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych w wysokości 9.000.000 Euro w zależności co nastąpi pierwsze.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.