INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanej przez radcę prawnego, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 24 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2012 r. (data wpływu 23 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą świadczeń emerytom i rencistom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą świadczeń emerytom i rencistom.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 maja 2012 r., , na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 14 maja 2012 r., natomiast w dniu 23 maja 2012 r. (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 21 maja 2012 r.) uzupełniono ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza dokonywać świadczeń o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym na rzecz emerytów i rencistów (świadczeniobiorców). Planowane świadczenia mogą być udzielane zarówno z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak również ze środków pracodawcy. Świadczenia będą dokonywane na rzecz emerytów i rencistów, którzy w dniu otrzymania świadczenia będą mieli taki status.

Świadczeniobiorcy (emeryci i renciści) to:

• osoby, dla których ostatnim miejscem pracy był Wnioskodawca, i z którymi rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło w związku z przejściem na emeryturę lub rentę,

• osoby zwolnione przez Wnioskodawcę z przyczyn niedotyczących pracowników, które przebywały na świadczeniu przedemerytalnym, a obecnie przebywają na emeryturze lub rencie, dla których ostatnim miejscem pracy był Wnioskodawca, i

• ewentualnie inni emeryci i renciści, którzy w czasie swej aktywności zawodowej byli zatrudnieni przez Wnioskodawcę, a w szczególności osoby, które między rozwiązaniem umowy o pracę z Wnioskodawcą, a uzyskaniem statusu emeryta lub rencisty zatrudnili się u innego pracodawcy.
  
  

Planowane świadczenia są związane z tym, że dane osoby były związane z Wnioskodawcą stosunkiem pracy, częstokroć, choć nie w każdym przypadku, przez cały okres aktywności zawodowej. Należy to rozumieć jako przejaw lojalności pracodawcy względem ogółu byłych pracowników.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 maja 2012 r. Wnioskodawca dodał, iż z uwagi na to, że świadczenia te do kwoty 2.280,00 zł są przychodem zwolnionym z opodatkowania, nie będzie w tym zakresie występował jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenia, zarówno pieniężne jak i rzeczowe są przychodami wszystkich emerytów i rencistów, z którymi kiedykolwiek łączył Wnioskodawcę stosunek pracy, niezależnie od tego czy odeszli bezpośrednio od Wnioskodawcy na emeryturę czy rentę, czy po przerwie spowodowanej pobieraniem jakiegokolwiek innego świadczenia (np. przedemerytalnego) lub zatrudnieniem u innego pracodawcy, albo po przerwie niezwiązanej z zatrudnieniem u innego pracodawcy, czy pobieraniem świadczenia, zwolnionymi z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł...

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 18 maja 2012 r. przeformułował ww. pytanie i zadał następujące pytanie, tj.:

Czy na Wnioskodawcy, jako płatniku ciążą obowiązki określone w art. 41 ust. 4 w związku z ust. 1 oraz w związku z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie świadczeń Wnioskodawcy - zarówno pieniężnych, jak i rzeczowych - będących przychodami jakichkolwiek emerytów i rencistów, których kiedykolwiek łączył z Wnioskodawcą stosunek pracy, niezależnie od tego czy odeszli bezpośrednio od Wnioskodawcy na emeryturę, czy rentę, czy po przerwie spowodowanej pobieraniem jakiegokolwiek innego świadczenia (np. przedemerytalnego) lub zatrudnieniem u innego pracodawcy, albo po przerwie niezwiązanej z zatrudnieniem u innego pracodawcy, czy pobieraniem świadczenia, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia o charakterze pieniężnym, jak też i niepieniężnym, udzielane zarówno z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak również z innych środków Wnioskodawcy, na rzecz emerytów i rencistów:

• dla których ostatnim miejscem pracy był Wnioskodawca, z którymi rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło w związku z przejściem na emeryturę lub rentę, albo z którymi rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z innych przyczyn, a pomiędzy przejściem na emeryturę lub rentę i rozwiązaniem umowy o pracę wystąpiła przerwa czasowa, niezwiązana z zatrudnieniem, ani z przebywaniem na jakimkolwiek świadczeniu,

• którzy odeszli na emeryturę po okresie pobierania świadczenia przedemerytalnego,

• z którymi umowę o pracę rozwiązano z przyczyn niedotyczących pracowników, przebywających po rozwiązaniu umowy o pracę na świadczeniu przedemerytalnym, po którym przeszli na emeryturę lub rentę (czyli ich ostatnim miejscem pracy był Wnioskodawca),

• którzy kiedykolwiek byli pracownikami Wnioskodawcy, a pomiędzy zatrudnieniem u Wnioskodawcy, a przejściem na emeryturę lub rentę byli zatrudnieni u innych pracodawców

- są przychodem zwolnionym z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł, dlatego Wnioskodawca nie jest płatnikiem w odniesieniu do tych świadczeń.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), świadczenia otrzymane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł.

Z przywołanego przepisu wynika, że jeżeli beneficjentem udzielonego świadczenia jest osoba posiadająca status emeryta lub rencisty w momencie otrzymywania świadczenia oraz, że udzielane świadczenie wynika z uprzednio łączącego ich stosunku służbowego, czy stosunku pracy, stanowi ono przychód zwolniony z opodatkowania do wysokości określonej przywołanym wyżej przepisem.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. przepis nie uzależnia zwolnienia od podatku od tego, aby bezpośrednio przed uzyskaniem statusu emeryta, czy rencisty świadczeniobiorca (beneficjent pomocy) był związany z Wnioskodawcą stosunkiem pracy. Pozwala on na zastosowanie zwolnienia również wtedy, gdy między datą, w której te osoby przestały być związane stosunkiem pracy z Wnioskodawcą, a datą otrzymania wskazanego świadczenia od Wnioskodawcy osoby te były związane stosunkiem pracy z innym pracodawcą niż Wnioskodawca lub pobierały świadczenia przedemerytalne, lub miały przerwę w zatrudnieniu.

Wnioskodawca podnosi, iż wniosek o interpretację sprowadza się do prawidłowego rozumienia słowa „uprzednio”. Zarówno w dacie wprowadzenia analizowanego zapisu art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i obecnie, obowiązywał art. 14 ust. 4 pkt l i ust. 5 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz. U. z 2003 r. Nr 24, poz. 199 ze zm.) stanowiący:

• Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii rady legislacyjnej ustala, w drodze rozporządzenia zasady techniki prawodawczej; <…> - ust. 4 pkt 1,

• Prezes Rady Ministrów wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, określi w szczególności elementy metodyki przygotowania i sposób redagowania projektów ustaw i rozporządzeń oraz innych normatywnych aktów prawnych, a także warunki, jakim powinny odpowiadać uzasadnienia projektów normatywnych aktów prawnych, jak również reguły przeprowadzania zmian w systemie prawa; stosowanie zasad techniki prawodawczej powinno zapewnić w szczególności spójność i kompletność systemu prawa oraz przejrzystość tekstów normatywnych aktów prawnych, z uwzględnieniem dorobku nauki i doświadczeń praktyki - ust. 5.
  
  

Załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej (Dz. U. z 2002 r., Nr 100, poz. 908) stanowi w wykonaniu powyższej delegacji ustawowej:

• przepisy ustawy redaguje się tak, aby dokładnie i w sposób zrozumiały dla adresatów zawartych w nich norm wyrażały intencje prawodawcy - § 6,

• zdania w ustawie redaguje się zgodnie z powszechnie przyjętymi regułami składni języka polskiego <...> - § 7,

• w ustawie należy posługiwać się poprawnymi wyrażeniami językowymi (określeniami) w ich podstawowym i powszechnie przyjętym znaczeniu - § 8.1.
  
  

W zakresie używanych wyrażeń należy więc dbać o to, by wyrażenia te były używane jedynie w takim znaczeniu i w takich formach, które są przewidziane w słownikach języka polskiego. Powołując się na tę zasadę sądy odwołują się do słowników języka polskiego, ustalając znaczenia danych wyrażeń.

Wnioskodawca wskazuje, iż w wyroku z dnia 21 września 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że „w sytuacji, gdy ani przepisy rozporządzeń, na podstawie których udzielono skarżącemu dotacji, ani przepisy ustawy o finansach publicznych nie zawierały definicji „rolnika”, należało w tym względzie odnieść się do definicji ze Słownika języka polskiego” (III SA/Wa 1622/05, Lex Nr 181000).

Podobnym przykładem może być wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1998 r., w którym Sąd ten, powołując się na zasadę wrażoną obecnie w § 8 ust. 1 ZTP, odwołał się do słowników języka polskiego, ustalając znaczenie słowa „faktyczny” (I CKN 664/97, OSNC 1999, Nr 1, poz. 7). Z kolei w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego przykładem takiego rozumowania może być uchwała z dnia 8 marca 1995 r., w której Trybunał Konstytucyjny odwołał się do Słownika języka polskiego, ustalając znaczenie wyrażenia „producent” (W 13/94, OTK 1995, Nr 1, poz. 21) - G. Wierczyński, Redagowanie i ogłaszanie aktów normatywnych, komentarz, Warszawa 2009, Uw. 4 do par. 8 ZTP.

Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, wyd. IX, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994, T. III, s. 612, podaje definicje przedmiotowych słów: „Uprzedni - taki, który miał miejsce wcześniej, przed czymś; wcześniejszy, poprzedni: wejść do środka bez uprzedniego pukania. Uprzednia podróż była mniej męcząca. Jęz. imiesłów uprzedni „imiesłów wyrażający czynność wcześniejszą od tej, którą wyraża orzeczenie zdania”.

Uprzednio - przedtem, wcześniej, poprzednio: poinformować się uprzednio o czymś. Delegatem był już uprzednio”.

Nawiązując do ostatniego przykładu: obecnie trwa VII Kadencja Sejmu RP. Zdanie: „on był już uprzednio posłem” nie wymaga dla swej prawdziwości, by dana osoba była posłem na Sejm VI Kadencji. Zdanie to jest prawdziwe również wtedy, gdy mamy do czynienia z byłym posłem V, IV Kadencji itd.

Dlatego, w ocenie Wnioskodawcy, słowo „uprzednio” w przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będącym przedmiotem wniosku nie oznacza wyłącznie „bezpośrednio uprzednio”, czy zgrabniej „bezpośrednio przed”.

Jeśli świadczenie wypłacane na rzecz emerytów, czy rencistów do kwoty 2.280,00 zł jest przychodem wolnym od podatku dochodowego od osób fizycznych, zobowiązanie podatkowe nie powstaje, co skutkuje tym, że to nie aktualizują się obowiązki Wnioskodawcy, jako płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego.

Biorąc powyższe argumenty pod uwagę, Wnioskodawca uważa, iż należy uznać Jego stanowisko jako słuszne i prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo – odnosząc się do powołanych tez wyroków Sądów Administracyjnych – wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.