Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-325/16/MS
z 18 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2016 r. (data wpływu 13 maja 2016 r.), uzupełnionym w dniu 27 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2016 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 27 czerwca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”), nabywa od podmiotów trzecich, właścicieli obiektów sportowych, na podstawie umowy najmu czas, w którym może dysponować tunelem aerodynamicznym. Następnie Wnioskodawca sprzedaje usługę (zwaną dalej „Usługa”) polegającą na wstępie do tunelu aerodynamicznego w celu odbywania lotów poprzez sprzedaż czasu, w którym klienci mogą korzystać z tunelu poprzez bilety wstępu, karnety, wejścia jednorazowe na określony czas korzystania z tunelu. Odbywanie lotów (symulacji swobodnego spadania) w tunelu aerodynamicznym, jest jedynym celem funkcjonowania tego obiektu - tunel został zaprojektowany wyłącznie na potrzeby symulacji swobodnego spadanie i nie jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do żadnej innej działalności. Podczas lotu, klient może wpływać na jego kierunek i wysokość za pomocą ruchów swojego ciała oraz siły mięśni, co przyczynia się do poprawy ogólnych parametrów psychofizycznych, takich jak siła, koordynacja ruchowa, kondycja, wytrzymałość organizmu, lepszego samopoczucia. Usługa obejmuje:

1. umożliwienie wstępu do tunelu aerodynamicznego,
2. korzystanie z tunelu aerodynamicznego poprzez odbywanie lotu,
3. podstawowe szkolenie,
4. asystę spottera,
5. udostępnienie akcesoriów niezbędnych dla bezpiecznego korzystania z tunelu tj. kombinezonu, kasku, gogli, zatyczek do uszu,
6. udostępnienie nagrania lotu na płycie CD,
7. umożliwienie wstępu do tunelu aerodynamicznego na wyłączność zorganizowanym grupom osób,
8. umożliwienie wstępu do dodatkowych pomieszczeń (takich jak szatnia, sala dla osób oczekujących na lot), pełniących funkcję uzupełniającą wobec wstępu do tunelu. Aktywność klientów w tym zakresie koncentruje się na odbywaniu lotów.

Cena za usługę jest ustalana wyłącznie w oparciu o czas udostępnienia tunelu i kalkulowana jest jako kwota „X” za określoną jednostkę czasową lotu. W uiszczonej cenie doliczone są koszty najmu tunelu (cena za najem czasu korzystania z tunelu uiszczona właścicielowi tunelu przez Wnioskodawcę) oraz marża Wnioskodawcy.

Założeniem sprzedaży Usługi jest umożliwienie korzystania z tunelu przez klientów jako jedna z form aktywnego wypoczynku, która może finalnie prowadzić do poprawy formy fizycznej czy samopoczucia klienta korzystającego z tunelu, rekreacyjne uprawianie sportu, wypoczynek. Przez tunel aerodynamiczny, o którym mowa we wniosku rozumie się samodzielny zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych natomiast usługi świadczone przez Wnioskodawcę w tym obiekcie sklasyfikowane są wg PKWiU w grupowaniu 93.11.10.0 „usługi związane z działalnością obiektów sportowych”. Opłata pobierana jest od klientów korzystających z tunelu gotówką lub przelewem. Przedmiotowa usługa sklasyfikowana jest w załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. - 8%), gdzie pod pozycją 179 zostały wymienione „usług związanych z działalnością obiektów sportowych”.

Wskazano ponownie, że tunel aerodynamiczny, o którym mowa we wniosku stanowi obiekt sportowy, o którym mowa w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - „przez który rozumie się samodzielny zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych”. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są sklasyfikowane wg PKWiU w grupowaniu 93.11.10.0 „usługi związane z działalnością obiektów sportowych”. Przedmiotem umowy zawartej przez Wnioskodawcę z kontrahentem jest najem czasu korzystania z tunelu aerodynamicznego, celem dalszej sprzedaży usług. Opłata pobierana jest gotówką lub przelewem, natomiast cena przy sprzedaży ustalana jest wyłącznie w oparciu o czas udostępnienia tunelu jako kwota „X” za określoną jednostkę lotu, w samej cenie doliczone są koszty najmu tunelu oraz marża Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do stosowania obniżonej stawki VAT nr 8% w odniesieniu do sprzedaży usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzony przez niego tunel aerodynamiczny, wpisuje się w przyjętą dla celów statystki publicznej definicję obiektów sportowych, czyli „samodzielnych, zwartych zespołów urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych dla celów sportowych”. Samodzielnym, zwartym zespołem urządzeń terenowych oraz budynków jest obiekt, którego struktura, pozwala na autonomiczne funkcjonowanie w przestrzeni. Ta autonomiczność wynika w szczególności z konieczności przeznaczenia tego obiektu dla konkretnego celu. Najmowany przez Wnioskodawcę obiekt, stanowi samodzielną, zamkniętą, wyodrębnioną placówkę (wolnostojący budynek, we wnętrzu którego zainstalowany został tunel aerodynamiczny), która została wyłączona z ogólnego dostępu właśnie w celu zagwarantowania możliwości efektywnego, niczym nieograniczonego, bezpiecznego, wolnego od zewnętrznej ingerencji, uprawiania sportu przez klientów. W świetle zaprezentowanych powyżej definicji, tunel aerodynamiczny prowadzony przez Wnioskodawcę przeznaczony jest dla celów sportowych. Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy sprzedawane przez niego usługi powinny zostać uznane za „usługi związane z działalnością obiektów sportowych”, i tym samym, powinny korzystać z preferencyjnej stawki VAT 8% na podstawie pozycji 179 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż usługi uprawniającej do wstępu do tunelu aerodynamicznego może podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem stawki VAT 8% także na podstawie pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. 1.stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. 2.stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Natomiast towary i usługi wymienione w załączniku nr 3 do ustawy, z uwagi na treść art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, opodatkowane są obecnie 8% stawką podatku.

W poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy figurują „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych” sklasyfikowane w kategorii PKWiU 93.11.10.0.

Należy zauważyć, że z przepisów ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wynika, że w sekcji R mieszczą się „Usługi kulturalne, rozrywkowe, sportowe i rekreacyjne”.

W dziale 93 „Usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją” mieszczącym się w sekcji R wymienione zostały: 93.1 Usługi związane ze sportem:

• 93.11 Usługi związane z działalnością obiektów sportowych,
• 93.12 Usługi związane z działalnością klubów sportowych,
• 93.13 Usługi związane z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej,
• 93.19 Pozostałe usługi związane ze sportem

W objaśnieniach do PKWiU wskazano, że grupowanie 93.11.10.0 obejmuje:

• usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp.;
• usługi związane z działalnością torów wyścigowych dla samochodów, psów i koni;
• usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

Przez obiekt sportowy rozumieć należy zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych (www.stat.gov.pl). Grupowanie to obejmuje usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe, itp. Zatem obniżoną stawką podatku VAT będą objęte usługi związane z udostępnianiem obiektu sportowego w celu korzystania zgodnie z charakterem obiektu, niezależnie od tego czy celem wstępu będzie rekreacja, czy uprawianie sportu.

Zatem dla opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług obniżoną stawką podatku VAT 8% istotne znaczenie ma klasyfikacja statystyczna, a mianowicie fakt zidentyfikowania przedmiotowych usług pod symbolem PKWiU 93.11.10.0. Stwierdzić należy, że poz. 179 załącznika nr 3, o którym mowa powyżej, wskazuje preferencyjną stawkę podatku w odniesieniu do usług związanych z działalnością obiektów sportowych, sklasyfikowanych w PKWiU 93.11.10.0. Obniżoną stawką podatku VAT będą więc objęte usługi związane z udostępnianiem obiektu sportowego w celu korzystania zgodnie z charakterem obiektu, niezależnie od tego czy celem wstępu będzie rekreacja, czy uprawianie sportu.

Jak już wcześniej wskazano, w załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawką podatku w wysokości 8% pod pozycją 179 wymieniono „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”, sklasyfikowane zgodnie z PKWiU pod symbolem 93.11.10.0.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że o ile świadczone przez Wnioskodawcę usługi faktycznie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 93.11.10.0, to podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 8% - zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2, jako wymienione w pozycji 179 załącznika nr 3 do ustawy.

Niezależnie od powyższego wskazuje się, że w dniu 2 grudnia 2014 r. Minister Finansów, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej w zakresie zastosowania opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – wydał interpretację ogólną nr PT1/033/32/354/LJU/14 opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 2014 r. poz. 53.

W tym miejscu zauważyć należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem interpretację indywidualną wydano na podstawie wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3. Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU 2008”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU 2008, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana klasyfikacja przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczaniu towaru (usługi) do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów tej klasyfikacji określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11).

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.