Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.417.2016.1.AK
z 25 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2016r. (data wpływu 4 lipca 2016r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ustanowienie prawa użytkowania wieczystego działki nr 25/54 przez Miasto na rzecz Spółki oraz przeniesienie własności znajdujących się na niej naniesień – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

• braku opodatkowania podatkiem VAT przeniesienia przez Spółkę na rzecz Miasta nakładów w postaci budynku w części przypadającej na działkę nr 25/54,
  

• prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ustanowienie prawa użytkowania wieczystego działki nr 25/54 przez Miasto na rzecz Spółki oraz przeniesienie własności znajdujących się na niej naniesień.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

….. Sp. z o. o. (dalej Wnioskodawca lub Spółka) jest użytkownikiem wieczystym działki nr 38/6 (obręb ….), na której wzniosła budynek produkcyjno-magazynowy wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Budynek ten został wzniesiony częściowo (ok. 5/6 części) na działce nr 38/6, a częściowo (ok. 1/6 części) na sąsiedniej działce nr 25/54 (ten sam obręb, obie działki położone są …..) stanowiącej własność Miasta ….. (dalej: Miasto), wydzierżawionej na rzecz Spółki. Miasto nie uczestniczyło w wytworzeniu części budynku wzniesionego na jego gruncie, nie ponosiło również żadnych wydatków na jego ulepszenie.

Spółka zamierza podjąć następujące czynności, zmierzające do uporządkowania stosunków własnościowych. Po pierwsze Spółka zamierza przenieść na rzecz Miasta nakłady w postaci budowy budynku w części przypadającej na działkę nr 25/54. Po drugie Miasto planuje ustanowić na rzecz Spółki prawo użytkowania wieczystego gruntu (w postaci działki nr 25/54) oraz przenieść na Spółkę własność znajdujących się nań naniesień (w postaci „części” budynku wzniesionego na działce nr 25/54) w drodze sprzedaży.

Planowany schemat uporządkowania stosunków własnościowych determinowany jest wprost obowiązującymi przepisami prawa. Ustanowienie na rzecz Spółki prawa użytkowania wieczystego gruntu przez Miasto wymaga przeniesienia na Spółkę własności położonego na tym gruncie budynku. Wymóg taki wynika z art. 31 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 1774, ze zm., dalej. uogn), zgodnie z którym „oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń”. Z kolei zakończenie dzierżawy gruntu wymaga rozliczenia nakładów pomiędzy Spółką, a Miastem, co wynika wprost z art. 676 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U . z 2016 r., poz. 380 ze zm., dalej: kc), w związku z art. 694 kc (analogiczny zapis znajduje się zresztą także w umowie dzierżawy). Pomimo, że to Spółka wzniosła budynek, w części wzniesionej na działce 25/54 budynek nie stanowi własności Spółki, ale własność Miasta jako właściciela działki 25/54 (co wynika z art. 48 kc.).

Z tytułu powyższych transakcji Spółka będzie zobowiązana wyłącznie do zapłaty pierwszej opłaty za użytkowanie wieczyste: opłata ta nie będzie obejmowała wartości naniesień na gruncie. Jako że wartość przeniesionych przez Spółkę na Miasto nakładów (z jednej strony) i cena sprzedaży tych naniesień przez Miasto na rzecz Spółki (z drugiej strony) będą równe, każda ze stron potrąci swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony z tego tytułu, wskutek czego obie wierzytelności wygasną. Nie można także wykluczyć, że wskazane wyżej czynności zostaną dokonane jednocześnie. Miasto zamierza uznać przeniesienie własności naniesień na rzecz Spółki za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z opinią rzeczoznawcy majątkowego obie działki (nr 38/6 oraz nr 25/54) stanowią kompleks i są wspólnie zagospodarowane przez przedsiębiorstwo Spółki. Dla terenu, na którym znajduje się działka nr 25/54, brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ale dla tej działki wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz stosowne pozwolenie na budowę.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dziaka nr 25/54 wykorzystywana będzie przez Wnioskodawcę w dalszym ciągu tylko i wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (brak wykorzystania do ewentualnych czynności zwolnionych, brak wykorzystania do celów innych niż działalność gospodarcza).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku wskazane jako nr 2) Czy w razie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego działki nr 25/54 przez Miasto na rzecz Spółki oraz przeniesienia własności znajdujących się na niej naniesień i potraktowania tej transakcji przez Miasto jako oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (tj. uznanie przez Miasto przeniesienia własności naniesień za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług) opodatkowane stawką podstawową, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej tę dostawę?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.t.u. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste stanowi odpłatną dostawę towarów i jako takie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Planowana transakcja nie będzie objęta zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 pkt 3 u.p.t.u. przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Dla działki nr 25/54 wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ale dodatkowo trzeba zwrócić uwagę, że mimo iż przedmiotem planowaną dostawy na gruncie VAT będzie wyłącznie oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste (bez wzniesionego na nim budynku), to grunt ten nie ma charakteru gruntu niezabudowanego, ponieważ stoi na nim część budynku magazynowo-produkcyjnego wzniesionego przez Spółkę. W związku z tym planowana transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 1 u.p.t.u, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jak już wspomniano, grunt mający stanowić przedmiot transakcji wykorzystywany jest nieprzerwanie do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych przez Spółkę (na gruncie tym znajduje się budynek magazynowo-produkcyjny Spółki) i będzie nadal wykorzystywany w tym celu po ustanowieniu użytkowania wieczystego. W konsekwencji Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionej przez Miasto faktury dokumentującej ustanowienie prawa użytkowania wieczystego.

