2016.07.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-414/16-2/AO
z 15 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 30 maja 2016 r. (data wpływu 1 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT transakcji zbycia prawa użytkowania wieczystego działki wraz z prawem własności posadowionych na działce budynków,
braku obowiązku wystawienia faktury w związku z ww. transakcją

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT transakcji zbycia prawa użytkowania wieczystego działki wraz z prawem własności posadowionych na działce budynków i braku obowiązku wystawienia faktury w związku z ww. transakcją.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W. w dniu 4 marca 2015 r. aktem notarialnym została ustanowiona na okres 40 lat wieczystym użytkownikiem dwóch działek z obrębu: nr 21/1 o pow. 7501 m² oraz nr 23 o pow. 7771 m² z jednoczesnym przeniesieniem prawa własności posadowionych na gruncie budynków (budynki były wybudowane z własnych środków W. w roku 1984). Działki objęte są tą samą księgą wieczystą.

Przed 4 marca 2015 r. działka nr 23 (7771 m²) była użytkowana na podstawie decyzji Prezydium Rady Narodowej Miasta z dnia 6 czerwca 1967 r. Natomiast działka nr 21/1 o pow. 7501 m² została oddana W. w zarząd w roku 1984 na czas oznaczony do dnia 31 grudnia 1991 r. Po tym okresie grunt był wykorzystywany bez tytułu prawnego.

Urząd Miasta w dniu 4 września 2012 r. naliczył W. wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z przedmiotowego gruntu za okres od 1 października 2009 r. do 31 sierpnia 2012 r. w wysokości równowartości czynszu dzierżawnego za ten okres. Kwota ta została, za zgodą Urzędu Miasta, rozłożona na raty (niezawierające podatku od towarów i usług), których ostateczna spłata przewidziana jest na luty 2017 r.

W kwietniu 2014 r. Urząd Miasta naliczył kolejne wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z przedmiotowego gruntu (tj. 7501m²) za okres od września 2012 r. do marca 2014 r., na co wystawił fakturę. Od kwietnia 2014 r. W. dzierżawiła przedmiotowy grunt od Miasta na podstawie umowy, płacąc czynsz dzierżawny zgodnie z otrzymywanymi miesięcznie fakturami VAT.

W akcie notarialnym zastrzeżono, że zbycie prawa użytkowania wieczystego przed upływem lat 10 spowoduje brak obowiązku zapłaty pierwszej opłaty w stosunku do działki nr 21/1 i obowiązek zapłaty 25% pierwszej opłaty w przypadku działki nr 23. Na podstawie art. 204 ust. 4 i art. 208 ust. 3 Ustawy o gospodarce nieruchomościami oddanie gruntu, składającego się z dwu działek, nastąpiło bez obowiązku uiszczenia pierwszej opłaty. Opłatę roczną W. uiściła w roku 2016 - z kwotą 23% podatku od towarów i usług.

W. planuje zbyć prawo wieczystego użytkowania działki nr 21/1 o pow. 7501 m² razem z prawem własności posadowionych na działce budynków. Na działce o nr 21/1 objętej prawem użytkowania wieczystego znajdują się:

Hala magazynowa z biurem, na którą nakłady na modernizację (od których podatek naliczony został odliczony) nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku,
Hala magazynowa, na którą nakłady na modernizację przekroczyły 30% wartości początkowej.
Fragment hali wybudowanej na działce sąsiedniej (będącej własnością W.), na którą nie były ponoszone jakiekolwiek nakłady.

Przez cały czas korzystania z ww. budynków, W. wykorzystywała je na cele prowadzonej działalności gospodarczej - pierwotnie jako magazyny dla własnego użytku, obecnie (od ponad 10 lat) hale te są wynajmowane.

Ze względu na to, że fragment 2) hali magazynowej przekracza granicę przedmiotowej działki i wkracza w obszar drugiej działki - także znajdującej się w użytkowaniu wieczystym, Wnioskodawca zamierza dokonać geodezyjnego wydzielenia fragmentu działki.

Zarówno W. jak i przyszły nabywca prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu oraz własności znajdujących się na nim budynków prowadzą działalność gospodarczą i są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnia, że w czasie modernizacji hali magazynowej w 2013 r. była ona w większości wynajmowana przed, w czasie i po przeprowadzonych robotach, które nie przeszkadzały w jej wykorzystywaniu, natomiast pozostała część została wynajęta w lutym oraz marcu 2014 r. (faktury za wynajem wystawiane są co miesiąc).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wymieniona transakcja będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
Czy sprzedający będzie zobowiązany do wystawienia faktury?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Zdaniem W. trzeba mieć na uwadze przepis art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, lub ich części, nie wyodrębnia się z podstawy opodatkowania wartości gruntu. W związku z tym, transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego będzie podlegać opodatkowaniu stawką właściwą dla sprzedaży posadowionego na gruncie budynku.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 stwierdza, że zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT nie będzie stanowiła pierwszego zasiedlenia:

dostawa budynku (hali) nr 1 - z uwagi na jej wynajem,
dostawa hali nr 2, ponieważ po jej ulepszeniu ostatni magazyn został wynajęty w marcu 2014 r., a zatem upłynął okres dłuższy niż dwa lata,
dostawa fragmentu bud. nr 3 - z uwagi na brak jakichkolwiek nakładów i kilkunastoletni wynajem.

