Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-331/16-4/DP
z 8 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przsedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2016 r. (data wpływu 5 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości skorzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie m.in. możliwości skorzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 5 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od 2 stycznia 2008 r., prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej. Przychody ewidencjonuje za pomocą kasy fiskalnej. Wnioskodawczyni prowadzi ewidencję przychodów dla potrzeb wyliczania ryczałtu wybranej metody opodatkowania. Wnioskodawczyni jest także podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi rejestr zakupu i sprzedaży oraz składa deklaracje VAT. Z uwagi na „słabe wyniki” w ostatnich latach Wnioskodawczyni planuje zmienić rodzaj prowadzonej działalności na inną branżę (działalność gospodarczą w zakresie handlu planuje prowadzić do dnia 31 grudnia 2016 r.). Inwestycja ta będzie zrealizowana sukcesywnie i dopiero w przyszłości. Jednakże w celu skalkulowania rentowności przedsięwzięcia Wnioskodawczyni chce mieć pewność co do wszystkich obciążeń w tym podatkowych, z tym związanych. Poza działalnością, prywatnie Wnioskodawczyni wynajmuje mieszkanie na cele prywatne (najem prywatny opodatkowanych według stawki 8,5%).

Wnioskodawczyni docelowo planuje wybudować około sześciu domków letniskowych, turystycznych na terenie gospodarstwa rolnego, na terenie wiejskim. Każdorazowo będzie wynajmować cały domek (a nie np. jeden pokój) jako całość. Będzie to najem krótkotrwały sezonowy, w okresie letnim. Jeżeli uda się zrealizować powyższy zamysł będzie to jedyna działalność prowadzona przez Wnioskodawczynię.

Każdy domek, wynajmowany jako osobna jednostka mieszkalna sezonowa będzie miał na górze dwie sypialnie, na dole łazienkę, kuchnię z jadalnią i bawialnią (bez możliwości spania) – będzie to pomieszczenie do użytku wspólnego dla wszystkich wynajmujących.

Dodatkowo dla uatrakcyjnienia oferty, również sezonowo w okresie letnim prowadzone będą jako rekreacja  jazdy konne.

Powyższa działalność będzie miała charakter sezonowy, dlatego też w miesiącach, w których Wnioskodawczyni nie będzie wynajmowała domków, działalność będzie zawieszona. Jednakże w okresie zawieszenia działalności (np. zimą) będzie możliwe wpłacanie zaliczek, tytułem rezerwacji najmu domku na miesiące letnie.

Inwestycja planowania jest na kilka lat. Wnioskodawczyni zakłada, że najwcześniej będzie mogła rozpocząć ww. działalność od maja 2017 r. Początkowo działalność ta rozliczana będzie na zasadach ogólnych. Wówczas jazda konna, jako działalność rekreacyjna, byłaby dostępna dla każdego i prowadzona odpłatnie. Po zmianie formy opodatkowania z zasad ogólnych na kartę podatkową Wnioskodawczyni zrezygnuje całkowicie z jazdy konnej.

Ponieważ w przypadku wyboru przez Wnioskodawczynię karty podatkowej, jako formy opodatkowania, łączna liczba pokoi dla usług hotelarskich, polegających na wynajmie pokoi gościnnych, domków turystycznych, nie może przekraczać dwunastu, Wnioskodawczyni przeanalizowała, że spełnia ten warunek w razie zrealizowania ww. inwestycji.

Procedura wyboru opodatkowania w formie karty podatkowej począwszy od złożenia wniosku w odpowiednim terminie oraz warunek spełnienia pozostałych wymogów ustawowych jest Wnioskodawczyni znana.

Kwestia interpretacji co należy rozumieć pod pojęciem „pokoju” została wyjaśniona jako „jedna całość wynajmowana przez podatnika” – co potwierdza m.in. wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 2012 r. (II FSK 47/11); czy wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 września 2010 r. (III SA/Wa 825/10).

W złożonym do wniosku uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

• działalność w zakresie handlu opodatkowana ryczałtem będzie prowadzona do dnia 31 grudnia 2016 r.
• działalność gospodarczą w zakresie wynajmu domków opodatkowaną, na zasadach ogólnych Wnioskodawczyni planuje rozpocząć od maja 2017 r., co do zmiany formy opodatkowana na kartę podatkową Wnioskodawczyni nie jest w stanie przewidzieć, ale najwcześniej od stycznia 2018 r.)
• w domku będą dwie sypialnie i to będą pokoje, natomiast dodatkowe pomieszczenie nie stanowi pokoju ponieważ jest to kuchnia z jadalnią, kącikiem telewizyjnym i biblioteczką. Nie będzie w tym pomieszczeniu łóżka do spania. Będzie to miejsce do wspólnego gotowania, jedzenia i spędzania czasu wspólnie dla wszystkich wynajmujących – nie jest to na pewno pokój.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą, wynajmując sześć domków letniskowych – turystycznych w sezonie letnim krótkotrwale, spełniony zostanie warunek nie przekraczania 12 pokoi w założeniu, że wynajmowany będzie wyłącznie cały domek jako „jednostka mieszkaniowa” (a nie pokoje osobno). Przy czym jeden domek składał się będzie z dwóch pokoi na górze, łazienki i pomieszczenia wspólnego z aneksem kuchennym na dole, a co za tym idzie będzie możliwe wybranie karty podatkowej jako formy opodatkowania przychodów z tego rodzaju działalności, przy założeniu że pozostałe warunki zostaną spełnione?

Wnioskodawczyni uważa, że będzie miała prawo opodatkować w formie karty podatkowej przychód z najmu sześciu domków letniskowo-turystycznych wybudowanych na terenie gospodarstwa rolnego na terenie wiejskim wynajmowanych jako całość (tylko cały domek – nie poszczególne pokoje) gdy każdy z nich zawierać będzie dwa pokoje na piętrze, a na parterze łazienkę i pomieszczenie wspólne z aneksem kuchennym. Wnioskodawczyni odwołuje się przy tym do pojęcia „pokój” użytego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jako „jednostka mieszkaniowa” rozumiana jako pomieszczenie wynajmowane przez podatnika jako całość. Domki te stanowią właśnie jednostki mieszkaniowe a planowane usługi spełniają, przesłankę „krótkotrwałości” (usługi hotelarskie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność usługową lub wytwórczo-usługową, określoną w części I tabeli stanowiącej załącznik nr 3 do ustawy, zwanej dalej „tabelą”, w zakresie wymienionym w załączniku nr 4 do ustawy – przy zatrudnieniu nie przekraczającym stanu określonego w tabeli.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne zryczałtowany podatek w formie karty podatkowej mogą opłacać także – na zasadach i w warunkach określonych w części XII tabeli – osoby fizyczne, w tym rolnicy równocześnie prowadzący gospodarstwo rolne. Pod pozycją 4 części XII tabeli wymieniono, jako podlegające opodatkowaniu kartą podatkową – usługi hotelarskie polegające na wynajmie pokoi gościnnych i domków turystycznych (w tym wydawanie posiłków), jeżeli łączna liczba pokoi (w tym także w domkach turystycznych) nie przekracza 12, wskazując, że wysokość stawki podatku zależy od ilości mieszkańców miejscowości w której świadczone są usługi.

Dokonując wykładni cytowanego przepisu należy mieć na uwadze, że karta podatkowa jest uproszczoną formą opodatkowania przychodów osób fizycznych. W założeniach ustawodawcy to forma opodatkowania przeznaczona dla osób prowadzących działalność zarobkową w mniejszych rozmiarach. Z wykładni art. 23 ust. 1a ww. ustawy, wynika, że powołany przepis przyznaje prawo do opodatkowania w formie karty podatkowej podatnikom prowadzącym usługi hotelarskie w ograniczonym zakresie, tj. jeżeli łączna liczba pokoi (w tym w domkach turystycznych) nie przekracza 12. Kryterium ilościowe decydujące w ocenie ustawodawcy o małym rozmiarze prowadzonej działalności gospodarczej zostało w tym wypadku przypisane do podatnika.

Stosownie do treści art. 25 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

1. złożą wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie,
2. we wniosku, o którym mowa w pkt 1, zgłoszą prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli,
3. przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług osób nie zatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne,
4. nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej,
5. małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie,
6. nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym,
7. pozarolnicza działalność gospodarcza zgłoszona we wniosku, o którym mowa w pkt 1, nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiuje terminu „pokój” („pokoi”), który został użyty przez ustawodawcę w załączniku Nr 3 do ustawy, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez określenie pokój rozumie się „pomieszczenie z oknami i drzwiami oddzielone ścianami od innych” – Mały Słownik Języka Polskiego pod redakcją Stanisława Skorupka, Haliny Anderskiej, Zofii Łempickiej (Wydawnictwo Naukowe PWN Sp. z o.o., Warszawa 1968, Wydanie IX 1993).

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie odsyła również do odrębnych przepisów w zakresie warunków, jakim powinny odpowiadać pokoje przeznaczone do wynajmu. Określa tylko maksymalną liczbę pokoi – 12 dla możliwości zastosowania do opodatkowania przepisu art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Jak to zostało wykazane powyższej, ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne dla celów podatkowych nie definiuje pojęcia ,,pokój”. Nie czyni tego również żadna inna ustawa podatkowa a tym bardziej przepisy wykonawcze w postaci rozporządzeń. W związku z tym należy sięgnąć do definicji słownikowej pojęcia ,,pokój”, aby ustalić, jakie znaczenie ma ono w języku powszechnym.

Zgodnie z przyjętą w judykaturze i doktrynie zasadą pierwszeństwa wykładni językowej w procesie wykładni prawa, należy w pierwszej kolejności opierać się na rezultatach wykładni językowej, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości lub w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej sięgać kolejno po wykładnię systemową lub funkcjonalną.

Za językowym rozumieniem pojęcia „pokój” opowiadają się także przedstawiciele piśmiennictwa (por. uwagi do art. 23 w A. Bartosiewicz, R. Kubacki. Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Komentarz., wyd. ABC, 2011). Prymat wykładni językowej nad innymi rodzajami wykładni ma szczególne znaczenie w przypadku wykładni przepisów prawa podatkowego wprowadzających ulgi i zwolnienia podatkowe, oraz uproszczone formy opodatkowania. Nie można bowiem zaakceptować takiego stanu, iż wbrew woli ustawodawcy w wyniku wykładni przepisu ustawy dochodziłoby do rozszerzenia bądź zawężenia zakresu zastosowania tych przepisów. W procesie wykładni prawa za odstąpieniem od wykładni językowej przemawia sytuacja, w której sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy, gdy go skonfrontujemy z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., sygn. akt I KZP 6/07, publ. OSNKW 2007/5/37 oraz M. Zieliński, Wykładnia prawa. Zasady, reguły, wskazówki, Warszawa 2002, s. 275 oraz L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2006, s. 74).

W ocenie tutejszego organu omawiany przepis art. 23 ust. 1a ww. ustawy brzmi jednoznacznie, a z jego treści nie wynika aby termin „pokój” został użyty w jakimś specjalnym znaczeniu. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 sierpnia 2012 r. sygn. akt II FSK 47/11 wskazuje, że: Jeżeli znaczenie językowe przepisu jest jasne, wówczas – zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda – nie ma potrzeby sięgania po inne, pozajęzykowe metody wykładni. Gdyby intencją ustawodawcy było objęcie przewidzianą w nim uproszczoną formą opodatkowania przychodu z tytułu wynajmu domków turystycznych, to przepis ten taką sytuację określałby wprost. Użyty przez ustawodawcę zwrot „w tym także w domkach turystycznych” wydaje się nie pozostawiać wątpliwości, iż ograniczenie liczbowe w zakresie ilości wynajmowanych pokoi uprawniające do skorzystania z najbardziej uproszczonej formy opodatkowania dotyczy także, pokoi w domkach turystycznych. Odmienne rozumienie przepisu prowadziłoby do wniosku, że jego część zaczynająca się od słów „w tym także w domkach turystycznych” jest niepotrzebna.

Przedstawione przez Wnioskodawczynię jej własne stanowisko w sprawie – z którego wynika, że pojęcie „pokój” użyte w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jako „jednostka mieszkaniowa” rozumiane jest jako pomieszczenie wynajmowane przez podatnika jako całość. Domki te stanowią właśnie jednostki mieszkaniowe (…) – prowadziłoby do sytuacji, w której dla oceny prawa do opodatkowania kartą podatkową świadczących usługi hotelarskie w ramach wynajmu domków turystycznych, w ogóle nie miałaby znaczenia liczba wynajmowanych pokoi, a jedynie liczba wynajmowanych domków, co pozostaje w sprzeczności z treścią powołanego przepisu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza w przyszłości wynajmować 6 domków turystycznych. Każdy domek, wynajmowany będzie sezonowo jako osobna jednostka mieszkalna. Każdy domek będzie posiadał górze dwie sypialnie, na dole łazienkę, kuchnię z jadalnią i bawialnią (bez możliwości spania) – będzie to pomieszczenie do użytku wspólnego dla wszystkich wynajmujących. Przedmiotem najmu będą domki turystyczne jako całość.

Mając na uwadze powołane uprzednio przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro – jak wskazała Wnioskodawczyni każdy z sześciu domków będzie posiadał na górze dwie sypialnie, na dole łazienkę, kuchnię z jadalnią i bawialnią (bez możliwości spania) stanowiącą pomieszczenie do użytku wspólnego dla wszystkich wynajmujących (nie będące na pewno pokojem) oraz, że procedura wyboru opodatkowania w formie karty podatkowej począwszy od złożenia wniosku w odpowiednim terminie oraz warunek spełnienia pozostałych wymogów ustawowych jest Wnioskodawczyni znana – to Wnioskodawczyni będzie miała możliwość opodatkowania planowanej działalności gospodarczej w zakresie krótkotrwałego wynajmu domków turystycznych, w których liczba pokoi nie przekroczy 12, zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej.

Ponadto podkreślić należy, że jedynie przy – opartym na treści wniosku – założeniu, że w wynajmowanych domkach turystycznych łączna liczba pomieszczeń spełniających słownikową definicję pokoju (przy zastosowaniu wykładni językowej) nie przekroczy 12, można uznać (po spełnieniu dodatkowych warunków określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne), że Wnioskodawczyni będzie mogła skorzystać z tej formy opodatkowania. Przy czym dokonując wyjaśnienia pojęcia ,,pokój” należy zastosować wykładnię językową a nie funkcjonalną. Dlatego też tylko pomieszczenia, które spełniają wskazaną powyższej definicję ,,pokoju” tj. w każdym z tych pomieszczeń znajduje się okno, drzwi i które są oddzielone ścianami od innych pomieszczeń można uznać za jeden pokój.

Analiza okoliczności opisanego zdarzenia przyszłego w kontekście omówionych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że Wnioskodawczyni wynajmując sześć domków letniskowych, turystycznych w sezonie letnim krótkotrwale, gdy spełniony zostanie warunek wynajmowania nie więcej niż 12 pokoi w domkach letniskowych będzie mogła korzystać z opodatkowania w formie karty podatkowej od dnia 1 stycznia 2018 r. – o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Organ podatkowy nie ocenia w tym postępowaniu dokumentów dołączonych do wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.