2016.08.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-341/16-1/KJ
z 25 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu 10 maja 2016 r., uzupełnionym pismem z 27 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku szkoleń dla rzeczoznawców majątkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku szkoleń dla rzeczoznawców majątkowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 lipca 2016 r. (data wpływu 29 lipca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 lipca 2016 r. znak: IBPP1/4512-341/16/KJ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Stowarzyszenie) działa w oparciu o przepisy ustawy - prawo o stowarzyszeniach oraz statutu Stowarzyszenia. Głównym celem Wnioskodawcy, zgodnie z paragrafem 9 statutu jest: integrowanie środowisk rzeczoznawców majątkowych, podnoszenie wiedzy zawodowej, czuwanie nad poziomem etycznym oraz reprezentowanie interesów środowiska wobec władz państwowych, samorządowych, gospodarczych i organizacji społecznych. Powyższe cele, zgodnie z paragrafem 10 statutu Stowarzyszenia realizuje między innymi poprzez:

inicjowanie badań, rozwiązań i projektów służących doskonaleniu metod pracy i techniki w obsłudze rynku nieruchomości,
inicjowanie i opiniowanie uregulowań prawnych i przepisów technicznych w zakresie nieruchomości,
organizowanie szkoleń, kursów specjalistycznych, konferencji, seminariów i warsztatów,
propagowanie zasad etyki zawodowej i egzekwowanie ich przestrzegania przez członków Stowarzyszenia,
opiniowanie spornych opracowań dotyczących nieruchomości,
udzielanie członkom Stowarzyszenia pomocy prawnej i zawodowej,
inspirowanie i prowadzenie różnorodnych form popularyzujących cele Stowarzyszenia,
prowadzenie działalności gospodarczej dla uzyskania środków na działalność statutową Stowarzyszenia,
Stowarzyszenie w ramach działalności statutowej może prowadzić praktyki zawodowe dla kandydatów na rzeczoznawców majątkowych,
Stowarzyszenie w ramach struktury organizacyjnej wyznacza koordynatorów i opiekunów praktyk zawodowych, a także pełnomocników Stowarzyszenia ds. ustawicznego kształcenia.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 29 lipca 2009 r.

Wnioskodawca - mając na względzie ww. zapisy statutu oraz przepis art. 175 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz.U. z 2015 r. poz. 1774 z późn. zm.) dalej ugn, zgodnie z którym: rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych - organizuje szkolenia dla rzeczoznawców majątkowych. Stowarzyszenie wybiera tematy szkoleń pozostające w aktualnych zainteresowaniach rzeczoznawców majątkowych, zapewnia sale szkoleniowe oraz wykwalifikowaną kadrę wykładowców, dystrybuuje materiały dydaktyczne dla uczestników szkolenia, wydaje zaświadczenia o ukończeniu szkolenia na podstawie sporządzonej listy obecności, odpowiada za cały proces logistyczny związany z realizacją szkolenia. Szkolenia dotyczą szeroko pojętej tematyki z zakresu szacowania nieruchomości m.in. zagadnień prawnych, ekonomicznych, technicznych związanych z wyceną nieruchomości, maszyn i urządzeń oraz przedsiębiorstw, procedury, podejścia, metody i techniki wyceny nieruchomości, badania i analiza rynku nieruchomości, etyka i standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych, umiejętności interpersonalne rzeczoznawcy majątkowego, zagadnienia związane z rozwiązaniami legislacyjnymi i metodologicznymi w wycenie nieruchomości maszyn i urządzeń oraz przedsiębiorców. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe pozostają w bezpośrednim związku z zawodem rzeczoznawców majątkowych, mają na celu uaktualnienie wiedzy zawodowej zgodnie z cytowanym na wstępie art. 175 ust. 2 ugn. Po zrealizowaniu szkolenia uczestnicy otrzymują zaświadczenie podpisane przez uprawnionego członka Zarządu Stowarzyszenia. Zaświadczenie zawiera następujące informacje: nazwisko i imię uczestnika szkolenia, numer uprawnień zawodowych, temat szkolenia, datę szkolenia, liczbę godzin wykładowych. Wnioskodawca prowadzi rejestry szkolonych zawierające dane jak w zaświadczeniach. Rejestry są przechowywane przez 5 lat. Raz do roku w terminie do 15 stycznia Wnioskodawca przedkłada Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych informację o liczbie przeprowadzonych szkoleń, ich tematyce, wykładowcach i liczbie uczestników. Nabyta wiedza wpływa na utrzymanie poziomu i jakości wykonywanego zawodu rzeczoznawcy majątkowego, rzeczoznawcy wykorzystują pozyskaną wiedzę w swoim warsztacie pracy, przy wykonywaniu prawidłowych operatów szacunkowych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, zarówno w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jak też jako biegli sądowi oraz w innych obszarach związanych z ustalaniem wartości nieruchomości. Rzeczoznawcy prowadzący własną działalność gospodarczą sami zgłaszają swój udział w szkoleniach, natomiast rzeczoznawcy zatrudnieni w zakładach pracy kierowani są na szkolenia przez pracodawców. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów ustawy o systemie oświaty. Usługi szkoleniowe dla rzeczoznawców nie są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, jak też środków publicznych na prowadzenie usług szkoleniowych. Może się więc zdarzyć, że w przypadku gdy uczestnikiem szkolenia będzie pracownik organu administracji, to ten organ jako podmiot kupujący usługę szkoleniową złoży stosowne oświadczenie o finansowaniu usługi ze środków publicznych. W przypadku usług szkoleniowych zleceniodawcą jest każdy rzeczoznawca majątkowy zainteresowany tematyką szkolenia. Z kontrahentami nie są podpisywane umowy, warunkiem skorzystania ze szkolenia jest przesłanie formularza oraz dokonanie opłaty. Dla rzeczoznawców majątkowych przedmiotowe szkolenia są niezbędne w celu wykonywania zawodu zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami prawa. Usługi będące przedmiotem wniosku są więc usługami w zakresie kształcenia zawodowego. Świadczone usługi będą prowadzone na zasadach wymogu art. 175 ugn. Brak jest przepisów szczegółowych, dotychczasowe dotyczące ilości godzin i tematyki rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010 r. oraz z dnia 30 lipca 2010 r. przestały obowiązywać od 1 stycznia 2014 r. Obecnie stosuje się wytyczne i zasady organizowania szkoleń opracowane przez Polską Federację Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych (zatwierdzone uchwałą Rady Krajowej). Wnioskodawca organizuje szkolenia realizując wskazane zasady. Statut Wnioskodawcy zawiera wymóg ustawicznego kształcenia przez każdego członka Stowarzyszenia a organizowanie szkoleń stanowi realizację statutowych celów Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że:

Nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.
Usługi szkoleniowe opisane we wniosku są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.
Wynikający z paragrafu 9 i 10 statutu Wnioskodawcy cel (zadanie) polegające na podnoszeniu kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych nie wynika bezpośrednio z przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. prawo o stowarzyszeniach. Jednakże sam statut oraz wytyczone w nim cele został uchwalony w zgodzie z przepisami przedmiotowej ustawy. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 2 ustawy - prawo o stowarzyszeniach: stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania, struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działania. Obowiązek uchwalenia statutu w każdym stowarzyszeniu (także Wnioskodawcy) wynika z art. 9 cytowanej ustawy, natomiast obowiązek wskazania w statucie m.in. celów danego stowarzyszenia i sposobów ich realizacji wynika z art. 10 ust. 1 pkt 3 prawa o stowarzyszeniach. Merytorycznie określone w statucie Wnioskodawcy cele i zadania zostały wskazane w oparciu o przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, w zakresie prowadzenia szkoleń w szczególności w oparciu o art. 175 ust. 2 ugn przewidujący dla każdego rzeczoznawcy majątkowego obowiązek podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Wnioskodawca zapewnia swoim członkom - rzeczoznawcom majątkowym realizację tego obowiązku poprzez organizowanie dla nich stosownych szkoleń zawodowych. Zatem stwierdzić należy, iż przepisy ustawy prawo o stowarzyszeniach nie stanowią wprost o zadaniach stowarzyszeń.
W ocenie Wnioskodawcy ewentualne zwolnienie od podatku usług świadczonych przez Wnioskodawcę tj. szkoleń dla rzeczoznawców majątkowych nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji. Mając na względzie przytoczone w pierwotnym wniosku stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wydane w ramach interpretacji indywidualnej z dnia 11 grudnia 2014 r. znak IBPP1/443-866/14/AZb, dotyczące w analogicznej sytuacji możliwości zwolnienia … Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych z obowiązku zapłaty VAT, w ocenie Wnioskodawcy zwolnienie świadczonych przez niego usług szkoleniowych od podatku VAT będzie służyć i potwierdzać zachowanie warunków konkurencji wśród stowarzyszeń zrzeszających rzeczoznawców majątkowych. Mając powyższe na względzie Wnioskodawca w całości podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca organizując szkolenia dla rzeczoznawców majątkowych w myśl art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT korzysta ze zwolnienia od podatku VAT w zakresie organizowania przedmiotowych szkoleń?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc szkolenia dla rzeczoznawców majątkowych na opisanych w pkt 80 niniejszego wniosku zasadach winien korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT, w związku z tym, że szkolenia te spełniają przesłanki zawarte w przedmiotowym przepisie tj. zaliczają się do usług kształcenia zawodowego i są prowadzone zgodnie z obowiązującymi przepisami. Wprawdzie od 1 stycznia 2014 r. nie obowiązują już przepisy dwóch rozporządzeń: Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz.U. nr 140, poz. 945) oraz Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń, seminariów - mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz.U nr 127, poz. 859), jednakże nadal zgodnie z art. 175 ust. 2 ugn rzeczoznawcy majątkowi są zobowiązani do stałego doskonalenia swych kwalifikacji zawodowych, a szkolenia te odbywają się poprzez działające na terenie całej Polski stowarzyszenia rzeczoznawców, w tym między innymi przez Wnioskodawcę. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi świadczone przez a) jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania; b) uczelnie, jednostki naukowe PAN oraz jednostki badawczo-rozwojowe w zakresie kształcenia na poziomie wyższym oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w pkt 26: a) prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub b) świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub c) finansowane w całości ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W ocenie Wnioskodawcy świadczone usługi szkoleniowe stanowią bez wątpienia usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego. Stanowią one bowiem nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą uczestników szkoleń - rzeczoznawców majątkowych. Dla rzeczoznawców majątkowych szkolenia te są niezbędne w celu prawidłowego wykonywania zawodu, mają one na celu zarówno utrwalenie zdobytej wiedzy, jak i jej aktualizację w szczególności w zakresie przepisów prawnych, na których wycena się opiera. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe wypełniają przesłankę z art. 43 ust. 1 pkt 29 tj. stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. W związku z opisanym w ppkt 80 wniosku stanem faktycznym Stowarzyszenie nie może być zwolnione z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b i c. Stowarzyszenie nie posiada bowiem stosownej akredytacji zaś prowadzone przez nie szkolenia nie są finansowane w całości ze środków publicznych ani nie są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, jak też środków publicznych na prowadzenie usług szkoleniowych. Może się więc zdarzyć, że w przypadku, jeśli uczestnikiem szkolenia będzie pracownik organu administracji, to ten organ jako podmiot kupujący usługę złoży stosowne oświadczenie o finansowaniu usługi ze środków publicznych. Natomiast w ocenie Wnioskodawcy zasadnym jest zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT poprzez uznanie, że usługi szkoleniowe prowadzone przez Stowarzyszenie stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego i prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Jak już stwierdzono uprzednio kwestie prowadzenia szkoleń zostały wprost uregulowane w rozporządzeniach Ministra Infrastruktury z dnia 30 lipca 2010 r. w sprawie doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz.U. nr 140, poz. 945) oraz z dnia 14 lipca 2010 r. w sprawie wymogów programowych dla kursów specjalistycznych, szkoleń, seminariów - mających na celu doskonalenie kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych, pośredników w obrocie nieruchomościami oraz zarządców nieruchomości (Dz.U. nr 127, poz. 859). W nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami od 1 stycznia 2014 r. ustawodawca zrezygnował z delegacji ustawowej do wydania przez ministra właściwego rozporządzeń określających sposoby doskonalenia kwalifikacji zawodowych przez rzeczoznawców majątkowych oraz wymogi programowe dla kursów specjalistycznych, szkoleń i seminariów. Zauważyć jednak należy, iż na podstawie art. 175 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami rzeczoznawcy majątkowi mają nadal obowiązek stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych i Wnioskodawca umożliwia poprzez organizację szkoleń realizację tego obowiązku rzeczoznawcom. Zasady organizowania szkoleń opracowała Polska Federacja Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych, zostały one zatwierdzone uchwałą Rady Krajowej PFSRM. Wnioskodawca organizuje szkolenia realizując wskazane zasady. Tak więc organizowanie przez Wnioskodawcę szkoleń rzeczoznawców odbywa się na podstawie art. 175 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz zgodnie z przepisami branżowymi tj. zasadami organizowania szkoleń opracowanymi przez Polską Federację Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych. Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy prowadzone na podstawie art. 175 ust. 2 ugn oraz zgodnie z zasadami organizowania szkoleń zatwierdzonymi uchwałą PFSRM czyli zgodnie z odrębnymi przepisami branżowymi szkolenia te stanowią usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT oraz są przeprowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, a zatem korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT. Wnioskodawca nadmienia, iż potwierdzeniem słuszności jego stanowiska są dodatkowo przepisy art. 14 rozporządzenia nr 1777/2005 Rady WE z dnia 17 stycznia 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego podatku od wartości dodanej, przewidujące iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu. Dodatkowo Wnioskodawca nadmienia, iż zasadność jego stanowiska w niniejszej kwestii potwierdza interpretacja indywidualna upoważnionego do wydawania interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 grudnia 2014 r. znak IBPP1/443-866/14/AZb, gdzie w analogicznym stanie faktyczno - prawnym organ stwierdził, że stanowisko … Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych, zgodnie z którym szkolenia prowadzone przez to Stowarzyszenie dla rzeczoznawców majątkowych, są zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Jak stanowi art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W myśl art. 43 ust. 17a ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Wskazać należy, że w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, że przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Wnioskodawca wskazał, że nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Ponadto usługi szkoleniowe opisane we wniosku są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego innymi niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

