Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-311/16-4/ISK
z 18 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 czerwca 2016 r. (skutecznie doręczone 27 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego uzupełniony w dniu 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 czerwca 2016 r. (skutecznie doręczone 27 czerwca 2016 r.) dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji nabycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. jest właścicielem gruntu o nr ewid. 87/5 oznaczonej w wypisie z rejestru gruntów jako grunty orne. Działka została nabyta od jednostki samorządu terytorialnego tj. Gminy. Opisana nieruchomość położona jest na terenie, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania terenu (nie jest to grunt przeznaczony pod zabudowę). 3 czerwca 2014 r. została zawarta umowa dzierżawy na ww nieruchomość ze spółką E. Sp. z o.o. Opisana nieruchomość została zabudowana przez Dzierżawcę budowlami w postaci elektrowni wiatrowej wraz z niezbędną infrastrukturą elektroenergetyczną na podstawie prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę.

Spółka - E. jest zainteresowana kupnem ww nieruchomości od spółki K. Sp. z o.o. w celu kontynuowania umowy dzierżawy z E. Sp. z o.o. i czerpaniu z tej umowy dalszych przychodów od dzierżawcy. Zarówno zbywca jak i nabywca są czynnymi podatnikami podatku VAT.

W uzupełnieniu z dnia 4 lipca 2016 r. (data wpływu) Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowy grunt był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT w stawce 23%. Zakup opisanej nieruchomości odbył się na podstawie aktu zamiany gruntów. Powyższa czynność opodatkowana była stawką VAT - 23%. Kupującemu (K. Sp. z o.o.) przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowego gruntu od poprzedniego właściciela. Pomiędzy spółką K. Sp. z o.o. a E. Sp. z o.o. nie doszło do rozliczenia nakładów poniesionych przez E. Sp. z o.o. w związku z wybudowaniem elektrowni wiatrowej. Pomiędzy wybudowaniem budowli a planowanym zakupem przez E. nie upłyną 2 lata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy niniejszą transakcję należy opodatkować podatkiem VAT?
2. W jakiej stawce należy opodatkować ww. transakcję, czy przysługuje jej zwolnienie z VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 177 poz. 1054 ze zm. - zwana dalej jako „ustawa VAT”) opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług należy rozumieć rzeczy - a więc również budynki, budowle i grunty oraz ich części - a także wszelkie postacie energii. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa rozporządzania towarami jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj o możliwość dysponowania towarami jak właściciel, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istota dostawy towarów w rozumieniu ustawy VAT nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Z punktu widzenia ustawy VAT dla uznania, że miała dostawa towarów wystarczy, że podmiot nabędzie faktyczne władztwo nad rzeczą (własność ekonomiczną).

W przedmiotowym przypadku prawo do dysponowania Budowlą znajduje się po stronie Dzierżawcy (E. Sp. z o.o.), który „wytworzył” towar (Budowlę) i uczynił to z własnych środków bez udziału K. Sp. z o.o., a następnie korzystał z Budowli na podstawie przyjętej strategii gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy na gruncie ustawy VAT dojdzie tylko do dostawy gruntu z wyłączeniem Budowli (mimo iż na gruncie cywilistycznym nastąpi przeniesienie własności wzniesionych Budowli). W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy podstawa opodatkowania powinna wyłącznie uwzględniać wartość nieruchomości z wyłączeniem wartości Budowli. Ponieważ opisana nieruchomość została już zabudowana, nie można korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT. Tym samym powinna być opodatkowana stawką 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. Nr 121 z późn. zm.) z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego wydzierżawiający jako właściciel dzierżawionych gruntów jest również właścicielem wzniesionych na nich budynków/budowli. Przedmiotem sprzedaży, w świetle prawa cywilnego, jest cała nieruchomości (grunt z budynkiem). Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy, w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzeczy dzierżawionej, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego, o czym stanowi art. 353¹ Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Na podstawie art. 705 Kodeksu cywilnego po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy.

Do dzierżawy - stosownie do brzmienia art. 694 Kodeksu cywilnego - stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych.

W myśl art. 676 ww. Kodeksu jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że roszczenie o zwrot nakładów ulepszających powstaje z chwilą dokonania przez wydzierżawiającego wyboru pomiędzy uprawnieniami z art. 676 Kodeksu cywilnego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca chce kupić nieruchomość od spółki K. Sp. z o.o. w celu kontynuowania umowy dzierżawy z E. Sp. z o.o. i czerpaniu z tej umowy dalszych przychodów od dzierżawcy. Zarówno zbywca jak i nabywca są czynnymi podatnikami podatku VAT.

