Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-437/15/16-S/EK
z 7 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 234/16, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W lipcu 2009 r. nabyła Pani wraz z mężem do majątku wspólnego nieruchomość w postaci działki siedliskowej o powierzchni 0,4042 ha, położoną w Gminie X Był to pierwszy zakup nieruchomości gruntowej. Zakup działki sfinansowany został ze środków pochodzących z kredytu bankowego otrzymanego na ten cel. Kredyt bankowy, który został zaciągnięty na zakup tej działki, jest spłacany do chwili obecnej.

Działkę zakupiono pod budowę domu jednorodzinnego, celem zamieszkania w nim na stałe.

W sierpniu 2009 r. otrzymano decyzję o warunkach zabudowy, o którą wystąpiono bezpośrednio po zakupie działki. Wybudowanie domu planowano przeprowadzić sposobem gospodarczym w miarę możliwości z własnych środków. Z uwagi na niespodziewane rodzicielstwo, już blisko miesiąc po zakupie działki plany mieszkaniowe uległy zmianie. W związku z tym, że prowadzi Pani biuro rachunkowe w centrum X, pogodzenie tej działalności z opieką nad małym dzieckiem czyni niemożliwym zamieszkiwanie poza X. Kawalerka, którą dotychczas zamieszkiwała Pani wraz z mężem, posiadała niewystarczający metraż dla trzech osób. W związku z tym zamiast budować dom jednorodzinny kupiono większe mieszkanie w pobliżu centrum X. Natomiast kupioną w lipcu 2009 r. działkę postanowiono sprzedać. Początkowo próbowano sprzedać działkę w całości, jednakże ogłoszenia nie spotkały się z zainteresowaniem ze względu na dużą powierzchnię nieruchomości. W związku z tym w 2015 r. postanowiono podzielić działkę siedliskową na 4 działki budowlane. W czerwcu 2015 r. taki podział zlecono geodecie, który dokonał projektu podziału oraz wszelkich niezbędnych uzgodnień. Projekt podziału został złożony w Urzędzie Gminy i niedawno otrzymano decyzję o warunkach zabudowy dla 4 działek budowlanych. Innych działań zmierzających do sprzedaży działek Pani nie podejmowała ani nie będzie podejmować.

Uzyskane środki ze sprzedaży działek planuje się przeznaczyć na spłatę kredytu, który został wzięty na zakup tej nieruchomości. Kolejnych działek siedliskowych w najbliższych latach nie będzie Pani kupować. Zamierza Pani znaleźć osoby zainteresowane zakupem działek poprzez ogłoszenia prywatne na popularnych portalach ogłoszeniowych, planuje również podjąć współpracę z biurem pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Zarówno Pani, jak i mąż nie zajmują się zawodowo obrotem nieruchomościami, nie posiadają żadnej profesjonalnej wiedzy w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego sprzedaż działek budowlanych powstałych z podziału działki siedliskowej, odbywająca się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, będzie objęta podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Sprzedaż działek budowlanych powstałych z podziału działki siedliskowej, która została zakupiona w celu zasiedlenia i zbudowania na niej domu jednorodzinnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż celem nabycia nieruchomości nie było prowadzenie działalności handlowej, czy też dalszej jej odsprzedaży, grunt ten nie był również wykorzystany w pozarolniczej działalności gospodarczej. Sprzedaż działek budowlanych, jest to działanie w ramach zarządu majątkiem własnym, a uzyskane środki ze sprzedaży działek planuje się przeznaczyć na spłatę kredytu, który został wzięty na zakup działki siedliskowej. Sprzedaż działek budowlanych następuje w ramach zarządu majątkiem własnym, nie jest to więc działalność gospodarcza , w myśl art. 15 ust.2 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ art. 15 ust. 2 mówi że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarczą obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Prowadzona jest przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku VAT. Natomiast sprzedaż działek wobec powyższego jest to wyprzedaż części majątku własnego nie ma nic wspólnego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Do działań w sferze prywatnej nie ma również zastosowania ustawa o podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko potwierdza również WSA we Wrocławiu z rozstrzygnięciu z dnia 16 maja 2007 r. (I SA/Wr 153/07). Taką tezę na gruncie VI Dyrektywy wyraził także Europejski Trybunał Sprawiedliwości, np. w wyroku w sprawie C-291/92 (Ambrecht). Europejski Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, że „w przypadku, gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, którą zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa on w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik w rozumieniu art. 2(1) Dyrektywy”. Stanowisko to zachowuje aktualność także w odniesieniu do przepisów obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112.

W wyroku w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 (Słaby, Kuć) ETS orzekł, że osobę fizyczną można uznać za podatnika VAT z tytułu dostawy nieruchomości wówczas, gdy podejmuje aktywne działania z zakresu obrotu nieruchomościami, charakterystyczne dla profesjonalnego handlowca. Wykonanych ani planowanych czynności nie można zaliczyć do działań, o których mowa w tym wyroku. W szczególności podział działki na cztery części został wymuszony przez zmianę realiów rynkowych i został w całości przeprowadzony na zlecenie Wnioskodawcy przez geodetę.

W interpretacji indywidualnej z dnia 4 listopada 2015 r. oceniono stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe uznając, że w tym konkretnym przypadku planowana dostawa wydzielonych działek, stanowiących tereny budowlane będzie podlegać opodatkowaniu stawką 23 %. Tut. organ stwierdził, że działania podjęte przez Wnioskodawcę przed planowaną dostawą (podział gruntu na mniejsze działki, uzyskanie decyzji o zabudowie) nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Planowaną dostawą należało uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 6 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 234/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, iż uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla 4 działek powstałych w wyniku podziału działki siedliskowej, a także sprzedaż za pośrednictwem portali internetowych oraz biura nieruchomości nie stanowi o zawodowej działalności Skarżącej. Podział działki uwarunkowany był w tym przypadku brakiem zainteresowania dużą nieruchomością. Korzystanie z biura nieruchomości czy portali internetowych przy sprzedaży nieruchomości, w ocenie Sądu przemawia raczej za tym, że Skarżąca nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Skoro z okoliczności wskazanych we wniosku o udzielenie interpretacji nie wynika, aby Skarżąca podejmowała jakiekolwiek czynności, które mogłyby świadczyć o jej aktywności podobnej do aktywności sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami, to zdaniem Sądu należało przyjąć, że czynności które mogłyby świadczyć o jej aktywności podobnej do aktywności sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami, to należało przyjąć, że czynności opisane we wniosku o udzielenie interpretacji mieszczą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

W dniu 20 czerwca 2016 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 234/16 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.