Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.3.2016.OBQ
z 17 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2012 r. Nr IPTPB1/415-556/12-4/ASZ i Nr IPTPB1/415-556/12-5/ASZ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację i uznaje, że stanowisko ….. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawcy) przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 10 grudnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem zwaloryzowanej kaucji mieszkaniowej, jest:

• nieprawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C,
  

• prawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2012 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jej indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym w dniu 10 grudnia 2012 r., Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca działa, jako towarzystwo budownictwa społecznego, zgodnie z ustawą z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.). Wnioskodawca wynajmuje zarówno własne, jak i gminne (na mocy zawartej umowy z Gminą Miasto ….) lokale mieszkalne i użytkowe osobom fizycznym i prawnym. Od najemców lokali mieszkalnych będących osobami fizycznymi, pobierana jest kaucja zabezpieczająca pokrycie należności z tytułu najmu lokalu. Kaucja nie może przekraczać dwunastokrotności miesięcznego czynszu za dany lokal, obliczonego według stawki czynszu obowiązującej w dniu zawarcia umowy najmu – art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.). Po zakończeniu najmu następuje zwrot kaucji w wartości zwaloryzowanej równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż pobrana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca dokonując zwrotu uprawnionej osobie fizycznej zwaloryzowanej kaucji winien wystawić tej osobie informację na druku PIT-8C o wysokości przychodu, który stanowić będzie wartość waloryzacji kaucji (różnicę pomiędzy kaucją zwracaną, a wniesioną), a następnie złożyć tę informację w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym właściwemu urzędowi skarbowemu?
2. Czy Wnioskodawca dokonując zwrotu uprawnionej osobie fizycznej zwaloryzowanej kaucji winien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty stanowiącej waloryzację kaucji, tzn. od różnicy pomiędzy kaucją zwracaną, a kaucją wniesioną i odprowadzić ją na właściwy rachunek bankowy urzędu skarbowego oraz sporządzić stosowną informację na druku PIT-11?
   
   

Przedmiotem niniejszej zmiany interpretacji indywidualnej jest stanowisko Ministra Finansów odnośnie stanu faktycznego, natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia kaucji. Jednakże zgodnie z definicją słownikową, za kaucję uważa się pewną sumę pieniężną złożoną jako gwarancję dotrzymania zobowiązania i stanowiącą odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Kaucja mieszkaniowa stanowi więc zabezpieczenie ewentualnych roszczeń wynajmującego względem najemcy powstałych w czasie trwania stosunku najmu, albo w czasie, gdy stosunek najmu wygasł, a były najemca używał lokal bezumownie. Stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.), zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana. Taka konstrukcja waloryzacji kaucji wprowadzona przez ustawodawcę ma zapewnić osobie uprawnionej do zwrotu kaucji ochronę przed utratą wartości pieniądza w czasie. Waloryzacja pełni rolę elementu odszkodowania urealniającego wartość siły nabywczej pieniądza. Kaucja mieszkaniowa będąc świadczeniem o charakterze zwrotnym jest obojętna z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Waloryzacja kaucji także nie będzie rodziła obowiązku podatkowego. Nie stanowi ona źródła przychodu do opodatkowania, w szczególności nie stanowi źródła, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 i pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy, brak zatem będzie podstaw do występowania Wnioskodawcy w charakterze płatnika i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i odprowadzania jej na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Wnioskodawca nie będzie miał także obowiązku wystawiania i przekazywania informacji na druku PIT-11 i PIT-8C.

W piśmie z dnia 4 grudnia 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że stoi na stanowisku, iż zwrot uprawnionej osobie kaucji w wartości wyższej niż uprzednio wpłacona:

• nie mieści się w kategorii należności i świadczeń, o których mowa w art. 42a (w związku z art. 20 ust. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak jest zatem obowiązku wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł na druku PIT-8C.
  

• nie stanowi w szczególności świadczeń z tytułu działalności, o których mowa w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie będzie w takim przypadku także płatnikiem, o którym mowa w art. 31 i 33-35 ww. ustawy. Biorąc powyższe pod uwagę nie wystąpi obowiązek sporządzenia (na druku PIT-11) informacji o wysokości dochodu osiągniętego przez osobę, której wypłacono kwotę kaucji i pobrania zaliczki na podatek dochodowy.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 20 ust. 1, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z art. 42a ustawy PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stosownie do postanowień art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 2071, z późn. zm.), przedmiotem działania towarzystwa jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu. Zgodnie z art. 29a ust. 1 powołanej ustawy, osoba fizyczna może zawrzeć z towarzystwem umowę w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, którego będzie najemcą.

Umowa najmu może przewidywać obowiązek wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu (art. 32 powołanej ustawy). Art. 33 powołanej ustawy stanowi, w sprawach nieuregulowanych w rozdziale 4 ustawy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego oraz przepisy Kodeksu cywilnego o najmie.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 150, z późn. zm.), zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana. Kaucja podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę po potrąceniu należności wynajmującego z tytułu najmu (art. 6 ust. 4 powołanej ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 36 ust. 2 powołanej ustawy, kaucja wpłacona przez najemcę w okresie obowiązywania ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787, z późn. zm.), podlega zwrotowi w zwaloryzowanej kwocie odpowiadającej przyjętemu przy jej wpłacaniu procentowi wartości odtworzeniowej lokalu obowiązującej w dniu jej zwrotu, w terminie określonym w ust. 1. Zwrócona kwota nie może być jednak niższa od kwoty kaucji wpłaconej przez najemcę.

Zatem, w sytuacji, gdy kwoty zwrotu kaucji są wyższe od kwot wpłaconych, osoba fizyczna osiąga przysporzenie majątkowe, które stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1, w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT. Wnioskodawca jest zatem obowiązany, zgodnie z art. 42a ustawy PIT, do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C.

Wobec powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, iż Wnioskodawca nie jest obowiązany do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C.

Wobec wskazanych na gruncie ustawy PIT obowiązków Wnioskodawcy, za prawidłowe należy natomiast uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od kwoty nadwyżki zwróconej kaucji oraz sporządzenia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11).

W świetle powyższego należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 19 grudnia 2012 r. Nr IPTPB1/415-556/12-4/ASZ i Nr IPTPB1/415-556/12-5/ASZ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.