K. Sp. z o.o. jest właścicielem gruntu oznaczonej w wypisie z rejestru gruntów jako grunty orne. Działka została nabyta od jednostki samorządu terytorialnego tj. Gminy na podstawie aktu zamiany gruntów. Powyższa czynność opodatkowana była stawką VAT - 23%. K. Sp. z o.o. przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowego gruntu od poprzedniego właściciela. Przedmiotowy grunt był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności opodatkowanej podatkiem VAT w stawce 23%.

Opisana nieruchomość położona jest na terenie, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania terenu (nie jest to grunt przeznaczony pod zabudowę). 3 czerwca 2014 r. została zawarta umowa dzierżawy na ww nieruchomość ze spółką E. Sp. z o.o. Opisana nieruchomość została zabudowana przez dzierżawcę budowlami w postaci elektrowni wiatrowej wraz z niezbędną infrastrukturą elektroenergetyczną na podstawie prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę. Pomiędzy spółką K. Sp. z o.o. a E. Sp. z o.o. nie doszło do rozliczenia nakładów poniesionych przez E. Sp. z o.o. w związku z wybudowaniem elektrowni wiatrowej.

Ad. 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług planowanej transakcji zakupu nieruchomości od spółki K. Sp. z o.o. w celu kontynuowania umowy dzierżawy z E. sp. z o.o.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że skoro na gruncie należącym do K. Sp. z o.o. będącym przedmiotem sprzedaży dzierżawca tj. E. Sp. z o.o. wybudował elektrownię wiatrową wraz z niezbędną infrastrukturą elektroenergetyczną z własnych środków i nie doszło do rozliczenia poniesionych nakładów na budowę przedmiotowej elektrowni wiatrowej pomiędzy E. Sp. z o.o. a K. Sp. z o.o. to nie sposób przyjąć, że K. Sp. z o.o. dokona dostawy elektrowni wiatrowej posadowionej na zbywanym gruncie. Z punktu widzenia prawa cywilnego, na Wnioskodawcę formalnie przejdzie prawo własności nieruchomości wraz z budowlami. Jednocześnie, w świetle rozwiązań przyjętych w ustawie o podatku od towarów i usług, w ramach transakcji nie wystąpi dostawa towaru, jakim jest elektrownia wiatrowa wraz z niezbędną infrastrukturą elektroenergetyczną, ponieważ to dzierżawca – E. Sp. z o.o. dysponuje wybudowaną przez siebie elektrownią wiatrową jak właściciel. K. Sp. z o.o. nie jest w ekonomicznym posiadaniu elektrowni wiatrowej przed dokonaniem zbycia gruntu na rzecz Wnioskodawcy. Prawo to pozostaje po stronie dzierżawcy, który ten grunt zabudował elektrownią wiatrową.

Tym samym, w następstwie przedmiotowego zbycia gruntu nie dojdzie do dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT budowli na nim posadowionych, tj. nie dojdzie do przeniesienia przez K. Sp. z o.o. na rzecz Wnioskodawcy prawa do rozporządzania jak właściciel elektrownią wiatrową wzniesioną przez dzierżawcę na zbywanym gruncie. Przeniesienie przez K. Sp. z o.o. na Wnioskodawcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel ograniczy się w związku z tym do gruntu.

Zatem przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt, który w świetle powołanych powyżej przepisów spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. W konsekwencji sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaną według właściwej stawki podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania właściwej stawki podatku lub zwolnienia dla przedmiotowej transakcji nabycia nieruchomości.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, oraz fakt, iż przedmiotem transakcji ma być jedynie grunt, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości gruntowych niezabudowanych, które nie stanowią terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy podlega zwolnieniu.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że analizowana transakcja nie będzie objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż grunt nie stanowi terenu niezabudowanego, innego niż tereny budowlane. Ponadto przedmiotowa dostawa nie będzie również korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem z okoliczności sprawy wynika, że grunt nie był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W konsekwencji, sprzedaż gruntu zabudowanego elektrownią wiatrową będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Ponadto należy zaznaczyć, iż skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.