Dla zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, istotne jest - w pierwszej kolejności - uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT od 29 lipca 2009 r., działa w oparciu o przepisy ustawy prawo o stowarzyszeniach oraz statutu. Głównym celem Wnioskodawcy, zgodnie z paragrafem 9 statutu jest: integrowanie środowisk rzeczoznawców majątkowych, podnoszenie wiedzy zawodowej, czuwanie nad poziomem etycznym oraz reprezentowanie interesów środowiska wobec władz państwowych, samorządowych, gospodarczych i organizacji społecznych. Powyższe cele, zgodnie z paragrafem 10 statutu Stowarzyszenia realizuje między innymi poprzez organizowanie szkoleń, kursów specjalistycznych, konferencji, seminariów i warsztatów.

Wnioskodawca - mając na względzie ww. zapisy statutu oraz przepis art. 175 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym: rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych - organizuje szkolenia dla rzeczoznawców majątkowych. Stowarzyszenie wybiera tematy szkoleń pozostające w aktualnych zainteresowaniach rzeczoznawców majątkowych, zapewnia sale szkoleniowe oraz wykwalifikowaną kadrę wykładowców, dystrybuuje materiały dydaktyczne dla uczestników szkolenia, wydaje zaświadczenia o ukończeniu szkolenia na podstawie sporządzonej listy obecności, odpowiada za cały proces logistyczny związany z realizacją szkolenia. Szkolenia dotyczą szeroko pojętej tematyki z zakresu szacowania nieruchomości m.in. zagadnień prawnych, ekonomicznych, technicznych związanych z wyceną nieruchomości, maszyn i urządzeń oraz przedsiębiorstw, procedury, podejścia, metody i techniki wyceny nieruchomości, badania i analiza rynku nieruchomości, etyka i standardy zawodowe rzeczoznawców majątkowych, umiejętności interpersonalne rzeczoznawcy majątkowego, zagadnienia związane z rozwiązaniami legislacyjnymi i metodologicznymi w wycenie nieruchomości maszyn i urządzeń oraz przedsiębiorców. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe pozostają w bezpośrednim związku z zawodem rzeczoznawców majątkowych, mają na celu uaktualnienie wiedzy zawodowej zgodnie z cytowanym na wstępie art. 175 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Po zrealizowaniu szkolenia uczestnicy otrzymują zaświadczenie podpisane przez uprawnionego członka Zarządu Stowarzyszenia. Nabyta wiedza wpływa na utrzymanie poziomu i jakości wykonywanego zawodu rzeczoznawcy majątkowego, rzeczoznawcy wykorzystują pozyskaną wiedzę w swoim warsztacie pracy, przy wykonywaniu prawidłowych operatów szacunkowych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, zarówno w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jak też jako biegli sądowi oraz w innych obszarach związanych z ustalaniem wartości nieruchomości.

Wobec powyższego uznać należy, że organizowane szkolenia dla rzeczoznawców majątkowych będą stanowić nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkolenia, będzie to nauczanie mające na celu uzyskanie wiedzy dla celów zawodowych. Tym samym uznać należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowić będą usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, tym samym zostanie spełniona pierwsza z przesłanek wynikająca wprost z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Jednakże, jak zaznaczono powyżej, powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy przewiduje zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych.

Należy jednak zwrócić uwagę, że Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, że nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, jak też środków publicznych na prowadzenie usług szkoleniowych. Ponadto Wnioskodawca podał, że usługi szkoleniowe dla rzeczoznawców nie są finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że przedmiotowe usługi szkoleniowe nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b oraz lit. c ustawy, gdyż nie zostaną spełnione warunki wynikające z ww. przepisu tj. usługi te nie będą świadczone przez podmiot, który uzyskał akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, oraz nie będą to usługi finansowane w całości ze środków publicznych.

Natomiast w celu dokonania oceny, czy przedmiotowe usługi szkoleniowe będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy, konieczne będzie stwierdzenie, czy będzie spełniona druga z przesłanek wskazanych w ww. przepisie, tj. czy usługi te będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że świadczone usługi będą prowadzone na zasadach wymogu art. 175 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Brak jest przepisów szczegółowych, dotychczasowe dotyczące ilości godzin i tematyki rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 lipca 2010 r. oraz z dnia 30 lipca 2010 r. przestały obowiązywać od 1 stycznia 2014 r. Obecnie stosuje się wytyczne i zasady organizowania szkoleń opracowane przez Polską Federację Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych (zatwierdzone uchwałą Rady Krajowej PFSRM).

Wynikający z paragrafu 9 i 10 statutu Wnioskodawcy cel (zadanie) polegające na podnoszeniu kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych nie wynika bezpośrednio z przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. prawo o stowarzyszeniach. Jednakże sam statut oraz wytyczone w nim cele został uchwalony w zgodzie z przepisami przedmiotowej ustawy. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 2 ustawy - prawo o stowarzyszeniach: stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania, struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działania. Obowiązek uchwalenia statutu w każdym stowarzyszeniu (także Wnioskodawcy) wynika z art. 9 cytowanej ustawy, natomiast obowiązek wskazania w statucie m.in. celów danego stowarzyszenia i sposobów ich realizacji wynika z art. 10 ust. 1 pkt 3 prawa o stowarzyszeniach.

W odniesieniu do powyżej przedstawionego opisu należy podkreślić, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT jest implementacją art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Ograniczenie zawarte w tym przepisie ma zatem charakter podmiotowo-przedmiotowy. Zwolnieniu podlegają podmioty prawa publicznego lub inne instytucje pod warunkiem, że zajmują się kształceniem dzieci i młodzieży, kształceniem powszechnym lub wyższym, kształceniem zawodowym lub przekwalifikowaniem. Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym” co oznacza, że usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

Zwolnieniu od podatku podlega zatem określony rodzaj usług wykonywanych przez zdefiniowany krąg podmiotów. Zwolnienia określone w art. 132 Dyrektywy adresowane są, co do zasady, do podmiotów prawa publicznego. Jednakże w interesie publicznym mogą działać zarówno podmioty prawa publicznego, jak i inne instytucje działające w danej dziedzinie. Podmioty (wykonujące czynności wymienione w określonych przepisach art. 132 Dyrektywy) inne niż podmioty prawa publicznego mogą zostać objęte zwolnieniem od podatku, jeśli spełniają wskazane w przepisach Dyrektywy kryteria.