Mająca nastąpić dostawa ww. hal stanowić będzie zasiedlenie kolejne, wobec czego zbycie użytkowania wieczystego razem z budynkami powinno korzystać ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 Ustawy o VAT nie musimy wystawiać faktury (ale możemy). Czynność może być udokumentowana tylko aktem notarialnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do art. 2 pkt 22 cyt. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży, w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu, podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Przy ustalaniu stawki podatku VAT właściwej dla dostawy gruntu, na którym posadowiony jest budynek czy budowla, decydująca jest stawka podatku VAT mająca zastosowanie do dostawy budynku/budowli. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 4 marca 2015 r. aktem notarialnym został ustanowiony na okres 40 lat wieczystym użytkownikiem dwóch działek z obrębu: nr 21/1 oraz nr 23 z jednoczesnym przeniesieniem prawa własności posadowionych na gruncie budynków (budynki były wybudowane z własnych środków W. w roku 1984). Wnioskodawca planuje zbyć prawo wieczystego użytkowania działki nr 21/1 o pow. 7501 m² razem z prawem własności posadowionych na działce budynków. Na działce o nr 21/1 objętej prawem użytkowania wieczystego znajdują się:

Hala magazynowa z biurem, na którą nakłady na modernizację (od których podatek naliczony został odliczony) nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku,
Hala magazynowa, na którą nakłady na modernizację przekroczyły 30% wartości początkowej.
Fragment hali wybudowanej na działce sąsiedniej (będącej własnością W.), na którą nie były ponoszone jakiekolwiek nakłady.

Hala 1 i 2 podzielone są na kilka części, z których każda stanowi odrębne pomieszczenie (magazyn lub biuro). Nakłady na modernizację obu budynków nie przekroczyły 30% ich łącznej wartości początkowej. Ostatnia z modernizacji (hali magazynowej z nakładami przekraczającymi 30%) miała miejsce w sierpniu 2013 r. Przez cały czas korzystania z ww. budynków, Wnioskodawca wykorzystywał je na cele prowadzonej działalności gospodarczej - pierwotnie jako magazyny dla własnego użytku, obecnie (od ponad 10 lat) hale te są wynajmowane. Przy czym, Wnioskodawca wyjaśnił, że w czasie modernizacji hali magazynowej w 2013 r. była ona w większości wynajmowana przed, w czasie i po przeprowadzonych robotach, które nie przeszkadzały w jej wykorzystywaniu, natomiast pozostała część została wynajęta w lutym oraz marcu 2014 r. (faktury za wynajem wystawiane są co miesiąc). Zarówno Wnioskodawca, jak i przyszły nabywca prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu oraz własności znajdujących się na nim budynków prowadzą działalność gospodarczą i są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT transakcji zbycia prawa wieczystego użytkowania działki 21/1 wraz z prawem własności posadowionych na działce budynków i braku obowiązku wystawienia faktury w związku z ww. transakcją.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług dostawa budynku, budowli lub ich części spełniających określone w przepisie warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych we wniosku okoliczności należy stwierdzić, że zbycie budynków posadowionych na działce nr 21/1 będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że budynki znajdujące się na przedmiotowej działce od ponad 10 lat są wynajmowane. Zatem w stosunku do tych budynków doszło do ich pierwszego zasiedlenia. Przy tym, na znajdujący się na przedmiotowej działce fragment hali nr 3 nie ponoszono wydatków na ulepszenie, a hala nr 1 była wprawdzie modernizowana jednak poniesione nakłady na modernizację nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Natomiast nakłady na modernizację hali nr 2 przekroczyły 30% wartości początkowej. Jednakże pomimo, że w odniesieniu do tej hali magazynowej nakłady na modernizację przekroczyły 30% wartości początkowej to - jak wskazuje Wnioskodawca - ostatnia modernizacja miała miejsce w sierpniu 2013 r. i w czasie modernizacji oraz po przeprowadzonych robotach, które nie przeszkadzały w jej wykorzystywaniu hala ta była w większości wynajmowana. Pozostała część ww. hali została wynajęta w lutym oraz marcu 2014 r. W konsekwencji, dostawa budynków posadowionych na działce nr 21/1 nie będzie odbywała się w ramach pierwszego zasiedlenia. Ponadto zbycie przedmiotowych budynków nastąpi w okresie dłuższym niż 2 lat od oddania budynków w wynajem. Tak więc zbycie ww. budynków nastąpi w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

Zatem sprzedaż wynajmowanych powyżej 2 lat budynków będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Taką samą stawką podatku VAT w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT objęte będzie zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budynki.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT transakcji zbycia prawa wieczystego użytkowania działki 21/1 wraz z prawem własności znajdujących na działce budynków należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie obowiązku wystawienia faktury dokumentującej przedmiotową transakcje zbycia prawa wieczystego użytkowania działki 21/1 wraz z prawem własności posadowionych na działce budynków należy wskazać, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 106b ust. 2 ww. ustawy podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ww. ustawy na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Analiza przywołanych przepisów na tle przedstawionego we wniosku opisu prowadzi do wniosku, że w związku ze zwolnieniem transakcji zbycia prawa wieczystego użytkowania działki 21/1 wraz z prawem własności posadowionych na działce budynków Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawienia faktury z tytułu tej transakcji. Z wniosku nie wynika, że nabywca poinformował Wnioskodawcę, że żąda wystawienia faktury VAT.

Jednakże odwołując się do treści art. 106b ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług Organ informuje, że Wnioskodawca będzie miał obowiązek wystawienia faktury dokumentującej przedmiotową transakcję zbycia prawa wieczystego użytkowania działki 21/1 wraz z prawem własności posadowionych na działce budynków w sytuacji złożonego, we wskazanym w przepisie terminie, żądania nabywcy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie również należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin