Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-168/16/NL
z 26 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 17 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z dojazdami prywatnym samochodem osobowym do miejsca wykonywania usług, świadczonych w ramach tej działalności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z dojazdami prywatnym samochodem osobowym do miejsca wykonywania usług, świadczonych w ramach tej działalności.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na „zasadach ogólnych”. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Działalność polega na projektowaniu elektroniki. Usługi te Wnioskodawca świadczy dla firmy zewnętrznej, której siedziba mieści się w znacznej odległości od jego miejsca zamieszkania. Do firmy Wnioskodawca dojeżdża samochodem prywatnym (osobowym), który użytkuje zarówno do celów służbowych jak i prywatnych.

Samochód ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a wydatki związane z jego eksploatacją zaliczane są do kosztów na podstawie prowadzonej ewidencji („kilometrówki”). Wydatki związane z eksploatacją są udokumentowane każdorazowo fakturą vat zawierającą numer rejestracyjny pojazdu. Do ww. wydatków należą m.in. wydatki z tytułu zakupu paliwa, oleju, drobnych napraw, zakupu ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z codziennymi dojazdami do miejsca, gdzie Wnioskodawca świadczy swoje usługi mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez ujęcie ich w prowadzonej ewidencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, zamieszkiwanie w znacznej odległości od firmy dla której Wnioskodawca świadczy usługi i codzienny dojazd do tej firmy pociąga za sobą odpowiednie koszty eksploatacji (paliwo, olej, zużycie części zamiennych, ubezpieczenie). W związku z tym wydatki, o których mowa we wniosku, są ponoszone w celu wykonywania działalności gospodarczej i tym samym mogą być rozliczone za zasadach „kilometrówki” (ewidencja przebiegu pojazdu) i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów do wysokości przejechanych kilometrów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W tym miejscu należy zauważyć, że w odniesieniu do samochodów osobowych nie stanowiących środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, ustawodawca przewidział pewne ograniczenie w możliwości pełnego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z ich używaniem w działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie do art. 23 ust. 4 ww. ustawy, ilekroć w ust. 1 jest mowa o stawce za jeden kilometr przebiegu pojazdu, rozumie się przez to stawkę określoną dla samochodów osobowych, uwzględniającą odpowiednio pojemność silnika.

Ustawodawca na gruncie prawa podatkowego nie definiuje pojęcia „wydatków z tytułu używania” należy w tym zakresie odwołać się do słownika języka polskiego, w którym, przez „wydatek” rozumie się „sumę, która ma być wydana” lub „sumę wydaną na coś”, natomiast „używać” oznacza „stosować coś, użytkować, posługiwać się czymś, robić z czegoś użytek” (Słownik Współczesnego Języka Polskiego pod. red. Bogusława Dunaja, Warszawa 1996, s. 1200 i 1262). Są to zatem wszelkie sumy wydane w związku z posługiwaniem się rzeczą, korzystaniem z rzeczy.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznać należy, że będą to wszelkie wydatki, które podatnik ponosi w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego dla swoich potrzeb, jako podmiotu gospodarczego, np. takie jak wydatki z tytułu zakupu paliwa, wymiany oleju, koszty drobnych napraw i zakupu części zamiennych, koszty przeglądów technicznych, ubezpieczenia, opłaty parkingowe oraz opłaty za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania.

W myśl przepisu art. 23 ust. 5 ustawy o podatku od osób fizycznych, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.

Elementy jakie powinna zawierać prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu określa art. 23 ust. 7 ww. ustawy. Stanowi on, że ewidencja, o której mowa w ust. 5 powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Oznacza to, że w przypadku opłacania składek na ubezpieczenie samochodu osobowego składki te stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w części ustalonej od wartości samochodu nie przekraczającej równowartości 20.000 euro (przeliczonej na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez NBP z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na tzw. zasadach ogólnych a zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Działalność polega na projektowaniu elektroniki. Usługi te Wnioskodawca świadczy dla firmy zewnętrznej, której siedziba mieści się w znacznej odległości od jego miejsca zamieszkania. Do firmy Wnioskodawca dojeżdża samochodem prywatnym (osobowym), który użytkuje zarówno do celów służbowych jak i prywatnych. Samochód ten nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a wydatki związane z jego eksploatacją zaliczane są do kosztów na podstawie prowadzonej ewidencji („kilometrówki”). Wydatki związane z eksploatacją są udokumentowane każdorazowo fakturą vat zawierającą numer rejestracyjny pojazdu. Do ww. wydatków należą m.in. wydatki z tytułu zakupu paliwa, oleju, drobnych napraw, zakupu ubezpieczenia.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie dojazdy Wnioskodawcy do miejsca w którym świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi są niezbędne do prawidłowego świadczenia tych usług, szerzej funkcjonowania firmy, a w konsekwencji do osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodów, wydatki poniesione na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem koniecznym zaliczenia wydatków poniesionych na ww. cel do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów oraz prawidłowe dokumentowanie poniesionych wydatków.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.