Przesłanki jakie muszą być spełnione do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy to:

świadczone usługi muszą być usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego,
usługi te muszą być świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje uznane przez państwo członkowskie za mające podobne cele.

Pierwsza z przesłanek – jak wykazano powyżej – została spełniona gdyż świadczone przez Wnioskodawcę szkolenia będą usługami kształcenia zawodowego. Po zrealizowaniu szkolenia uczestnicy otrzymują zaświadczenie podpisane przez uprawnionego członka Zarządu Stowarzyszenia. Zaświadczenie zawiera następujące informacje: nazwisko i imię uczestnika szkolenia, numer uprawnień zawodowych, temat szkolenia, datę szkolenia, liczbę godzin wykładowych. Wnioskodawca prowadzi rejestry szkolonych zawierające dane jak w zaświadczeniach. Rejestry są przechowywane przez 5 lat. Raz do roku w terminie do 15 stycznia Wnioskodawca przedkłada Polskiej Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych informację o liczbie przeprowadzonych szkoleń, ich tematyce, wykładowcach i liczbie uczestników.

Dla oceny spełnienia drugiej z przesłanek, konieczne jest stwierdzenie, czy Wnioskodawca jest podmiotem prawa publicznego, o którym mowa w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady lub inną instytucją uznaną za mającą podobne cele, o których mowa w tym przepisie.

Wnioskodawca jest Stowarzyszeniem, którego głównym celem jest integrowanie środowisk rzeczoznawców majątkowych, podnoszenie wiedzy zawodowej, czuwanie nad poziomem etycznym oraz reprezentowanie interesów środowiska wobec władz państwowych, samorządowych, gospodarczych i organizacji społecznych (§ 9 Statutu). Cele te realizowane są m.in. poprzez organizowanie szkoleń, kursów specjalistycznych, konferencji, seminariów i warsztatów (§ 10 lit. c Statutu). Wnioskodawca organizuje przedmiotowe szkolenia mając na względzie przepis art. 175 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Wynikający z paragrafu 9 i 10 statutu Wnioskodawcy cel (zadanie) polegające na podnoszeniu kwalifikacji zawodowych rzeczoznawców majątkowych nie wynika bezpośrednio z przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. prawo o stowarzyszeniach. Jednakże sam statut oraz wytyczone w nim cele został uchwalony w zgodzie z przepisami przedmiotowej ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1393 ze zm.) stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. W myśl art. 2 ust. 2 tej ustawy stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Stosownie do art. 2 ust. 3 ww. ustawy stowarzyszenie opiera działalność na pracy społecznej swoich członków. Do prowadzenia swych spraw stowarzyszenie może zatrudniać pracowników, w tym swoich członków.

Działalność zawodowa w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego regulowana jest przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm.). Stosownie do art. 4 ust. 15 tej ustawy ilekroć jest w niej mowa o organizacjach zawodowych należy przez to rozumieć stowarzyszenia i związki stowarzyszeń zrzeszające osoby zawodowo wykonujące czynności rzeczoznawcy majątkowego. Formalnie, zgodnie z art. 4 pkt 15 ustawy o gospodarce nieruchomościami, Wnioskodawca stanowi organizację zawodową.

Jak wynika z treści wniosku, świadczone usługi będą prowadzone na zasadach wymogu art. 175 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jak podał Wnioskodawca, przedmiotowe usługi szkoleniowe mają na celu uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych zgodnie z art. 175 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Należy w tym miejscu przytoczyć przepis art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W myśl art. 174 ust. 2 ww. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

Na podstawie art. 174 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Jak stanowi art. 174 ust. 3a tej ustawy rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 174 ust. 3b ww. ustawy, z dniem wpisu do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych osoba, o której mowa w ust. 2, nabywa prawo wykonywania zawodu oraz używania tytułu zawodowego „rzeczoznawca majątkowy”. Tytuł zawodowy „rzeczoznawca majątkowy” podlega ochronie prawnej.

Zgodnie z art. 175 ust. 2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, rzeczoznawca majątkowy jest zobowiązany do stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Jak wynika z powyższego, wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 175 ust. 2 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami nakłada na rzeczoznawcę majątkowego obowiązek stałego doskonalenia kwalifikacji zawodowych.

Stosownie do art. 175 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami standardy zawodowe ustalają organizacje zawodowe rzeczoznawców majątkowych w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa. Komunikat o uzgodnieniu standardów zawodowych zamieszcza się w Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw budownictwa, lokalnego planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa.

Na mocy art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.) w drodze ustawy można tworzyć samorządy zawodowe, reprezentujące osoby wykonujące zawody zaufania publicznego i sprawujące pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony.

Zawód rzeczoznawcy majątkowego został prawnie usankcjonowany zapisami w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Ustawa ta ustanowiła zawód rzeczoznawcy majątkowego, a w swych zapisach postanowiła, że jest to zawód prawnie chroniony. Zawód rzeczoznawcy majątkowego jest zawodem zaufania publicznego. Należy w tym miejscu zacytować wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 grudnia 2002 r. sygn. akt SK 20/01 (Dz.U. Nr 208 poz. 1778). W wyroku tym Trybunał stwierdził, że: „rzeczoznawca swoimi usługami służy szerszemu interesowi społecznemu. Przyznany im zakres uprawnień i kompetencji świadczy o tym, że rzeczoznawcy majątkowi zostali uznani za osoby zaufania publicznego”.

Podkreślić należy, że z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady wynika wyraźnie, że dla objęcia zwolnieniem na podstawie tego przepisu określonych usług kształcenia, nie jest wystarczające, by usługi te były świadczone przez podmioty prawa publicznego; konieczne jest, by usługi te były świadczone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego – a więc takie, których celem (zadaniem) jest świadczenie usług edukacyjnych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College, pkt 35: „Jak to bowiem wynika z samego brzmienia art. 13 część A ust. 1 lit. i szóstej dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/l12/WE Rady), aby udostępnianie nauczycieli na rzecz instytucji przejmujących mogło podlegać zwolnieniu, o którym mowa w tym przepisie, niezbędne jest, by działalność ta była wykonywana przez podmiot publiczny mający cele edukacyjne lub przez inny podmiot określony przez dane państwo członkowskie jako mający podobne cele (…)”.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że skoro do ustawowych obowiązków rzeczoznawcy majątkowego należy stałe doskonalenie kwalifikacji zawodowych a Wnioskodawca jest Stowarzyszeniem zrzeszającym rzeczoznawców majątkowych, którego celem jest m.in. podnoszenie wiedzy zawodowej poprzez organizowanie szkoleń, kursów specjalistycznych, konferencji, seminariów i warsztatów jako form doskonalenia zawodowego, to należy uznać, że Wnioskodawca będzie podmiotem powołanym m.in. do kształcenia – doskonalenia zawodowego rzeczoznawców majątkowych – które leży w interesie publicznym i w tym zakresie realizuje politykę edukacyjną.

Tym samym, Wnioskodawca, w zakresie realizowania obowiązku doskonalenia zawodowego rzeczoznawców majątkowych, będzie mieścił się w użytym w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 112 pojęciu podmiotu prawa publicznego lub innej instytucji działającej w dziedzinie kształcenia zawodowego.

W konsekwencji, realizowane przez Wnioskodawcę szkolenia, mające na celu doskonalenie zawodowe rzeczoznawców majątkowych będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że prowadzone szkolenia dla rzeczoznawców majątkowych korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. Organ nie jest uprawniony do dokonywania analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym dołączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Ponadto należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie, w której indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa i tut. organ nie jest nią związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin