INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012 r. (data wpływu 1 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 23 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na czasopisma specjalistyczne – jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w stawki podatku VAT na czasopisma specjalistyczne.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 23 maja 2012 r.) o doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

„…” jest bezpłatnym periodykiem wydawanym przez samorządy powiatu. Czasopismo legitymuje się nr oraz kodem PKWiU 58.14.1 i CN 4902 90 00. Wydawane jest raz w miesiącu w postaci odrębnych zeszytów (format A4, 28 str.) objętych wspólnym tytułem w nakładzie 2.600 egzemplarzy. Mniej niż 9% powierzchni tytułu jest przeznaczone na reklamy lub teksty reklamowe. W czasopiśmie uwidoczniono wysokość nakładu. „…” stanowi pismo informacyjno-publicystyczne o charakterze lokalnym, a swym zasięgiem obejmuje większość gmin powiatu. Na jej łamach znajdują się informacje o zamierzeniach gospodarczych, jak również treści o działalności kulturalnej, twórczej oraz edukacyjnej.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Odbiorcą czasopisma „…” jest społeczność lokalna Gminy oraz Powiatu. Egzemplarze „…” są przekazywane nieodpłatnie czytelnikom. Czasopismo „…” nie stanowi materiału reklamowego i informacyjnego, o którym mowa w art. 7 ust. 3 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054). Czasopismo „…” nie jest prezentem o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ww. ustawy. Gminie nie przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów związanych z wydawaniem czasopisma „…”. Czasopismo „…” związane jest z działalnością prowadzoną przez Gminę. Czasopismo „…” jest realizowane w ramach zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). „…” jest czasopismem specjalistycznym w rozumieniu art. 2 pkt 27f ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w opisanym stanie faktycznym właściwym jest stosowanie stawki VAT w wysokości 5% dla czasopisma „…”, o której mowa w art. 41 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054)...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), „…” jest czasopismem specjalistycznym w rozumieniu art. 2 pkt 27f ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054) i przysługuje mu stawka w wysokości 5%, o której mowa w art. 41 ust. 2a ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do własności niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy (dostawa towarów) oraz w art. 8 ust. 2 ustawy (świadczenie usług).

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, w myśl art. 7 ust. 4 ustawy, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Natomiast przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Z powyższego wynika, iż dla uznania nieodpłatnej dostawy za odpłatną dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki:

• podatnik należące do jego przedsiębiorstwa towary (inne niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości i próbki) przekazuje lub zużywa nieodpłatnie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

• podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wszelkie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest również to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Gmina Ł jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Samorządy powiatu są wydawcami czasopisma „….”, o nr oraz kodem PKWiU 58.14.1 i CN 4902 90 00, które wydawane jest raz w nakładzie 2.600 egzemplarzy. „…” stanowi pismo informacyjno-publicystyczne o charakterze lokalnym, a swym zasięgiem obejmuje większość gmin powiatu. Na jej łamach znajdują się informacje o zamierzeniach gospodarczych, jak również treści o działalności kulturalnej, twórczej oraz edukacyjnej. Odbiorcą czasopisma jest społeczność lokalna Gminy oraz Powiatu Egzemplarze „…” są przekazywane nieodpłatnie czytelnikom, czasopismo nie stanowi materiału reklamowego i informacyjnego, o którym mowa w art. 7 ust. 3 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) oraz nie jest prezentem o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ww. ustawy.

Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów związanych z wydawaniem czasopisma i związane jest z działalnością prowadzoną przez Gminę .

Mając na uwadze obowiązujące przepisy należy stwierdzić, iż w okolicznościach rozpatrywanej sprawy przedstawionych we wniosku przekazywanie czytelnikom przedmiotowego czasopisma nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec tego, że przedmiotowa czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to tym samym ustalanie dla niej właściwej stawki podatku VAT jest bezprzedmiotowe.

Dlatego też, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tak przedstawionego stanu faktycznego sprawy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.