Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB4.4511.80.2016.3.KS
z 9 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) i z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem zapomogi rzeczowej dla członka zakładowej organizacji związkowej z funduszy tych związków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem zapomogi rzeczowej dla członka zakładowej organizacji związkowej z funduszy tych związków.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 14 czerwca 2016 r., nr 1061-IPTPB4.4511.80.2016.1.KS, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 15 czerwca 2016 r. (data doręczenia 17 czerwca 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek pismem z dnia 22 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 22 czerwca 2016 r.

Następnie, pismem z dnia 19 lipca 2016 r., nr 1061 IPTPB4.4511.80.2016.2.KS, ponownie wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 lipca 2016 r. (data doręczenia 25 lipca 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek pismem z dnia 27 lipca 2016 r. (data wpływu 1 sierpnia 2016 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 27 lipca 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zakładowa Organizacja Związkowa … działa na terenie Spółki … S.A. z siedzibą w …. Pracownik tejże Spółki, będący jednocześnie członkiem organizacji związkowej planuje zwrócić się z pismem do związku zawodowego o przyznanie zapomogi z uwagi na trudną sytuację finansową. Związek zawodowy rozważa możliwość przyznania świadczenia rzeczowego jako zapomogi dla wnioskującego pracownika Spółki. Przyznana zapomoga pochodzić będzie ze środków własnych związku zawodowego. Szacowana wartość zapomogi to ok. 300 zł. Związek informuje, że pracownikowi zamierzającemu złożyć wniosek nie było przyznane w roku podatkowym 2016 żadne świadczenie z zakładowej organizacji związkowej.

W piśmie z dnia 27 lipca 2016 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że źródłem finansowania zapomogi rzeczowej będą w całości środki własne zakładowego związku zawodowego. Przekazane świadczenie członkowi związku zawodowego nie będzie miało zatem związku z działalnością socjalną, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. W ocenie Wnioskodawcy oba źródła finansowania, te pochodzące z majątku związku zawodowego, jak i te pochodzące ze środków funduszu świadczeń socjalnych są diametralnie różne. Stąd środki pochodzące z majątku związku zawodowego nie stanowią środków funduszu, jak stanowi art. 5 i art. 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2016 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 800), nie wspierają również działalności socjalnej pracodawcy w zakresie w jakim jest to realizowane przez fundusz. Zakładowe organizacje związkowe współpracują jedynie z pracodawcą w zakresie wykorzystania zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, na zasadach określonych w art. 27 ustawy o związkach zawodowych.

Wnioskodawca wskazuje, że członek organizacji związkowej w związku z trudną sytuacją materialną wnioskował do związku zawodowego o przyznanie zapomogi. W rezultacie, związek zawodowy przekaże zapomogę rzeczową, na którą składać się będą artykuły spożywcze (np. wędliny, cukier, kawa, przetwory, miód, itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy Wnioskodawca powinien naliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydanej pracownikowi Spółki, będącemu jednocześnie członkiem organizacji związkowej, zapomogi w formie świadczenia rzeczowego i czy w związku z tym będzie obowiązany do wystawienia informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów, z których pochodzą dochody (przychody) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zawiera art. 10 ust. 1 ww. ustawy, gdzie m.in. w pkt 9 wymienia się inne źródła.

W świetle art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w tym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, że jest to wyliczenie przykładowe. Oznacza to, że otrzymana przez pracownika zapomoga co do zasady stanowi przychód z innych źródeł.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są zapomogi, inne niż wymienione w pkt 26, wypłacane z funduszy zakładowej lub międzyzakładowej organizacji związkowej pracownikom należącym do tej organizacji, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 638 zł.

Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy, zwolnieniu od podatku dochodowemu podlegają zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

Zatem, zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 9a powyższej ustawy jest możliwe wówczas, gdy spełnione zostaną następujące przesłanki:

1. zapomoga wypłacana jest z funduszy zakładowej lub międzyzakładowej organizacji związkowej,
2. świadczenie ma być otrzymane,
3. pracownicy należą do organizacji związkowej,
4. wartość zapomogi nie przekracza w ciągu roku podatkowego kwoty 638 zł.
   
   

Wnioskodawca wskazał, że w pierwszej kolejności podnieść należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje kogo zdarzenie losowe ma dotyczyć. Oznacza to, że adresatem zwolnienia będzie zarówno osoba, która owym zdarzeniem dotknięta jest bezpośrednio, jak i pośrednio (np. choroba dziecka). Przepis ww. ustawy nie zawiera także definicji legalnej pojęcia zapomogi.

Według słowników języka polskiego, termin „zapomoga” oznacza bezzwrotną pomoc finansową udzielaną osobom fizycznym zwykle w związku ze zdarzeniem losowym. Cechą charakterystyczną zapomogi jest, że jest to świadczenie mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z różnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, a podstawą do zastosowania zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych jest stwierdzenie faktu wystąpienia określonego zdarzenia. Wreszcie ustawodawca nie wymaga, aby osoba dotknięta zdarzeniem była obowiązana do udokumentowania tego faktu. Próbę zdefiniowania pojęcia „zapomogi” podjęło również sądownictwo administracyjne, które uznało, że w celu bowiem zobiektywizowania obrazu pojęcia zasadne jest sięgnięcie do kilku słowników języka polskiego. Zdaniem Sądu, nieodzowna jest bowiem konfrontacja definicji słownikowych danego terminu, pochodzących z różnych słowników języka polskiego. Sięgając do poszczególnych słowników Sąd stwierdził, że pod pojęciem „zapomogi” rozumie się także „wsparcie” i „zasiłek” (Uniwersalny słownik języka polskiego, pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003, s. 857, Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1981, s. 946, a także: Internetowy słownik synonimów). W konsekwencji, Sąd doszedł do wniosku, że przyjęcie przez organ podatkowy w sprawie jako właściwej wykładni ograniczającej się do utożsamiania zasiłku wyłącznie ze świadczeniem pieniężnym nie jest zasadne. Odwoływanie się w niniejszej sprawie wyłącznie do słownika z pominięciem wykładni celowościowej i systemowej również świadczy o wadliwości procesu interpretacyjnego. Wykładnia językowa jest jedynie punktem wyjścia dla dalszej interpretacji (wyrok WSA w Białymstoku z dnia 21 lipca 2010 r., sygn. I SA/Bk 219/10). Zatem, pojęcie zapomogi w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinno być utożsamiane wyłącznie ze świadczeniem pieniężnym albowiem zapomogą jest również świadczenie rzeczowe.

Przekładając uwagi powyższe na stan niniejszej sprawy, w ocenie Wnioskodawcy, otrzymane przez pracownika świadczenie rzeczowe podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 9a ww. ustawy. Po pierwsze źródłem finansowania zapomogi jest fundusz zakładowej organizacji związkowej. Po drugie, zapomoga będzie otrzymana przez pracownika Spółki, przy której działa zakładowa organizacja związkowa, a jednocześnie pracownik ten jest członkiem tejże organizacji. Wreszcie szacowana wartość zapomogi rzeczowej wynosi ok. 300 zł i nie przekracza limitu zwolnienia, który na dany rok podatkowy wynosi 638 zł albowiem w roku 2016 pracownik ten nie otrzymał żadnego świadczenia ze Związku.

Zatem, przyszłe przyznanie zapomogi rzeczowej pracownikowi – członkowi związku zawodowego będzie podlegało zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Zakładowa Organizacja Związkowa … nie będzie obowiązana do wystawienia informacji PIT-8C albowiem nie powstanie przychód u pracownika z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy w związku z przychodem art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W piśmie z dnia 22 czerwca 2016 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że w Jego ocenie przyszłe przyznanie zapomogi rzeczowej pracownikowi – członkowi związku zawodowego będzie podlegało zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 9a ww. ustawy, a Zakładowa Organizacja Związkowa … nie będzie obowiązana do naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca nie będzie również obowiązany, na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wystawienia otrzymującemu pracownikowi informacji o wysokości dochodu, tj. PIT-8C albowiem nie powstanie u tego pracownika przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy w związku z przychodem art. 10 ust. 1 pkt 9 powyższej ustawy.

Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21 są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania.

W konsekwencji, podmiotem zobowiązanym do sporządzenia informacji PIT-8C są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej. Obowiązek taki powstaje w przypadku, gdy:

1. podmioty, o których mowa, dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1,
2. nie są to dochody przedmiotowo zwolnione od podatku,
3. od dochodów tych nie zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej,
4. nie ma obowiązku pobrania zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego od tychże świadczeń,

-przy czym wskazane wyżej warunki muszą być spełnione łącznie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie otrzymane świadczenie pieniężne podlega zwolnieniu przedmiotowemu, stąd nie został spełniony jeden z warunków art. 42a ustawy podatku dochodowego od osób fizycznych. Okoliczność ta powoduje, że Wnioskodawca nie może skorzystać z tejże podstawy do wystawienia informacji PIT-8C albowiem informacja, o której mowa, nie jest sporządzana dla świadczenia, od których nie ma obowiązku poboru podatku ani też zaliczek na podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ zauważa, że Wnioskodawca dokonał wpłaty z tytułu wniesienia opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w łącznej kwocie 80 zł, a niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie jednego zdarzenia przyszłego, zatem stosownie do art. 14f § 2b pkt 3 ustawy Ordynacja podatkowa opłata w kwocie 40 zł, zostanie zwrócona na rachunek bankowy Wnioskodawcy wskazany we wniosku, w terminie określonym w art. 14f § 2a ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.