Powyższego wniosku nie zmienia okoliczność, że Miasto zamierza uznać przeniesienie własności naniesień za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak bowiem wskazano w stanowisku do pytania numer 1, skutkiem wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego czynności będzie pozostanie przy Spółce ekonomicznej własności budynku, niezależnie od faktu zmiany właściciela w sensie prawnym.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne, przykładowo interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 grudnia 2014 r. (ILPP1/443-817/14-4/HW) oraz interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 stycznia 2015r. (ITPP2/443-592/14/MD), a także orzecznictwo sądów administracyjnych (zob. np. wyrok NSA z 10 stycznia 2013 r. I FSK 310/12, który podkreślił, że „nie można uznać, że przedmiotem dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u, będzie budynek nierozerwalnie związany z gruntem, jeżeli budynek został zbudowany przez nabywcę z własnych środków bez udziału właściciela gruntu, a cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości tego budynku. W konsekwencji nie można też uznać, że przedmiotem opodatkowania pozostaje wartość całej transakcji, jeżeli cena zbycia została tak skalkulowana, że nie obejmuje wartości budynku”).

Cytowane wyżej rozstrzygnięcie dotyczy przeniesienia własności gruntu, a nie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Zdaniem Spółki, mimo to można odnieść je do transakcji wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego, bowiem oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste także stanowi odpłatną dostawę towarów, a wynagrodzenie z tytułu opisanej transakcji będzie równe pierwszej opłacie za użytkowanie wieczyste. Opłata ta nie będzie zatem obejmowała wartości naniesień (części budynku).

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że otrzymał interpretacje z 18 maja 2016 r. (1061-IPTPP3.4512.148.2016.2.MK). Jakkolwiek dotyczy ona innego stanu faktycznego, to zawarta tam argumentacja prawna potwierdza poprawność powyższych wniosków.

Wobec powyższego, udzielając odpowiedzi na pytanie numer 2, stwierdzić należy, że w razie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego działu nr 25/54 przez Miasto na rzecz Spółki oraz przeniesienia własności znajdujących się na niej naniesień i potraktowania tej transakcji przez Miasto jako oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste (tj. uznanie przez Miasto przeniesienia własności naniesień za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług) opodatkowane stawką podstawową, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej tę dostawę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy wskazać, iż stosownie do art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r., Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) w granicach, określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, użytkownik może korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

W myśl art. 234 ww. ustawy do oddania gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.

Jak stanowi art. 235 § 1 ww. ustawy budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do ustalenia czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ustanowienie prawa użytkowania wieczystego działki nr 25/54 przez Miasto na rzecz Spółki oraz przeniesienie własności znajdujących się na niej naniesień.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku. gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z okoliczności sprawy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Dziaka nr 25/54 będzie służyła Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, w sytuacji gdy transakcja będąca przedmiotem wniosku, będzie po stronie sprzedającego (Miasto) czynnością opodatkowaną, udokumentowaną fakturą z wykazanym na niej podatkiem VAT w wysokości 23 %, to Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ww. transakcją.

Prawo to będzie przysługiwało Wnioskodawcy pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Tym samym w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienne zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie zaś do treści art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach Wnioskodawcy, w związku z tym skutki prawne, czy też ewentualna ochrona, określone w art. 14k do 14m mogą dotyczyć wyłącznie podmiotu, który uzyskał interpretację indywidualną.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ustanowienie prawa użytkowania wieczystego działki nr 25/54 przez Miasto na rzecz Spółki oraz przeniesienie własności znajdujących się na niej naniesień. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.