Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-419/16-6/MK
z 1 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2016 r. (data wpływu 31 maja 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) na wezwanie Nr IPPB2/4511-419/16-2/MK z dnia 23 czerwca 2016 r. oraz pismem z dnia 21 lipca 2016 r. (data wpływu 22 lipca 2016 r.) na wezwanie Nr IPPB2/4511-419/16-4/MK z dnia 6 lipca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowych, nieruchomości zabudowanej i lokali mieszkalnych – jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej kwalifikacji przychodu z tytułu sprzedaży sześciu lokali mieszkalnych;
  
• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowych, nieruchomości zabudowanej i lokali mieszkalnych. Pismem z dnia z dnia 23 czerwca 2016 r. Nr IPPB2/4511-419/16-2/MK Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez przedłożenie oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii dokumentu (pełnomocnictwa), z którego wynika prawo pełnomocnika do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego zgodnego z art. 138c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 czerwca 2016 r., natomiast w dniu 27 czerwca 2016 r. (w terminie) pismem z dnia 24 czerwca 2016 r. przesłano brakujące dokumenty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 19 marca 2012 roku Wnioskodawca otrzymał od matki w darowiźnie niezabudowaną nieruchomość, którą podzielił na dwie części. W listopadzie 2013 roku Wnioskodawca sprzedał jedną z nich, a za uzyskane w ten sposób pieniądze rozpoczął budowę domu (tzw. „bliźniak”) na własne (rodzinne) potrzeby. Ze względu na fatalne sąsiedztwo (złośliwy, uciążliwy, nękający sąsiad), na którą to okoliczność Wnioskodawca posiada dowody w postaci pism, w tym także urzędowych, w roku 2014 Wnioskodawca sprzedał całą inwestycję (drugą część działki wraz z posadowionym na niej budynkiem).

W roku 2015 Wnioskodawca otrzymał informację, że są do sprzedania atrakcyjne, nowo wybudowane mieszkania. Po osobistym zbadaniu sprawy Wnioskodawca uznał, że ich cena oferowana przez dewelopera jest niższa od ich rzeczywistej wartości. W 2015 roku Wnioskodawca kupił sześć mieszkań z zamiarem szybkiej odsprzedaży. Trzy mieszkania kupione w styczniu 2015 zostały odsprzedane w kwietniu 2015. Mieszkania nabyte w kwietniu (jedno) oraz maju (jedno) Wnioskodawca odsprzedał w lipcu. Ostatnie mieszkanie nabyte w lipcu Wnioskodawca sprzedał w kwietniu 2016 roku.

W lipcu 2015 roku Wnioskodawca nabył mieszkanie na własne cele mieszkaniowe. W tym lokalu Wnioskodawca aktualnie mieszka. Jednocześnie, w grudniu 2015 roku Wnioskodawca nabył nieruchomość niezabudowaną, na której buduje dla siebie dom do zamieszkania. Innych transakcji na nieruchomościach Wnioskodawca nie dokonywał, jeśli nie liczyć zakupu w grudniu 2013 roku gruntu ornego, który następnie Wnioskodawca zbył (ze stratą) w listopadzie 2015 roku.

Wnioskodawca wskazuje, że nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Wszystkie wyżej opisane przedsięwzięcia Wnioskodawca realizował z własnego majątku jako osoba prywatna. W związku z tym, żadna z ww. nieruchomości nie była ewidencjonowana w jakiejkolwiek formie księgowości, w tym w szczególności w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca nie miał także żadnego szyldu, biura, dedykowanego telefonu, reklam, ani żadnej innej stałej organizacji, którą można by było nazwać firmą. Wszystko odbywało się nieprofesjonalnie, własnymi działaniami, pocztą pantoflową, etc.

Ponieważ złożony wniosek zawierał braki formalne, tutejszy organ podatkowy pismem z dnia 6 lipca 2016 r. Nr IPPB2/4511-419/16-4/MK wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie:

• czy nabycie w miesiącu grudniu 2013 r. nieruchomości gruntowej w postaci gruntu ornego nastąpiło na własne cele czy w celu dalszej odsprzedaży.
  
• czy grunty orne były wykorzystywane wyłącznie pod działalność rolniczą, cz też były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze,
  
• przyczyny zbycia gruntów ornych.

przeformułowanie zadanego we wniosku pytania tak aby z jego treści wynikało, że zapytanie dotyczy skutków podatkowych powstałych po stronie Wnioskodawcy w związku z dokonanymi transakcjami sprzedaży – proszę wymienić, o które Wnioskodawca pyta.

Braki uzupełniono w wyznaczonym terminie (data nadania 21 lipca 2016 r.). W kwestii doprecyzowania wyjaśniono, że:

Ad. 1. Nabycie w grudniu 2013 roku nieruchomości gruntowej w postaci gruntu ornego nastąpiło w własne j cele, nie zaś w celu dalszej odsprzedaży własnymi celami Wnioskodawcy było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych moich i dorastającego syna, stąd zaprojektowany został budynek jednorodzinny dwulokalowy o układzie jbliźniaczym.

Ad. 2. Grunty orne nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę ani pod działalność rolniczą, ani jakąkolwiek inną. W j szczególności nie były przedmiotem najmu, dzierżawy czy innych podobnych czynności.

Ad. 3. Grunty orne zostały zbyte ze względu na ich usytuowanie w odległości zaledwie 150 m od planowanej trasy X., której bliskość czyni ją nieatrakcyjną dla celów mieszkaniowych (hałas, widok, bezpieczeństwo) Wnioskodawcy. Wnioskodawca Potrzebował pieniędzy z tej sprzedaży na zakup nieruchomość odpowiadającej tymże potrzebom. Przedmiotowy zakup, działka, faktycznie doszedł do skutku w grudniu 2015 roku. Działka otoczona jest pięknymi drzewami i nie zagrażają jej (wg. obecnie znanych planów) żadne uciążliwości; słychać |jedynie odgłosy przyrody. Jednocześnie, dzięki rozsądnej odległości od autostrady dojazd do Y. zajmuje 20 minut.

Ad. 4. Pytanie dotyczy wszystkich nieruchomości sprzedanych |przez Wnioskodawcę. Zagadnienie będące przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy to pytanie czy w ramach działań dotyczących nieruchomości doszło do prowadzenia przezeń działalności gospodarczej czy też nie doszło. W opinii Wnioskodawcy takie zagadnienie wymaga badania wszystkich transakcji (czynności) w ich całokształcie, nie zaś każdej z osobna (pojedyncze transakcje nie dają właściwego obrazu sprawy) czy też wybranej grupy. Dlatego pytanie dotyczy wszystkich transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskane z wyżej opisanych transakcji stanowią przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. a) Ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskane z wyżej opisanych transakcji stanowią przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt . 8 lit. a) Ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wszystkie wyżej opisane zbycia miały miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło ich nabycie (wybudowanie). Ta przesłanka art. 10 ust. 1 pkt . 8) lit. a) jest więc niewątpliwie spełniona. Wyżej wymienione odpłatne zbycia nie mogą być uznane za dokonane w ramach działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawca takowej nie prowadzi. Także same opisane w Stanie Faktycznym transakcje nie powodują rozpoczęcia jej prowadzenia. Zgodnie bowiem z art. 5a pkt . 6 Ustawy o PIT, pojęcie działalności gospodarczej oznacza działalność zarobkową m.in. wytwórczą, budowlaną, handlową lub usługową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt . 1, 2 i 4-9. Fakty wskazane w opisie stanu faktycznego nie pozwalają przypisać działaniom Wnioskodawcy ani przymiotu ciągłości, ani zorganizowania. Wręcz przeciwnie, widać wyraźnie, że transakcje i przedsięwzięcia miały charakter incydentalny, przypadkowy, zależny od okoliczności życiowych Zainteresowanego oraz zwykłych zbiegów okoliczności i okazji.

Ponadto, z działalności gospodarczej wykluczone są przychody zaliczane do innych przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt . 1, 2 i 4-9 a przychód ze sprzedaży nieruchomości z majątku prywatnego osoby fizycznej zalicza się do art. 10 ust. 1 pkt . 8) lit. a) Ustawy o PIT. Nadmienić także wypada, że art. 10 ust. 2 nie stosuje się w niniejszej sprawie, gdyż żaden z trzech wymienionych w nim przypadków nie obejmuje opisanego stanu faktycznego. Jednak art. 10 ust. 3 Ustawy o PIT, przemawia dodatkowo na korzyść zaliczenia przychodów ze zbycia nieruchomości do przychodów z pkt . 8) lit. a). Ustawodawca wyraźnie wskazuje w nim, że przychód ze sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym zaliczany jest do źródła przychodów z art. 10 ust. 1 pkt . 8) lit. a) „Ustawy o PIT, nawet w przypadku (co w tej sprawie nie ma miejsca) gdyby były one wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Reasumując, nie ulega wątpliwości, że przychody uzyskane z opisanych w stanie faktycznym transakcji stanowią przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt . 8) lit. a) Ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe w części dotyczącej kwalifikacji przychodu z tytułu sprzedaży sześciu lokali mieszkalnych, natomiast w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z treści cytowanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy wynika, że źródłem przychodu podatnika jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz lokalu mieszkalnego, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie. Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub lokalu mieszkalnego nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

1. odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
2. zostało dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
   
   

Wyjaśnić przy tym należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera własną definicję pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a)-c) rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Analizując przytoczone powyżej przepisy, stwierdzić należy, że aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. W szczególności należy zwrócić uwagę, że kryterium zarobkowości rozumiane jest w ten sposób, że zysk stanowi motyw działalności, a nie konieczny jej efekt. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby działalność gospodarcza wykonywana była w sposób zorganizowany i ciągły. W pojęciu organizacji działalności gospodarczej mogą tkwić różne elementy, poczynając od wykonania podstawowych obowiązków dotyczących rejestracji działalności, zgłoszenia statystycznego, podatkowego i w zakresie ubezpieczeń społecznych, założenia rachunku bankowego, zastosowania wybranej przez przedsiębiorcę lub nakazanej prawem formy organizacyjno-prawnej tej działalności oraz wystąpienia i uzyskania wymaganego zezwolenia lub koncesji, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia formalnych elementów organizacji, gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. przewidzianych w obowiązujących przepisach prawa

Element ciągłości ma świadczyć o względnie stałym zamiarze wykonywania działalności gospodarczej, co nie wyklucza możliwości prowadzenia jej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego sobie przez przedsiębiorcę celu. Chodzi o powtarzalność pewnych działań, o występujące w toku prowadzenia danego rodzaju działalności mechanizmy, cykle, składające się z czynności faktycznych lub prawnych, stanowiące metodę prowadzenia danej działalności. Wprowadzenie przez ustawodawcę pojęcia ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Ciągłość działania nie oznacza jednak, że jest ona nieograniczona w czasie. Ciągłość działania w aspekcie celowym oznacza, że podmiot posiada plan działania, zakładający konieczność konsekwentnego podejmowania kolejnych czynności. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany. O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności. Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny.

Zaakcentować należy, że prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależną od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Działalność gospodarczą należy zatem oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych wypełniających lub nie znamiona tej działalności. Przyjąć należy, że wszelkie działania cechujące się fachowością (stałym, nieokazjonalnym, nieamatorskim charakterem), podporządkowaniu regułom opłacalności i zysku lub zasadzie racjonalnego gospodarowania, działaniem na własny rachunek, powtarzalnością działań (np. seryjnością produkcji, stypizowaniem działań, ciągłością współpracy) i uczestnictwem w obrocie gospodarczym, są pozarolniczą działalnością gospodarczą, a uzyskiwane w ich wyniku przychody są przychodami ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, zabudowanych nieruchomości,oraz lokali mieszkalnych, o których mowa we wniosku.

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę zaprezentowany stan faktyczny jego uzupełnienie oraz powołane regulacje prawne w tym zakresie stwierdzić należy, że opisana sprzedaż w 2015 roku pięciu lokali mieszkalnych i 2016 roku jednego lokalu mieszkalnego spełnia wszystkie przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W analizowanym stanie faktycznym mimo, że w ocenie Wnioskodawcy zakup sześciu lokali mieszkalnych został dokonany z własnego majątku prywatnego Wnioskodawcy, to jednak całokształt działań i czynności jakie były podejmowane (polegające m.in. na kupnie mieszkań z zamiarem szybkiego odsprzedania wskazuje, że nie mają one związku z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Sprzedaż wskazanych we wniosku lokali mieszkalnych, nie miała charakteru incydentalnego. Nie stanowi też realizacji sporadycznego zamierzenia. Nie ulega wątpliwości, że nabycie lokali mieszkalnych w celu dalszej ich odsprzedaży a następnie ich sprzedaż wymaga znacznego stopnia zorganizowania oraz zaangażowania znacznych środków. Nie mogą to być działania okazjonalne, sporadyczne i incydentalne lecz ciągłe, a ich celem jest zamiar osiągnięcie zysku. Czynności jakie zostały podjęte jednoznacznie wskazują na stałe, zarobkowe i planowe (celowe) działanie. Na podstawie analizy powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisana we wniosku działalność (zakup sześciu mieszkań), jako wykonywana w sposób zarobkowy, zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny rachunek, jednoznacznie wskazuje na prowadzenie, w tym zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zatem stwierdzić należy, że podejmowane działania i czynności celem sprzedaży sześciu lokali mieszkalnych z zyskiem oraz podjęta skala przedsięwzięcia, zorganizowany i powtarzalny charakter działań, będą podporządkowane zasadzie racjonalnego gospodarowania i świadczą o realizowaniu działalności gospodarczej, stanowiącej źródło przychodu, określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc zatem pod uwagę powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w zaprezentowanym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, w stosunku do nabytych przez Wnioskodawcę sześciu mieszkań do dalszej odsprzedaży a dochód uzyskany z ich sprzedaży w okolicznościach wskazujących na to, że sprzedaż ta będzie wykonywana w warunkach wypełniających znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu uprzednio analizowanego przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie opodatkowany zgodnie z zasadami przewidzianymi dla tego właśnie źródła (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nastąpiła sprzedaż sześciu lokali mieszkalnych, z których przychód stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do zbycia otrzymanej w darowiźnie a później podzielonej na dwie części niezabudowanej nieruchomości gruntowej, oraz drugiej części działki wraz z posadowionym budynkiem, jak również sprzedaż gruntów rolnych wskazać należy, że całokształt działań i czynności jakie były podejmowane (polegające m.in. na późniejszym podziale działek i wybudowaniem na jednej z nich budynku mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe za uzyskane pieniądze ze sprzedaży w 2013 r. jednej z podzielonych działek), a następnie sprzedaż w 2014 r. drugiej części działki wraz budynkiem, sprzedaż w 2015 r, gruntów ornych oraz zakup w 2015 roku mieszkania na własne cele mieszkaniowe i nabycie w Starej wsi nieruchomości niezabudowanej, na której Wnioskodawca buduje dla siebie dom do zamieszkania wskazuje, że mają one związek z zaspokojeniem własnych potrzeb mieszkaniowych. W konsekwencji przychody uzyskane z wyżej opisanych transakcji stanowią przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8) lit. a) Ustawy o PIT.

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, że niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w odniesieniu do treści zadanego we wniosku pytania, które dotyczyło kwalifikacji przychodów uzyskanych z opisanych we wniosku transakcji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.